บทที่22 โกหก
บทที่22 โกหก
ฉันพยายามพูดให้ดูน่าสงสาร น้ำเสียงที่สั่นเครือ ใบหน้าที่ดูน่าส่งสาร และฉันได้พูดต่อไปว่า
“นายก็รู้ว่าฉันเป็นคนนิสัยอย่างไง ตอนแรกฉันไม่ยอมอยู่แล้ว แต่ฉันก็ไม่คิดเลยว่าเขาจะทำร้ายฉัน ตอนที่นายมาถึงนายเห็นคนที่ผิดปกติอยู่หน้าโรงพยาบาลมั้ย? คนพวกนั้นเขามาเฝ้าฉัน เมื่อวานที่ฉันพยายามจะหนี