บทที่ 4 พอแล้วหรือ

บทที่ 4 พอแล้วหรือ ฉิวหยู่เฉิงมองผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า เธอที่อ่อนแออย่างชัดเจน แต่ดูเหมือนว่าจะเข้มแข็งมากกว่า กลับมีความรู้สึกบางอย่างอยู่ข้างใน ไม่เพียงแต่ปากพูดเท่านั้นใจก็คิดเสมอว่าเป็นสิทธิพิเศษของผู้หญิง ฉิวหยู่เฉิงคิดว่าเรื่องราวควรจะเป็นเช่นนั้น ครั้งนี้ก็คงจะเป็นรายการที่หยูนจิ้งจีแสร้งทำดีไปก่อนแล้วค่อยควบคุมเขาทีหลัง เขาชอบผู้หญิงที่เชื่อฟังเฉลียวฉลาดมาโดยตลอด ส่วนหยูนจิ้งจีมีเจตนาที่จะเข้าใกล้ตนอย่างนี้ เขาคงจะชอบไม่ลง “ประตูอยู่นั่น ไม่ส่ง!” หยูนจิ้งจีชี้ไปที่ประตูห้องคนไข้ แฝงไว้ด้วยความหมายไล่แขกกลับไปอย่างชัดเจน “ถ้าไม่เห็นกับตาว่าคุณเอาเด็กออก คุณคิดว่าผมจะยอมกลับไปหรือ?” ฉิวหยู่เฉิงนั่งที่เก้าอี้แล้วพูดอย่างสบายใจ หยูนจิ้งจีแสดงอาการหมดคำพูด ครู่หนึ่งที่ไม่พูดอะไรออกมา บอกไปหมดแล้วก็ไม่เชื่อเธอ แต่เธอก็ไม่ได้ทำเรื่องอะไรที่จะต้องขอโทษเขา! “เอ่อ......คุณชื่ออะไรหรือ?” หยูนจิ้งจีอยู่ๆก็ถามขึ้นมา ตนเองกับผู้ชายคนนี้มีความสัมพันธ์กันแล้ว แต่ชื่อเขากลับไม่รู้ชื่อ “ฉิวหยู่เฉิง” “ใช่ตระกูลฉิวที่เทคโนโลยีเฟิงถิงในเมืองของพวกฉันใช่ไหม” หยูนจิ้งจีขมวดคิ้วถามขึ้นด้วยความสงสัย “เมือง C ยังมีตระกูลฉิวอื่นอีกหรือ?” สายตาของหยูนจิ้งจีหยุดอยู่ที่ร่างของฉิวหยู่เฉิง ถ้าเทียบกับชายหนุ่มที่มีความสามารถและหล่อเหลาทั่วๆไปฉิวหยู่เฉิงก็มีอำนาจที่อยู่ในตำแหน่งสูงมากกว่า มองออกได้เลยว่าฐานะทางสังคมไม่ต่ำต้อย ด้วยเหตุที่เป็นเขาคนนี้ เธอก็รู้สึกว่า......โชคร้ายสุดๆเลย หยูนจิ้งจีก่ายหน้าผาก เรื่องที่เป็นไปได้ต่ำอย่างนี้ ทำให้เธอหมดคำพูดแล้วอย่างสิ้นเชิง “พรุ่งนี้ตอนที่ฉันผ่าตัดคุณก็อยู่ข้างๆคอยดูแล้วกัน! ให้สิ่งที่คุณคิดเป็นจริงในอีกไม่ช้า!” หยูนจิ้งจีเก็บความไม่สบายใจเอาไว้ ใช้วิธีแก้ปัญหาที่ได้ผลที่สุด ความตรงไปตรงมาของหยูนจิ้งจี กลับทำให้ฉิวหยู่เฉิงค่อนข้างตกใจอยู่นิดหน่อย รับปากอย่างง่ายๆเช่นนี้หรือ? ผู้หญิงคนนี้จริงจังไหมนะ? ถ้าไม่ใช่คุณหมอบอกว่าต้องการให้เธอดำเนินการตรวจสุขภาพตามตารางที่กำหนด ดูท่าวันนี้เธอคงจะอยากจะทำให้เสร็จเรียบร้อยเป็นอย่างยิ่ง “ค่าใช้จ่ายทั้งหมดที่เกิดขึ้น ในการผ่าตัด รวมถึงค่าตรวจสุขภาพคุณต้องเป็นคนรับผิดชอบ ยังมีเรื่องที่ถ่วงเวลาทำงานของฉันคุณก็ต้องรับผิดชอบ!” หยูนจิ้งจีคิดวิธีที่จะอดกลั้นไม่มองค้อนใส่เขา พยายามจะพูดอย่างใจเย็น “พอแล้วหรือ?”ฉิวหยู่เฉิงรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้เหมือนไม่ได้มีความคิดจะมาเกาะเขาจริงๆ อดไม่ได้ที่จะกลับมาไตร่ตรองเหตุการณ์ทั้งหมดขึ้นมาอีกครั้ง หรือเป็นเพราะเขาไม่มีเสน่ห์? แต่ถึงแม้เขาจะไม่มีเสน่ห์ แต่เป็นไปได้หรือที่เงินแบงค์ประธานเหมาก็จะไม่มีเสน่ห์? พอแล้วหรือ? เป็นไปได้อย่างไรที่พอเท่านี้?! เธอสามารถพูดกับฉิวหยู่เฉิงว่า คุณให้ฉันตีคุณสักทีได้ไหม? ไม่ได้นะ! นี่ยังมีเรื่องไม่พอหรือ?! ตอนนี้ที่เธอต้องทำก็คือ ทำเรื่องใหญ่ให้เล็ก ทำเรื่องเล็กให้หายไป! ทันใดนั้นเธอก็โดนดึงข้อมือไว้ ต้องหยุดเดินอย่างไม่มีทางเลือก หยูนจิ้งจีหันไปมอง ไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้ ฉิวหยู่เฉิงมาอยู่ข้างๆกายเธอแล้ว รูปร่างที่สูงใหญ่ของเขา ราวกับเงาที่กำลังแผ่คลุมตนเอาไว้ ดูเหมือนเตรียมมาข่มขู่และกดขี่อย่างถึงที่สุด ฉิวหยู่เฉิงก้มมองผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขา ถามด้วยความระแวง “ไปไหน? คุณคิดจะไปไหน? ถึงตอนนั้นคุณอุ้มลูกมาที่บ้านฉัน อยากจะมาเป็นครอบครัวเดียวกัน คุณจะให้ฉันจัดการอย่างไร?” หยูนจิ้งจีรู้สึกในหัวของเธอสั่นไม่หยุด เพราะโมโหผู้ชายคนนี้! สิ่งที่เขาแสดงออกมาเต็มไปด้วยความสงสัยและระแวดระวัง เพียงแต่ท่าทางที่ไม่เชื่อของเขามันทำร้ายเธอมากเกินไป หยูนจิ้งจีอารมณ์ไม่ดีจริงๆอยากจะจัดการปัญหาอย่างสงบและฉับไว เธอก้มหน้ามองอย่างเร็วๆ จากนั้นก็ยกเท้าขึ้น แล้วเหยียบลงไป: “ฉิวหยู่เฉิง ฉันไม่ติดค้างอะไรคุณแล้ว!” ในพริบตา เธอก็วิ่งหายไปไม่เห็นแม้แต่เงา......