已经是第一章了
ตอนที่ 3 ดาบเล่มนี้
ใบมีดที่มีความยาวครึ่งวา เคลื่อนไหวผ่านน้ำ น้ำถูกตัดเป็นวงกลมเต็มวง แนวเฉียง เส้นตรง กากบาท การรำเพลงดาบบนพื้นน้ำที่สูงระดับหัวเข่า ดาบใบนั้นยกขึ้นฟ้า เหนือน้ำ ตวัดซ้ายขวาอย่างว่องไว แม้ดาบจะมีความหนัก ยกขึ้นมายาก แต่ก็อาศัยการฝึกฝน และเพิ่มความแข็งแรงในการใช้ดาบ
หลงหูกับจางลู่ มองดูท่านอาเฟยหงอย่างเพลิดเพลินคล้ายๆดูการแสดงบนเวทีระดับพรีเมี่ยมที่ไม่มีที่ใดให้ดู อาเฟยหงเคยทำงานในวังหลวง ทั้งยังเคยดำรงตำแหน่งทหารองครักษ์ขององค์ชายที่มีความชำนาญและศิลปะในการต่อสู้พอสมควร
จางลู่ไม่ยอมนั่งดูเฉยๆอย่างนี้ จึงได้กล่าวด้วยความตื่นเต้นพร้อมกับสร้างสรรค์จินตนาการของตัวเอง
\"ท่านอา ข้าอยากลองจับดาบเล่มนี้ ได้หรือไม่?\" จางลู่นั่งกอดเข่าอย่างมีความหวัง ใบหน้ายิ้มแย้ม แก้มปริ
\"ไม่ได้ๆ เจ้าเป็นผู้หญิง ไม่ควรใช้ความรุนแรง เรื่องอาวุธนี้เป็นสิ่งที่ผู้ชายนิยมทำกันเท่านั้น ถ้าเกิดบาดแผลขึ้นมา อย่าว่าข้าไม่เตือนนะ\"
หลงหู ยิ้มอย่างมีความหวังกว่า สะบัดมือ
\"ท่านอา ท่านอา ข้าเล่นด้วย\" ลุกขึ้นแล้ววิ่งไปหาท่านอาเฟยหง เหยียบดินและหินเปียกๆด้วยความร้อนรน
\"เดี่ยวก่อนหลงหู นี้ไม่ใช่ของเล่นเด็กนะ\" อาเฟยหงยกดาบขึ้นเหนือศีรษะ หลงหูไม่สามารถเอื้อมมือได้ถึง
\"ท่านอา\" ลากเสียงยาวๆผสมเสียงแตกๆวัยแรกหนุ่ม จางลู่ก็หัวเราะดังขึ้นอย่างน่าหมั่นไส้
\"นางตัวแสบ\" หันหน้าไปที่จางลู่ พูดอย่างช้าๆ หลังจากนั้นวิ่งพุ่งไปที่จางลู่ สาวน้อยคนนี้ลุกขึ้นทันที หลบฝ่ามือพี่ชายให้พ้น
อาเฟยหงชวนหลานชายและหลานสาวไปเล่นนอกบ้าน น้องสาวคนเล็กเฝ้าหน้าร้านกับพ่ออยู่ที่นั้น จางลิ่วไม่อยากไปไหนไกลนักและชอบอยู่บ้านเฝ้าเรือน ชอบทำการค้าขายและพบปะผู้คน ทำหน้าที่อย่างสตรีและบุตรีที่พึงมี
\"ว่าเยี่ยงขอรับ/เจ้าคะ? ท่านอา\" สองเสียงเปล่งออกมาพร้อมกันอย่างตะลึง
อาเฟยหงยื่นแท่งไม้ที่ถูกตัดจากความคมของดาบแล้ว หลงหูและจางลิ่วก็รับดาบด้วยความประหลาดใจ เหมือนได้ของเล่นชิ้นใหม่
\"จางลู่ เรามาเล่นฟันดาบกันเถิด\" ยื่นแท่งไม้ไปที่จางลู่
\"งั้นมาสิ เรามาเล่นสนุกกันเถิด\" จางลู่กระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ อาเฟยหงมองดูหลานกระทบไม้กันเด็กสองคนเล่นการต่อสู้
\"เข้ามาเลย ข้าจะเล่นเป็นองครักษ์ ส่วนเจ้านั้น นางมารร้าย ฮ่าๆ\" เคลื่อนดาบไปซ้ายที ขวาที
\"ห๊ะ ไม่ใช้แล้ว ข้าคือทหารหญิงต่างหาก\" จางลู่พูดด้วยความไม่พอใจ
\"เดี๋ยวก่อน หลงหาน จางลู่\" ดาบตัวจริงที่เป็นประกายด้วยแสงอาทิตย์นั้นก็เข้าแทรกระหว่างคนสองคน หลงหูและจางลู่ก็เริ่มถอยห่างจากกัน
\"ข้าจะมีอะไรให้เจ้า\" อาเฟยหงกล่าวด้วยเสียงนุ่มนวล
\"อะไรหรือท่านอา?\" หลงหูพูดแทรกก่อน ถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น
\"ทุกคนฟังข้าให้ดี นับแต่วันนี้ข้าจะสอนเจ้าที่ตรงนี้เท่านั้น ข้าจะให้เจ้ามีวิชาไว้ป้องกันตัว หลงหูจะได้ปกป้องน้องสาว และครอบครัวเมื่อเจ้าเป็นผู้ใหญ่แล้ว ส่วนจางลู่ ยิ่งเจ้าเป็นผู้หญิง ยิ่งต้องระวังตัวให้มาก ข้าจึงจำเป็นต้องสอนเจ้า ถึงแม้จะไม่ได้ใช้งานก็ตามแต่เจ้าต้องฝึกฝนและมีวินัยให้เกิดความเคยชินและชำนาญ\"
เด็กหนุ่มและสาวน้อยนั่งลงพื้นพร้อมกับอาเฟยหง ฟังอย่างตั้งใจบนพื้นหญ้าสีเขียวแห้งๆริมแม่น้ำ
\"ที่สำคัญดาบเล่มนี้ข้าหวงมากๆ ไม่ได้มอบให้ใครง่ายๆ ถ้าข้ามอบดาบนี้ให้ใคร หมายความว่า ข้าได้ฝากชีวิตและจิตวิญญาณให้กับคนนั้นที่ข้าไว้วางใจได้ ดาบเล่มนี้มีความหมายกับข้ามากๆ ไม่มีสิ่งใดมาแลกเปลี่ยนได้\" ดาบที่เก็บไว้ในกระบอกลวดลายมังกรอยู่ในกำมือชายหนุ่มและจับมันอย่างแน่น ขณะที่เล่าเรื่องราวเกี่ยวกับดาบให้หลานฟัง ท่ามเสียงน้ำไหลและเสียงน้ำกระทบหิน ในยามนั้นแสงอาทิตย์สาดส่องสายน้ำจนดูงดงามไร้ที่ติเหมาะกับการพักผ่อนและชมวิวทิวทัศน์อย่างดียิ่ง
已经是最新一章了
加载中
