ตอนที่13 ฝากใจ#13

#13 Part เพชรหลังจากกลับมาจากร้านพี่เอก ผมก็พยายามโทรหาเมทั้งคืน แต่โทรยังไงก็ไม่ติด น้องคงปิดเครื่องหนีผมไปแล้ว น้องคงโกรธผมมาก แม้กระทั่งไลน์ที่ผมส่งไป น้องยังไม่ยอมเปิดอ่านเลยกลุ้มใจเรื่องน้องยังไม่พอ ยังต้องมากลุ้มใจกับไอ้เพื่อนตัวดีอีก พวกนี้มันกำลังซักฟอกผมว่าผมไปทำอะไรน้อง ทำไมน้องต้องร้องขนาดนั้นพวกมันรุมเทศน์ผมกันใหญ่ ไล่กลับยังไงก็ไม่ยอมกลับ มันบอกคืนนี้จะนอนห้องผม เท่านั้นยังไม่พอนะ ไอ้กายแม่งยังโทรจิกไอ้ทะเลให้มาช่วยด่าผมอีกด้วยรู้ทั้งรู้ว่าทะเลไปเดตกับแฟนแท้ๆ ยังจะหน้าด้านไปขัดขวางความสุขของเพื่อนอีก เพียงเพื่อความสะใจที่จะได้รุมด่าผมแค่นั้นก็อก ก็อกเสียงเคาะประตูดังขึ้นสองครั้ง ไอ้กายรีบวิ่งไปเปิดประตู ดูท่ามันจะจดจ่อรอเสียงนี้มานาน เป็นไอ้ทะเลจริงๆด้วย นี่พวกมันจะแท็กทีมด่าผมจริงๆเหรอกูเป็นเพื่อนพวกมึงนะ ควรเห็นใจกันบ้างเถอะ เวลานี้มึงควรจะปลอบกูก่อนไหม“ โทรตามกูมาด่วนขนาดนี้ มีเรื่องไรวะ ” เสียงไอ้ทะเลมันถามตั้งแต่โผล่หน้าเข้ามาในห้อง มันจะอยากรู้อะไรขนาดนั้นปกติมันไม่ใช่คนเสือกนี่นา หรือเพราะมันอยู่ใกล้ไอ้กายมากเกินไป“ แต่กูบอกก่อนเลยนะ เรื่องต้องใหญ่มากสมกับที่กูต้องยกเลิกเดตนะเว้ย ไม่งั้นพวกมึง มึง มึง 3ตัว โดนแน่” มันพูดพลางชี้หน้าพวกผมทั้ง3คน ก่อนจะนั่งลงเอนหลังที่โซฟา เอาขาไขว่ห้าง รอฟัง“ กูรับรองว่าใหญ่ชัวร์” ขุนแผนพูด“ กูว่าเผลอๆ จะกระเทือนความรักของมึงเลยแหละ ” ไอ้กายใส่ไฟต่อ ทะเลได้ยินกายพูด เริ่มสนใจขึ้นมาละ เพราะผมเห็นมันขยับตัวมานั่งตัวตรง เลิกเอนหลังสบายใจอย่างเมื่อกี้แล้ว นั่งพึมพำ“ เออ ท่าจะใหญ่จริง” “ แล้วใครจะเป็นคนเล่าให้กูฟัง รีบเล่ามานะ มันดึกละ กูง่วง ” น้ำเสียงมันเริ่มห้วน ส่อถึงอารมณ์หงุดหงิด“ ไอ้เพชรมันไปก่อเรื่องมา ” ไอ้เพื่อนรักของผมสองตัวพูดพร้อมกัน พร้อมใจกันชี้หน้าผม พวกมันก็ไม่รู้ต้นสายปลายเหตุเหมือนกัน ว่าเรื่องอะไร และผมเองนี่แหละที่ไปหลุดปากว่า รอฟังพร้อมกันกับไอ้เล ใครจะไปรู้ล่ะว่าไอ้กายจะอยากเผือกมากจนถึงขนาดโทรตามไอ้เลมาฟัง ตอนจะเที่ยงคืนอืม…... ไอ้ทะเลหันมาจ้องหน้าผมอีกคนละ และทำไม้ทำมือเป็นสัญญานให้ผมรู้ว่า เริ่มพูดได้ผมค่อยๆกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดๆ และก็เล่าให้พวกมันฟังพร้อมกันเริ่มเล่าตั้งแต่น้องไลน์มาบอกว่าไปเที่ยว ซึ่งผมก็ไปเที่ยวเหมือนกันแต่ผมไม่ได้เปิดอ่านเพราะไม่ได้ยินเสียงเล่ายาวไปเรื่อยๆ บอกละเอียดหมดเลย น้องปาล์มนั่งตักถามอะไรบ้างแล้วผมตอบไปว่าอะไร จนมาถึงตอนสำคัญที่น้องมายืนฟังอยู่ข้างหลังตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ไม่รู้ตัว รู้อีกทีก็ตอนที่ไอ้แผนมันทักแต่คิดว่าน้องน่าจะได้ฟังตั้งแต่ต้นจนจบแหละ ไม่งั้นน้องคงไม่โกรธผมขนาดนั้น“ แม่ง กูโคตรซวยเลย ใครจะไปรู้วะ ว่าน้องจะไปเที่ยวร้านนั้น” ผมอ้อมแอ้มแก้ตัว และหลบสายตาเพื่อนก็รู้ตัวแหละว่าผิด แต่มันอดที่จะแก้ตัวไม่ได้“ มึงไม่ได้โคตรซวยเว้ยเพชร ” ไอ้ทะเลมันลุกมายืนข้างๆผม มือหนึ่งจับบ่าผมแน่น ออกแรงกด ไม่ให้ขยับตัว ส่วนอีกมือตบหัวผมดังเพียะเลยตบมาได้ไม่คิดบ้างเหรอว่าผมจะเจ็บ คือนอกจากจะเจ็บจุกในอกแล้ว มองลงมาจากดาวอังคารก็ต้องเห็นป่ะว่าผมโดนต่อยมา หน้าบวมขนาดนี้ ปากยังแตกอีก มันยังจะทำร้ายผมได้ลงคอ“ แต่มึงโคตรชั่วต่างหาก ” “ มึงทำกับน้องเขาได้ไงวะ กูบอกหลายครั้งละ ว่าถ้ามึงไม่ได้คิดอะไรกับเขาก็อย่าให้ความหวัง” ครับพ่อครับ รู้แล้วครับ เข้าใจแล้วครับ“ ตอนมึงไปเข้าค่ายมันก็แรด ออกไปจีบน้องกิ๊ฟทันตะด้วย ” ไอ้แผนมันฟ้อง และไอ้กายก็เสริม“ ใช่ๆ กูกับไอ้แผนก็บอกแล้วว่ามันไม่ดี มันก็ไม่เชื่อกู ” ผมจ้องหน้าไอ้กายกับไอ้แผนเขม็ง ไอ้เพื่อนเลว มันใช่เวลามาเผากูไหมเวลานี้มึงควรช่วยกูหาวิธีง้อน้องรึเปล่า“ตัวอย่างดีๆจากพวกกูมันไม่เคยจดจำเลย ” นั่น มันยังไม่ยอมหยุดพูด ไอ้กายพูดพลางทำท่าทางน่ากระโดดถีบนักนับวันยิ่งสะดีดสะดิ้ง ยั่วยวนบาทาเหลือเกิน“มึงไม่ต้องไปด่าเพื่อนด้วยสายตาเลยเพชร ทุกอย่างมึงเป็นคนก่อ มึงก็ต้องรับผลของมัน ” “ ก็รู้ ตอนนี้กำลังยอมรับผลอยู่ พวกมึงอยากด่าอะไรกูด่าเลยนะ กูยอมทุกอย่างเลยเว้ย ไม่เถียง กูขออย่างเดียวด่า กูเสร็จมาช่วยกูได้ไหม ช่วยกูคิดว่าจะง้อน้องยังไงดี” ผมพูดอ้อนวอนเพื่อนๆ ณ ตอนนี้ไม่แคร์แล้วว่าเพื่อนจะล้อเลียนอะไรบ้าง ยอมหมดทุกอย่าง ขอแค่ได้คุยกับน้องเหมือนเดิมผมเพิ่งเข้าใจว่าผมรักน้องมากขนาดไหนที่ผ่านมาไม่เคยรู้ตัวเลย ถ้าไม่เกิดเรื่องวันนี้ ผมก็คงยังโง่ต่อไป“ กูขออยู่เฉยๆนะ ไม่ช่วย ไม่ทำเหี้ยอะไรทั้งนั้น ไม่ออกความคิดเห็นด้วย นั่งดูเงียบๆ เพราะว่ากูไม่อยากมีปัญหากับลูกปลา ” ไอ้ทะเลมันออกตัวเป็นคนแรก“ ไอ้เลไม่ช่วย ไม่เป็นไร กูเข้าใจ แต่พวกมึงสองตัวยังไงก็ต้องช่วยกู ” ไอ้แผนกับไอ้กายตกที่นั่งลำบาก แต่ผมรู้ ถึงผมไม่สั่งพวกมันให้ช่วย แต่ยังไงพวกมันก็ต้องช่วยผมอยู่ดี มันไม่ปล่อยให้ผมต้องเศร้านานหรอก( รึเปล่า? )“ อีกอย่างนะเว้ย ตอนนี้ไอ้เอฟมันเล็งน้องอยู่ด้วย เมื่อคืนก็ไปเที่ยวด้วยกัน กูว่าต่อไปมันต้องฉวยโอกาสที่น้องกำลังโกรธกูรุกจีบทำคะแนนแน่ๆ” “ดูไอ้ต้ากับไอ้ชานนท์ก็ชอบไอ้เอฟด้วยสิ” ขุนแผนพูดแทงใจดำผมมากเลย อันนี้ผมก็คิดอยู่เหมือนกัน ว่าไอ้เด็ก2ตัวนี้มันเข้าข้างฝั่งนั้น“ ก็ดีแล้วไง ไม่ได้เป็นแฟนกัน น้องจะคุยกับใครก็ได้ทั้งนั้น” “ ไอ้เอฟมันผู้ดีขนาดนั้น ไม่ได้หน้าม่อเหมือนมึง ถ้าน้องเป็นเพื่อนกู กูก็เชียร์ไอ้เอฟ ” ไอ้ทะเลมันเหน็บมาอีก2ดอก ผมชาวาบไปทั้งใจ ตอนที่พูด พูดได้สนุกปาก ไม่คิดเลยว่าพอเป็นผู้ฟังซะเอง มันจะทรมานหัวใจมากขนาดนี้ตอนที่น้องได้ยินจากปากผมเอง น้องคงเจ็บปวดมากกว่าผมหลายเท่านักคุยกันไปสักพัก เพื่อนๆก็ขอตัวไปนอนกันทีละคนสองคนจนตอนนี้เหลือผมนั่งเหงาเป็นหมาหงอยอยู่คนเดียว ทำยังไงก็นอนไม่หลับคิดถึงน้องไม่รู้ว่าน้องจะยังโกรธผมไหมถ้าเจอกันน้องจะยอมคุยกับผมรึเปล่าผมเปิดเข้าไปดูในไลน์ที่ผมทิ้งข้อความไว้ แอบหวังนิดนึงว่าน้องคงจะเปิดอ่านบ้างแล้ว แต่ทุกอย่างมันยังเหมือนเดิมคำขอโทษของผม น้องยังไม่ยอมรับรู้เลยเมื่อเลื่อนอ่านไปเรื่อยๆ น้ำตาก็ยิ่งไหลเมื่อไปเจอข้อความที่น้องทักมาแล้วผมไม่ได้อ่านผมไม่ได้ยินแม้แต่เสียงแจ้งเตือนด้วยซ้ำเพราะมัวแต่คุยกับผู้หญิงอีกคนทั้งๆที่ผมละเลยน้อง แต่น้องก็ยังคิดว่าผมงานยุ่ง ผมนี่มันเลวจริงๆ*** “พี่เพชรเมมาเที่ยวกับพวกนนท์นะฉลองงานเสร็จ” “ อาจจะกลับดึกหน่อยนะคะ ” “ ยุ่งอยู่รึเปล่าคะ ” “ พักผ่อนบ้างนะ เป็นห่วง” “ คืนนี้หลับฝันดีนะคะ ” ***ประโยคสุดท้าย ยังคงเป็นคำว่าฝันดีเหมือนเดิมตั้งแต่เรารู้จักกันมา น้องจะบอกฝันดีผมทุกวัน แม้แต่ในวันที่ผมทำตัวแย่ ไม่น่ารักเลยก็ตาม……………………………………. “ เพชร เพชร ตื่นเว้ย นอนไรนักหนาวะ” เสียงขุนแผนมันปลุกผม ผมงัวเงียค่อยๆเงยหน้าขึ้นจากโต๊ะทำงาน มองซ้าย มองขวาพลางบิดขี้เกียจอื้อหือ จะบ่ายโมงละ นี่ผมเผลอหลับไปตั้งแต่ตอนไหนวะเนี่ย ไม่รู้ตัวเลย “ จ็อกๆ ” เสียงท้องผมร้อง ระบบย่อยอาหารนี่ทำงานดีมากเลยนะ ตื่นปุ๊บ หิวปั๊บ ส่งเสียงประท้วงเลย ทีนอนไปตั้งนานไม่เห็นจะร้อง“ ไปอาบน้ำไป แล้วค่อยมากิน กูทำกับข้าวไว้ให้ละ ” เสียงไอ้กายตะโกนออกมาจากในครัวถือว่าโชคผมยังดีนะ ที่กายมันมานอนค้างด้วย ทำให้ผมกับแผนไม่อดตาย กายเห็นมันรั่วๆแบบนี้ มันทำกับข้าวเก่งชะมัด อร่อยทุกอย่างด้วย จนไอ้แผนยังเคยแกล้งถามว่าเตรียมตัวเป็นแม่ศรีเรือนรึยังไงกลิ่นข้าวผัดลอยมาถึงในห้องน้ำเลย ผมรีบอาบรีบเสร็จจะได้ไปกินข้าวเมื่อคืนขุนแผนกับกายมันรับปากผมแล้วว่าจะช่วยผมง้อน้อง ผมต้องรีบง้อให้ได้เร็วที่สุด ยิ่งเร็ว ยิ่งดีขืนชักช้าเดี๋ยวเสียน้องให้คนอื่น ไอ้เอฟมันยิ่งจ้องจะจีบน้องอยู่เมื่อจัดการกับธุระส่วนตัวเรียบร้อยก็ได้เวลาประชุมกันพร้อมหน้าพร้อมตาคุยไปด้วย กินไปด้วย วันนี้ผมเติมข้าว2จาน นึกสงสัยตัวเองเหมือนกันว่าทำไมผมถึงกินได้เยอะจัง รู้สึกว่ากับข้าวมื้อนี้อร่อยเป็นพิเศษเป็นเพราะหิวไหมอ่ะ? หรือเพราะสบายใจ ที่เพื่อนๆอยู่ข้างๆ พร้อมช่วยเหลือ ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน“ ลูกปลาบอกกูว่า ไอ้เอฟมันจะจีบน้องจริงๆ ” เสียงทะเลพูดขึ้นเป็นคนแรกหลังจากที่พวกเรากินข้าวกันเสร็จ ว่าแล้วไง ไอ้เอฟมันชอบน้องขนาดนั้น ยังไงมันก็ต้องฉวยโอกาสตอนนี้ทำคะแนนอยู่แล้ว“ ไหนมึงบอกจะไม่ยุ่งไง ” เสียงไอ้กายจอมเผือกมันถามทะเล จริงๆเรื่องบางเรื่อง ไม่ต้องถามก็ได้นะแต่ก็อย่างว่าแหละ ไอ้กายก็คือไอ้กาย มันอดเผือกไม่ได้หรอก“ กูไม่ได้ทำอะไร ปลาเอามาเล่าให้กูฟังเอง” “แล้วไงต่อ” ขุนแผนถามบ้างผมรู้ว่าที่มันถามหมายถึงเรื่องอะไร ขุนแผนมันไม่ใช่คนขี้เผือกแบบไอ้กาย ที่มันถามคงจะหมายถึงแผนที่จะให้ช่วยง้อน้องหน่ะ เอาไงต่อ“ ไม่มีแผนอะไรทั้งนั้นแหละ ” ไอ้ทะเลกล่าวออกมาหน้าตาเฉยผมงง ไอ้เลจะบอกอะไรผมเหรอ ไม่ให้ทำอะไรแล้วน้องจะหายโกรธได้ไงวะ ไอ้พวกบ้านี่ ไหนบอกจะช่วย ไม่เห็นช่วยอะไรสักอย่าง“ กูหมายถึงไม่ต้องใช้แผนเว้ย ใช้ความจริงใจล้วนๆ” “ในเมื่อเขาโกรธมึงเพราะมึงไปหลอกเขา แล้วมึงจะยังจะกล้าใช้แผนเพื่อง้อน้องอีกเหรอ มึงไม่กลัวว่าเขาจะยิ่งเกลียดมึงไปกว่าเดิมเหรอ”ผมเริ่มนิ่ง คิดตามที่เพื่อนบอก ก็จริงของทะเลมันนะ โอกาสสุดท้ายของเขาคือการแสดงความจริงใจเท่านั้น และเขาจะทำทุกอย่าง เพื่อให้น้องรู้ว่าเขาสำนึกผิดแล้วจริงใจ“อีกอย่างนึงนะเพชร อันนี้กูขอเลย ถ้าน้องเขายังไม่ให้โอกาสมึง แต่เขาให้โอกาสคนอื่นแทน มึงก็ต้องยอมรับ อย่าไประรานเขาอย่าลืมว่ามึงเป็นคนทำลายความรู้สึกดีๆของน้องเอง”ไอ้กายตบบ่าผมเบาๆ ผมรู้ว่ามันห่วง ถึงมันจะปากหมาแค่ไหนแต่ผมรู้ว่ามันรักผมมาก ที่ไอ้ทะเลพูดมันก็ถูกแหละ ทุกอย่างผมทำมันพังเอง ถ้าน้องไม่ให้โอกาสก็ไม่เป็นไร ขอแค่น้องอย่าบังคับผมให้เลิกรักน้องก็พอผมเปิดเฟสบุ๊ค โพสต์ระบายความรู้สึกของผมออกไปในพื้นที่สาธารณะ ไม่แคร์อีกแล้วว่าจะมีใครที่จะมาเห็นบ้างไม่อายแล้วที่ต้องมาตามง้อผู้หญิงขอแค่ให้น้องได้รับรู้ ความในใจของผมมีช่องทางใดบ้าง ผมจะใช้ให้หมด ใช้ให้คุ้มค่า ใช้จนกว่า…..น้องจะยอมกลับมาพี่เพชร_เผ่าเพชรขอโทษ ขอโทษที่ทำเธอเสียใจฉันทำผิดไปแล้วจริงจริงฉันทำพลาดไปก็ไม่รู้จะทำยังไงให้กลับมา **พี่ขอโทษนะครับ กลับมาได้ไหม@ตังเม สาววิศวะผมไม่รอดูว่าจะมีใครบ้างที่จะเข้ามาคอมเมนท์ เอาจริงๆคือไม่สนใจเลย อาจจะมีทั้งเห็นใจผมหรือสมน้ำหน้าผมนั่นแหละ มันก็เป็นไปได้ทั้งสองทาง ไม่ว่าคนคอมเมนท์กี่ร้อยกี่พันคนก็ไม่มีความหมายเท่าน้องมาเมนท์หรอกครับโพสต์เสร็จผมก็เลื่อนดูไปเรื่อยๆ และก่อนที่จะรู้ตัว มือของผมมันก็ลั่น กดเข้าไปแอบส่องเฟสของน้องซะแล้วคนดีของผมมีการอัพเดตแล้วเมื่อราวๆ2ชม.ที่ผ่านมา เป็นโพสต์แรก โพสต์เดียวตั้งแต่ที่เกิดเรื่องในคืนนั้นโพสต์นี้ของน้องคงหมายถึงผมสินะ ตั้งแต่รู้จักกันมา น้องไม่เคยโพสต์ถึงใครเลยนอกจากผมคนเดียวตลอดระยะเวลาหลายเดือนที่ผ่านมา น้องจะโพสต์ถึงผมด้วยความชื่นชมมาตลอด ไม่เคยมีสักครั้งที่น้องจะโพสต์ถึงผมในแง่ร้าย แม้กระทั่งวันนี้ วันที่ผมทำร้ายน้องมากที่สุด น้องก็ยังคงโพสต์แค่ด้านดีของผมเหมือนเดิมผมกดเข้าไปอ่านคอมเมนท์ อยากรู้ว่ามีใครเมนท์อะไรบ้าง อยากรู้ว่าไอ้เอฟมันจะเข้ามาเมนท์น้องรึเปล่า ตังเม สาววิศวะ : ขอบคุณทุกอย่างที่เคยได้รับ ที่ผ่านมามีความสุขมาก จะจดจำไว้ ไม่ลืมกรอบเกลียวเคี้ยวโปเต้: กอดๆชานนท์ : อย่าคิดมากนะมึงลูกปลา ปริศนา : เดี๋ยวคืนนี้ไปหานะกีต้าร์ : กูอยู่ข้างมึงเสมอดารารายประกายฟ้า : ง่า… เป็นไรน้อบรู๊ค : ใครทำอะไรเพื่อนผมเนี่ย ฯลฯผมเลื่อนอ่านมาเรื่อยๆ เพื่อนในกลุ่มเข้ามาคอมเมนท์ปลอบน้องแต่ก็มีบ้างเหมือนกันที่ยังไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ถึงจะเมนท์ถามยังไงแต่น้องยังไม่ตอบกลับใครเลยสักคนผมเลื่อนอ่านไปเรื่อยๆ จนมาเจอคอมเมนท์หนึ่ง ที่ทำให้ผมหัวร้อนกว่าเดิมเอฟ อกนิษฐ์ : จดจำได้ แต่อย่าให้ความสำคัญเลยนะครับคอมเมนท์นี้ของไอ้เอฟสินะมันไม่เข้าใจรึไง ของที่คนเขาจะจดจำหน่ะ มันย่อมมีความสำคัญอยู่แล้ว ไม่งั้นเขาจะจำทำไมกันล่ะผมเปิดดูไลน์อีกครั้ง กดเข้าไปที่ไลน์ของน้อง น้องอ่านไลน์แล้วแต่ไม่ยอมตอบ แต่ผมไม่ว่าหรอก การที่น้องอ่านไลน์แปลว่าน้องยังไม่ได้บล็อคไลน์ผม แสดงว่าผมยังมีโอกาสและผมก็จะรีบใช้โอกาสนี้ให้คุ้มที่สุด“” เมจ๋า พี่ขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม”“อย่าเมินพี่เลย พี่ขอโทษ”“พี่รู้ตัวว่าพี่ผิด เมจะด่าว่าพี่ยังไงก็ได้นะ ขอแค่คุยกับพี่หน่อย”“พี่คิดถึง”หน้าจอมันขึ้นโชว์ว่าน้องอ่านแล้วแต่น้องไม่ยอมตอบ ผมควรจะทำยังไงดี อยากคุยกับน้องใจจะขาดแล้ว เมื่อคืนน้องก็ปิดเครื่องทั้งคืน ผมนั่งนับ1-3ในใจ และตัดสินใจโทรหาน้อง อยากทำทุกวิถีทางให้น้องได้รับรู้ว่าผมเสียใจแค่ไหน จะพยายามทำต่อไปให้น้องกลับมาเชื่อใจเหมือนเดิมเสียงรอสายดังสักพัก แต่ก็ไม่มีคนรับจนสายตัด ผมกำลังจะกดโทรซ้ำติ๊ง…… น้องส่งข้อความมาบอกผม ผมกดอ่านทั้งน้ำตา ถึงน้องจะไม่ยอมรับสาย แต่อย่างน้อยๆน้องก็ยังตอบไลน์ผม ผมยังพอมีความหวังใช่ไหม“ขอเวลาเมหน่อยนะคะ พร้อมคุยเมื่อไหร่เดี๋ยวเมทักไปเอง” พี่จะรอนะเม …………………. Part ตังเมRrrrr……. พี่เพชรโทรมา อยากจะรับสายใจจะขาด อยากคุยด้วย แต่อีกใจมันก็บอกว่า ’ หยุด!! หยุดโง่ได้แล้ว พอสักทีสิตังเม ’นอกจากใจสั่นแล้ว มือยังสั่นอีกด้วย ไม่มีเรี่ยวแรงแม้กระทั่งจะกดวางสายได้แต่นั่งมองโทรศัพท์ที่กำลังส่งเสียงประท้วง จนมันตัดสายไปเองแต่ถ้าไม่ทำอะไรเลย เดี๋ยวพี่เขาก็ต้องทักมาโทรมาอีกแน่นอนแล้วเธอจะทำยังไงดี เอาวะ ตังเมตัดสินใจตอบไลน์เผ่าเพชรเป็นครั้งแรก หลังจากที่เขาพยายามทักมาตั้งแต่เมื่อคืนร้อยกว่าข้อความ“ขอเวลาเมหน่อยนะคะ พร้อมคุยเมื่อไหร่เดี๋ยวเมทักไปเอง”ขอเวลาหน่อยนะคะพี่เพชร ถ้าเมทำใจเรื่องพี่ได้ เดี๋ยวเมจะกลับไปคุยกับพี่เอง *****ประกาศๆ ต่อไปไรท์อาจจะไม่ได้อัพทุกวันเหมือนเดิมแล้วเด้อ เพราะต้องกลับไปทำงานละ อาจจะ2-3วันอัพที แต่จะพยายามมาให้ได้บ่อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ละกันอย่าเพิ่งปันใจจากกันนะคะขอบคุณกำลังใจจากรีดทุกคน ในทุกๆช่องทางค่ะ#ปลายฝัน