บทที่ 47 ฉันบอกให้คุณจอดรถ2

บทที่ 47 ฉันบอกให้คุณจอดรถ2 หนานหย่าซินเม้มปาก ไม่รู้ควรจะพูดอย่างไรไปชั่วครู่ ถึงอย่างไร ในสายตาของเธอล้วนเป็นความผิดของหนานจิ่นเฉิง หลงเป่ยเฉินใช้แรงดึงเธอเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดอย่างอิสระ พลางพูดน่าสงสาร “ซินซิน พวกเรากลับกันเถอะ ผมเจ็บ” หนานหย่าซินใจอ่อนทันที มองหนานจิ่นเฉิงตาแดงก่ำด้วยความโกรธที่