บทที่ 9 เหอะๆ แค่มองก็รู้ว่าเป็นรักแท้

บทที่ 9 เหอะๆ แค่มองก็รู้ว่าเป็นรักแท้ เพียงแค่ฉิวหยู่เฉิงเดินออกมาจากห้อง คุณย่าฉิวก็รีบเข้าไปต้อนรับ เดินไป ซักถามไปอย่างต่อเนื่อง “เป็นอย่างไรบ้าง ผู้หญิงคนนั้นยินยอมไหม?” “แน่นอนว่ายินยอมแล้วครับ ยอมแต่งเข้าบ้านตระกูลฉิวของพวกเรา แต่เธอดูไม่ดีใจเท่าไหร่เลย” ฉิวหยู่เฉิงขมวดคิ้ว แม้ปากจะพูดอย่างนี้ แต่ท่าทางที่สับสนของหยูนจิ้งจีเมื่อครู่กลับอยู่ในหัวของเขาสะบัดไม่ออกเสียที ผู้หญิงคนนั้นไม่ชอบเงินจริงๆอย่างนั้นหรือ? “จริงไหม?! แกไม่ได้หลอกย่าใช่ไหม?” คุณย่าฉิวทั้งตกใจทั้งดีใจ แล้วก็เหมือนจะคิดอะไรขึ้นมาได้ในทันที จึงลองถามดู “แกลืมผู้หญิงคนนั้น......ได้แล้วจริงๆใช่ไหม?” สีหน้าของฉิวหยู่เฉิงก็เปลี่ยนไปไม่น่ามองขึ้นมาทันที คุณย่าฉิวที่ได้เห็นก็รู้แล้วว่าตนเองพูดผิดไปแล้ว ไปโดนจุดที่เจ็บปวดแล้วจริงๆ “อาเฉิง ไม่ใช่ว่าย่าอยากพูดถึงอยู่ตลอดนะ ผู้หญิงคนนั้นรู้อยู่แก่ใจว่าแกชอบเธอ ยังตั้งใจจากไปโดยไม่บอกลาสักคำ หลายปีมานี้ก็ไม่เคยส่งข่าวมาให้แกเลย ผู้หญิงอย่างนั้นไม่เหมาะสมกับแกจริงๆ ปล่อยเธอไปเถอะ......” คุณย่าฉิวแนะนำอย่างจริงใจ เธอก็เป็นคนปากแข็งแบบนี้ คนเฒ่าคนแก่ที่ไหนจะไม่อยากให้ลูกหลานตัวเองแต่งงานมีลูกเร็วๆ มันเรื่องปกตินะ! แต่ก่อนคุณย่าฉิวก็ไม่ก้าวก่ายเรื่องความรักของฉิวหยู่เฉิงหรอก แต่เขาไม่เลือกคนที่ชอบเขา ดันไปเลือกคนที่ไม่ชอบตนเองเสียได้ ฉิวหยู่เฉิงตอนที่เรียนมหาวิทยาลัย มีคนรักที่มีความรู้สึกดีมากๆ แล้วเหมือนว่าในวันที่สองที่เขาขอเธอแต่งงาน ผู้หญิงคนนั้นก็หายไปโดยไม่บอกลาสักคำ ไม่ว่าเขาจะตามหาอย่างไร ก็ไม่เจอร่องรอยของผู้หญิงคนนั้นเลย ฉิวหยู่เฉิงก็รอคอยเธอมาตลอด คุณย่าฉิวเห็นกับตาว่าหลานของตนยิ่งรอคอยก็ยิ่งหมดกำลังใจ ค่อยๆเปลี่ยนเป็นคนที่ดูถูกเหยียดหยามทุกอย่างโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นขึ้นมา ทั้งหมดเป็นเพราะผู้หญิงคนนั้น! “อืม ผมก็ไม่ได้คิดถึงเธอแล้วครับ” สีหน้าของฉิวหยู่เฉิงค่อยๆกลับมาเป็นปกติ “ผมจะแต่งงานแล้ว คงไม่คิดถึงเธออีกแล้ว” ครั้งนี้เป็นโอกาสที่ฉิวหยู่เฉิงให้ตัวเองอีกครั้ง ทำให้ตนเองลืมผู้หญิงคนนั้นให้หมดสิ้น คุณย่าฉิวแค่ได้ยินฉิวหยู่เฉิงพูดว่าจะแต่งงานแล้วขึ้นมา ก็อดไม่ได้ที่จะมีความสุข “ใช่! แกกำลังจะเป็นคนที่แต่งงานแล้ว!” คุณย่าฉิวยิ้มกริ่มพูดออกมา แต่ก็ยังเตือนเขา เธอยังต้องคอยกำชับแล้วกำชับอีก “แต่งงานแล้วแกก็ต้องรับผิดชอบเธอนะ อย่าทำเรื่องที่ต้องขอโทษเธอล่ะ!” “ผมเหมือนคนอย่างนั้นหรือครับ?” ฉิวหยู่เฉิงพูดออกมาอย่างอดไม่ได้ เขาเป็นคนก็ต้องมีจิตสำนึกที่ดีสิใช่ไหม? เขารออยู่ที่เดิมมาโดยตลอด ตอนนี้เบื่อแล้ว ไม่อยากรออีกแล้ว ผ่านมาห้าหกปีแล้ว ผู้หญิงที่ผ่านไปผ่านมาข้างกายของฉิวหยู่เฉิงก็ไม่น้อย แต่ก็คงเป็นเพราะการจากไปที่ไม่บอกลาสักคำ ก็เลยทำให้เขาเกิดความพะวงอยู่ในใจ “แกกล้าเป็นคนแบบนั้นดูสิ ลองดูไหม? ดูแล้วฉันจะต้องให้บทเรียนแกแน่ๆ!” ในตอนที่หยูนจิ้งจีเดินออกมา ก็เห็นฉิวหยู่เฉิงกำลังโดนดึงหูอยู่ เจ็บจนหน้าบูดบึ้งไปหมด เธอไม่เคยเห็นฉิวหยู่เฉิงในด้านนี้เลย เกิดความรู้สึกประหลาดใจขึ้นมา คิดมาโดยตลอดว่าเขาเป็นพวกผู้ชายปากร้าย เย็นชาไร้ความรู้สึก แต่เมื่ออยู่กับคนในครอบครัว ก็กลับเปลี่ยนเป็นอีกคนเลย หยูนจิ้งจีค่อนข้างงงงวย ตัวตนไหนคือเขาตัวจริงกันแน่? อย่างรวดเร็ว ข่าวการแต่งงานของฉิวหยู่เฉิงก็พาดหัวข้อข่าวของแต่ละสื่อใหญ่ๆ ทุกฉบับ ไม่เพียงแต่พาดหัวข่าวแต่กลับมีเรื่องที่คาดไม่ถึง #ฉบับจริงกรณีนกกระจอกกลายเป็นนกฟินิกซ์# #ทายาทตระกูลฉิวกำลังจะแต่งงาน ว่าที่เจ้าสาวเป็นผู้หญิงธรรมดาที่ไม่มีตัวตน!# และ #ซินเดอเรลล่าประสบความสำเร็จได้เข้าครอบครัวเศรษฐี# กลุ่มคนที่ไม่แสดงความคิดเห็นก็อุทานด้วยความตะลึง ประธานหัวรุนแรงกับพนักงานตัวเล็กๆ แค่เห็นก็รู้แล้วว่าเป็นรักแท้!