ตอนที่ 1 หาเรื่องเข้าตัว

ตอนที่ 1 หาเรื่องเข้าตัว ชั้นสองของโรงแรมหาวเย่ว หรงโม่เพิ่งเดินออกจากห้องส่วนตัว เดินไปที่ทางเข้าลิฟต์ด้วยความสงบและความสง่างาม เหมือนสิงโตที่หลับไหล ร่างกายมีความสง่างามและเย็นชา แต่มีเฉยชาและจอมเผด็จการ เนื่องจากดื่มเหล้ามาบ้าง จุนอี้หน้าแดง ดวงตาสีดำลึกเผยให้เห็นแสงที่คมชัด ใบหน้าที่สวยงามเหมือนตัดแต่งด้วยใบมีด สมบูรณ์แบบเหมือนเทพเจ้า ที่อยู่ที่สูง หรงโม่มีบอดี้การ์ดสวมด้วยเสื้อสูทสีดำสี่คนตามมาด้วย เย็นชาเหมือนเจ้านายของพวกเขา ไม่ค่อยแสดงสีหน้าความรู้สึก “ติงตง” ประตูลิฟต์เปิดออก หรงโม่กำลังจะก้าวขึ้นลิฟต์ แต่เมื่อเห็นสถานการณ์ภายในคิ้วสวยก็ชิดติดกัน ใบหน้าที่เย็นชาทำให้รู้สึกถึงความเย็น จ้องมองผู้หญิงในลิฟต์อย่างเย็นชา นั่นมันเป็นคนที่สวยและงดงามเหมือนเอลฟ์ เป็นผู้หญิงที่สวยเซ็กซี่และมีเสน่ห์เหมือนนางฟ้า มีใบหน้าที่สวยงามมาก ผมดำเข้มเหมือนเส้นไหมทอดิ้นพาดอยู่ด้านหลัง ใบหน้าที่สวยหรูใสสะอาด สีแดงเล็กน้อย สันจมูกที่โด่ง ดวงตาที่เปล่งประกาย สวยใสฉ่ำน้ำ มีความบริสุทธิ์เหมือนเอลฟ์ตัวน้อย แต่มีเสน่ห์เหมือนนางฟ้าเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าผู้หญิงมีความบ้าหรือความวิกลจริต(มีเสน่ห์ที่น่าหลงใหล)เล็กน้อย กัดริมฝีปากสีชมพูนั้นอย่างแน่น มีเลือดแอบซ่อนอยู่ เดรสยาวสีขาวเผยให้เห็นถึงรูปร่างที่สมบูรณ์แบบ เนื่องจากความร้อนในร่างกายทำให้ดิ้นรนอย่างกระสับกระส่าย แม้ว่าจะเป็นชุดยาวสีขาวที่หุ้มร่างกายที่สมบูรณ์แบบทั้งหมดไว้ แต่ก็ยังทำให้ผู้คนรู้สึกหลงใหล หรงโม่กลั้นลมหายใจในทันที แววตามืดสนิท ผู้หญิง ยังเป็นผู้หญิงที่ถูกวางยา อาจเป็นเพราะรู้สึกถึงความเย็นชาของสายตา มู่จิ่งเหยียนถูกความร้อนในร่างกายแผดเผาจนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเข้าใกล้ลมหายใจที่เย็นชา เหมือนว่าจะต้องเข้าใกล้ลมหายใจที่เย็นชานั้นเท่านั้นถึงจะทำให้ความร้อนในร่างกายทั้งหมดกระจายออกไปได้ คิดไม่ถึงว่าจะสะดูด และทั้งร่างกายล้มลงในอ้อมแขนของหรงโม่ รู้สึกถึงอุณหภูมิเย็นจัด มู่จิ่งเหยียนรู้สึกสบายมาก มันยากที่จะได้ถูไถในอ้อมแขนของหรงโม่ ส่งเสียงเบาๆโดยไม่รู้ตัว “ อืม...” เห็นฉากที่ผ่านเข้ามาทันที เมื่อเห็นด้านหลังหรงโม่มีบอดี้การ์ดสี่คนสีหน้าดูตึง ตะโกนเสียงดังซวยแล้ว พวกเขารู้ว่าคุณชายบ้านเขารักความสะอาดอย่างรุนแรง และไม่ยอมให้ผู้หญิงเข้าใกล้ “หลบไป” กลับ รู้สึกถึงความอบอุ่นของผู้หญิงที่ถูไถในอ้อมแขนของเขา ใบหน้าที่เย็นชาของหรงโม่หน้าคล้ำลง เผยการถากถางและความเยือกเย็นเล็กน้อย ริมฝีปากบาง ๆ คายสองคำออกมาอย่างเย็นชา ดวงตาที่คมกริบเต็มไปด้วยอาฆาตแค้น ผู้หญิง ปัญหา ณ เวลานั้น สติทั้งหมดของมู่จิ่งหยียนได้ถูกโยนออกไปถึงบนฟ้าแล้ว เธอแค่รู้สึกว่าร่างกายที่กอดอยู่นี้รู้สึกสบายเป็นพิเศษ โดยไม่รู้ว่าตัวว่าได้ตกอยู่ในอ้อมแขนของซาตานแล้ว หรงโม่ใบหน้าที่เยือกเย็นเริ่มมืดและเข้มขึ้น รู้สึกว่าเป็นผู้หญิงที่ลึกลับเหมือนปลาหมึกยักษ์แปดขารัดร่างตัวเองอยู่ ไอเย็นในร่างกายเพิ่มขึ้น อย่างไรก็ตามสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกแปลกๆคือ ในหัวใจไม่มีความรังเกียจ โรคที่รักความสะอาดอย่างรุนแรงและไม่ชอบผู้หญิงเข้าใกล้ไม่ได้แสดงอาการปฏิเสธเลยเล็กน้อย ดูเหมือนว่าจะมีปฏิกิริยาตรงกันข้ามเล็กน้อย กลิ่นหอมอ่อน ๆ สูดดมเข้าไปรู้สึกมีกลิ่นหอม “หญิงสาว หลบไป” หรงโม่มีสติทันที หายใจความเย็นชาเข้า ใบหน้าที่มืดและเย็นชาค่อนข้างขี้เกียจและลมหายใจที่อันตราย “อืม อึดอัด......” มู่จิ่งเหยียนที่ขาดสติยังไม่รู้ตัวว่า ณ ตอนนี้เธอกำลังตกอยู่ในสภาพแวดล้อมที่อันตรายขนาดไหน รู้สึกทรมานเหมือนถูกไฟเผาไหมร้อนไปทั้งตัว หรงโม่ก้มหัวลง มองผู้หญิงที่กระสับกระส่ายในอ้อมแขน ดูจากหัวใจที่เป็นเหมือนน้ำแสดงความรู้สึกแปลกๆไม่สบายใจเล็กน้อย ดวงตาที่ลึกก็ส่องแสงจ้า เหมือนบ่อโบราณพันปีแห่งหนึ่ง ที่ทำให้คนมึนเมา แต่คาดเดาไม่ได้ “หญิงสาว นี่คือสิ่งที่คุณหาเรื่องเอง” เสียงแหบเสน่ห์นั้นมีความเย็นชา มืออันใหญ่และเรียวใหญ่ คว้าร่างอันเล็กและบอบบางของมู่จิ่งเหยียนโอบไว้ในแขนและก้าวเข้าลิฟต์ไป ยังไม่ลืมที่จะสั่งคนเสื้อดำสี่คนที่อยู่ข้างหลังเขาอย่างเย็นชา “ไปรอด้านล่าง” “ครับ ท่าน” ไปจากสายตาของบอดี้การ์ดเสื้อดำสี่คนที่กำลังตกตะลึง คุณชายที่บวชเป็นพระมาเกือบสามสิบปี นี่ถึงเวลา..........ลาสึกแล้วหรือ เมื่อก้าวเข้าสู่ลิฟต์ หรงโม่ล็อกมู่จิ่งเหยียนอยู่ในลิฟต์ ก้มหัวลงแล้วจูบริมฝีปากของเธออย่างหนัก แค่กดเข้าไปแรงๆ ช่วงเวลาที่ริมฝีปากสัมผัส ร่างกายของหรงโม่ก็สั่น ในดวงตาลึกๆมีแสงระยิบระยับ ในขณะนี้ในใจเขาไม่มีร่องรอยของความขยะแขยงและความรังเกียจ กลับกลายเป็นความสวยงามที่ทำให้ใจสั่น ลิฟต์ขึ้นไปจนถึงชั้นบนสุด ก้าวออกจากลิฟต์ ทางเข้ามีพรมแดงที่หรูหรา ร่างกายที่สูงของหรงโม่โอบกอดสาวน้อยผู้ซึ่งปลุกกระแสลมและจุดไฟแล้วเดินไปที่ห้อง ถูกโอบกอดตลอดทาง มู่จิ่งเหยียนที่ขาดสตินานจนลืมว่าปีนี้เป็นปีอะไร เมื่อเข้าห้อง หรงโม่วางมู่จิ่งเหยียนลง กดไว้ด้านหลังประตู แขนอันเรียวยาวจับเธอไว้อย่างแน่น เริ่มจัดการสิ่งเล็กๆที่อยู่ในอ้อมแขนของตัวเอง อุณหภูมิในห้องมืดก็เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ จากที่เขามีโรครักความสะอาดอย่างรุนแรงและเกลียดผู้หญิงอยู่เสมอ กลับไม่มีปฏิกิริยารังเกียจเลยแม้แต่น้อย กลับรู้สึกว่าเกือบทุกอย่างเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นทำให้เขาหลงใหล ณ เวลานี้ แม้แต่หรงโม่ก็ยังรู้สึกเหลือเชื่อ หัวใจที่เย็นชามีกระแสที่อบอุ่นไหลผ่านไปมา ดวงตาสีดำลึกจ้องไปที่สาวน้อยในอ้อมแขนของคนที่เผด็จการ “หญิงสาว จำไว้นะ คุณเป็นของฉัน”