已经是第一章了
บทที่55เบิกบานสำราญใจ
บทที่55เบิกบานสำราญใจ
โจวหมิ่นหมดหนทาง จึงได้แต่พับซองจดหมายเก็บไว้แล้วเดินตามฉันไปที่ห้องทำงาน ต่อให้เป็นแค่กระจกขั้นก็เถอะ ใครๆก็มองเห็น แต่อย่างน้อยมันก็กันเสียงได้
โจวหมิ่นเพิ่งเดินเข้าห้องทำงานของฉัน แล้วหาเก้าอี้นั่งลง โดยที่ไม่สบตาฉันแม้แต่น้อย ถามว่า“มีอะไร”
ฉันนั่งลงบนเก้าอี้สำนักงาน แ
已经是最新一章了
加载中
