ตอนที่ 7 กลืนไม่ได้คายไม่ออก เป็นตัวตลก

ตอนที่ 7 กลืนไม่ได้คายไม่ออก เป็นตัวตลก ชายคนนั้นหันหลังให้กับกล้อง เห็นภาพเขาไม่ชัดเจนว่าเป็นใคร แต่ใบหน้าของซูม่อก็ตกอยู่ในสายตาของทุกคนอย่างชัดเจน ทันใดนั้น ห้องจัดเลี้ยงก็เงียบสนิท จากนั้นก็มีเสียงหัวเราะเยาะเย้ยและดูถูกเหยียดหยาม “ไม่น่าเชื่อลูกสาวตระกูลซูเป็นคนจิตใจรวนเรเปลี่ยนง่าย เป็นนางวันทอง ขนาดกำลังจะหมั้นนะ เจ้าสาวกลับซ่อนตัวอยู่ในห้องนั่งเล่นกับผู้ชายคนอื่นทำเรื่องทำเรื่องสกปรกเช่นนั้น ไร้ยางอายจริงๆ” “ เห็นด้วย เดิมทีฉันยังต้องการจับคู่คุณหนูตระกูลซูกับลูกชายของฉัน โชคดีที่ไม่ได้จับคู่ให้ ไม่อย่างนั้นโชคร้ายกันทั้งบ้านแน่ๆเลย “ฮืม ฮืม ทีนี้สนุกแน่ๆ ตระกูลส้งมีลูกสะใภ้เช่นนี้ต้องทำให้คนอื่นหัวเราะเยาะแน่” …… เสียงเยาะเย้ยดูหมิ่นจากในห้องจัดเลี้ยง นายท่านซู คุณนายซู ส้งเสี้ยนกับคุณพ่อคุณแม่ส้งเสี้ยนสีหน้าเคร่งเครียดมาก คุณนายส้งมองภาพสกปรกบนหน้าจอขนาดใหญ่อดไม่ได้ตะโกนด่าว่าคุณนายซูและนายท่านซู “ตระกูลซูเลี้ยงลูกสาวได้ดีมากจริงๆ กล้าทำเรื่องไร้ยางอายเช่นนี้ ลูกสะใภ้แบบนี้พวกเราตระกูลส้งรับไม่กล้ารับหลอก ลูกเสี้ยน พวกเรากลับ” พูดคุณนายส้งพูดแล้วดึงตัวส้งเสี้ยนเดินออกไป “ คุณพี่ อย่าทำเช่นนี้สิ นี่อาจจะเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิดก็ได้ พี่ใจเย็นๆนะ เรามาพูดคุยปรึกษากันก่อนนะ” ในใจคุณนายซูก็ตกใจเช่นกัน ดึงคุณนายส้งไว้เพื่อพยายามอธิบาย อีกด้านหนึ่งก็ส่งสัญญาณให้นายท่านซู ให้นายท่านซูรีบไปห้องนั่งเล่นดึงตัวลูกสาวไร้ยางอายออกมา “เข้าใจผิดเหรอ ฮื้อ ทุกคนในนี้พวกเขาทั้งหมดเห็นอย่างชัดเจน ยังบอกว่าเป็นเรื่องเข้าใจผิดอีกหรือ งานนี้ไม่ต้องหมั้นแล้ว ตระกูลส้งของเราจะไม่มีทางรับลูกสะใภ้แบบนี้แน่นอน” คุณนายส้งพูดด้วยสีหน้าโกรธ และดวงตาที่เต็มไปด้วยความโกรธ อัปยศมาก เป็นเรื่องน่าละอายมาก ใครจะรู้ว่าลูกสาวของซูเป็นผู้หญิงวันทองสองใจ “โอ้ย คุณนายส้ง เรื่องนี้.....เรารอม่อม่อออกมาแล้วเราฟังคำอธิบายของเธอก่อนไหม ลูกสาวของฉันเป็นคนอ่อนโยนจิตใจดี จะทำเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร จะต้องมีคนตั้งใจกลั่นแกล้งแน่นอน ใช่ ต้องมีคนแกล้งแน่นอน” คุณนายซูพูดด้วยใบหน้าที่มั่นใจ สายตามองข้ามฝูงชนไป สุดท้ายก็ตกอยู่ที่มู่จิ่งเหยียนซึ่งถูกหรงโม่โอบอยู่ ทันใดนั้นก็วิ่งเข้าไปด้วยความโกรธ ตบอย่างแรงที่ใบหน้าของมู่จิ่งเหยียน “เธอบอกว่าซิ ไอ้คนเลว เธอเป็นทำลายน้องสาวเธอใช่ไหม เธอเป็นนางวันทองหลอกล่อผู้ชายคนเดียวก็พอแล้ว ยังกล้ามาทำลายน้องสาวของเธออีก จิตใจของเธอทำไมถึงร้ายกาจเช่นนี้ ถ้ารู้แต่แรกตระกูลซูของพวกเราไม่ควรช่วยเธอกลับมา ยังเลี้ยงดูให้กินดีอยู่ดี” คุณนายซูกล่าวหาด้วยความโกรธ อยากจะตบลงไปแรงๆ แต่ถูกจับอย่างแน่นด้วยมือใหญ่ หรงโม่จ้องคุณนายซูด้วยสีหน้าดูไม่ดีเลย ดวงตาที่มืดและลึกนั้นเต็มไปด้วยความเย็นชา อันตรายอย่างยิ่ง จับมือคุณนายซูแน่ขึ้นเรื่อยๆ ความแข็งแกร่งของเขาเหมือนอยากจะบีบแขนของคุณนายซูให้หัก “โอ๊ย โอ๊ย เจ็บ เจ็บจะตายแล้ว คนใจร้ายรีบบอกให้คนรักของเธอปล่อยมือสิ หญิงวันทองอย่างเธอความสามารถในการยั่วผู้ชายเก่งจริงๆ เชื่อเลยว่าผู้หญิงแบบไหนก็หาผู้ชายแบบนั้น แม้แต่ผู้ชายของเธอก็ยังหยาบคายเช่นกันไร้มารยาท” คุณนายซูไม่รู้ตัวว่าตัวเองกำลังตกอยู่ในอันตรายในขณะนี้ ยังคงด่าว่าไม่หยุด มู่จิ่งเหยียนก็ไม่ตอบโต้ ยืนเงียบๆอยู่ข้างหรงโม่ หัวเราะเยาะเย้ยคุณนายซู สายตาเย็นชา แสดงรอยยิ้มเยาะเย้ย “ถ้าคุณกล้าด่าคนเลว นางวันทองอีก เชื่อไหมว่าฉันจะหักแขนของคุณ” เสียงเย็นเผยให้เห็นถึงความเย็นชาไม่รู้จบและความตั้งใจในการฆ่า หรงโม่จับแขนของคุณนายซูอย่างแน่น แสงที่อยู่ในดวงตานั้นโหดเหี้ยม “คุณหรง คุณหรงให้อภัยด้วย ภรรยาฉันไม่ได้ตั้งใจจะ ซัดสาดล่วงเกิน หวังว่าคุณหรงอย่าถือสาเลย อย่าถือสา” นายท่านซูเห็นหรงโม่กำลังโกรธ รีบวิ่งเข้ามาเพื่อขอร้อง หันกลับมาและตะโกนด่าว่าคุณนายซูอย่างเย็นชา “คุณจะไปแล้วหรือ ยังไม่รีบขอโทษคุณหรงอีก” “ซูโป๋หลุน ทำไมฉันต้องขอโทษเขาด้วย ลูกสาวของคุณถูกทำร้ายขนาดนั้นแล้ว คุณยังจะให้ฉันไปขอโทษพวกเขาอีกหรือ คุณยังมีมโนธรรมไหม คุณถูกก็ถูกคนเลวนี้ทำให้หลงใหลแล้วใช่ไหม” คุณนายซูโกรธมาก แต่งงานกันมาตั้งหลายปี เขาไม่เคยตะโกนใส่เธอแบบนี้เลย แต่เวลานี้คุณนายซูตะโกนโดยไร้เหตุผล “ผัวะ” เสียงที่ชัดเจนดังขึ้น นายท่านซูตบคุณนายซูอย่างแรง ทันใดนั้นคุณนายซูที่กำลังโกรธก็สงบลง มองนายท่านซูด้วยความซึม “ซูโป๋หลุน คุณตบฉัน คุณกล้าตบฉัน คุณไม่มีมโนธรรม ฮือๆ......” “พอได้แล้ว เงียบเถอะ คุณยังรู้สึกว่ามันน่าอายไม่พออีกหรือ” เห็นใบหน้าของคุณนายซูที่ร้องห่มร้องไห้โวยวาย นายท่านซูตะโกนอย่างโกรธ ใบหน้าโกรธเสียใจที่เหล็กไม่เป็นเหล็กกล้า วันนี้ตระกูลซูกับคนในสังคมชั้นสูงของเมืองb กลืนไม่ได้คายไม่ออกเลยทีเดียว ขายขี้หน้าจริงๆ ลูกสาวทำขายขี้หน้าว่าไม่มีทางช่วยแล้ว คุณนายซูยังสร้างเรื่องอีก เรื่องนี้ทำให้ทุกคนดูอย่างเพลิดเพลินสนุกสนานเลย ถูกนายท่านซูตะคอกใส่ ทำให้คุณนายซูสงบลง ความโกรธบนใบหน้าหายไป สีหน้ามีความหวาดกลัวเล็กน้อย โอ้พระเจ้า เมื่อสักครู่เธอทำอะไรลงไป คุณนายที่ดูสง่างาม ภาพลักษณ์ความหรูหราทั้งหมด จบแล้ว แม้แต่ลูกสาวที่น่ารักก็ถูกทำลาย ฉันทำสิ่งชั่วร้ายอะไรหรือเนี่ย “ตระกูลซู ดีเช่นนี้เอง ฉันหรงโม่จะจำพวกคุณไว้” หรงโม่สะบัดแขนของคุณนายซูออกอย่างแรง เสียงเย็นบูดบึ้งออกมาจากปากอย่างเฉยเมย อันตรายอย่างยิ่ง ทั้งร่างกายแสดงออกถึงวิญญาณที่น่ากลัวเหมือนกษัตริย์ สัมผัสถึงพลังเหนือระดับอันสูงส่งในหรงโม่ ณ เวลานี้คุณนายซูก็สงบลงด้วยความรู้สึกกลัว ทันใดนั้นก็นึกถึงตระกูลหรงในเมืองปักกิ่งที่นายท่านซูเคยกล่าวถึง เป็นไปได้ไหมว่าผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าคนนี้ก็คือคนของตระกูลหรงในเมืองปักกิ่ง คิดถึงคนที่ตัวเองล่วงเกินคือคนของตระกูลหรงในเมืองปักกิ่ง คุณนายซูรู้สึกว่าเหมือนพื้นมันหมุนตลอดเลย หน้าซีด เกือบจะเป็นลมล้มลง ถ้านายท่านซูไม่คว้าดึงเธอไว้ทัน ขณะนี้คุณนายซูก็คงได้ล้มลงกับพื้นแล้ว ในใจยิ่งโกรธมู่จิ่งเหยียนมากขึ้น นึกไม่ถึงว่าคนชั่วอย่างมันจะโชคดีขนาดนี้ อุตส่าห์หลอกล่อคนตระกูลหรงในเมืองปักกิ่งได้ “คุณพ่อคุณแม่ พวกท่านกำลังทำอะไรกันหรือคะ พี่เสี้ยนพี่อยู่ตรงนั้นได้อย่างไร” เสียงอันอ่อนโยนผ่าเข้ามา ซูม่อที่สวมใส่ชุดหมั้นสีขาวหอบรูปลักษณ์ที่สง่างามของเธอเดินมา ปั้นหน้าใหม่ทำเป็นไม่มีร่องรอยของการพลอดรักอะไรเกิดขึ้น ดวงตาเต็มไปด้วยความสวยงาม คนฉลาดสามารถมองออกว่ามันอะไรแตกต่าง มู่จิ่งเหยียนเห็นซูม่อออกมา ทำท่าดูเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ในใจรู้สึกชื่นชมทักษะการแสดงของซูม่อ แต่ทุกคนก็ได้เห็นการแสดงที่ดีไปแล้ว เธออยากเห็นวิธีรับมือกับความอับอายนี้ยังไง มุมริมฝีปากยิ้มเยาะเย้ยอย่างเย็นชา