บทที่ 14 ฉันอยากแต่งงานแล้ว

บทที่ 14 ฉันอยากแต่งงานแล้ว ฉิวหยู่เฉิงมองหยูนเชิงกางที่ยังสูงไม่ถึงเขา ไม่อยากจะสนใจเขาจริงๆ แต่ก็ไม่มีความจำเป็นที่จะขัดขึ้นมา หน้าที่หลักของวันนี้คือทำให้แม่ยายประทับใจ อย่างอื่นก็พักไว้ก่อน ฉิวหยู่เฉิงพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง “ได้ครับ ฉันฟังคุณ อยู่กับอาจีแล้วไม่ทิ้งเธออย่างเด็ดขาด!” หยูนเชิงกาง: “......” ลูกคนรวยคนนี้คงไม่โง่สินะ! หลังจากที่ลุงกลับไปแล้ว ภายในห้องคนไข้ก็เงียบลงอีกครั้ง หยูนหว่านซูมองที่ลูกสาวของตน เอามือของเธอมาจับไว้ในมือของตน “ไม่มีครอบครัวของฝั่งแม่แล้ว ต่อไปถ้าลูกโดนรังแกจะทำอย่างไร?” “พวกลุงไม่สร้างปัญหาให้พวกเราก็ไม่เลวแล้วค่ะ อีกอย่างหนูมีแม่ก็พอแล้ว” ได้มองลูกสาวที่สุภาพเรียบร้อยในแต่ละวัน ในใจของหยูนหว่านซูทั้งพอใจ ทั้งเป็นกังวล เธอกลัวว่าสุขภาพของเธอจะประคองไว้ได้ไม่นาน “แม้แม่จะไม่รู้ว่าระหว่างลูกกับหยูจื้อฝานเกิดอะไรขึ้น แต่ลูกสาวแม่ก็ไม่ได้แย่ ไม่มีเขาก็ยังมีคนที่เหมาะสมกว่า แม่หวังว่าลูกจะได้แต่งงานกับคนดีๆ ไม่เพียงแต่แค่เงินทองที่จะทำให้ลูกร่ำรวยสุขสบาย แต่ยังหลงลูก รักลูก อยู่กับลูกตลอดไปก็พอแล้ว แม่ไม่บังคับให้ลูกรีบแต่งออกไป ไม่เจอพวกเขาก็รอ ไม่รีบร้อน ลูกแม่มีคุณค่าพอที่จะได้สิ่งที่ดีกว่า” หยูนหว่านซูลูบผมของลูกสาวตน สายตาที่อบอุ่น เมตตาและอ่อนโยนมาก หยูนจิ้งจีรู้สึกแน่นจมูกอย่างทนไม่ไหว แต่ก็ต้องควบคุมไม่ให้น้ำตาไหลออกมา “แม่คะ วันนี้คนที่หนูพามาหาก็คือแฟนของหนูค่ะ” หยูนหว่านซูมองผู้ชายที่ถือของขวัญเข้ามา สวมสูทที่รีดเรียบ ลักษณะท่าทางไม่ใช่คนที่หาเช้ากินค่ำ อย่างไรก็ตามก็พอจะมองออกว่าเป็นคนที่อยู่ในตำแหน่งสูง เธอไม่เคยคิดเลยลูกสาวของตนเอง จะได้เจอแฟนแบบนี้ “แม่คะ นี่คือฉิวหยู่เฉิง แฟนของหนูค่ะ” หยูนจิ้งจีดึงข้อมือของฉิวหยู่เฉิง มายืนแนะนำต่อหน้าแม่ “สวัสดีครับคุณป้า” ครั้งแรกที่ฉิวหยู่เฉิงได้พบกับแม่ยาย ก็รู้สึกกดดันนิดหน่อย จริงๆหยูนหว่านซูก็รู้แล้วว่าคนนี้เป็นใคร ตอนที่หยูนเชิงกางมาถึง ก็มายินดีที่อาจีได้เจอผู้ชายที่ฐานะทางสังคมไม่ธรรมดาเลยคนหนึ่งโดยเฉพาะ เป็นคนของบริษัทตระกูลฉิว แค่สถานะนี้ ก็เพียงพอที่จะดึงช่องว่างที่แตกต่างกันให้กว้างมากขึ้น “แม่คะ พวกเราว่าจะแต่งงานกันแล้วค่ะ” หยูนจิ้งจีพูดออกไปตรงๆ สักครู่ที่ลุงมาที่นี่ แม่ก็คงรู้เรื่องไปครึ่งหนึ่งแล้ว ก่อนหน้านี้หยูนจิ้งจีก็คิดอยากจะอธิบายให้แม่ฟัง แต่เรื่องอย่างนี้ คุยกันต่อหน้าคงจะดีกว่า ผลก็เลยทำให้แม่เป็นคนที่รู้ทีหลัง “คุณป้าครับ ได้โปรดให้อาจีแต่งงานกับผมนะครับ” ฉิวหยู่เฉิงเอ่ยปากออกมาพอดี พวกเขาปรึกษากันอย่างดีแล้วก่อนหน้านี้ อย่างไรก็ตามต่อหน้าแม่ของเธอ ไม่ว่าจะเรื่องอะไรฉิวหยู่เฉิงต้องฟังเธอทั้งหมด เธอเสนอความคิดเห็นอะไร เขาก็ต้องให้ความร่วมมือ แบบนี้น่าจะได้ความชื่นชอบจากแม่ยายมากกว่า ฉิวหยู่เฉิงรู้สึกว่ายอมเห็นด้วยกับหยูนจิ้งจีอย่างนี้ ไม่เข้ากับท่าทางของเขาสักนิด จึงแสดงอาการคัดค้านออกมา หยูนจิ้งจีคิดว่าถ้าแม่ของเธอไม่เห็นด้วยกับเหตุผลที่เธอจะแต่งงาน ก็จะไม่รับข้อเสนอการคัดค้านของฉิวหยู่เฉิง ฉิวหยู่เฉิงรู้สึกว่าเป็นไปไม่ได้แต่แรกอยู่แล้ว จะเป็นไปได้อย่างไรที่พ่อแม่จะปฏิเสธไม่ให้ลูกของพวกเขาแต่งงานกับตน? เขาท่าทางสง่างาม รูปร่างหน้าตาโดดเด่น ทั้งยังมีกิจการใหญ่โต! ทั้งหมดก็เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดของลูกเขยแล้วใช่ไหม? “อาจี ลูกช่วยออกไปซื้อโจ๊กให้แม่สักถ้วยนะ!” หยูนหว่านซูไม่ได้ตอบกลับเขา แต่กลับสั่งหยูนจิ้งจี “ได้ค่ะ......” หยูนจิ้งจีรู้ว่า ครั้งนี้แม่ต้องการให้ตนออกไป เธอมองไปที่ฉิวหยู่เฉิงอย่างกังวล เห็นท่าทางที่มั่นใจของเขาแล้ว จึงยอมถอยออกไป “พ่อหนุ่มนั่งเถอะ” หยูนหว่านซูยืนมือแสดงเจตนาให้ฉิวหยู่เฉิงนั่งลง “ขอบคุณครับคุณป้า” ในใจของหยูนหว่านซูเข้าใจอย่างแจ่มแจ้งแล้วจึงพูดขึ้น “ย้ายฉันมาที่ห้องเดี่ยวอย่างนี้ ยังให้พยาบาลมาดูแล ทั้งหมดนี่คุณเป็นคนให้ทำสินะ? ครอบครัวฉันแต่เดิมก็ไม่มีกำลังทรัพย์อย่างนี้” “โรคของคุณป้าแต่เดิมก็จำเป็นต้องทำจิตใจให้สงบพักผ่อนมากๆ ห้องเดี่ยวมีประโยชน์ต่อการพักฟื้นของคุณป้านะครับ” ฉิวหยู่เฉิงตอบอย่างเหมาะสม การอบรมจากที่บ้านของฉิวหยู่เฉิงทำให้หยูนหว่านซูพอใจมาก แต่ว่าครอบครัวที่สามารถสอนลูกออกมาอย่างนี้ได้ แน่นอนว่าก็คงไม่ง่าย “อาเฉิงที่ฉันให้คุณอยู่ที่นี่ ก็อยากจะคุยกับคุณ เรื่องงานแต่งงานฉันคงไม่ก้าวก่าย แต่ยังมีบางเรื่องที่ฉันต้องคุยกับคุณ” “จริงๆฉันไม่ยินยอมให้พวกคุณอยู่ด้วยกัน เพราะฐานะแตกต่างกันค่อนข้างมาก แต่ในเมื่อพวกคุณก็อยู่ด้วยกันแล้ว ฉันก็จะไม่พูดอะไรที่มันก้าวก่าย อย่างไรเสียนี่ก็เป็นความรู้สึกระหว่างอาจีกับคุณ อาจีของเรา ดูเหมือนว่าเป็นคนที่มีเรื่องอะไรก็ไม่เอามาใส่ใจ แต่จริงๆเป็นเด็กที่มีจิตใจละเอียดอ่อนอ่อนไหวง่าย ฉันหวังว่าคุณจะปฏิบัติต่อเธออย่างดีนะ” ฉิวหยู่เฉิงนั่งอยู่เงียบๆ ฟังแม่พูดเรื่องของอนาคต พร้อมกับคำขอร้องที่จริงใจ ฝากฝังลูกสาวของตนให้กับเขาแล้ว ฉิวหยู่เฉิงมองเธอที่ท่าทางไม่ว่าเรื่องราวจะเล็กหรือใหญ่อย่างไรก็ถือว่าเป็นปัญหาทั้งหมด ในใจก็อดไม่ได้ที่จะกระวนกระวาย......