ตอนที่13 หึง หวง

C h a p t e r 13 พอลสันมีสีหน้าเหยเกด้วยความเจ็บปวด ถลึงตามองเธออย่างไม่พอใจ เธอช่างกล้านัก!!! เรียวใช้ความกล้าทั้งหมด ดับอารมณ์ของชายหนุ่ม โดยการใช้ปากบางกัดไปที่ต้นคอของเขาอย่างแรง จนเขาต้องปล่อยมือที่สาละวนจับเธออยู่ออก มากุมลำคอของตัวเองไว้แทน ก่อนจะผลักเขาออกและจ้องตาเขม็ง \"ขอกัดสักทีเถอะ!!! แล้วก็เลิกบ้ากามใส่ฉันได้แล้ว!!! ฉันไม่ได้ง่ายอย่างที่คุณคิดนะคะ!!! ถ้าเงี่ยนนัก ก็เชิญเลขาหน้าห้องมาทำหน้าที่แทนเถอะค่ะ สวัสดี\" “…” คำพูดประชดประชันปนโทสะเล็กน้อยของเธอทำให้พอลสันเบิกตากว้างด้วยความไม่อยากเชื่อ ใจแข็งเป็นบ้า ไม่มีความกลัวอะไรเลย ไม่กลัวเขาด้วย อยู่ใกล้เธอทีไรเจ็บตัวทุกที ให้ตายเถอะ!! ปัง!! เรียวปิดประตูกระจกแล้วเดินหน้าหงิกกลับมาที่โต๊ะทำงาน เจนสุดากำลังนั่งนินทาอยู่ในกลุ่มผู้หญิงด้านใน ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าคนพวกนั้นกำลังนินทาเรื่องของเธอแน่นอน ครืด ครืด ครืด ครืด \"สวัสดีค่ะ\" [คุณเรียวคะ] \"ใครคะ? \" [น้ำเองค่ะ] เรียวดูหน้าจอมือถืออีกครั้งว่าเป็นชื่อใคร \"อ๋อ พี่น้ำมีอะไรหรือเปล่าคะ\" [มีคนโทรมาหาคุณเรียว บอกว่าต้องการพบเป็นการส่วนตัวค่ะ] \"เขาบอกไหมคะ ว่าใคร\" [เขาบอกแค่ว่า จะคุยเรื่องรถที่ถูกชนค่ะ] \"อ๋อ เรียวจำได้แล้วค่ะ\" [สถานที่นัดเจอจะส่งให้ทางข้อความนะคะ] \"ขอบคุณมากค่ะ พี่น้ำ ตอนนี้ที่นั่นเรียบร้อยดีไหมคะ\" [ดีมากเลยค่ะ ยิ่งมีคนมาช่วย ทุกอย่างดูเบาลง ลูกค้าก็เยอะขึ้นมาก] \"ช่วงนี้ฝากดูแลก่อนนะคะ ไว้เรียวว่างๆ จะแวะเข้าไป\" [ค่ะ คุณเรียว] ____________ \"นายครับ\" \"อืม\" \"จัดการเรียบร้อยแล้วครับ จะไม่มีใครสาวมาถึงแน่นอนครับ\" \"ดี\" \"ผมสืบประวัติส่วนตัวมาด้วยครับ\" “…” พอลสันหันไปมองเชนที่ยื่นเอกสารมาให้ด้วยใบหน้าเรียบเฉย ทำให้ดูไม่ออกว่าเจ้านายกำลังคิดอะไรอยู่ เชนกลืนน้ำลาย ลังเลที่จะวางเอกสารไปบนโต๊ะ \"เอ่อ...ขอโทษครับ\" เชนก้มหัวลงด้วยความรู้สึกผิด คิดว่าเป็นเพราะทำนอกเหนือคำสั่ง เจ้านายถึงได้ไม่สบอารมณ์ \"ทำดีมาก\" พอลสันตอบกลับมาทำให้เชน เริ่มเหลือบสายตาขึ้นมามองอย่างกล้าๆ กลัวๆ อีกครั้ง \"ฉันลืมไปเลยว่าควรจะสืบประวัติผู้ชายคนนั้น ทำดีมากเชน\" “…” เชนยืนยิ้มอย่างเหม่อลอยกับคำชมของเจ้านายที่ไม่ได้ยินมานานมากแล้ว \"อีกอย่าง ไปสืบเรื่องของอิงกาญจน์มาด้วยเอาแบบละเอียดที่สุด ว่าเธอมีเพื่อนกี่คน มีแฟนกี่คน สืบมาให้หมด\" \"ครับนาย!! \" พอลสันยื่นมือไปรับเอกสารจากมือเชน ก่อนจะเอามาเปิดดูด้วยดวงตาคมกริบ \"แล้ว นายอยากได้ยาไหมครับ\" \"ไม่ต้อง เก็บเอาไว้แบบนี้แหละ\" เขาไม่อยากจะลบรอยพวกนี้ออกเพราะเป็นการเตือนใจว่า เธอได้ทำร้ายเขาโดยการใช้ปากน้อยๆ ของเธอฝากรอยแผลไว้ที่คอ อย่างน้อยให้มันกลายเป็นสิ่งที่อาจทำให้เธอรู้สึกผิดก็ได้ \"ซี๊ด...\" แค่เอี้ยวคอนิดหน่อยก็รู้สึกเจ็บแล้ว ยัยตัวแสบ ฝากไว้ก่อน จะเอาคืนให้สาสมเลย! G ผับ \"ไม่คิดจะหยุดพักบ้างหรือไง ชวนมาแต่ผับ\" \"แต่แกก็มาทุกที\" \"เพราะไม่มีอะไรทำต่างหาก\" \"เหรอยะ ตกลงเรื่องรถเป็นไง ได้ดูกล้องวงจรปิดยัง\" \"อืม\" ดูจากสีหน้าของชายหนุ่มที่เริ่มขมวดคิ้วทันทีที่พูดถึงเรื่องรถ ก็คาดเดาได้ว่าน่าจะรุนแรงพอสมควร เธอได้แต่ลังเลว่าจะถามออกไปดีหรือเปลี่ยนเรื่องคุยดี แต่เธออยากรู้ว่าใครเป็นคนทำนี่นา “สรุป ใครเป็นคนทำ” \"คนทำมีสองคน แต่ปิดหน้าปิดตาจนมองไม่เห็นว่าใคร\" “…” แปลกนะ ทำไมต้องแกล้งเธียเตอร์ด้วย ทั้งที่เขาเพิ่งจะกลับมาจากต่างประเทศไม่น่าจะมีศัตรูรวดเร็วขนาดนี้ \"ไปแจ้งความยัง\" \"อืม\" \"งั้นตำรวจคงจะจัดการให้อยู่แหละ อย่าคิดมากเลยเนอะ แกกะว่าจะซื้อรถใหม่อยู่พอดีไม่ใช่เหรอ\" \"อืม\" เธียเตอร์พยักหน้าตอบรับ เรียวตัดสินใจนั่งสงบปากสงบคำด้วยการเทวิสกี้และยกขึ้นจิบ กลัวจะสะกิดบาดแผลของเพื่อนหนุ่มจนโดนด่า เธอเอี้ยวตัวมองไปรอบด้านของผับ ไม่รู้ว่าจะมีผับอยู่แถวนี้ด้วย สงสัยจะเพิ่งเปิดใหม่ ซึ่งมีคนเยอะพอสมควร “แกว่า…ที่นี่จะสู้ผับที่ Red Blood ได้ไหม” “นั่นมันโรงแรมของเจ้านายแกไม่ใช่เหรอ\" “ก็อาจจะมีผับที่อยู่ในระดับเดียวกับเขาบ้างก็ได้” “แกคิดว่าได้ไหมล่ะ…ที่นี่คงมีแต่คนทั่วไปเท่านั้นแหละที่มาใช้บริการ” “ก็คงงั้นแหละ” “เดี๋ยวมานะ รับโทรศัพท์แป๊บ\" \"เคๆ \" เธอพยักหน้ารัวๆ ก่อนจะมองเพื่อนชายหายไปนอกร้านจนลับตา ดนตรี EDM เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ ผู้หญิง ผู้ชายต่างก็ลุกขึ้นเต้นตามจังหวะเพลงเร็ว \"โอ๊ะ!! คุ้นจัง ใครกันนะ\" ขณะที่เรียวกำลังยกแก้วขึ้นมาจิบ ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงกำลังแหกปากแข่งกับเสียงดนตรี จนน่ารำคาญ อยากคุยก็ส่งไลน์คุยกันยังรู้เรื่องกว่า เสียงก็แหลมยังจะตะโกนอีก \"นี่!! ฉันคุยกับแกอยู่นะ อีแสบ!! \" “…” ชัดเจน!! เสียงที่คุ้นเคยแบบนี้ เธอรู้แล้วว่าใคร เรียวชะงักเล็กน้อย แต่ก็ยังนั่งนิ่งไม่สนใจเสียงเรียกเพราะไม่อยากจะพูดคุยกับหญิงสาวเสียงแหลมคนนี้สักเท่าไหร่ แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล เมื่อหญิงสาวคนนั้นจับแขนของเธอเพื่อให้หันไปมองอย่างแรง \"โอ๊ย!! \" เรียวเอี้ยวตัวตามแรงมือจนอดนิ่วหน้าไม่ได้ \"ฉันคุยกับแกอยู่นะ อีแสบ!! \" \"นี่!! อย่ามาทำตัวน่ารำ...\" เธอกำลังจะต่อว่าหญิงสาวชุดใหญ่แต่แล้วสายตาก็พลันไปเห็นผู้ชายที่ยืนข้างกายของหญิงสาวคนนั้น มันจะไม่น่าตกใจหรอกถ้าเธอไม่รู้จักเขา \"ทำไมยะ เห็นแฟนใหม่ของฉันแล้วอึ้งไปเลยสิ\" อืม อึ้งไปเลย แต่แล้วไง ช่างเถอะ เรียวตั้งสติก่อนจะมองผู้หญิงที่ยืนยิ้มเหมือนกำลังสะใจอะไรบางอย่างอยู่ \"ตกลงมีอะไร\" เธอถามเสียงแข็ง \"ก็แค่อยากทัก ไม่ได้เหรอ\" \"เราสนิทกันจนสามารถทักทายกันได้เลยหรือไง\" \"แต่ก็สนิทกับนิว จนสามารถทักทายกันได้ ถูกป่ะ\" เรียวมองหน้าหญิงสาวคนข้างหน้าก่อนจะมองไปที่ผู้ชายที่ยืนข้างๆ สีหน้าของเขาดูเหมือนจะยิ้มก็ไม่ยิ้ม คล้ายคนกำลังรู้สึกผิดอยู่ ก็แหงสิ เขามีความผิดที่เคยทำกับเธออยู่ ผู้ชายคนนี้ชื่อนิว เขาคือแฟนเก่าของเธอ คบกันตั้งแต่ตอนอยู่ปี 3 เธอคิดว่าผู้ชายคนนี้คือคนที่ดีที่สุด เขาดูแล เทคแคร์ทุกอย่างไม่เคยทำให้เธอร้องไห้เลยสักครั้ง จนกระทั่งงานบายเนียร์ วันนั้นเขากลับมาที่ห้องก่อนเพราะบอกว่าปวดหัว ด้วยความเป็นห่วงเธอเลยกลับไปหาเขาเพื่อจะไปดูแล ก็ดันเจอดีเข้าให้ เธอเห็นแฟนตัวเองกำลังมีอะไรกับผู้หญิงคนหนึ่ง และผู้หญิงคนนั้นก็คือ ยัยผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างหน้าตอนนี้นี่แหละ พวกเขาแอบกินกันมานานแล้ว แต่เธอก็เลือกที่จะเก็บเรื่องนี้เอาไว้ในใจไม่ได้บอกใคร หลังจากที่ร้องห่มร้องไห้จะเป็นจะตายไปสามวันเต็ม เธอถึงได้บอกเลิกเขาและกลับมายิ้มสดใสเหมือนเดิม และการเลิกในวันนั้นก็ทำให้รู้ว่า พวกเขาสองคนเปิดตัวกับคนอื่นว่ากำลังคบกันอยู่ ก็ดีนะ จะได้ไม่ต้องแอบกินแบบหลบๆ ซ่อนๆ \"งั้นเหรอ เราสนิทกันเหรอ เหมือนฉันจะจำไม่ได้เลยว่ารู้จักพวกเธอสองคน\" คำตอบของเธอทำเอาชายหนุ่มหน้าเสีย แต่หญิงสาวข้างกายเขากลับมีสีหน้าสะใจ ไม่ได้รู้สึกผิดเลยสักนิด \"เสียใจเหรอ ที่แฟนเก่าของแกมาเป็นแฟนใหม่ของฉัน\" “…” เรียวถึงกับเบ้ปากกับคำพูดของหญิงสาว เหอะ!! เสียใจอะไร!! ดีใจละสิไม่ว่า!! บ้าบอคอแตก \"แต่ก็นะ ทำยังไงได้ล่ะ ตอนนี้เขาคบกับฉันอยู่ บางทีอาจจะดีกว่าแกด้วยซ้ำ\" เรียวถอนหายใจกับความเหนื่อยหน่ายก่อนจะลุกขึ้นยืนมองหน้าทั้งสองคนสลับไปมา \"ถามจริง จะเดินผ่านไปแบบไม่ต้องทักไม่ได้หรือไง ทำไมต้องทักด้วย ไม่เข้าใจ\" \"ก็เพื่อนร่วมคณะเดียวกันจะทักกันไม่ได้เหรอ อย่าใจแคบไปหน่อยเลย อีกอย่าง นิวก็เป็นแฟนเก่าแกนิ เลิกกันก็เป็นเพื่อนกันได้\" “…” เรียวแสยะยิ้มส่ายหน้าไปมา ยัยบ้านี่ ต้องการอะไร ต้องการบอกว่าหล่อนได้คบแฟนเก่าของเธอนะเหรอ “มองแบบนั้นทำไม” \"นี่!! ยัยสวย ฉันจะบอกให้เอาบุญนะ แฟนใหม่ของแกก็คือของเหลือของฉัน การที่แกมาเสนอหน้าแล้วพูดในทำนองที่ว่า ’ดูสิ ฉันได้แฟนแกแล้ว สมน้ำหน้าแกจัง’ มันน่ารำคาญมากเลยนะ อีกอย่าง...\" เธอใช้นิ้วชี้ จิ้มไปที่หน้าอกของเขา \"ฉันก็รู้สึกดีใจที่ได้เลิกกับผู้ชายอย่างเขา คนแบบนี้หาเจอง่ายมาก ตีนฉันว่างนะ ถ้าอยากหาใหม่ เดี๋ยวจะเขี่ยให้\" “…” เรียวโพล่งคำพูดที่คิดได้ในตอนนี้ออกมาจนหมด เหมือนคนเก็บกฎที่ไม่สามารถเป็นตัวของตัวเองได้มาหลายวัน แล้วการที่เจอยัยสวยก็ทำให้เธอได้ปลดปล่อยอารมณ์ออกมาได้เต็มที่พอดี \"เห้อ…ขอบใจแกกับแฟนแกจริงๆ ว่ะ ทำให้ฉันรู้สึกโล่งไปเลย\" \"อีแสบ!! \" \"พอเถอะสวย!! \" ชายหนุ่มพูดแทรกขึ้น \"นิว!! \" \"หยุดพูดได้แล้ว\" \"มีอะไรกันวะ\" เธียเตอร์เดินมายืนขวางระหว่างเรียวกับนิวไว้ \"ไม่มีไร แค่หมามันเห่าเพราะหาทางกลับบ้านไม่ถูก\" \"อีแสบ!! \" “…” เรียวแลบลิ้นปลิ้นตาให้หญิงสาวข้างหน้าก่อนจะหลบเข้าหลังเธียเตอร์อย่างว่องไวก่อนที่มือของสวยจะคว้ามาถึง \"จะไปไหนก็ไป\" เธียเตอร์ออกปากไล่ จนสวยต้องถลึงตาใส่ \"ฉันก็จะไปอยู่แล้ว!! ไม่ได้อยากอยู่สักหน่อย!! แค่ทักเพราะว่าเห็นเป็นคนรู้จัก...\" \"รู้จัก? เรารู้จักกันเหรอ\" สีหน้าเฉยชาของเธียเตอร์ทำเอาสวยหน้าเสีย ชายหนุ่มข้างกายสวยเริ่มไม่พอใจเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไปจากผับ ทิ้งสวยยืนกำหมัดแน่นอยู่กับที่ \"เหอะ!! ...\" สวยเดินผ่านเธียเตอร์ไป แต่แล้วก็วนกลับมาพร้อมกับกระซิบข้างหูเรียวว่า \"ฉันรู้ ว่าแกรู้เรื่องของฉันกับนิวมาตั้งแต่บายเนียร์แล้ว แต่เลือกที่จะไม่พูด รู้ไหม ว่าฉันกับเขา เราแอบกินกันมานานแล้ว ยังไม่รู้สินะ แกนี่โง่กว่าที่ฉันคิดไว้เสียอีกนะเรียว…\" ____________________ \"พวกคุณทะเลาะอะไรกัน\" \"หล่อนตบหน้าฉันก่อน!! \" \"แกนั่นแหละ\" \"แกนั่นแหละ\" \"แกนั่นแหละ\" \"พอ!! หยุดทั้งคู่!! ถ้ายังไม่หยุดทะเลาะกัน จะจับให้นอนคุกทั้งสี่คนเลย!! หน้าตาก็ดี ตบตีกันเรื่องผู้ชายใช่ไหม!! \" \"ไม่ใช่!! ฉันไม่ได้ทะเลาะเรื่องผู้ชาย\" \"ใช่สิ แกอิจฉาที่ฉันได้นิวไปใช่ไหม อีแสบ!! \" \"เหอะ มั่นหน้ามาก แกนั่นแหละสมควรอายที่แอบกินกันทั้งที่เขายังคบกับฉันอยู่\" \"แกว่าไงนะ\" เธียเตอร์ขมวดคิ้วมองหน้าเรียวอย่างโมโห เขาไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อนเพราะเพื่อนไม่ได้เล่าอะไร แต่พอรู้ก็เดาเหตุผลที่ตอนนั้นเพื่อนของเขาร้องไห้เกือบตายอยู่สามวันก่อนบอกเลิกนิวได้ ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง \"ฉันน่าจะซัดหน้ามันอีกสักที\" \"หยุด!! \" ตำรวจที่นั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์หันมาดุ เมื่อชายหนุ่มสองคนทำท่าจะสู้กันอีกครั้ง \"สรุป พวกคุณทะเลาะอะไรกัน\" เรียวไม่ได้คิดว่าการทะเลาะกันในวันนี้จะลงท้ายด้วยการถูกจับมาสถานีตำรวจ ถือเป็นประสบการณ์ครั้งแรกที่ไม่น่าจดจำสักเท่าไหร่ คิดแล้วก็น่าโมโห สองคนนั้นแอบกินกันมาตั้งนานแล้ว เธอน่าจะรู้แต่ทำไมเลือกปิดกั้นตัวเองแล้วเป็นคนโง่ยอมให้โดนหลอกได้นะ \"จะเอาไง จะบอกไหม หรือจะยอมไปนอนในคุก\" เอาวะ เล่าก็เล่า เธอน่าสงสารที่สุดในเรื่องนี้แล้ว เรียวเบะปากและชี้ไปที่ผู้หญิงกับผู้ชายที่นั่งอยู่ทางขวามือ \"ผู้ชายคนนั้นเขาเป็นแฟนเก่าฉัน เขาไปแอบเอากับผู้หญิงคนนี้ที่เป็นเพื่อนร่วมคณะตั้งแต่ปี 3 จนจบปี 4 ฉันถึงมารู้ว่าพวกเขารวมหัวกันหลอกฉัน ทำให้ฉันเป็นคนโง่ที่โดนแฟนสวมเขา พอฉันบอกเลิกเขาไป พวกเขาก็เปิดตัวคบกันแล้วมาเยาะเย้ย สมน้ำหน้าฉัน พวกคุณคิดว่าฉันควรทำยังไงคะ...เราคบกันมาตั้งแต่ปี 3 แล้วพวกเขาก็แอบเอากันตั้งแต่ตอนนั้น พวกคุณไม่เป็นฉันไม่รู้หรอก แล้วเธอยังหน้าด้านมาว่าฉันอีก…\" เธอเริ่มมีน้ำตาคลอเบ้าเพื่อเรียกคะแนนความสงสารก่อนจะก้มหน้าลงเพื่อซ่อนรอยยิ้มสะใจไว้ “แถมยังมาทำร้ายร่างกายฉันอีกด้วย” \"จริงหรือเปล่า\" ตำรวจหันไปถามสวยที่มีสีหน้าไม่ค่อยดี ก็เพราะที่เรียวพูดมามันถูกทุกคำไง เถียงไม่ออกถึงได้นิ่งเงียบแบบนั้น \"เรื่องนี้ ผมผิดเองครับ\" ชายหนุ่มคนหนึ่งพูดแทรก ยอมออกหน้าแทนแฟนตัวเอง จะเป็นใครได้ ก็แฟนเก่าเธอนั่นแหละ \"สรุป เรื่องที่ผู้หญิงคนนี้เล่ามาเป็นเรื่องจริง แล้วเรื่องทำร้ายร่างกาย...\" \"สวัสดีครับ\" เสียงบุคคลปริศนาทำให้คนที่อยู่ในโรงพักหันไปมอง รวมถึงพวกเธอทั้งหมดด้วย ลักษณะของผู้ชายคนนี้ดูมีภูมิฐานดี อายุน่าจะราวๆ 40 ใส่แว่นตาสีทอง ใส่สูทสีดำไม่มีแม้แต่รอยยับ ในมือถือกระเป๋าเอกสารสีดำหนึ่งใบ ดูเนียบและสมาร์ตมาก ตำรวจหนุ่มปรับท่าทีให้ดูเรียบร้อยก่อนจะเอ่ยถาม \"ไม่ทราบว่ามีอะไรให้ช่วยครับ\" \"ผมเป็นทนายความของคุณอิงกาญจน์ครับ\" เรียวเบิกตากว้างด้วยความตกใจจ้องผู้ชายที่มาใหม่เขม็ง เธอไม่ได้โทรหาใครเลยสักคนตั้งแต่มาถึงสถานีตำรวจ แล้วอยู่ๆ ก็มีผู้ชายมาบอกว่าเป็นทนายความของเธอ มันไม่ใช่ ต้องมีเรื่องเข้าใจผิดแน่ๆ