ตอนที่ 6 ใครเป็นคนรักของคุณ

ตอนที่ 6 ใครเป็นคนรักของคุณ จากนั้นนายท่านซูก็เดินตามมู่จิ่งเหยียนออกมาจากประตูห้องนั่งเล่น แต่ไม่ต้องการที่จะไปเร็วเกินไป มุ่งหน้าไปชนกับหน้าอกที่กว้างและอบอุ่น กลิ่นหอมเย็น ๆ เข้ามาในจมูก มู่จิ่งเหยียนเจ็บจมูก ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ แล้วถอยออกจากอ้อมแขนของเขา มือที่หนาเรียวยาวคู่หนึ่งโอบรอบเอวทันที โอบไว้อย่างแน่น กอดร่างของเธอที่กำลังจะถอยออกเข้าที่อ้อมแขน มู่จิ่งเหยียนยิ่งไม่พอใจมากขึ้น เงยหน้าขึ้นมอง สิ่งนี้ทำให้ตกใจอย่างมาก ผู้ชายที่อยู่ข้างหน้านั้นสีหน้าเย็นชา ดวงตาสีดำลึกเผยให้เห็นแสงเย็นชา ใบหน้าที่หล่อเหลาเหมือนมีดสมบูรณ์แบบของเทพเจ้า ความกล้าหาญที่น่าทึ่งมีพลังอยู่รอบกาย เหมือนกษัตริย์ที่อยู่เหนือผู้คน ด้วยลมหายใจแห่งอันตราย จ้องมองผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมแขนอย่างไม่ละสายตา ช่างเป็นผู้ชายที่ผู้หญิงทุกคนหลงใหล อย่างไรก็ตามเมื่อมู่จิ่งเหยียนเห็นใบหน้านี้ก็ทรุดลงเล็กน้อย ขนคิ้วตั้งขึ้น พยายามดิ้นรนเพื่อออกจากมือที่โอบเอวอย่างแน่น ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ “อย่าดิ้น” เสียงต่ำเหมือนเสียงเชลโล่ที่หนาและไพเราะที่บนหัว จนมู่จิ่งเหยียนตกตะลึง ร่างกายผ่อนคลายและไม่เคลื่อนไหวอีก สำหรับความเฉลียวฉลาดของมู่จิ่งเหยียน มีประโยชน์กับหรงม่อมาก แขนที่โอบกอดเธอก็ยิ่งแน่นมากขึ้น ด้วยความปรารถนาอันแรงกล้าที่จะครอบครองจ้องมองที่นายท่านซู “หรง.....คุณหรง คาดไม่ถึงว่าคุณจะให้เกียรติมาร่วมงานหมั้นของลูกสาวฉัน ทำไมไม่บอกฉัน ฉันจะได้มาต้อนรับคุณ” แต่เดิมนายท่านซูเห็นมู่จิ่งเหยียนถูกผู้ชายกอดไว้ในอ้อมแขนยังรู้สึกโกรธ แต่พอเห็นคนที่เงยหน้าขึ้นเป็นหรงโม่ ทันใดนั้นก็มีรอยยิ้มที่ประจบประแจงปรากฏขึ้นและทักทาย เห็นหน้ายิ้มฝืนๆของนายท่านซู มู่จิ่งเหยียนขมวดคิ้วเล็กน้อย ผู้ชายคนนี้เป็นใครกันแน่ ถึงทำให้นายท่านซูดูเกร็งๆ ถึงแม้ว่าธุรกิจของบริษัทตระกูลซู จะไม่ได้ติดอันดับหนึ่งและสองในเมืองbก็ตาม แต่ก็นับว่าร่ำรวยไม่แพ้ใคร สามารถทำให้นายท่านซูเกร็งๆ แต่คิดๆแล้วสถานะของผู้ชายคนนี้ต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ ด้วยเหตุนี้ ในใจมู่จิ่งเหยียนคิดไม่ต้องการมีความสัมพันธ์หรือเกี่ยวข้องกับผู้ชายที่อันตรายคนนี้ หรงโม่พยักหน้าเบา ๆ พูดด้วยใบหน้าที่เย็นชาก็ยังไม่แสดงความรู้สึกอะไร “ท่านประธานซู ที่มาเพราะว่าฉันมาหาคนรักของฉัน ในเมื่อพวกเราพบกันแล้วขอตัวก่อนนะ” หรงโม่พูดออกจากปาก ไม่เพียงแต่มู่จิ่งเหยียนที่ตะลึง แม้แต่พ่อซูที่อยู่ข้างหลังเขาก็ตกตะลึงเช่กัน อะไรนะ มู่จิ่งเหยียนเป็นคนรักของคุณหรง เรื่องนี้เกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ บนใบหน้ามีความเกรงกลัวทันที โชคดีที่ยังไม่ทันทำอะไรมู่จิ่งเหยียน ไม่เช่นนั้นคุณหรงรู้ขึ้นมาเขาคงจะฆ่าฉันแน่ๆ แค่คิดว่าไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่ช่วย อุตส่าเลี้ยงมาตั้งสามปีแต่กลับถูกผู้ชายคนอื่นแย่ไปซะงั้น ใบหน้านายท่านซูยังคงนึกเสียดาย มันเหมือนเป็ดเข้าปากแล้วยังบินออกไปได้ หรงโม่ไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ ต่อทั้งสองเลย เขากอดมู่จิ่งเหยียนอย่างแน่นและเดินไปยังสถานที่จัดงาน “ปล่อยมือ ใครเป็นคนรักของคุณมิทราบ” มู่จิ่งเหยียนมีสติจากความตกใจ เงยหน้าขึ้นมองตาคู่มือ ยืนอยู่ในท่ามกลางความประหลาดใจ พูดด้วยเสียงเย็นชา “นอกจากคุณ จะมีใครอีก” หรงโม่ยักคิ้วมองมู่จิ่งเหยียน เห็นเธอปฏิเสธอย่างเร่งรีบ ทันใดนั้นก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย ใบหน้าดูหมองคล้ำ มองข้ามลำคอและหน้าอกที่ขาวและละเอียดอ่อนของเธอ รูม่านตาลึกค่อยๆเข้มขึ้น ในที่สุด เขาเกลียดผู้หญิงทุกคน แต่เฉพาะผู้หญิงในอ้อมแขนของเธอคนนี้ ทำให้เขามีความรู้สึกทันที คิดถึงความฝันในหลายคืนนี้ ดวงตาดูโตขึ้น ผู้หญิงคนนี้สามารถทำให้เขาหลงใหลมาก ได้ยินเช่นนี้แล้ว มู่จิ่งเหยียนอดไม่ได้หัวเราะอย่างเย็นชา ดวงตาเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน “คืนนั้นฉันถูกวางยา ระหว่างเราเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด คุณไม่ต้องรับผิดชอบฉันก็ได้ ส่วนฉันก็ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับคุณ” ได้ยินที่เธอพูด ใบหน้าของหรงโม่ก็ดำลง ดูเย็นชา ในตามีความน่ากลัวซ่อนอยู่ เหล่เล็กน้อย จากนั้นก็หายไป ริมฝีปากบางเซ็กซี่ยกสูงขึ้นเล็กน้อย พูดมาสองสามคำทำให้มู่จิ่งเหยียนตกตะลึง “ครั้งแรกของฉันให้คุณไปแล้ว คุณต้องรับผิดชอบ” “อะไรนะ” มู่จิ่งเหยียนมองไปที่หน้าของหรงโม่อย่างประหลาดใจ ใบหน้าที่หงุดหงิดถูกกดขี่ไม่เป็นธรรมชาติ เต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ ใบหน้าเล็ก ๆ ที่งดงาม สำหรับในสายตาของหรงโม่นั้นรู้สึกมีน่ารักอยู่ แม้แต่ความอึดอัดในหัวใจของเขาก็ยังแพร่กระจายออกไป ครั้งแรก เป็นครั้งแรกของผู้ชายคนนี้กับตัวเอง ยังจะให้เธอรับผิดชอบ นี่ไม่ได้เข้าใจอะไรผิดใช่ไหม “อะไรนะ คุณจะไม่รับผิดชอบเหรอ” หรงโม่สีหน้าดูเย็นชาเล็กน้อย เหลือบมองผู้หญิงในอ้อมแขน เหล่มองอย่างน่ากลัว ถ้าผู้หญิงคนนี้กล้าพูดแม้แต่คำเดียว “คุณผู้ชายท่านนี้.....” มู่จิ่งเหยียนกำลังจะพูด ถูกหรงโม่ขัดจังหวะอย่างเยือกเย็น “หรงโม่ ชื่อของฉัน” “คุณชายหรง ฉันไม่คู่ควรกับคุณหลอก และฉันก็เป็นผู้หญิง ฉันคิดว่าคนเสียหายน่าจะเป็นฉันมากกว่านะ” มู่จิ่งเหยียนเปิดปากอีกครั้ง สีหน้ากลับมาเยือกเย็น พูดออกไปอย่างไม่แยแส “คุณเสียหาย ฉันเคยบอกแล้วว่าฉันจะรับผิดชอบคุณเอง” หรงโม่ดูเหมือนจะไม่เข้าใจความหมายของมู่จิ่งเหยียน ยืนหยัดพูดต่อว่า สายตาตกอยู่ที่มู่จิ่งเหยียนลึกและเข้มขึ้น ในเมื่อครอบครัวเขาอยากให้เขาแต่งงานมีครอบครัว แทนที่จะมองหาผู้หญิงที่ครอบครัวหามาให้ เช่นนั้นก็สู้หาคนที่ตัวเองชอบจะดีกว่า “จุดประสงค์ของคุณคืออะไร” มู่จิ่งเหยียนเงียบไปครู่หนึ่ง พูดว่า มู่จิ่งเหยียนซึ่งผู้ชายทิ้งมาแล้วสองครั้งไม่เชื่อในความรักมานานแล้ว ไม่ต้องพูดถึงผู้ชายคนนี้เพราะเคยเจอกันแค่ครั้งเดียว นับครั้งที่แล้วด้วยก็แค่สองครั้ง เธอไม่เชื่อว่าเจอกันครั้งที่สองจะทำให้ชายคนนี้จะตกหลุมรักเธอแล้ว หรงโม่มองมู่จิ่งเหยียนด้วยความเย็นชา แต่ดูไม่ออกว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ “ฉันไม่ได้มีจุดประสงค์อะไร ขอแค่เธอยอมเป็นผู้หญิงของฉัน และคุณไม่มีสิทธิ์ที่จะปฏิเสธ” มู่จิ่งเหยียนยิ้มเย้ยหยัน อย่าเริ่ม ไม่ได้พูดอะไร เวลานี้งานหมั้นกำลังจะเริ่มแล้ว ห้องจัดเลี้ยงเต็มไปด้วยผู้คน ส้งเสี้ยนกับคุณนายซูกำลังต้อนรับแขกกันอย่างคึกคัก ไม่เห็นตัวของซู่ม่อเป็นเวลานาน คุณนายซูรู้สึกไม่สบายใจ รีบเรียกคนมาช่วยรับแขก ตัวเองก็รีบตามหาซูม่อ ยังไม่ทันจะออกจากห้องจัดเลี้ยง ไฟในห้องโถงดับลงอย่างกะทันหัน ไฟบนเวทีสว่างขึ้น หน้าจอขนาดใหญ่ด้านหลังค่อยๆเลื่อนลง ทั้งสองร่างตรงไปตรงมาพบกันอย่างฉับพลันบนม่านขนาดใหญ่ หน้าจอกำลังฉายภาพชายหญิงอยู่ในห้องนั่งเล่น ใบหน้านั้นก็คือนางเอกของงานหมั้น——ซูม่อ