บทที่ 12 ถึงจะเป็นครอบครัวก็ต้องคุยเรื่องเงินให้รู้เรื่อง

บทที่ 12 ถึงจะเป็นครอบครัวก็ต้องคุยเรื่องเงินให้รู้เรื่อง ชิวฟู่หลานชำเลืองตามองแล้วมองอีก ผู้ชายคนนี้ถืออาหารเสริมพวกรังนกปลาทะเล ดูแล้วหยูนจิ้งจีที่เป็นแค่นกกระจอกจะเปลี่ยนเป็นนกฟินิกซ์ที่รุ่งเรืองแล้วจริงๆ! “อาจี คิดเรื่องอะไรอยู่ลูก เจอผู้ใหญ่ยังไม่รีบทักทายอีก” แม่ของหยูนจิ้งจีหยูนหว่านซูยิ้มแล้วเตือนขึ้นมา เห็นสีหน้าของหยูนจิ้งจีไม่ดีขึ้นเลย หยูนหว่านซูก็รู้แล้วว่าลูกสาวของตนยังโมโหเรื่องก่อนหน้านี้อยู่ แต่เวลานี้ยังมีคนนอกอยู่ที่นี่ด้วย เธอก็เลยต้องเตือนลูกสาวสักหน่อย แม้ว่าหยูนจิ้งจีจะไม่พอใจ แต่ก็ยังฟังคำพูดของแม่ ทักทายลุงกับป้าสะใภ้ แล้วเธอก็เห็นท่าทางของสามีภรรยาคู่นี้ตอบกลับเธออย่างเป็นมิตรที่สุด “คนนี้ก็คือแฟนของจิ้งจี......” หยูนเชิงกางยิ้มจนเห็นฟันเหลืองๆ ออกมาเลย อยากจะทักทายกับฉิวหยู่เฉิง หยูนจิ้งจีกลับใช้เวลานี้พูดกับฉิวหยู่เฉิง ในรถยังมีของที่ยังไม่ได้เอาลงมา ให้เขาไปเอาของอีกรอบ ฉิวหยู่เฉิงก็รู้สึกได้ว่าบรรยากาศภายในห้องตอนนี้ค่อนข้างแปลก แล้วยังพอดีกับที่หยูนจิ้งจีให้เขาออกไปอีก รอฉิวหยู่เฉิงออกไปจากห้อง หยูนจิ้งจีก็ไม่มีใบหน้ายิ้มแย้มอีกแล้ว มีบางเรื่องที่ถ้าฉิวหยู่เฉิงยังอยู่ตรงนี้ ก็ไม่ควรจะพูดออกมา เรื่องราวแต่ก่อนของจิ้งจีที่เลิกกับหยูจื้อฝาน แม่ก็ไม่ได้ซักไซ้อะไรเธอเท่าไหร่ แต่ตอนนี้ที่อยู่ๆก็จะแต่งงานกับผู้ชายอีกคนหนึ่ง หยูนจิ้งจีอยากจะอธิบายเรื่องนี้ให้แม่ได้รู้ ยังเป็นเรื่องที่ต้องคิดหนักจริงๆ หยูนจิ้งจีจงใจที่จะหลีกเลี่ยงชิวฟู่หลาน เดินตรงไปที่เตียงคนไข้: “แม่คะ ลุงรู้ว่าแม่ไม่สบายแล้ว ก็เลยเอาเงินมาคืนโดยเฉพาะเลยใช่ไหมคะ?” เธอยิ้มอย่างอ่อนโยนมองที่หยูนเชิงกาง ด้วยท่าทางที่รอคำอธิบายจากเขา แค่ฟังเธอพูดเรื่องนี้ขึ้นมา รอยยิ้มบนใบหน้าของหยูนเชิงกางก็หายไป เงินที่เป็นของเขาแล้ว มีเหตุผลที่ไหนที่เขาจะต้องคืน “เอ่อ......จิ้งจี เธอก็รู้ว่าครอบครัวลุงตอนนี้ไม่ง่ายเลย ยังมีน้องชายของเธอที่จะเข้าโรงเรียนเรียนหนังสืออีก......อีกอย่างนะ จิ้งจีตอนนี้เธอก็เป็นคุณนายที่ร่ำรวยหรูหราแล้ว ยังจะสนใจเงินเล็กน้อยนั้นอีกหรือ?” ชิวฟู่หลานแสร้งทำหน้าตาเจ็บปวด พูดด้วยใบหน้าที่ลำบากยากเย็น ได้ฟังน้ำเสียงที่ประจบอยากจะได้ของคนอื่นอย่างนี้ หยูนจิ้งจีก็รู้สึกเบื่อหน่ายเต็มที มิตรไมตรีที่ได้เห็นข่าวการแต่งงานของตนกับฉิวหยู่เฉิง ก็เลยรีบมาโดยเฉพาะเลยใช่ไหม? ครอบครัวพวกเขาสามแรง แต่ครอบครัวของตนยังมีแม่ที่สุขภาพไม่ดีด้วย ใครไม่ง่ายกว่ากันหรือ? แล้วถึงแม้เขาจะมีเงิน ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องจ่ายเงินให้พวกเขา เป็นบรรพบุรุษหรือ? “เงินเล็กน้อยหรือ? ก็เอาไปแจ้งความได้แล้ว ป้าสะใภ้ว่าเงินก้อนนี้น้อยไหมคะ?” เงินเก็บหนึ่งปีของครอบครัวเธอก็โดนพวกเขาเอาไปหมดแล้ว หยูนจิ้งจีจะไม่โมโหได้อย่างไร! “ยัยเด็กคนนี้ ทำไมพูดจาแบบนี้! ตอนนี้เธอก็ไม่ได้ขาดเงินนั้นเสียหน่อย!” น้ำเสียงของหยูนเชิงกางพูดแกมประณาม เถ้าแก่เนี้ยของบริษัทตระกูลฉิว แค่ยศอันนี้ก็ให้กำไรกับชีวิตเธอแล้ว! “ลุง พูดแบบนี้ก็ไม่ถูก เงินของเขาก็คือของเขา เงินของฉันก็คือของฉัน ทั้งสองคนไม่เกี่ยวกัน” ฉิวหยู่เฉิงกลับมาแล้วในตอนนี้ ก็ได้ยินที่หยูนจิ้งจีกำลังพูดอยู่พอดี หยูนเชิงกางซักไซ้ต่อด้วยความตกใจมาก “แล้วที่ เธอกับผู้ชายคนนั้นแต่งงานกัน เขากับเธอได้ทำสัญญาทางทรัพย์สินก่อนแต่งงานหรือยัง? หลานสาวที่โง่เขลาของฉัน! ทำไมเธอไม่ปรึกษากับคนในครอบครัวให้ดีก่อนค่อยตัดสินใจล่ะ?” “อย่างไรก็ตามฉันก็จะแต่งงานกับเขาแล้ว จะคิดเล็กคิดน้อยเพื่ออะไรคะ?” หยูนจิ้งจีไม่ปฏิเสธสิ่งที่หยูนเชิงกางคาดเดา “เธอรู้ได้อย่างไรว่าต่อไปเขาก็จะดีกับเธอ ถึงจะเป็นครอบครัวก็ต้องคุยเรื่องเงินให้รู้เรื่อง! เธออ่อนต่อโลกเกินไปแล้ว!”