ตอนที่ 107
ร่างในผ้าเหลืองนั่งสมาธิอยู่หน้าพระประธานก่อนที่ดวงจิตจะส่องสว่างอยู่นอกร่างแล้วปรากฏดั่งวิญญาณเลื่อนลอย พระภิกษุสงฆ์ยืนมองร่างของตนเองที่นั่งนิ่งอย่างสำรวมแล้วเลื่อนสายตามองภาพฝาผนังที่ตนเป็นผู้ลงลายไว้เตือนสติก่อนหมุนตัวเดินออกจากโบสถ์เงยหน้ามองแสงจันทร์เต็มดวง
“ถึงเวลาแล้ว” สิ้นประโยคดวงจิตเปล่ง