บทที่62 ไม่มีวันให้อภัยเธอ1

บทที่62 ไม่มีวันให้อภัยเธอ1 โถงโม่เฟยมองจนอึ้ง เสียดายเธอไปทางตรงด้วยความเร็วสูงแล้ว เมื่อเธอตั้งสติได้อยากจะเปลี่ยนทิศทาง รถเบนซ์ของหลงเป่ยเฉินหายไปจนไม่เห็นแม้แต่เงาตั้งนานแล้ว เธอกำกำปั้นไว้แน่น ค้อนลงบนพวงมาลัยอย่างแรง ตะโกนด้วยความโหด “หลงเป่ยเฉิน ไอ้บ้า! ฉันก็ชอบความโหดเหี้ยมและความฉลาดแกมโก