บทที่ 21 เหมือนดั่งคืนฝันร้าย2

บทที่ 21 เหมือนดั่งคืนฝันร้าย2 หลงเป่ยเฉินไม่สนใจการต่อต้านของเธอ หรืออาจจะพูดว่ายิ่งเธอต่อต้าน ยิ่งทำให้เขาปรารถนา มือใหญ่ของเขารุกล้ำเธออย่างบ้าระห่ำ จับหน้าอกที่อวบอิ่มเอาไว้ ใช้แรงขยำจนทำให้คนต้องกรีดร้องออกมา “ไม่เอาแล้ว...คุณปล่อยฉัน...” หนานหย่าซินหายใจไม่สม่ำเสมอ นัยน์ตาสวยคู่นั้นเบิกกว้าง