已经是第一章了
ตอนที่ 105
“อันชาติใดไร้ช่างชำนาญศิลป์...เหมือนนารินไร้โฉมบรรโลมสง่า ใครใครเห็นไม่เป็นที่จำเริญตา เขาจะพากันเย้ยหยันให้อับอาย ศิลปกรรมนำใจให้สร่างโศก ช่วยบรรเทาทุกข์ในโลกให้เหือดหาย...จำเริญตาพาใจให้สบาย อีกร่างกายก็จะพลอยสุขสราญ…” ข้าวเอื้อนเสภาพร้อมชำเลืองมองสมเด็จที่นั่งจิบน้ำจัณฑ์ตั้งใจฟังเช่นเดียวกับทุกคน
已经是最新一章了
加载中
