ตอนที่15 ผิดเเปลก

ตอนที่ 15 \" ตาโฬม ม๊ามีเรื่องจะคุยด้วย \" ม๊าพูดขึ้นก่อนจะเดินนําหน้าไป ผมก็เดินตามจนไปหยุดที่ห้องนั่งเล่น ผม: \" มีอะไรครับม๊า \" ม๊า: \" คงจะให้ม๊าบอกอยู่หรือ ว่าเลือกมาคุยเรื่องอะไร \" ผม: \" ..... \" ม๊า: \" ไหนบอกม๊าซิ ว่าทำไมลูกถึงรักผู้หญิงคนนั้น \" ผม: \" ก็เวลาผมอยู่กับเหม่ย ผมจะมีความสุขมากที่ได้อยู่กับเธอ ผมเป็นตัวเองมากขึ้นรู้สึกไม่เกร็งเธอเข้าใจผม ผมก็เข้าใจเธอ \" ม๊า: \" ..... \" ผม: \" มันทำให้ผมตั้งใจทำงาน อยากสร้างอนาคตของเราให้ดี เเละมีลูกด้วยกันครับ \" ม๊า: \" เเล้วหนูมะนาวล่ะ \" ผม: \" ...... \" ม๊า: \"ถ้าม๊าไม่ให้คบกับผู้หญิงคนนั้นเเล้วให้เเต่งกับหนูมะนาวเเทนล่ะ \" ผม: \" ถ้าเป็นอย่างนั้น ชีวิตผมก็คงจะไม่มีความสุขเเละไรค่าเพราะม๊าพรากความสุขเเละสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับผมไปหมดเเล้ว \" ม๊า: \" อืม!! ม๊าเข้าใจเเล้ว \" ม๊าตบไหล่ผมเบาๆพลางยิ้มจางๆให้ ผม: \" อะไรนะครับม๊า ม๊าจะเลิกให้ผมเเต่งงานกับมะนาวเเล้วหรอ \" ผมตาลุกวาวทันที รอลุ้นฟังคำตอบอย่างตื่นเต้น ม๊า: \" หึ!! อย่าพึ่งดีใจไปสิตาโฬม \" ผม: \" .... \" ม๊า: \" จะเอาเมียก็ต้องเลือกให้ถูกใจม๊าด้วยสิ ถึงจะถูกต้อง!! \" ม๊าปล่อยให้ผมนั่งสงสัยอยู่โซฟาเเล้วเดินจากไป ก่อนที่ผมจะลุกขึ้นไป ดูเหม่ย ถัดมาอีกฝ่าย \" หึ!! ฝากไว้ก่อนเถอะอีเหม่ยวันไหนเเผนกูกับเเม่กูสำเร็จ กูจะเอาคืนมึงให้สาสม \" หญิงสาวยืนอยู่หน้าประตูห้องของใครสักคน ก่อนจะเคาะห้อง 2-3 ที เเอ๊ดด~ ประตูห้องถูกเปิดออก พร้อมกับชายวัยราวๆ 30กว่าปี \" มาเเล้วหรอที่รัก \" เขายกยิ้มขึ้นให้กับเธอ ก่อนที่เธอจะผลักเข้าห้องจัดการปนเปรอจนสมใจชายคนนั้น ซึ่งเขาหลงไหลเธอมาก ยอมทำทุกอย่างที่เธอเอ่ยปากสั่ง หรืออาจเป็นเพราะมารยาหญิงของเธอ เธอนอนหนุนเเขนเขา เเขนก็กอดไว้ \" ถึงไหนเเล้วล่ะ งานที่ฉันสั่ง \" \" รออีกหน่อยนะเมียจ๋า ค่อยๆไปเดี๋ยวอีคุณหญิงเเสนโง่นั่นมันจะรู้ตัวก่อน \" \" หึ!! อย่าทำให้ฉันผิดหวังก็เเล้วกัน \" รุ่งเช้ามะนาวออกจากคอนโดของชายผู้นั้นกลับบ้านทันที ใช่! อย่างที่พอจะเดาออก ว่าเธอกับเเม่เธอเเละผู้จัดการฝ่ายการเงินนั้น รวมหัวโกงเงินธุรกิจเครื่องเพชรของคุณหญิงพราย[เเม่โฬม] ที่ร่วมทำธุรกิจกับคุณหญิงวรนุชเเละเเม่ของเธอที่ถือหุ่นน้อยที่สุด Talk โฬม หลายวันต่อมา วันนี้ผมไปส่งเหม่ยที่มหาลัยเเต่เช้า เเละเเน่นอนว่าเมียผมมันใส่ชุดนักศึกษารัดสั้นเหมือนเดิม มองทีไรก็หงุดหงิดทุกที ผม: \" ชุดมึงนี่นะ มีผัวเเล้วก็หัดใส่ให้มันสมกับมีผัวหน่อย \" เหม่ยลี่: \" เเล้วไง จะทำไมก็คนมันสวยอ่ะหุ่นดีขนาดนี้ก็ต้องโชว์สิ \" ผม: \" รู้เเล้วว่าสวย เเต่มึงเป็นของกูเเล้วนะเหม่ย กูมองหุ่นสวยๆกับขาขาวๆมึงได้คนเดียวเท่านั้น!! \" เหม่ยลี่: \" โหยย ก็มันร้ออ.. \" ผม: \" ก็ช่าง!! ต่อไปนี้ห้ามมึงใส่อีก ไม่งั้นกูจะงอน ง้อกูด้วยบนเตียงเท่านั้น!! \" เหม่ยลี่: \" ไม่!! \" เธอกอดอกนั่งหน้าบึ้งตึงก่อนจะเปิดประตูรถออกไป เฮ้อ! เดินไปกระโปรงก็สั้นจนเเทบเห็นบั้นท้ายอวบนั้น ถึงเวลาเอากันผมจะตีก้นเธอสั่งสอนทุกครั้ง เเต่ก็ไม่มีครั้งใดที่เธอจะจำ เมียนะเมีย!! ผมบ่นกับตัวเองในใจก็ขับรถกลับบ้าน เหมือนเห็นว่าม๊าจะมีอะไรให้ช่วย พอกลับไปถึง ก็เห็นม๊านั่งอยู่กับผู้ชายคนหนึ่ง ผมก็นั่งย่อนก้นลงโซฟาตัวหนึ่งข้างๆม๊า ผม: \" มีอะไรหรอครับ ม๊า \" ม๊า: \" ม๊าว่ามีคนเเอบโกงเงินธุรกิจม๊าที่ร่วมทำกับเพื่อน \" ม๊าพูดพร้อมกับหยิบตรวจเช็คเอกสาร ที่ชายคนนั้นยื่นให้ \" ผมว่าก็ไม่มีอะไรผิดปกตินะครับคุณหญิงพราย \" ทว่าชายคนนั้นอาจจะเป็น ผู้จัดการฝ่ายการเงินก็ได้ ม๊า: \" เเต่ฉันว่ายอดมันเเปลกๆ ว่าไหมตาโฬมดูสิ \" ม๊าเอาเอกสารการเงินของเดือนที่เเล้วกับเดือนนี้มาให้ผมดู มันก็น่าสงสัยอยู่ไม่ใช่น้อย ผมมองสีหน้าท่าทางผู้จัดการคนนั้น ก่อนจะพูดออกไป ผม: \" มันก็ไม่มีอะไรเเปลกนะครับม๊า ใครมันจะไปกล้าโกงเรา \" ม๊า: \" ตะเเต่ว่า ตาโฬ..ม \" ผม: \" เอาเถอะครับ สรุปคือไม่มีอะไรเกิดขึ้น \"