บทที่ 3 ละครเศร้า

บทที่ 3 ละครเศร้า “เป็นไปไม่ได้! หลังจากเสร็จเรื่องฉันก็กินยาไปแล้ว!” ท่าทางของหยูนจิ้งจีบอกว่าคุณอย่าคิดจะหลอกฉัน ดูท่าทางของเธอแล้ว เหมือนกับว่าไม่อยากท้องลูกของตนอย่างนั้นเลย ฉิวหยู่เฉิงก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงรู้สึกมีโมโหขึ้นมาหน่อยๆ เขาพยักหน้า ตั้งใจกล่าวอย่างเป็นทางการ: “ดีแล้ว ในเมื่อคุณหยูนก็ไม่อยากได้เด็กคนนี้ ก็เอาออกอย่างตรงไปตรงมาเถอะ!” เอาเด็กออกอย่างนั้นหรือ? เรื่องออกมาเป็นอย่างนี้ ก็ทำให้หยูนจิ้งจีค่อนข้างสับสน เรื่องที่ตนกำลังจะมีลูกยังไม่ทันตั้งตัว แต่ก็ต้องเอาออกแล้ว ด้วยจิตใต้สำนึกเธอยื่นมือมาปกปิดท้องของตนไว้ ยากที่จะจินตนาการเหลือเกินว่าในท้องนี้มีอีกหนึ่งชีวิตต้องเอาเขาออก......จริงๆหรือ? “คุณหยูน ฉันอยากจะให้คุณเข้าใจสักหน่อย เรื่องของพวกเราครั้งที่แล้วเป็นอุบัติเหตุอย่างแท้จริง ถ้าหากคุณคิดจะใช้เด็กคนนี้มาจับฉันไว้ อย่างนั้นก็คงต้องทำให้คุณผิดหวังแล้ว” ถ้าเพื่อเด็กคนนี้แล้วก็เลยอยากจะให้ฉันรับผิดชอบขึ้นมา อย่างนั้นคงไร้เดียงสามากจริงๆ หยูนจิ้งจีรู้สึกไม่พอใจขึ้นมาทันที สมองของนายคนนี้ทำไมถึงได้ประหลาดขนาดนี้ แม้จะหน้าตาหล่อเหลา แต่นิสัยแย่สุดๆ ก็ทำให้เธอชอบไม่ลงจริงๆ! “คงจะทำให้คุณกังวลใจสินะ? คุณวางใจเถอะ ฉันไม่มัดคุณไว้หรอก” หยูนจิ้งจีพูดเหน็บแนม “ถึงคุณไม่มัดผมไว้ แต่ในท้องของคุณมีลูกของฉัน พวกเราสองคนเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่เกี่ยวพันกัน” สุดท้ายแล้ว ตนเองก็เป็นพ่อของเด็ก แต่แค่ยังไม่อยากแบกรับหน้าที่เลี้ยงดู อย่างนั้นพวกเขาก็ต้องเกี่ยวพันกันอีกครั้งแน่นอน ทำไมหยูนจิ้งจีจะไม่เข้าใจความหมายของอีกฝ่าย คงเพราะในท้องของเธอมีอีกหนึ่งชีวิตเล็กๆก็เลยทำให้เธอสะเทือนใจ แต่สถานการณ์ของเธอตอนนี้จะอนุญาตให้เธอแบกรับอีกหนึ่งชีวิตได้อย่างไร? หยูนจิ้งจีก้มหน้าคิดอย่างหนัก สุดท้ายก็กัดฟัน ตัดสินใจแล้ว “ฉันจะเอาเด็กออก” “คุณพูดจริง หรือโกหกกันแน่?” ฉิวหยู่เฉิงซักถามอีกครั้ง แสดงความรู้สึกไม่เชื่อเธอออกมาอย่างชัดเจน ก็แค่พูดเท่านั้น เรื่องที่ทำแต่ปาก ใครจะทำไม่ได้บ้าง? ท่าทางของเขาหยิ่งยโสเกินไป หยูนจิ้งจีมองแล้วรู้สึกไม่สบายใจ “ฉันรับปากคุณแล้วว่าจะเอาเด็กออก คุณยังจะถามแบบนี้มีความหมายอะไรไหม? ระหว่างคุณกับฉันไม่มีความรู้สึกผูกพันอะไรกันเลย ถ้าฉันคลอดเด็กคนนี้ออกมา เขาจะมีความสุขไหม? คงไม่ดีเท่าให้เขาไปเกิดใหม่กับครอบครัวที่ดีกว่านี้หรอก” หยูนจิ้งจีฝืนยิ้มพูดออกมา แต่ความคิดแรกเริ่มเธอคิดเอาไว้อย่างนี้ ครอบครัวที่ไม่มีทางทำให้เด็กคนนี้มีความสุขได้ คงไม่เท่ากับไม่ให้เขามาอยู่บนโลกใบนี้สักครั้งหรอก ฉิวหยู่เฉิงนึกไม่ถึงว่าเธอจะพูดออกมาเช่นนี้ เด็กคนหนึ่ง สำหรับเธอคิดว่าผู้หญิงที่แต่งเข้าครอบครัวที่ร่ำรวย ก็เป็นแค่เครื่องมือไม่ใช่หรือ? หรือบางทีตอนนี้เธอกำลังแสดงละครอยู่หรือ? ถ้าเป้าหมายของเธอไม่ใช่ตนแล้วทำไมถึงมาปรากฏตัวต่อหน้าเขาอีกครั้ง แล้วยังทำให้ไม่มีทางปฏิเสธได้อีกด้วย “คุณคงไม่ได้กำลังแสดงละครเศร้าใช่ไหม?” ฉิวหยู่เฉิงเดาไปตามอำเภอใจ “ละครเศร้าอย่างนั้นหรือ?” หยูนจิ้งจีหัวเราะเยาะออกมา “อย่ามีความคิดที่ยโสโอหังเหมือนกับคุณ มากอย่างนั้น คิดว่าเรื่องคืนวันนั้นมีแค่คุณคนเดียวที่ชีวิตเปลี่ยนไปอย่างถึงที่สุดหรือ แม้ว่าฉันจะไม่มีเงินไม่มีอำนาจ แต่ฉันก็ไม่ยอมขายมดลูกของตัวเอง เพื่อจะคลอดลูกให้กับผู้ชายที่ไม่มีความรู้สึกหรอก!” คำพูดของหยูนจิ้งจีครั้งนี้ถือว่าอ้อมค้อมขึ้นนิดหน่อย นิสัยของผู้ชายคนนี้ แย่มากจริงๆ ครั้งที่แล้วก็ด้วย เขียนเช็คแล้วทิ้งไว้ที่หน้าของเธอ ตอนนี้ยังพูดจาอย่างนี้อีก ฉวยโอกาสเหยียดหยามเธออีกแล้ว คืนวันนั้นเป็นอุบัติเหตุจริงๆ ตัวเธอเองดื่มมากไม่ได้ เธอก็ยอมรับความพ่ายแพ้นี้ แต่เธอก็ไม่ได้ขอโทษอะไรฉิวหยู่เฉิง อีกอย่าง เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น ระหว่างพวกเขาสองคนใครกันแน่ที่เสียเปรียบกว่ากัน! ตัวเองก็ไม่ได้ต่อว่าต่อขานเขา คิดไม่ถึงเขากลับมาเล่นงานเธอเสียได้!