บทที่4 ดูเลขห้องผิด

บทที่4 ดูเลขห้องผิด ฉันก้มหน้าไปดูเลขกุญแจในมือ 2430หรือ2403กันแน่ ฉันเห็นไม่ชัด และกลัวว่าจะเข้าผิดห้อง ฉันกำลังลังเลแต่จู่ๆ ฉันก็นึกคำพูดของพนักงานคนนั้นขึ้นได้ เลี้ยวขวาห้องแรก ฉันยังคงคิดเล่นๆ ในใจ ถ้าถึงห้องแล้วฉันจะดื่มต่ออีกหน่อย “เหอะๆ เฉียวปิ่งเหลียน ส้งหมิงเฉิง พวกแกไปตายซะ กูไม่อยากได้ยินชื่อพวกแกอีก อย่ามาให้ฉันเห็นหน้า” ฉันใช้หัวไปเคาะประตู กุญแจในมือก็ไม่รู้ว่าหายไปไหนแล้ว ปึง ปึง ปึง ฉันเอาตัวเองไปชนประตู แล้วจู่ๆ ประตูก็เปิดออกจากข้างใน ฉันทรงตัวเองไว้ไม่ทัน ทำให้ฉันเซลงไปถูกใครบางคน เอ้า คนหรอ มีคนอยู่ในห้องได้ไง ผู้ชายตรงหน้าเหมือนจะเพิ่งอาบน้ำเสร็จ สวมเสื้อคลุมอาบน้ำ ปลายผมยังมีน้ำหยดอยู่ “ไหนว่าเป็นแค่บาร์นั่งดื่ม หลอกฉันงั้นหรอ” ฉันผลักเขาออก แล้วเดินเข้าไปทิ้งตัวลงที่เตียง ซ่า ถูกรดน้ำจนฉันตกใจลุกขึ้นจากเตียง ขมวดคิ้วแล้วตะโกนว่าเขา “นายรดน้ำฉันทำไม ฉันไม่ได้ซื้อแพ็กเกจเสริมสักหน่อย อย่ามาบังคับให้ซื้อแบบนี้ ระวังฉันจะแจ้งตำรวจนะ” ผู้ชายที่ยืนอยู่หน้าประตูเมื่อกี้ ตอนนี้เขามายืนอยู่ตรงเตียงแล้ว ในมือเขายังถือแก้วน้ำไว้ในมือ น้ำตรงคิ้วฉันยังหยดอยู่เลย ฉันมองเห็นแค่เพียงเงาเลือนรางของคน “ลุกขึ้นมา แล้วใส่หัวออกไปซะ” คำพูดของเขาทำให้ฉันเริ่มไม่พอใจ ฉันรีบลุกขึ้นจากเตียงแล้วชี้นิ้วไปตรงหน้าเขาแล้วเอ่ยด่าเขา “ไอ่เด็กขายยังนายกล้าดียังไงมาไล่ฉัน ฉันจ่ายค่าห้องนะนายรู้รึเปล่า ระวังนะฉันจะฟ้องเจ้านายของแกนะ” อาจจะเป็นเพราะดื่มมา ทำให้ฉันไม่ได้สติพูดอะไรที่ค่อนข้างรุนแรง และอีกอย่างผู้ชายที่เยือกเย็นคนนี้ทำให้ฉันอยากเห็นตัวตนที่แท้จริงของเขา ฉันสะอึกไปครั้งหนึ่ง แล้วเอ่ยพูดขึ้น “น่าสงสารจริงๆ พี่สาวแค่พูดเล่นเฉยๆ ฉันไม่ฟ้องนายหรอก ไม่ต้องกลัวไป พี่จะปล่อยให้น้องโดนได้ยังไง” พอฉันได้สติ ใบหน้าของเขาก็มาอยู่ตรงหน้าฉันแล้ว ใบหน้าที่หล่อเหลาเหมือนภาพวาด ดูดีจนทำให้ผู้หญิงอย่างฉันอิจฉา อืม....ทำไมรู้สึกหน้าคุ้นๆ ล่ะ ฤทธิ์เหล้าค่อยๆ หายไป ฉันยกยิ้มแห้ง ทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าควรจะถอยหรือทำยังไงดี จึงเอื้อมมือไปคล้องคอเขา แล้วเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน “หึๆ เจ้านาย สวัสดีค่ะ” “ตามฉันจากโรงพักมาถึงนี่เลยหรอ” จินหานเหล่ตามองฉัน แววตาเต็มไปด้วยความสงสัย เขายกยิ้มมุมปาก เขาไม่ได้รอให้ฉันตอบ แต่กลับจ้องหน้าฉันนิ่งอยู่อย่างนั้น ตั้งแต่ฉันเข้ามาการกระทำทุกอย่างของฉัน จนถึงตอนนี้ที่ฉันยั่วเขาเมื่อกี้ พอนึกได้ดังนี้ฉันก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบขึ้นมา จนเหงื่อออกท่วมตัว