ตอนที่17 รู้ตัว

ตอนที่ 17 \" อีคุณหญิงพลายมันรักเอ็นดูฉันอย่างกะอะไร ไม่มีทางหรอกที่สมองน้อยๆอย่างมันจะจับได้ \" ผมฟังคลิปจบ ก็ยิ้มขึ้นมาทันที ผม: \" หึ นึกเเล้วว่ามันจะต้องเป็นเเบบนี้ เเผนกากๆทำไมกูจะรู้ไม่ทัน \" ว่าเเล้วผมก็จัดการตัดเนื้อหาที่มีความรุนเเรงออก เเล้วเดินไปหาม๊า ผม: \" ม๊าครับอยากรู้ความจริงไหม \" ม๊า: \" เรื่องเครื่องเพชรของม๊าหรอตาโฬม \" ผม: \" ครับ ถ้าอยากรู้ก็เรียกผู้ร่วมธุรกิจเเละคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องมาประชุมนะครับ \" ผม: \" เดี๋ยวผมจะเล่าทุกอย่างให้ฟังเอง \" ม๊า: \" เอางั้นหรอ ได้สิม๊าก็อยากรู้คนโกงเเล้วเหมือนกัน \" ตัดมาในห้องประชุม ม๊า: \" ที่ฉันเรียกทุกคนมาในวันนี้ ก็เพราะว่ามันเหมือนมีคนโกงเงิน เเละฉันคิดว่าน่าจะอยู่ในห้องประชุมนี้ \" เเม่มะนาว: \" ว๊ายตายจริง ใครมันช่างกล้าทำ เธอหรอคุณหญิงวรนุช \" (คุณหญิงอนงค์) พูดขึ้นมือทาบอกตัวเองมองไปทางคุณหญิงวรนุช คุณหญิงวรนุช: \" นี้จะมากล่าวหากันเเบบนี้ได้ยังไง ฉันไม่ยอมนะ \" ผู้จัดการ: \" ใครนะมันช่างกล้าโกง ผมตรวจสอบอย่างละเอียดทุกตารางนิ้วเลยนะครับ \" มะนาว: \" หึ ที่เเน่ๆคือพวกเราบริสุทธิ์อาจจะเป็นใครเเถวนี้ก็ได้ \" คุณหญิงวรนุช: \" นี้หล่อน \" ผม: \" เอาล่ะครับ อย่าพึ่งพากันร้อนตัวเลยมาฟังคลิปเสียงนี้ดีกว่า \" ผมเปิดโน๊ตบุ๊คพร้อมกับกดเปิดคลิปเสียงที่ฟังตอนนั้นให้คนในห้องประชุมฟัง \" ผมทำให้เรียบร้อยเเล้วนะ อิคุณหญิงหน้าโง่กับลูกชายมันไม่สงสัยเลย \" \" ดีมากค่ะ ถ้าฉันได้เเต่งงานกับพี่โฬม ฉันจะเอาให้ครอบครัวมันหมดตัวเลย \" \" เเล้วอย่าลืมผมก็เเล้วกัน \" \" ฉันเป็นเมียคุณฉันจะลืมได้ไง ถึงจะผ่านมาหลายคว..เเล้วก็เถอะ \" \" หึ อย่าทำให้เเผนพังก็พอ \" \" อีคุณหญิงพลายมันรักเอ็นดูฉันอย่างกะอะไร ไม่มีทางหรอกที่สมองน้อยๆอย่างมันจะจับได้ \" พอเสียงในคลิปจบสิ้นสุดลง ทุกคนก็เงียบเเละอึ้งกันหมด คนที่ตกใจที่สุดก็น่าจะเป็น 3 คนนั้น ม๊า: \" ........ \" เเม่มะนาว: \" คุณหญิงพรายคะ นั่นมันไม่ใช่เสียงหนูมะนาวนะคะ \" มะนาว: \" ใช่ค่ะ ดูก็รู้ว่ามันเป็นการตัดต่อ \" สองคนนั้นพากันพูดขึ้นอย่างร้อนรน ม๊าผมก็ลุกขึ้นยืนขบกรามเเน่น ก่อนจะเดินไปตบหน้ามะนาว เพี๊ยะ~ ม๊า: \" หึ!! ฉันก็นึกว่าจะเป็นผู้หญิงดีๆ เเต่ที่ไหนได้เป็นกระหรี่ซะงั้น \" เเม่นาว: \" ตายเเล้ว กล้าดียังไงมาตบลูกฉันนะ \" ม๊า: \" หึ! ไม่มีเงินก็มาขอดีๆฉันจะบริจาคให้ ไม่ใช่มาโกงกันเเบบนี้ นี้หรอคนที่ทำเหมือนตัวเองสูงส่ง \" ม๊า: \" เเต่นิสัยสันดานตํ่ายิ่งกว่าอะไร เราคงจะเป็นเพื่อนกันไม่ได้เเล้วล่ะ ไปตามทางกระหรี่ขายตัวของพวกหล่อนซะนะ \" เเม่มะนาว: \" กรี๊ดด เเล้วจะทำไมก็เธอมันโง่เองนิ่ หลงเชื่อพวกฉันจนสนิท \" คุณหญิงวรนุช: \" ขอเถอะค่ะ อย่ามาทำตัวน่าสมเพชเเถวนี้เลย ไม่สมผู้ดีซะจริงๆ \" ผม: \" ใครกันนะที่โง่ คิดจะโกงก็ใช้สมองเยอะๆหน่อย \" มะนาว: \" เปล่าไม่ใช่นะพี่โฬมฮึก มะนาวไม่ได้โกงไม่ได้เอากับมันนะ \" มะนาวเหลียวไปมองหน้าผู้จัดการ พร้อมเดินมาจับเเขนผมทำหน้าตาน่าสงสาร เเต่ผมรีบเเกะมือเธอออก พลางขยับหนี ม๊า: \" อย่าเอามือสกปรกๆมาจับเเขนลูกชายฉันนะ \" มะนาว: \" เเหม๋!! ทีตอนนั้นอยากได้ฉันเป็นสะใภ้เเทบตายนะคุณเเม่ผัว \" มะนาวจากที่บีบนํ้าตาอยู่ก็เงยหน้ามาพูดกับม๊าผม ม๊า: \" หึ ก็ฉันไม่คิดนิ่ว่าเธอมันจะเป็นผู้หญิงเห็นเเก่เงิน จ้องเเต่จะจับผู้ชายรวยๆ \" มะนาว: \" เเล้วพึ่งรู้หรอคะ โง่ตั้งนานนิ่ \" ผม: \" พอเถอะมะนาวความจริงเปิดเผยขนาดนี้ \" เเม่มะนาว: \" เเล้วคิดว่าลูกฉันอยากเป็นเมียเเกนักหรอ หึ \" เอ้าเเล้วคิดว่ากูจะเอาลูกมึงหรอ ขนาดลูกมึงประเคนอ้าขาให้กูยังเอาไม่ลงเลย ม๊า: \" ตาโฬมเลิกไปพูดพรํ่ากับพวกไม่มีปัญญานี้เลย \" ม๊า: \" ปล่อยให้พวกมันไปนอนขายheeในคุกเเทนเถอะ โทรเรียกตำรวจเดี๋ยวนี้ \" ม๊าสั่งลูกน้องคนที่ยืนข้างๆ ก็กดโทรตามที่สั่ง ผู้จัดการ: \"ผมไม่ผิดนะ คุณหญิง \" เห็นเงียบมานาน นึกว่าจะไม่เเก้ตัว มะนาว: \" จะไม่ผิดได้ไง รวมหัวกันโกงมาถึงขนาดนี้เเล้วนี่ \" ผู้จัดการ: \" ผมเเค่ทำตามที่พวกมัน 2 คนสั่ง \" มะนาว: \" หึ พูดเเบบนี้คือจะหาทางเอาตัวรอดใช่ไหม เลว \" ผู้จัดการ: \" ด่าตัวเองทำไม อีโง่!! \" ม๊า: \" ไม่ต้องพากันเเก้ตัวหรอก ฉันจะจับเข้าคุกทั้งหมด \" หลังจากนั้นตำรวจก็เข้ามาจับตัวทั้งสามคนไป เฮ้อ ฝันผมเป็นจริงเเล้วใช่ไหม ไปทำงาน สร้างอนาคตดีกว่าจะได้ผลิตลูก ว่าเอาผมก็เดินออกมาพร้อมร้องเพลงเบาๆอย่างสบายใจ มุ่งขับรถออกไปทำงานทันที Talk เหม่ยลี่ ฉันมองเวลาในนาฬิกาข้อมือของตัวเอง ป่านนี้เเล้วทำไมโฬมถึงไม่มารับสักทีนะ ไอ้คนบ้า ครืดด ครืดด [ โฬม ] หึ นั่นไง พูดถึงก็โทรมาเลยนะ ฉัน: \" ฮัลโหล เมื่อไหร่จะมา \" โฬม: \" วันนี้งานยุ่งไม่ได้ไปรับนะ ส่งลูกน้องไปรับเเทนเเล้ว \" ฉัน: \" ไปผับนายหรอ \" ฉันตาลุกมันวาวทันที เขาต้องรับฉันไปเล่นผับเเน่ๆ คิดเเล้วก็ตื่นเต้นจะได้กินเหล้าเเล้วโว๊ยย โฬม: \" ใครบอก ก็ต้องรับกลับบ้านผัวสิ ไปอยู่เป็นเพื่อนดูเเลม๊ากูหน่อย \" ฉัน: \" ฮ้ะ!! จะบ้าหรอกัดกันตายพอดี \" โฬม: \" ไม่ขนาดนั้นหรอก \" ตู้ดดๆ จากนั้นก็วางสายไป ฉิบหายเเล้วอิเหม่ยลี่เอ้ย โฬมนะโฬมคิดไงปล่อยเมียไว้กับเเม่ผัว หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีรถมารับฉันกลับ คฤหาสน์หรู ฉันย่างเท้าเข้าไปในบ้านอย่างสง่าเเต่เมื่อเดินผ่านห้องรับเเขกก็มีเสียงทักดังขึ้น \" เธอรักลูกชายฉันจริงๆหรอ \" พอหันไปก็เป็นอย่างที่คิด เเม่ผัวนั่งเขี่ยไอเเพดอยู่เงยหน้ามาพูดกัยฉัน ฉันจึงเดินเข้าไปสวัสดี