Chapter 12

ปลาวาฬขี่มอเตอร์ไซค์มาถึงที่บ้านของเฮียภูในเวลาต่อมา เนื่องจากจักรยานของเธอเมื่อวานขี่มาแต่ไม่ได้เอากลับมาด้วย เธอเดินเข้ามาในบ้านของเขามองหาเฮียภูของเธอรอบๆบ้านแต่ก็ไม่เจอ \"ป้าเฮียภูอยู่ไหนจ๊ะ\" \"อ่าวไอ้ปลาวาฬมาหาคุณเขาเหรอ อยู่ในห้องนอนนะยังไม่ออกมาเลย\" \"นี่กับข้าวของเฮียภูจ๊ะ\" \"ป้าไม่เคยทำข้าวเช้าเลยเพราะคุณเขาไม่กิน เรานี่เก่งนะบังคับคุณเขากินได้นะ \" ปลาวาฬยิ้มออกมาเล็กน้อยด้วยท่าทีอิดโรยสุดๆ บอกเลยว่าเมื่อคืนเธอเหนื่อยมากจริงๆงานที่เขาเร่งมานั้นรายละเอียดเยอะมากถ้าไม่ติดว่าเมื่อวานเธอเกเรขอตามเขาไปตอนนี้คงหลับฝันดีไปแล้ว \"เขาเป็นแบบนี้ตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วค่ะป้า ถ้าไม่บังคับก็ไม่ยอมทานงั้นปลาวาฬไปหาเฮียภูก่อนนะจ๊ะ\" \"จ้าๆ งั้นป้าจัดจานให้ที่โต๊ะนะ\" \"จ้า\" ปลาวาฬเดินไปหน้าห้องนอนของเขาก่อนจะเคาะประตูเรียก นี่มันก็เช้าแล้วปกติเฮียภูจะตื่นนอนเช้ามากแสดงว่าคงจะตื่นแล้ว ก๊อก ก๊อก ก๊อก \"เฮียภูคะตื่นหรือยังมาทานข้าวได้แล้วค่ะ\" ปลาวาฬเคาะประตูเรียกเขาอยู่สักพัก เขาเดินมาเปิดประตูพร้อมกับสวมแค่ชุดคลุมตัวเดียว หญิงสาวตาโตก่อนจะส่องไปยังหน้าอกของเขาอย่างแกล้งชายตรงหน้า เขายื่นมือมาดีดหน้าผากเด็กแสบหนึ่งทีอย่างหมั่นไส้สุดๆ \"ยัยเด็กโรคจิตมาส่องอะไรหน้าอกเฮีย\" \"หู้วววว ขาวมากเลยเฮีย คิคิ\" ปลาวาฬยิ้มชอบใจที่นานๆเฮียภูของเธอจะใส่แต่ชุดคลุมมายืนอยู่ตรงหน้าเธอ ปกติมาทีไรก็จะแต่งตัวเรียบร้อยพร้อมออกไปทำงานวันนี้โชคดีชะมัดเลยไอ้ปลาวาฬเอ้ย ///\"เด็กโรคจิต!! ให้ตายสิ\" \"เชอะมองนิดมองหน่อยทำหวงไปได้ ปลาวาฬเอากับข้าวมาให้เฮียภูแล้วนะทานด้วยทานให้หมดเลย วันนี้ปลาวาฬกลับก่อนนะคะ\" ปลาวาฬโบกมือให้เขายิ้มๆก่อนจะหันหลังพร้อมจะกลับบ้าน เธออยากจะอยู่กับเขาให้นานกว่านี้แต่ว่าสภาพร่างกายของเธอคือไม่ไหวจริงๆ \"เดี๋ยวสิจะรีบกลับไปไหน\" ปลาวาฬหันมามองหน้าเฮียภูของเธอก่อนจะกระพริบตาปริบๆเพราะดูเหมือนว่าตอนนี้ตาเธอจะปิดแล้ว \"ทำไมตาจะปิดแบบนั้นเมื่อคืนไม่ได้นอนเหรอ\" ปลาวาฬพยักหน้าเบาๆก่อนจะสะบัดหน้าไล่ความมึนออก \"ทำงานนิดหน่อยค่ะก็เลยยังไม่ได้นอน ปลาวาฬกลับแล้วนะเฮีย\" \"กลับสภาพนี้ได้ยังไงเด็กคนนี้ เดี๋ยวก็รถล้มหรอกให้ตายสิทำไมถึงอดหลับอดนอนแบบนี้เนี้ย\" เขาเอ่ยออกมาอย่างหัวเสียก่อนจะลากยัยเด็กแสบเข้าไปที่ห้องนอนของเขา ปลาวาฬหันซ้ายหันขวามองสำรวจห้องนอนของเขาก่อนจะยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย \"เฮียภูพาปลาวาฬเข้ามาที่ห้องนอนทำไม อย่าบอกนะว่าเฮียภูจะ... อร๊าย! ปลาวาฬยังไม่พร้อมนะตอนนี้ปลาวาฬง่วงมากเอาเป็นตอนเย็นๆได้มั้ย ///เขาหันไปมองร่างเล็กที่นอนหลับสบายอยู่บนเตียงนอนแล้วเผลอยิ้มออมมาโดยไม่รู้ตัว \"(นายครับได้ยินผมมั้ย) \"อ่าๆได้ยิน วันนี้ฉันมีธุระคงไม่ได้เข้าไปไว้นัดกันวันอื่นแล้วกัน\" (รับทราบครับนาย งั้นผมไม่รบกวนแล้วครับ) ลูกน้องของเขากดวางสายทันทีส่วนตัวเขานั้นวางโทรศัพท์ลงแล้วเดินไปดึงผ้าห่มให้ปลาวาฬเล็กน้อยก่อนจะหยิบเสื้อผ้ามาเปลี่ยนโดยแต่งเป็นชุดลำลองธรรมดาเพราะวันนี้เขาไม่อยากทำงานแล้ว :) เขาเดินออกมาจากห้องนอนแล้วมาที่โต๊ะอาหารเมนูสองสามอย่างที่ปลาวาฬทำมาให้เขาเป็นของที่เขาชอบทานทั้งนั้น ขนาดว่าไม่ได้นอนมาทั้งคืนแต่เธอก็ยังทำอาหารแถมมาส่งให้เขาถึงที่โดยที่ยังไม่ได้พักผ่อนเพราะฉะนั้นวันนี้เขาควรจะตอบแทนเธอด้วยการพาไปทานไอศกรีมที่ร้าน \"คุณภูจะทานข้าวเลยมั้ยคะป้าจะตักข้าวให้\" \"ตักเลยครับ\" \"ว่าแต่เจอปลาวาฬมั้ยคะเมื่อกี้เห็นว่าจะไปหาคุณที่ห้องไม่รู้ว่าเจอรึเปล่าหรือว่ากลับไปแล้วก็ไม่รู้\" เขาแค่ยิ้มไม่พูดอะไรให้บอกว่านอนอยู่ห้องเขาเดี๋ยวคนอื่นก็ได้เข้าใจผิดกันพอดี เขาจึงเปลี่ยนใจว่าจะให้ป้าแม่บ้านไปพักผ่อนดีกว่าเพราะถ้าปลาวาฬตื่นเขาคงจะพาออกไปข้างนอกเลย \"วันนี้น่าจะไม่มีอะไรแล้วป้าไปพักผ่อนเถอะครับ\" \"ได้เหรอคะ\" \"ครับ กลับไปพักผ่อนเถอะถ้ามีอะไรผมจะโทรศัพท์เรียกเอง\" \"ขอบคุณนะคะคุณภู\" \"ครับ\" เขามองป้าแม่บ้านยิ้มๆก่อนจะชิมอาหารตรงหน้าแล้วเริ่มลงมือทาน ปลาวาฬเป็นเด็กที่ทำอาหารอร่อยถูกปากเขามากแต่ใช่ว่าจะทำได้ทุกอย่างนะเธอจะเป็นเฉพาะที่เขาชอบเท่านั้น \"อร่อยแหะ :)\"