บทที่ 248 ปิกนิก
บทที่ 248 ปิกนิก
ยังไงแล้วซูชิงหยิงก็เป็นลูกคุณหนูที่เลี้ยงมาดี เดินไปได้แค่แป๊บเดียวก็เหนื่อยจนเริ่มหอบแล้ว
เธอจ้องมองเจียงสื้อสื้อที่เดินเร็วอยู่หน้าเธออย่างงุนงง เป็นคนที่ออกมาจากบ้านคนจนเลยนะ แข้งขาถึงได้มีเรี่ยวแรงขนาดนี้
“เสี่ยวเป่า คุณเดินช้าหน่อย!”
ถึงแม้ว่าทางเดินขึ้นเขานี้จะขดไปขดมา แต