ตอนที่ 20 นอนไม่หลับก็หาอย่างอื่นทำหน่อย

ตอนที่ 20 นอนไม่หลับก็หาอย่างอื่นทำหน่อย “นอน.....นอนหลับอยู่” หลังจากที่กู้เนี่ยนพูดจบประโยคนี้แล้วรู้สึกถึงมือของชายหนุ่มวางไว้ที่เอวของเธอ ฝ่ามือร้อนวูบวาบ เหมือนจะลวกผิวเธอจนเจ็บอย่างนั้น กู้เนี่ยนใจเต้นเร็วขึ้น ปากแห้งคอแห้ง หน้าร้อนจนเหมือนมะเขือเทศที่สุกเลยทีเดียว ยังดีที่อยู่ในที่มืด มองไม่เห็นอาการบนใบหน้า “นอนไม่หลับก็หาอย่างอื่นทำหน่อย!” เจียงอี้เชินขยับตัวเข้ามาใกล้ๆและหายใจเบาๆที่หูของเธอ ความรู้สึกเสน่หานั้นวนเวียนอยู่ที่ซอกคอของเธอ กู้เนี่ยนรู้สึกแก้มร้อนขึ้นกว่าเดิมอีก เธอพยายามนิ่งๆ: “ฉัน.....ฉันง่วงแล้ว อยากนอน” บนตัวของชายหนุ่มร้อนมาก กู้เนี่ยนรู้สึกอากาศรอบๆเหมือนจะตัวอบอ้าวขึ้นมา เธอรู้สึกหายใจไม่ค่อยออก ความทรงจำที่ไม่ดีเหล่านั้นนึกขึ้นมาในสมองของเธอกะทันหัน เวลาที่เจียงอี้เชินอยู่บนเตียงน่ากลัวขนาดไหนเธอเคยผ่านมาแล้ว ทันใดนั้นตัวเธอก็แข็งกระด้างและเย็นชาทันที ในตาไม่รู้ทำไมเต็มไปด้วยหมอกควัน: “อย่า.....อย่านะ!” แบบนั้น เหมือนจะโดนฉุดอย่างนั้น ทำให้อารมณ์ที่ร้อนแรงของเจียงอี้เชินถูกกดดันลงมาเพราะท่าทางของเธอแบบนั้น เขาปล่อยมือของกู้เนี่ยน ค่อนข้างจะไม่พอใจ: “ร้องอะไร?” น้ำเสียงของเธอในความมืดนั้นเบาเป็นพิเศษ: “ฉันกลัว.....” เจียงอี้เชินกลัวว่าเสียงร้องไห้ของเธอจะรบกวนจนทำให้อันเชียนฮุ่ยตื่น ค่อนข้างจะอดทนไม่ไหว: “เสแสร้งอย่างกับเป็นสาวบริสุทธิ์อย่างนั้น ไม่แตะต้องเธอหรอก” ผู้หญิงคนนี้ เสแสร้งหลอกลวงจริงๆ กู้เนี่ยนก็ยังร้องไห้ เจียงอี้เชินถึงกับก่ายหน้าผาก โกรธจนหัวโต เขาลุกขึ้นมานั่ง น้ำเสียงดุร้าย: “เธอลองร้องอีกคำดู?” “ไม่ใช่ ฉัน.....ขาฉัน.....ชาหมดแล้ว!” สะอื้นด้วยเสียงที่อ่อนแอ ระวังและรู้สึกถูกกดขี่ มองดูท่าทางเธอเหมือนจะร้องไห้เสียงดังออกมาแล้ว เจียงอี้เชินเปิดโคมไฟบนหัวเตียง ถามด้วยเสียงที่เยือกเย็นเหมือนอมน้ำแข็งไว้อย่างนั้น หงุดหงิดจนจะทนไม่ไหว: “ขาข้างไหน?” “ขาขวา ขยับไม่ได้.....” เมื่อกี้ถูกเจียงอี้เชินข่มขู่จนไม่กล้าที่จะขยับ บวกกับประสาทตึงเครียดตื่นเต้น ดังนั้นขาขวาของกู้เนี่ยนเป็นตะคิวขึ้นมากะทันหัน เจียงอี้เชินนวดข้อเท้าของกู้เนี่ยนอย่างระมัดระวัง มืออีกข้างหนึ่งนวดน่องของเธอ ช่วยเธอผ่อนคลายความเจ็บและความชา เขารู้สึกว่าตัวเองหาเมียตัวยุ่งกลับมาจริงๆ ผู้หญิงคนนี้ มีข้อดีอย่างเดียวก็คือช่วยเอาใจแม่ให้ยิ้มมีความสุขได้ดี นอกจากนั้น ไม่มีประโยชน์อะไรเลย เรื่องตอบสนองความต้องการทางเพศก็ไม่ได้ดั่งใจเขา ตอนแรกกู้เนี่ยนใช้มือบังแสงไฟไว้ เธอวางมือลง มองผ่านน้ำตาที่ขุ่นมัวเห็นชายหนุ่มกำลังก้มหัว ท่าทางสุขุมตั้งใจ ด้านข้างของใบหน้าดูดีมาก จมูกโด่ง สัดส่วนใต้คางสง่างาม เขาเป็นคนที่หล่อมาก โดยเฉพาะตอนที่กำลังตั้งใจ เจียงอี้เชินเปลือยท่อนบน ไหล่กว้าง แขนยาวแข็งแรง หน้าท้องซิกแพคชัดเจน ลายเส้นซิกแพคเหมือนจะลามลงไปถึงข้างล่าง ความเร่าร้อนในใจของกู้เนี่ยนที่สงบลงเมื่อสักครู่ได้ร้อนขึ้นมาอีกครั้ง ครั้งนี้ไม่ร้อนเฉพาะตรงหน้า แต่เริ่มร้อนไม่ทั้งตัว ในวินาทีนั้นเจียงอี้เชินหันหน้ามาถามว่า: “ดีขึ้นไหม?” “อืมๆ ไม่เจ็บแล้ว” กู้เนี่ยนลุกขึ้นมานั่ง และขยับขา ในตาที่ยังขุ่นมัวยังไม่ลืมที่จะหันไปขอบคุณและยิ้มใส่ชายหนุ่ม: “ขอบคุณนะคะ!” “นอนได้แล้ว” เสียงของเจียงอี้เชินเย็นชา ไม่มีอาการอะไรแสดงออกบนใบหน้า เขายกมือไปปิดโคมไฟ ในห้องกลับไปมืดทั้งห้องอีกครั้ง หลับตาลง กลิ่นหอมบนตัวของคนข้างกายก็ยังโชยมาเป็นพักๆที่จมูกของเขา ทำให้คนจู่ๆก็รู้สึกหงุดหงิด กู้เนี่ยนนอนหลับแล้วจริงๆ เสียงหายใจแผ่วเบา เจียงอี้เชินหลับตาอยู่แต่ยังไงก็นอนไม่หลับ บนตัวเหมือนร้อนเป็นไฟ บางจุดกำลังตึงแน่นจนเจ็บ สุดท้าย เขาพลิกตัวลุกขึ้นไปห้องน้ำ เขาต้องการอาบน้ำเย็นๆให้ตัวเองสงบไฟร้อนบนตัว