บทที่ 46 ฉันบอกให้คุณจอดรถ1

บทที่ 46 ฉันบอกให้คุณจอดรถ1 หนานหย่าซินตกใจอกสั่นขวัญหาย จะเอาเวลาไหนมาคิด เธอกัดริมฝีปากแน่น ก้มหน้าด้วยความหวาดกลัว โดยไม่ได้ฟังคำพูดของหลงเป่ยเฉินแม้แต่น้อย หลงเป่ยเฉินทำใจดีไม่อยากถือสา จากนั้นจึงหัวเราะเสียงดังอย่างบ้าคลั่ง พลางพูดด้วยน้ำเสียงที่อึมครึม “นั่นคือรถของหนานจิ่นเฉิง...” หนานหย่าซ