已经是第一章了
ตอนที่ 4 เทศกาลไหว้พระจันทร์
ดนตรี....บรรเลงอย่างช้าๆ งดงาม อ่อนช้อย แสดงจังหวะแสดงความไพเราะ ชวนให้สาวๆร่ายรำไปตามเสียงดนตรี แม่นางหลิวอี้มองดูสาวน้อยวัยรุ่น ระบำอย่างพร้อมเพรียง ปรบมือให้จังหวะและมีความพร้อมและสวยงาม น่าดู สามวันที่ได้ซ้อมระบำจนจำได้แม่น สาวน้อยจะที่ระบำมีจำนวน 6 คน ระบำบวงสรวงจันทรา และใต้แสงจันทร์ นำความเป็นสิริมงคลให้หมู่บ้าน วันซ้อมของวันนี้จะแสดงจริงในวันพรุ่งนี้ยามค่ำคืน เวลากลางวันซ้อมระบำภายในลานศาลาขนาดกว้างขวาง เพียงพอต่อการบรรจุคนและพื้นที่พอในการระบำ ชายหนุ่มและคนมีอายุมากเท่ากับวัยกลางคนทำหน้าที่ดีด สี ตี เป่า ตามถนัด ช่วงเวลานั้นสองพี่น้องได้ีมีเวลาพักผ่อนหลังจากรำ ไม่ต้องช่วยแม่ทำอาหาร เพราะคนในหมู่บ้านช่วยกันทำ และรับประทานพร้อมกันในตอนเย็น
จางลู่แอบฝึกวิชาฟันดาบกับพี่ชายคนโต และอาเฟยหงผู้ถ่ายทอดวิชา หลังซ้อมระบำเสร็จแล้ว ถ้าผู้บิดารู้ก็คงไม่ยอมแน่ พ่อคงเข้าใจว่าลูกสาวจะเป็นอันตรายเมื่ออยู่ใกล้อาวุธ ส่วนหลงหูจะไม่ปริปากเรื่องนี้ให้พ่อรู้ เห็นว่าสองคนนี้เริ่มดีกันเอง และสนิทกันขึ้นเรื่อยๆ ซ้อมฟันดาบด้วยกัน เป็นคู่หูสองพี่น้องและถ้าไม่มีน้องสาวจะฝึกและลองต่อสู้กับใคร
\"หลงหู วันนี้ข้าจะเหยียบเจ้าลงพื้นพสุธาได้แน่\" ดาบข้างขวามืออยู่ข้างหลัง ปลายดาบชี้ไปที่ข้างหน้าหลงหู มือซ้ายยื่นไปข้างหน้าเช่นกัน
\"แน่จริงหรือ? ขอให้รับความหนักของข้านะ\" หลงหูเตรียมพุ่งปลายดาบไปหาฝ่ายตรงข้าม
จางลู่หลบดาบได้อย่างว่องไว แถมยังใช้ดาบของตนตวัดออก ณ เวลานี้ยังใช้ดาบไม้อยู่ ถ้าใช้ดาบจริงทั้งที่ยังไม่ชำนาญ คนใดคนหนึ่งจะได้รับบาดเจ็บและได้แผลจริงๆขึ้นมาได้ สองพี่น้องก็มีความหวังจึงมุ่งมั่นตั้งใจเพื่อรอวันใช้ดาบจริง
\"ท่านพี่ ทำไมออกแรงมากมายเยี่ยงนี้?\" ดาบของจางลู่บังหน้านางและดาบของหลงหูก็กดลง
\"ถ้าไม่ไหวก็บอกข้าได้ อย่าฝืน\" ความแรงของหลงหูค่อยๆลดลง
\"หลงหู จางลู่ \" ทั้งสองคนหยุดการต่อสู้ และไปยืนตรงหน้าอาเฟยหง ในมือก็ยังมีดาบไม้อยู่
\"เจ้าเห็นหรือไม่? จางลู่แรงน้อย ไม่ใช่เพราะเจ้าเป็นผู้หญิงหรอกนะ ความจริงก็คือ พลังแห่งหยินหยางภายในตัวเจ้าไม่สมดุลกัน พลังสีดำมันมีเยอะกว่าสีขาว หมายความว่า ความอ่อนแอมีมาก งั้น ข้าจะสอนการเพิ่มพลังหยินหยางก่อน ไม่ว่าจะต่อสู้กับใคร ก็เหมือนกับว่าเรารับน้ำหนักและความแรงได้มากถึงสามเท่า\"
เพลาแห่งเทศกาลไหว้พระจันทร์ก็มาเยือน
สาวน้อยทั้งหกนางแต่งกายด้วยชุดสีเหลือง ประดับดอกไม้สีเหลือง ไม่สวมรองเท้า พื้นที่การระบำเป็นที่โล่งและกลางแจ้งได้ทำความสะอาดแล้ว ไม่มีหินหรือเศษไม้มาทิ่มเท้าแน่นอน แท่นบูชา ประดับด้วยธูป เทียน ดอกไม้ และขนมหวาน
\"ลูกแม่ทั้งสอง วันนี้สวยงามดั่งพระจันทร์ สวรรค์ลิขิตแท้ๆ\" มือทั้งสองข้างแตะไปที่แก้มอ่อนอันอ่อนนุ่ม เรียบเนียน และปกปิดด้วยแป้งละเอียด ปากแดงๆดั่งเลือดดูยั่วยวนน่าหลงใหล ผลิตจากดอกไม้สีแดงหลายชนิดถูกสกัดและรอให้แห้ง ผสมกับน้ำก่อนที่จะประโลมบนผิวปากอันนุ่มนิ่ม
\"ท่านแม่ ท่านแม่เจ้าค่ะ ข้าไม่ต้องการชายใดเลย\" จางลู่กล่าวอย่างกังวล
\"ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ข้าไม่ได้บังคับให้เจ้ามีสามีหรือออกเรือน แต่ก็ไม่แน่\" แม่ยิ้ม และลูบเส้นผมยาวๆอย่างอ่อนโยน
สาวงามที่ได้ระบำต้องเป็นสาวพรหมจรรย์ บริสุทธิ์ผุดผ่องเต็มร้อย ถ้าไม่อย่างนั้น การขอพรจากพระจันทร์จะไม่ได้ผล และก็มีหนุ่มโสดหลายคนในหมู่บ้าน และต่างหมู่บ้าน รวมทั้งเมืองใหญ่ๆเฝ้ารอคอย พ่อหลงหานก็หวังให้ลูกสาวของตัวเองออกเรือนอีกไม่นานและไม่ต้องมาเหน็ดเหนื่อยกับการเลี้ยงดูลูกสาวและถือไม้เรียว จางลู่ต้องเลือกระหว่างคู่ครองหรือไม้เรียวกันแน่?
\"ท่านพี่จางลู่ ข้าว่า ท่านพี่จะได้พบใครก่อนข้า\" จางลิ่วยกมือขึ้นปิดปากด้วยผ้าสีเหลืองกลั้นหัวเราะเบาๆ
\"จางลิ่ว อย่าพูดอย่างนี้สิ ข้ายอมตายเสียยังดีกว่า\" มือใบหนึ่งของจางลู่ก็ฟาดแขนน้องสาวจางลิ่วไม่เต็มแรง
\"ถ้าเจ้าอยากได้นัก ก็เรื่องของเจ้า\" จางลู่ครุ่นคิด \"ข้าลืมไปอย่างหนึ่ง อาเฟยหงยังไม่ออกเรือนหรือ??\" จางลู่ยืนนิ่งๆสักพัก
\"อ่อ ข้ารู้แล้ว ข้ารู้แล้ว\" จางลิ่วสะบัดมือขึ้นข้างขวาขี้นลง
\"วันนี้เจ้าสวยสดงดงามมากยิ่งนัก อย่างที่ท่านแม่กล่าวไว้ไม่มีผิดเพี้ยน นั่นสิ ข้าเห็นท่านพ่อคุยกับ??\" จางลิ่วมองไปที่ตรงนั้น จางลู่มองหันหลังกลับตามที่น้องสาวมองหา
\"ชายหนุ่มคนนี้เป็นลูกชายของหมอหลวง เพื่อนของท่านพ่อเรา\" จางลิ่วเพ่งเล็งมองอีกที
\"แค่ลูกหมอหลวง ไม่มีอะไรแปลกใหม่ แล้วรู้ได้เยี่ยงไรกัน?\" ริมฝีปากบนใบหน้าจางลู่ยกขึ้นคล้ายๆเบะปาก
\"เอ้า ทำไมกล่าววาจาเยี่ยงนี้? อืม...ก็ได้ยินว่าชาวบ้านเขาลือกัน\"
และหลังจากนั้นพิธีอันเป็นมงคลได้เริ่มขึ้นทันใด สาวน้อยหกนางมาเต้นรำใต้แสงจันทร์ครบทุกคน ชายหนุ่มทั้งหลายยิ้มแก้มปริ มองสาวงามกำลังระบำอย่างเพลิดเพลินพร้อมกับได้ฟังเสียงดนตรีอันไพเราะ ใครจะได้สาวงามคนใดคนหนึ่งในหกคนนี้มาครอบครอง รอรับดอกไม้จากสาวที่ถูกใจ ดอกไม้นั้นกลิ่นหอมและขลังนักเพราะมีพลังแห่งจันทราประโลมลง ชายใดได้ดอกไม้ก็ถือว่าโชคดีและสวรรค์เมตตา สาวอีกคนก็ยังไม่ให้ใครที่ผ่านมาหลายปีแล้ว และปีนี้จะถูกใจหรือไม่? ชายหนุ่มก็ว่ากันว่า สาวในป่าเขาก็สวยสดงดงามตามธรรมชาติไม่แพ้สาวน้อยเมืองใหญ่ๆหรือที่อื่นใด อาจจะมีองค์ชายมาปลอมตัวก็ได้ หากไม่รู้ว่าชายที่ตนเลือกคือองค์ชาย
已经是最新一章了
加载中
