บทที่3 ดื่มให้เมาจะได้ลืม

บทที่3 ดื่มให้เมาจะได้ลืม บาร์ที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในเมื่องDคือหยีเย่ชิง ได้ข่าวมาว่าเจ้าของบาร์ตอนแรกแค่กะจะตั้งเป็นเสียงพ้องของวันไนต์สแตนด์(ภาษาจีนอ่านว่าหยีเย่ชิง) แต่ที่คาดไม่ถึงคือเขากลับแต่งงานกับผู้หญิงคนหนึ่งที่ชื่อเย่ชิง ทุกคนต่างก็บอกกันว่าทั้งคู่เป็นคู่สร้างคู่สม เหมาะสมกันมาก มันอาจจะเป็นเพราะแบบนี้ และรวมถึงบรรยากาศในร้านที่หรูหรา บาร์นี้ถึงโด่งดังและมีลูกค้ามากมายมาโดยตลอด “น้องพนักงาน ฉันขอวิสกี้หนึ่งแก้ว” ฉันดึงหนังยางมัดผมออก ผมยาวดำจึงถูกปล่อยลงกลางหลัง ถอดเสื้อสูทพนักงานออกแล้วดึงหางเสื้อเชิ้ตสีขาวออกมาข้างนอก ยกมือไปปลดกระดุมออกสองอัน ทำให้เห็นไหปลาร้าสองข้างได้ชัดเจน นั่งอยู่ตรงหน้าเคาน์เตอร์ พนักงานกำลังยื่นแก้วมาให้ฉัน และฉันเองก็กำลังจะยื่นมือไปรับ แต่กลับถูกมือหนาของใครบางคนแย่งแก้วไปก่อน แล้วเขาก็เอ่ยพูดขึ้น “วิสกี้แรงเกินไปไม่เหมาะกับผู้หญิง เปลี่ยนเป็นมาร์ตินี่น่าจะดีกว่า” ผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างฉันเขาค่อนข้างผอม ผมสีทอง ใส่เสื้อเชิ้ตลายดอก ใบหน้าค่อนข้างดูดี ไม่มีที่ติ “ไม่ต้อง ฉันมาที่นี่เพื่อจะดื่มให้เมา วิสกี้นี่แหละเหมาะที่สุดแล้ว” ฉันเอื้อมมือไปแย่งแก้วมาแล้วยกขึ้นดื่มจนหมด หลังจากพูดจบ เขาก็เอื้อมมือไปลูบจมูกแล้วเดินจากไป ฉันหันหลังกลับไปและก็พบว่าพนักงานเปลี่ยนเป็นมาร์ตินี่จริงๆ “คุณผู้หญิง คนเมื่อกี้เขาเป็นเจ้านายของผมชื่อตงซิ่น คนอื่นๆ ที่นี่ต่างเรียกเขาว่าพี่ซิ่นคุณอย่าโกรธไปเลย เมื่อก่อนเขาไม่ได้เป็นคนแบบนี้ ตอนนั้นเขาเป็นคนค่อนข้างเสเพล ทำตัวไม่ดี พอหลังๆ เขาแต่งงานไป เขาก็ไม่สามารถทำตัวเที่ยวเล่นทำตามใจตัวเองเหมือนเดิมได้ บาร์แห่งนี้ก็เลยเปลี่ยนใหม่เป็นแค่บาร์ที่ใช้นั่งดื่มกันเฉยๆ เขาคงจะอิจฉาที่คุณดื่มวิสกี้ได้ ไม่เหมือนเขา” ฉันเอื้อมมือไปยกเหล้าแก้วนั้นขึ้นมาจีบ มีกลิ่นขององุ่นค่อนข้างแรง และพอเขาเห็นฉันเงียบไม่พูดอะไร เขาจึงเอ่ยพูดต่อ “แต่ว่าสิ่งที่เขาพูดมันก็ถูกนะครับ ถ้าคุณยังดื่มเครื่องดื่มที่แรงแบบนั้นต่อ คุณคงจะเมาแน่นอน และการที่คุณมาแบบนี้คนเดียวมันก็อันตรายมากจริงๆ ” “อืม ฉันรู้ ฉันแค่ไม่ค่อยชอบที่คนอื่นมาพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงที่เหนือกว่าฉัน ฉันขอวิสกี้อีกแก้ว” ฉันยื่นแก้วไปให้เขา เมื่อกี้สิ่งที่เขาพูด ฉันค่อนข้างอิจฉา ผู้ชายที่ชื่อตงซิ่นคงจะมีความสุขมากซินะ เขารักผู้หญิงที่ชื่อเย่ชิง ฉันกระดกเหล้าอีกแก้วเข้าไป ดื่มจนรู้สึกแสบร้อนในกระเพาะ รวมถึงใจด้วย ตอนฉันวิ่งออกจากบ้านเพราะต้องการจะพิสูจน์ให้แม่เห็นว่าถึงจะไม่มีเงินฉันก็สามารถหารักแท้เจอ อยากจะให้เธอรู้ว่าเงินมันไม่ได้สำคัญมากขนาดนั้น เธอหย่ากับไอ่ชั่วเฉียวปิ่งเหลียน เธอจะไปหาสามีใหม่ หรือให้ฉันเลี้ยงก็ตาม เธอก็จะมีความสุขมากกว่าตอนนี้หลายเท่า ตอนแรกฉันมั่นใจในตัวเองมาก แต่สามปีมานี้กลับถูกนอกใจมาสองครั้งติด ฉันวางแก้วลง “ไม่ดื่มแล้ว ฉันรู้มาว่าที่นี่มีห้องให้เปิดพัก ฉันขอห้องหนึ่ง” พนักงานคนนั้นก้มหน้าไปหยิบกุญแจห้องในลิ้นชักมา แล้วยื่นมันให้ฉัน “คุณขึ้นไปที่ชั้นสอง เลี้ยวขวาเดินตรงไปห้องของคุณอยู่ห้องสุดท้าย” เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ค่อนข้างแรง หลังจากที่ฉันออกมาจากห้องน้ำ ฉันก็แทบจะทรงตัวไม่อยู่ ตอนขึ้นบันไดเกือบจะกลิ้งตกลงไป แต่โชคดีที่ถูกคนดึงเอาไว้ทัน ฉันก็ไม่ได้สนใจว่าใครช่วยฉัน แต่เดินจับกุญแจห้องแล้วเดินเลี้ยวขวาไป