ตอนที่ 1 หนีห่างจากวัง

ม้าสีน้ำตาลเร่งฝีเท้าไปตามทางเรียบบาง มีหินกระจัดกระจายบ้าง ฝุ่นตลบไปทั่วถนนหนทาง สองข้างทางที่มองเห็นจะเป็นต้นไม้สีเขียวหลากหลายชนิดปะปนกันไป และวังหลวงก็เริ่มไกลสุดลูกตาอย่างชัดเจน เมื่อมองจากที่สูงของภูเขา มันคือทางไปหมู่บ้านอันเงียบสงบ ไม่มีสงคราม ไม่มีความวุ่นวายแต่ก็วุ่นวายบ้าง หลิวอี้ นางคนนี้สวมชุดจีนของนางใน อุ้มลูกน้อยสองคนพร้อมกับชายหนุ่มที่อยู่ข้างหลัง หมวกผ้าปกคลุมศีรษะของคนทั้งสอง เด็กชายวัย 9 ขวบนั่งหลังม้ากับอาที่มีดาบเล่มยาวอยู่ในมือ ดาบนั้นอยู่ในกระบอกประจำตัวของชายหนุ่มร่างกายแข็งแรงและสันทัดคนนั้น \"ท่านพี่หลงหาน\" เสียงเรียกแผ่วเบาเพราะว่าเหนื่อยจากการเดินทางมันสั่นในลำคอภรรยาสาวของหลิวอี้ \"อืม อดทนเถิดหนาที่รัก ใกล้จะถึงบ้านเกิดของข้าแล้ว\" เขาลูบศีรษะพร้อมกับสัมผัสเส้นผมอันเนียนนุ่มไปด้วย \"พ่อ ข้าหิวแล้วขอรับ\" ใบหน้าอันบูดบึ้งและความหงุดหงิดปรากฏบนใบหน้า \"หลงหู อีกนิดเดียวเถิด\" อาวัยหนุ่มผู้หล่อเหลา เขย่าตัวเขาช้าๆ หลิวอี้และหลงหานหัวเราะเบาๆ เมื่อมองอากับหลานคุยหยอกล้อกันระหว่างทาง หนึ่งนาที ผ่านไป \"ท่านพี่หลงหาน\" เสียงเรียกจากข้างๆ ตัวน้องสายสุดที่รัก ยกมือชี้ไปข้างขวา ทางด้านทิศตะวันออก \"งั้น เราพักตรงนั้นเถิด\" หลงหานต้อนม้าไปทางนั้น มองเห็นแม่น้ำไหลผ่านข้างทาง \"นานแล้ว ที่ข้าเองไม่เคยเห็นแม่น้ำใสๆ แบบนี้มาก่อน\" หลงหานพูดขึ้นหลังจากลงหลังม้า เขาก็รับลูกน้อยทั้งสองคนจากภรรยา และภรรยาก็กระโดดลงจากหลังม้าด้วย \"แปลกยิ่งนัก ตัวข้าก็จำไม่ได้เหมือนกัน ทางเข้าบ้านเราจะมีแม่น้ำแบบนี้ด้วย นานแล้วที่เราจากบ้านเกิดมาทำงานอยู่ในวังหลวง เมืองใหญ่ที่มีความเจริญรุ่งเรือง\" น้องชายก็เดินไปที่สายน้ำนั้นพร้อมกับจูงมือหลานชายตัวเล็ก \"ข้าก็เคยทำงานแต่ในวังมาก่อน ตำแหน่งบริหารของวังหลวง ทำบัญชีทรัพย์สินเงินทองถวายฮ่องเต้ ข้าก็อดคิดถึงเรื่องราวในอดีตไม่ได้ โชคชะตาได้พาเรามาสร้างครอบครัวกับบ้านเกิดของตัวเองที่นี่\" หลงหานอุ้มลูกน้อยคนหนึ่งไปด้วย ลูกน้อยอีกคนก็อยู่ในอ้อมกอดของแม่ \"และยังมีอีกงานที่ข้าได้ทำก็คือ งานการทูต รักษาความสัมพันธ์ระหว่างอาณาจักร ทำให้ข้าได้รู้จักและเรียนรู้ภาษาต่างถิ่นด้วย\" \"ข้าก็เหมือนกัน ถ้าไม่มีท่านพี่หลงหาน ข้าจะไม่ได้มีงานอยู่ในเมืองใหญ่ขนาดนี้ ข้าอาจจะไปค้าขายที่บ้านเกิดของเราก็ได้ คิดแล้วก็น่าหัวเราะ\" มือใบหนาของชายคนหนึ่งแตะที่ไหล่พี่ชายเบาๆ \" \"อ่อ ข้าลืมไป เจ้าไม่คิดที่จะมีภรรยาเลยหรือ? \" หลงหานยิ้มเบาๆ แลหันไปที่น้องชายพลาง ส่วนน้องชายก็หันไปที่พี่ชายเช่นกัน น้องชายก็นึกหัวเราะขึ้นมาบ้าง..... หลงหูลูกชายคนโตปาก้อนหินที่แม่น้ำ ภรรยาหลิวอี้กำลังให้นมกับลูกสาวคนสุดท้องวัย 8 เดือน ส่วนลูกสาวอีกคน อายุ 1 ขวบ เด็กหญิงทั้งสองคนอายุห่างกันเพียงนิดเดียว