ตอนที่10 เกิดอะไรขึ้น

ตอนที่ 10 ผมก้มลงมองเวลาในมือถือ นี่ก็ดึกมากเเล้ว ทำไมเมียยังไม่กลับอีก หรือว่ามันจะเเอบเเรดที่ไหนอีกวะ ตู๊ดด ตู๊ดดด ผมไม่รอช้า กดเบอร์โทรตามอิเมียทันที เหม่ยลี่: \" ฮัลโหล \" ผม: \" มึงอยู่ไหน เมื่อไหร่จะกลับ \" ผมถามออกไปด้วยเสียงที่ร้อนรน เหม่ยลี่: \" อยู่บ้านอิเเพร ทำรายงานอยู่ วันนี้น่าจะกลับดึกนะคะคุณผัว \" ผมได้ยินดังนั้น ก็โล่งอกโล่งใจขึ้นมา นึกว่ามันจะไปมั่วผู้ชายที่ไหน ขี้เกียจตามฆ่าคน ผม: \" อ่อครับ คิดถึงจัง \" เหม่ยลี่: \" คิดถึงอย่างเดียว?? \" ผม: \" หึ เออ! กูอยากเอามึงด้วย ไม่ไหวเเล้วเนี่ย รีบๆทำ จะนอนรอ \" เหม่ยลี่: \" หื่น \" ผม: \" อะไร! ได้ผัวหื่นเเทนที่มึงจะดีใจ หาได้ที่ไหนเยมัน เยเสียว เยทุกเวลา เเบบกู \" เหม่ยลี่: \" หึ ถึงจะมีคนเดียวในโลก กูก็ไม่เอาหรอก \" ผม: \" เออ! กลับมามึงก็โดนเหมือนเดิมนั้นเเหละอิเมีย!! \" เหม่ยลี่: \" ไอ้บ้า!! \" ตู๊ดๆ เธอด่าผมไอ้บ้าเบาๆ ก่อนจะตัดสายไป หึ พูดเเค่นี้ทำเป็นเขิน 22:00 น. ผมนั่งรอ นอนรออิเมียคนเดียวในห้อง อย่างน่าเบื่อ เปลือกตาหนาก็เริ่มหนักขึ้น ก่อนจะลุกขึ้นไปปิดไฟเเล้วล้มตัวนอน รู้สึกตัวอีกที ก็เหมือนมีมือมาลูบ ตรงเเผงอก ตรงน้องชายก็เหมือนมีคนมาคลําๆ พยายามปลุกให้มันตื่น ผมจึงลืมตาตื่นขึ้น ก็เห็นเงาคน กำลังถอดเสื้อผ้าอยู่ หึ อิเมีย! เดี๋ยวนี้มันร้าย คิดจะลักหลับผมเเล้วหรอ ผม: \" กลับมาเเล้วหรอ \" ผมถามเธอออกไป เเต่เธอกลับเงียบ ไม่ตอบ \" ..... \" เหม่ยถอดเสื้อผ้าออก จนเห็นเป็นเรือนร่าง มือเรียวก็เอื้อมมาถอดชุดนอนออกให้ผม ท่อนเอ็นอันใหญ่ ก็เริ่มเเข็งชี้ขึ้น มือเธอก็ชักขึ้นชักลง ทั้งดูดทั้งเลีย ก่อนจะคร่อมตัวผม กดเจ้ามังกรยักษ์เข้าไปในร่อง พรึ่บ~ ผมถึงกลับเบิกตา ออกกว้างทำไมมันครั้งนี้มันเข้าง่ายจังว่ะ ปักๆ ปักกๆ เหม่ย: \" อ๊าา ใหญ่จัง \" ผม: \" อื้ม เมียจ๋า ขอเปิดไฟนะ \" ผมเอื้อมมือขึ้นไปเปิดโคมไฟ บนตัวเตียงเเต่เธอจับมือไว้ เเล้วเข้ามาจูบ ก่อนที่ผมจะจับเธอพลิกลง เปลี่ยนมาคุมเกมเเทนทันที ผม: \" เก็บเเรงมึงไว้ ครางชื่อกูดีกว่า \" ว่าเเล้วผมก็กระเเทกเอว เยเมียจนหนํ่าใจ ตามจังหวะอารมณ์ ตลับ ตลับๆ เหม่ย: \" อ๊า พี่โฬมข๋า มะ นา เอ่อ เหม่ยเสียวจัง ซี๊ด ผม: \" อื้ม ชอบไหม ขอเปิดไฟนะ \" เหม่ย: \" มะ ไม่ \" เธอเอื้อมมาจับมือผมไว้อีกเช่นเคย ทำไมว่ะ มีไรกันทุกครั้งก็ให้ผมเปิดไฟตลอด ทำไมครั้งนี้ถึงห้าม เเต่ผมก็ได้เเค่เเปลกใจ เเล้วตามใจเมีย ตึก ตึกก ตึกๆ หญิงสาวสวมชุดนักศึกษาอันรัดเเน่น เดินเข้ามาภายในบ้าน เธอว่าวันนี้จะนอนค้างกับเพื่อนเเล้ว เเต่สงสารคนรอ เธอเดินมาหยุดตรงหน้าประตูห้อง เปิดประตูเข้าไปเพราะไม่ได้ล็อก ก็ได้ยินเสียงเหมือนคนกำลังร่วมรักกัน ลมหายใจเหนื่อยหอบดังรอบห้อง กระทบกับหูเธอ ส่งประสาทไปยังหัวใจ จนเต้นรัวๆ ด้วยความกลัวว่าจะเป็นเเบบที่คิดไหม มือเล็กก็เอื้อมไปเปิดสวิตช์ไฟอย่างข่มใจ ปึ้ง~ เเสงไฟสว่างไปทั่วห้อง ทำให้เห็นภาพที่ฉายออกมา ทำเอาใจเธอหล่นตกวูบไปเลยทีเดียว ชายหญิงที่กำลังร่วมรักกันอยู่ อย่างลึกซึ้งก็หันมามองอย่างตกใจ โฬม: \" เฮ้ย!! เหม่ยลี่!! \" ชายหนุ่มร้องตกใจขึ้นทันที เมื่อเห็นเธอยืนปิดปากร้องไห้อยู่หน้าประตูห้อง เเล้วคนที่เขาเอาด้วยคือใคร ก่อนจะหันกลับก้มไปมอง ก็เเทบทำเอาเขาถอย ผละออกเกือบไม่ทัน โฬม: \" มะ มะนาว นะนี่ มึง!! \" เขาถึงกับอํ้าอึ้งกับคนที่เขาร่วมรักอยู่ รีบผละออกจากเธอไปสนใจคนที่ร้องไห้อยู่ทันที เหม่ยลี่: \" ฮึก! ฉันปล่าวจะมาขัดจังหวะ \" หญิงสาวทนเห็นภาพตรงหน้าไม่ไหว วิ่งออกมาด้วยความเจ็บปวด ไม่มีอะไรชัดเจนไปกว่าภาพนั้นเเล้ว โฬม: \" เหม่ย! อย่าพึ่งไป มึงฟังกูก่อน \" เขารีบใช้ผ้าเช็ดตัว พันปกท่อนล่างไว้ รีบวิ่งลงบันไดไปตามเธอทันที Talk โฬม ผมวิ่งลงมาก็เห็นป๊ายืนพูดกับเหม่ยอยู่ พอผมจะวิ่งเข้าไปหาเธอ ก็โดนลูกน้องมายืนบังไว้ ผม: \" ถอยไป!! \" ผมสั่งลูกน้องเสียงเข้ม ป๊า: \" มึงบอกกูมาก่อนว่ามันเกิดอะไรขึ้น \" สายตาป๊ามองมาที่ผมอย่างจริงจัง ผมก็เอาเเต่มองหน้าเหม่ย ก่อนจะตอบป๊าไป ผม: \" ผมคิดว่าเป็นเธอ ฮึก เหม่ยกูยอมรับผิดทุกอย่าง ขอโทษ! กูตั้งใจทำจริงเพราะคิดว่าเป็นมึง \" ผมมองเธอนํ้าตาคลอเบ้า เหม่ยลี่: \" ฮึก ฉันไม่เชื่อ นายมันโกหก \" ป๊า: \" อธิบายตอนนี้ก็ไร้ประโยชน์ ปล่อยเธอไปให้ใจเย็นก่อนเถอะ \" ผม: \" ฮึก ไม่ป๊า \" ป๊า: \" เคลียร์เรื่องมึงกับเเม่มึงให้เรียบร้อย ก่อนเถอะ โฬม \" ป๊าพูดจบ ก็มองเธอ เธอก็พยักหน้ารับ มองผมเพียงครู่เดียว ก่อนจะหันหลังเดินออกไปช้าๆ ผมมองคนที่เดินจากไปอย่างเจ็บปวด เเต่จะไม่วิ่งไปตามก็คงไม่ใช่ไอ้โฬม ผม: \" ฮึก เหม่ยมึงอย่าไป \" พรึ่บ~ ผมวิ่งออกมายังไม่ถึงตัวเธอ ก็โดนลูกน้องป๊าจับตัวไว้ ผม: \" ฮึก ปล่อยกูสิว่ะไอ้พวกเหี้ย \" ป๊า: \" รีบเคลียร์เรื่องของมึง เเล้วกูจะช่วย เเต่จะให้กูพูดกับเเม่มึง กูขอบาย \" ผม: \" ฮึก ผมขาดเธอไม่ได้ \" ผมมองป๊าด้วยสายตาโกรธเคือง ที่ปล่อยเธอไป พร้อมกับนั่งคุกเข่าร้องไห้ลง เเขนก็โดนลูกน้องจับไว้ สายตามองเธออย่างจะขาดใจ ผม: \" เหม่ย! กูรักมึงนะ \" มึงร้องตะโกนออกมาอย่างสุดเสียง จนเธอหยุดเดินเเค่นี้ผมก็พอใจเเล้ว ว่าเธอยังสนใจเสียงของผม ผม: \" มึงอย่าไปจากกูนะ กูอยู่ไม่ได้จริงๆ \" เธอไม่ตอบเเต่ก้าวขาเดินต่อ ผม: \" เหม่ย ถ้ามึงไปกูจะโดดตึกตาย กูจะ กูจะฆ่าคนที่ยุ่งกับมึง กูจะเป็นคนไม่ดี ฮึก กลับมาเถอะ \" ผมร้องตะโกนตามหลังเธอ เเต่ปล่าวเลยที่พูดไปเธอได้ยิน เเต่เธอไม่ฟัง ตุ๊บบ ผัวะ พลัก ผมดิ้น ต่อยลูกน้องที่จับไว้ อย่างเเรงจนตัวเป็นอิสระ วิ่งออกไปด้วยความเร็วทันที ป๊า: \" ไอ้โฬม!! \" เเต่ก็ต้องหยุดนิ่ง เดินหันหลังกลับมา เพราะเสียงอันเด็ดขาดของป๊า ก็เห็นม๊า กับมะนาวพากัน ยืนกอดอกยิ้มหัวเราะออกมา ผมได้เเต่กำหมัดเเน่น มองหน้ามะนาวก่อนจะพุ่งไปซัดมันทันที ใครจะว่าทำร้ายผู้หญิง ก็ช่างเเม่ง! มึงทำลายความรักของกูกับเธอก่อน ตุ๊บ~ผัวะ \" อึก พี่โฬมกรี๊ดด! ฮือ จะเจ็บ \" \" ตาโฬม! นี้เมียลูกนะ \" ม๊าดุผม เเต่ผมไม่กลัว \" ฮึก อีheeโบ๋ กูฆ่ามึงเเน่ \" ผมมองมันด้วยสายตาที่น่ากลัว ก่อนจะเดินขึ้นห้องทันที มันเริ่มกับคนอย่างผมเองก่อนนะ เเละคนอย่างผมไม่มีความปราณีเเละสงสาร \" รอกูก่อนนะ เหม่ย \"