บทที่ 35 ปืนที่เย็นเฉียบ2

บทที่ 35 ปืนที่เย็นเฉียบ2 หลงฉีรุ่ยไม่พูดอะไร เพียงแต่จ้องมองเผยเซียวเหยี่ยนตาไม่กระพริบ จู่ๆ เขาจึงใช้เท้าถีบเขาอย่างแรงจนลอยกระเด็นไปไกล ร่างกายสูงใหญ่กระแทกกำแพงอย่างแรง ร้องเสียงอุบด้วยความเจ็บปวด ทำให้เขาลงไปกองที่พื้นอย่างอ่อนแรง เขาคลานขึ้นมาคุกเข่าต่อหน้าหลงฉีรุ่ยอีกครั้ง และโขกศีรษะอีกพักใ