บทที่ 2 คนในครอบครัวคุณก็คงท้องกันหมดแล้ว

บทที่ 2 คนในครอบครัวคุณก็คงท้องกันหมดแล้ว ความเจ็บปวดจากน้ำร้อนที่ลวกมือ เรียกสติหยูนจิ้งจีให้กลับมา เธอรีบใช้ปากเป่าส่วนที่โดนน้ำร้อนลวก เรื่องราวก็ผ่านไปสองเดือนแล้ว ทำไมเธอยังคิดถึงค่ำคืนที่ไร้สาระนั้นอยู่อีก? เธอมารู้ทีหลังว่า คืนวันนั้น เป็นตัวเธอเองที่ดื่มมากเกินไปจนมองคนผิด ก็เลยทำให้ได้เจอปีศาจร้ายอย่างนั้น เพียงคิดขึ้นมาก็หงุดหงิดแล้ว! “เสี่ยวจิ้ง วันนี้จะมีลูกค้ารายใหญ่มา ห้องประชุมจำเป็นต้องช่วยเหลือ เธอตามฉันมาเร็ว!” เพื่อนร่วมงานตะโกนบอกหยูนจิ้งจีอย่างกะทันหัน “อืมๆ ทราบแล้วค่ะ จะไปเดี๋ยวนี้ค่ะ” หยูนจิ้งจีรีบเอาสิ่งที่คิดอยู่ในหัวทิ้งไปก่อน หยิบเอกสารที่เตรียมเอาไว้แล้ว ก้าวตามหลังเพื่อนร่วมงานไปเร็วๆ วิ่งไปทางห้องประชุม เพื่อนร่วมงานเดินไปอย่างรีบร้อน แต่ก็รู้สึกได้ตั้งนานแล้วหยูนจิ้งจีก็ไม่ได้ตามมา จึงหันกลับไปมอง ก็พบใบหน้าที่ขาวซีดของเธอ หน้าผากยังมีเหงื่อมากผิดปกติ รีบเข้าไปหาอย่างเป็นห่วง “เธอเป็นอะไรหรือเปล่า สีหน้าไม่ดีเลย” “ก็แค่รู้สึกไม่สบายเท่านั้น พวกเรารีบ......” หยูนจิ้งจียิ้มอยู่ชัดๆ แต่กลับทำให้คนอื่นรู้สึกว่าเธออ่อนล้าหมดแรง เธอยังพูดไม่จบ ร่างกายก็อ่อนยวบลงไป...... ฉิวหยู่เฉิงที่ยืนห่างออกไปเพียงไม่กี่ก้าว ก็รีบเข้ามาประคองเธอเอาไว้ ผู้หญิงรอบๆที่กำลังมองดูฉากนี้ ในใจก็กัดฟันด้วยความอิจฉา ไหนบอกว่าฉิวหยู่เฉิงไม่เข้าใกล้ผู้หญิงไม่ใช่หรือ? แล้วทำไมถึงกอดผู้หญิงในที่สาธารณะล่ะ! ฉิวหยู่เฉิงมองผู้หญิงที่หมดสติในอ้อมกอดของเขา หน้าเล็กๆของเธอเต็มไปด้วยความขาวซีด เหงื่อบางๆกระจายอยู่เต็มหน้าผากของเธอ ขนาดหมดสติไปแล้วคิ้วก็ยังขมวดอยู่เลย คงจะไม่สบายหนักจริงๆ ผู้หญิงที่กำลังพึ่งพิงอยู่ในอ้อมกอดของเขา กลับไม่ได้ทำให้เขารู้สึกแย่อะไรเลย กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆจากร่างกายของเธอ เหมือนกับกลิ่นของครีมอาบน้ำ กลิ่นที่คุ้นเคยอย่างนี้ ฉิวหยู่เฉิงจำได้อย่างชัดเจน ค่ำคืนนั้นที่เอนเอียงไปทางเคลิบเคลิ้มด้วยความสุข ถ้าหากรู้แต่แรกว่าเธอจำผิดคน ฉิวหยู่เฉิงก็คงไม่เหยียดหยามดูถูกเธอเช่นนั้น ตอนแรกเขาคิดว่าเรื่องนั้นก็คงจะเปลี่ยนไปหมดแล้ว แต่ทำไมเธอถึงปรากฏตัวออกมาอีกครั้งล่ะ? ในตอนที่ฉิวหยู่เฉิงกำลังพินิจพิเคราะห์อยู่นั้น ผู้ช่วยที่อยู่ข้างหลังเขาก็เบิกตาโพลงออกมา เมื่อไหร่กันที่เจ้านายของเขาทำเรื่องที่คาดไม่ถึงและยังเป็นคนเริ่มอีกด้วยนี่เป็นรายการที่ฮีโร่หนุ่มช่วยสาวสวยแล้วหรือ? ตามปกติ ผู้หญิงจำนวนไม่น้อยใช้วิธีมากมายเพื่อเข้าใกล้ฉิวหยู่เฉิง ก็เลยทำให้ฉิวหยู่เฉิงกลัวผู้หญิงที่จะกระโจนใส่เขามาก แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกันแล้ว เจ้านายของพวกเขาเป็นคนเข้าไปประคองผู้หญิงคนนี้เอง! “เร็วเข้า พาไปโรงพยาบาล!” ฉิวหยู่เฉิงพูดกับผู้ช่วย ...... ในตอนที่หยูนจิ้งจีตื่นขึ้นมา ก็พบว่าตนเองนอนอยู่บนเตียงที่โรงพยาบาลแล้ว รอบๆทั้งหมดเป็นสีขาวที่จ้าตา “คุณตื่นแล้วหรือ?” เสียงนี้......ทำไมถึงรู้สึกเหมือนเคยได้ยินมาก่อน? หยูนจิ้งจีหันไปมองด้านข้าง ชายหนุ่มรูปหล่อที่สวมสูทสไตล์ตะวันตกนั่งอยู่ที่ข้างเตียง เพราะการแต่งกายเช่นนี้ของฉิวหยู่เฉิง ทำให้หยูนจิ้งจีจำเขาไม่ได้ในทันที แต่เพียงครู่เดียว ตาของเธอก็เบิกโพลงขึ้นมองไปที่เขา: “คุณอีกแล้วหรือ?!” เสียงของหยูนจิ้งจีบ่งบอกถึงความสะอิดสะเอียนจนพูดไม่ออก ก็เพราะชายคนนี้ เธอจึงไม่มีคุณสมบัติที่จะอยู่กับ智凡哥แล้ว “คุณรู้ไหมว่าคุณท้อง?” ตอนที่ฉิวหยู่เฉิงพูดคำนี้ สายตาของเขาก็มองไปที่หน้าของเธอ จ้องดูท่าทางของเธอเพื่อจะตัดสินใจอะไรต่อ “คุณก็คงท้องแล้วแหละ! ครอบครัวของคุณก็คงท้องกันหมดแล้วเหมือนกัน!” หยูนจิ้งจีโมโหมาก มีเรื่องอะไรทำไมถึงพูดเช่นนี้? ฉิวหยู่เฉิงเลิ่กคิ้ว แล้วเอาผลการรายงานในมือทิ้งไว้ตรงหน้าของเธอ: “คุณหมอว่าคุณท้องได้สองเดือนแล้ว” “หมอเท้าเปล่าที่ไหนมาใส่ร้ายฉันแบบนี้ ฉัน......” เสียงของหยูนจิ้งจีขาดสั้นๆหายไปอย่างฉับพลัน เธอหยิบรายงานฉบับนั้นขึ้นมาอย่างมือไม้อ่อนไปหมด ด้านบนเขียนไว้ว่า: “ตั้งครรภ์แปดสัปดาห์”