ตอนที่44 ซวย

C h a p t e r 44 วันต่อมา 08.30 น. \"เธียเตอร์!! เกิดเรื่องใหญ่แล้ว\" \"อะไร\" \"พ่อริวโทรหาฉัน บอกว่าตำรวจไปที่บ้าน เขาอยากให้เรียวไปให้ปากคำที่โรงพัก แต่พ่อริวบอกว่าเรียวไม่อยู่\" \"อะไรนะ\" \"ที่ฉันจะบอกคือ ตอนนี้ตำรวจกำลังจะมาที่นี่\" \"เวรกรรม\" \"ทำยังไงดีวะ ตอนนี้เรียวกลายเป็นผู้ต้องสงสัยไปแล้วแน่ๆ \" \"ตอนนี้ยังไม่มีอะไรหรอก ถ้าเรารู้ว่าเรียวอยู่ที่ไหน ก็แค่ต้องถามว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่\" ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูทำให้จันทร์เจ้ารีบวิ่งออกไปเปิดประตู \"ผมได้คลิปมาแล้ว\" เชนรีบพูดแล้วเดินเร็วเข้ามาในห้อง เธียเตอร์หยิบโน๊ตบุ๊คในห้องนอนออกมาวางไว้ที่โต๊ะกินข้าวก่อนจะเสียบแฟลชไดรฟ์ \"อันนี้เป็นคลิปหน้ารถ\" เชนพูดไปด้วยพลางคลิกเมาส์ไปด้วย \"มาแล้ว\" จันทร์เจ้าตาโตเมื่อเห็นคลิปกำลังเล่น เชนเลื่อนเวลาไปตอน 21.30 - 22.50 น. มีใครหลายคนเดินออกมาจากประตูข้างหลังแต่ยังไม่มีวี่แววของคนที่รู้จัก \"ทำไมคนเยอะแบบนี้นะ\" \"ผับตอนกลางคืนก็เป็นแบบนี้แหละ\" \"นั่น มีผู้ชายอุ้มผู้หญิงออกมา\" \"ใช่คุณอิงกาญจน์หรือเปล่า\" \"ใช่ นั่นเรียว ฉันจำชุดมันได้\" เธียเตอร์ชี้ไปที่จอคอมพิวเตอร์ \"มีคนพาเรียวออกไปจากผับ\" เชนเพ่งมองดูซ้ำๆ อีกครั้ง เพื่อดูว่าผู้ชายที่อุ้มคุณเรียวออกมาเป็นใคร เขารู้สึกคุ้นหน้าเหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน... \"ผมรู้สึกคุ้นหน้าเขามาก\" \"คุณเคยเจอเขางั้นเหรอ\" จันทร์เจ้าหันมามองเชนทันที ถ้าเชนรู้จักงั้นเราก็จะได้เจอเรียวแล้ว เชนพยายามนึกไปถึงช่วงที่ตัวเองได้รับคำสั่งให้ตามดูคุณอิงกาญจน์ เคยเจอผู้ชายคนนี้กับเธอมาก่อน เหมือนจะเป็น... \"คุณไลม์ คนที่อุ้มคุณอิงกาญจน์ออกไปคือคุณไลม์ ผมจำได้แล้ว\" \"งั้น ไปตามหาเขากันเถอะค่ะ\" \"ผมไม่แน่ใจว่าเขาอยู่โรงแรมไหน...อาจเป็นโรงแรมอีเจ้น\" \"งั้นเราไปกันเลยดีกว่าค่ะ\" \"เดี๋ยวผมไปเองคนเดียวดีกว่าครับ พวกคุณรออยู่ที่นี่ มีอะไรผมจะติดต่อมา พวกคุณคอยให้ข้อมูลกับตำรวจตามความจริงก็พอ\" \"ได้ครับ รบกวนด้วยครับ\" เธียเตอร์ตอบแทนเพื่อน 08.40 น. \"คุณอยากโทรหาเขาหน่อยไหม\" เรียวมองไลม์ที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม \"ถ้าเขาทำให้คุณรู้สึกสบายใจกว่านี้ โทรหาเขาสักหน่อยก็ได้นะครับ\" เขายื่นโทรศัพท์มาให้ เธอเอื้อมมือตั้งใจจะไปรับแต่ก็ชะงักก่อน... เธออยากโทรหาเขามาก แต่...เขากำลังคุยเรื่องการเปิดตลาดในฮ่องกง มันสำคัญกว่า เธอโทรไปจะเป็นการรบกวนเขามากกว่า \"เอาไว้ก่อนก็ได้ค่ะ...ฉันอยากรู้ว่าทำไมคุณถึงไปอยู่ที่นั่นได้\" ไลม์ถอนหายใจโน้มตัวมาข้างหน้ามือประสานกัน \"ผมแค่ไปดื่มคลายเครียด ไม่นึกว่าจะเจอคุณเหมือนกัน\" \"คุณเข้าไปพาฉันออกมาทำไมคะ\" \"ผมเห็นผู้ชายคนหนึ่งเดินออกมาจากห้องนั้น แล้วได้ยินเสียงคนร้องให้ช่วย\" \"ฉันเหรอ? \" \"ไม่ใช่คุณ แต่เป็นเพื่อนของคุณ ตอนที่ผมเข้าไป เธอก็ตายแล้ว ผมเห็นคุณนอนอยู่บนพื้นก็รีบพาออกมาก่อน\" \"คุณพาฉันออกมาทำไมเหรอคะ ถ้าเป็นคนอื่นคงทิ้งฉันไว้ตรงนั้นแล้วด้วยซ้ำ\" \"ผมไม่รู้ว่าคุณโดนอะไรบ้าง ก็กะว่าจะพาออกมาไปหาหมอก่อน แต่โชคดีที่คุณไม่เป็นไร ผมเลยพามาที่โรงแรม\" \"ฉัน...\" เรียวพยายามนึกต่อจากที่เขาพูดว่า เธอเข้าไปในนั้นแล้วได้ยินอะไรบ้าง \"ฉันโดนตีหัว มันมึนจนขยับตัวไปไหนไม่ได้ แล้วก็ได้ยินเสียงคนทะเลาะกัน\" ความทรงจำเลือนราง พยายามหลบซ่อนอะไรบางอย่างในใจ \"คุณเห็นหน้าไหม ว่าใคร\" \"ฉันนอนคว่ำอยู่ มองไม่เห็นหรอกค่ะว่าใคร\" \"แล้วคุณได้ยินเสียงอะไรบ้าง\" \"ฉันจำได้ว่า มีผู้ชายอยู่ในห้องสามคน...ต่อมาฉันก็หยิบแจกันขึ้นมาป้องกันตัวจากคนพวกนั้น เพราะพวกมันจะ...\" \"คุณไลม์ครับ\" มีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องและเดินไปกระซิบข้างหูเขา ไลม์ขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเรื่องราวจากลูกน้องก่อนจะหันกลับมามองเธอ \"คุณอิงกาญจน์\" น้ำเสียงเข้มขึ้นของเขาทำให้เธอใจคอไม่ดี เหมือนกำลังมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น \"คะ\" \"โทรศัพท์คุณอยู่ที่ไหน\" เธอส่ายหน้ามองเขาหมองๆ \"ไม่รู้ค่ะ\" \"มันอยู่ในที่เกิดเหตุ\" “…” เธอได้ยินเขาพูดแต่สีหน้าแววตากลับไม่ได้เปลี่ยนไปจากเดิมสักนิด คล้ายกับรู้มาก่อนแล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ \"คุณรู้อยู่แล้วว่าไปลืมไว้ที่ไหน? \" \"ฉันไม่ได้ลืม มันตกอยู่ที่นั่นต่างหาก\" \"ตอนนี้ตำรวจกำลังตามหาคุณอยู่ เขาต้องการสอบปากคำคุณ\" การที่เธอหายไปอาจจะทำให้ใครหลายคนเป็นห่วง เธอไม่สามารถหลบอยู่ที่นี้ได้อีกต่อไปแล้ว \"ฉันจะไปสถานีตำรวจ\" \"คุณจะไปบอกเขาว่าอะไร\" \"ฉันจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด\" \"มีความเป็นไปได้นะครับ ว่าคุณจะกลายเป็นผู้ต้องสงสัย ว่าฆ่าผู้หญิงคนนั้น\" ไลม์มองหญิงสาวที่กำลังตัดสินใจอะไรบางอย่าง เธอดูอ่อนแอมากกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น แต่เธอก็พยายามเข้มแข็งอย่างสุดความสามารถจริงๆ \"ฉันเข้าใจค่ะ แต่ฉันต้องการพิสูจน์ตัวเองว่าเป็นผู้บริสุทธิ์\" \"ผม...จะไปเป็นเพื่อนคุณเอง\" 08.59 น. \"ที่เราเชิญคุณมาเพื่อต้องการข้อมูลจากผู้ใกล้ชิด เชิญน้องผู้ชายเข้าไปในห้องก่อนเลยครับ\" ตำรวจชาย พาเดินไปห้องข้างใน นิวหันไปพยักหน้าน้อยๆ ให้จีนก่อนจะเดินเข้าไป \"เชิญนั่งครับ...น้องเป็นอะไรกับผู้ตาย\" \"ผมเป็นแฟนเธอครับ\" \"น้องได้อยู่กับผู้ตายในวันนั้นด้วยหรือเปล่า\" \"ผมโทรหาเธอเพื่อถามว่าอยู่ที่ไหน เธอบอกว่าอยู่ผับ ผมไปถึงก็ตอนที่เกิดเรื่องขึ้นแล้ว\" \"โทรศัพท์? พวกเราไม่เจอโทรศัพท์ของผู้ตายนะ\" \"ไม่เจอ? เป็นไปได้ยังไง เธอยังใช้คุยกับผมอยู่เลย\" \"แล้วยังไงอีก น้องไม่เห็นอะไรใช่ไหม\" \"ครับ ไม่เห็นครับ คุณตำรวจพอมีผู้ต้องสงสัยหรือยังครับ\" \"มีแล้วครับ\" \"เป็นใครเหรอครับ เผื่อผมพอจะรู้จัก\" \"ตอนนี้เรากำลังตามหาตัวอยู่\" \"คนคนนั้น หายไปเหรอครับ\" \"ครับ หายไป น้องมีอะไรจะบอกเพิ่มเติมไหม\" ทั้งสองคนคุยกันใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมง นิวก็ถูกปล่อยตัวออกมา 11.10 น. ก๊อก ก๊อก ก๊อก \"จันทร์เจ้า แกไปเปิดประตู\" \"เธียเตอร์ แกนั่นแหละ\" เธียเตอร์จำใจต้องลุกขึ้นเดินไปเปิดประตู ก็เห็นตำรวจสามคนยืนอยู่หน้าห้อง \"พวกเราเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจ ขอพบคุณอิงกาญจน์ ไม่ทราบว่าอยู่ไหมครับ\" \"เชิญเข้ามาก่อนครับ\" เธียเตอร์หลีกทางให้ตำรวจเดินเข้ามาข้างใน สายตาของเจ้าหน้าที่มองรอบห้องเพื่อหาอะไรที่พอจะสามารถจับผิดได้ แต่ไม่มี... \"คือ เรียวไม่ได้อยู่ที่นี่ครับ\" \"หมายความว่ายังไงครับ พ่อของเธอบอกว่าเธอมาอยู่ที่คอนโด\" \"ตอนแรกก็อยู่จริงๆ แต่หลังจากเกิดเหตุการณ์นั้นเธอก็หายไปเลยค่ะ\" \"หายไป? \" \"แต่เธอไม่ได้ทำแน่นอน!! ที่หายไปอาจเป็นเพราะมีอะไรบางอย่างก็ได้\" \"เดี๋ยวครับ!! \" เสียงเชนตะโกนเข้าไปในห้อง \"เจอแล้วครับ...เธออยู่นี่\" หญิงสาวร่างบางเดินออกมาจากข้างหลังเขาในสภาพทรุดโทรม เสื้อผ้าขาดแหว่งบริเวณท่อนแขน \"ฉันชื่ออิงกาญจน์ค่ะ\" เธอเดินเข้าไปในห้อง \"ผมต้องการให้คุณไปให้ปากคำที่โรงพักครับ\" \"ค่ะ ฉันยินดีค่ะ\" 11.30 น. ชายหนุ่มลงจากเครื่องบินส่วนตัว พยายามก้าวเท้าให้ยาวที่สุด ในใจกำลังห่วงหาคิดถึงผู้หญิงคนหนึ่งที่หายไปสองวันแล้ว ตอนนี้เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอหรือเปล่า แต่ความรู้สึกมันกำลังบอกว่า เธอต้องการเขา ครืด ครืด ครืด ครืด [นายครับ] \"ฉันกลับมาแล้ว นายอยู่คุยงานกับพอร์ชไป\" [นาย...นายกลับไทยแล้วเหรอครับ] \"อืม\" [แต่...] \"ถ้าตกลงกันไม่ได้...\" ถึงเรื่องงานจะสำคัญกับเขามากขนาดไหน แต่ยังไงก็คงสามารถพูดคุยตกลงกันได้ทีหลัง อดทนรอมาหลายปี รอเพิ่มอีกสักหน่อยก็คงไม่เป็นไร \"ถ้าตกลงกันไม่ได้ ก็กลับมาเริ่มนับหนึ่งใหม่\" เพราะสำหรับเรียว...เธอมีค่ามากกว่านั้น เขาไม่เคยมีความรู้สึกให้ใครมากมายขนาดนี้ ไม่เคยต้องยอมเสียงาน ไม่เคยต้องห่วงหาใคร ไม่เคยต้องรู้สึกกลัวอะไรแบบนี้มาก่อน เขาหยุดความรู้สึกพวกนี้ไม่ได้จริงๆ ขอแค่อย่างเดียว ขอแค่เห็นว่าเธอยังคงปลอดภัยดี ก็พอแล้ว... [นายครับ] \"ฝากด้วย เควิน\" [ครับ] พอลสันกดวางสายแล้วก็กดโทรออกหาอีกสายหนึ่งทันที พร้อมกับเดินออกมาจากทางด้านหลังของสนามบิน \"อยู่ที่ไหน ฉันกลับมาไทยแล้ว\" [...] 14.12 น. สถานีตำรวจ เรียวถูกพาเข้าไปในห้องสอบสวน มีตำรวจหญิงนั่งอยู่ข้างในพร้อมกับสมุดเล่มหนึ่ง เธอรู้สึกว่าเลือดกำลังหมุนเวียนอยู่ภายในร่างกาย มันร้อนผ่าวไปหมดเหมือนกำลังโดนอะไรเผา ทั้งที่ในห้องก็มีแอร์เย็นสบาย แต่ตอนนี้กลับมีเหงื่อผุดออกมาตามหน้าผากและหลังเต็มไปหมด \"ไม่ต้องเกร็งนะคะ ที่เชิญน้องมาเพื่อสอบถามถึงเรื่องราวในวันนั้นว่าเกิดอะไรขึ้น น้องพอจะบอกได้ไหม ว่าโทรศัพท์น้องเข้าไปอยู่ในที่เกิดเหตุได้ยังไง\" \"โทรศัพท์...ฉันทำตกไว้ค่ะ ฉันอยู่ในห้องนั้นกับสวย\" \"พอจะเล่าให้ฟังได้ไหมคะ\" “คุณตำรวจคะ ฉัน...อยากรู้ว่าเธอตายได้ยังไง\" \"รายงานการชันสูตรพลิกศพยังไม่ออก ต้องรออย่างน้อย 7 วัน\" \"งั้นตอนนี้ ก็ยังไม่รู้ว่าเธอตายได้ยังไง\" \"ใช่ค่ะ แต่เราพบสิ่งของบางอย่างที่คาดว่าอาจจะใช้เป็นอาวุธแล้ว...เรื่องในวันนั้น รบกวนเล่าให้ฟังหน่อยนะคะ สบายๆ ไม่ต้องเกร็ง\" เรียวมองสีหน้าตำรวจหญิงที่ส่งยิ้มมาให้คล้ายกำลังใจ ก็รู้สึกดีขึ้นมานิดหน่อย แต่แค่นิดเดียวเท่านั้น เธอหลับตาเพื่อพยายามปรับความสมดุลในร่างกาย ลดอาการตึงเครียด ลดความกังวลและนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอีกครั้ง ย้อนกลับไปตอนเกิดเรื่อง สวยพาเดินเข้าไปข้างในของผับ มีห้องข้างในหลายสิบห้องสำหรับคนที่ต้องการค้างคืนที่นี่ สวยเปิดประตูเข้าไปตามด้วยเธอที่เดินเข้าไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ ปัง! ประตูถูกปิดลงอย่างดังจนเธอต้องเหลียวหลังมามอง \"มีอะไร ทำไมต้องคุยกันลึกลับแบบนี้ด้วย\" \"ก็แค่อยากจะคุยอะไรนิดหน่อย\" เรียวหันกลับมามองผู้หญิงตรงหน้าก่อนจะกอดอก \"ว่ามา\" \"แกแย่งแฟนเพื่อนฉัน!! \" \"เพื่อนแกคนไหน ฉันไม่เคยเห็นแกมีเพื่อนสักคนเลยนะตอนเรียนมหาลัยน่ะ\" \"เหอะ พูดดีไปเถอะ ตัวเองไม่ชอบให้คนอื่นแย่งแฟนแต่กลับมาแย่งเสียเอง หน้าด้าน!! \" \"วันนี้ไปกินรังแตนที่ไหนมาจ๊ะ พูดจารุนแรงดีจัง\" \"เพราะแกมายุ่งกับแฟนเพื่อนฉัน วันนี้ฉันจะมาเอาคืน\" \"ก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าเพื่อนแกคนไหน แล้วฉันไปยุ่งกับใคร\" สวยแสยะยิ้มก่อนจะเดินมาข้างหน้าสองก้าว \"เพื่อนฉันชื่อจีน แกคงเคยได้ยิน\" จีน? ใครวะ \"ใคร\" \"จีนเป็นผู้หญิงของคุณพอลสัน\" “…” \"แกคงจะนึกออกแล้วสินะ พวกเขากำลังจะไปได้ดี จนมีแกเข้ามาแทรก\" นี่มันเป็นเรื่องตลกอะไร เหมือนกำลังนั่งดูละครหลังข่าวเลย \"ถามจริง? แกเชื่อ? \" \"เหอะ หน้าหนาดีนะอีแสบ ถึงว่าทำไมวันนั้นที่โรงพักเขาถึงให้คนในบริษัท Red Blood เข้ามาจัดการแทน ที่แท้ก็คงเสียตัวไปแล้วสิท่า\" \"ปากแกมันน่าตบดีนะสวย\" \"เอาเลย!! แกมันมั่ว ขนาดยุ่งกับคุณพอลสันแล้วยังไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่นไม่เลือกหน้า วันนี้ฉันจะให้แกได้รู้ว่าการยุ่งกับของของคนอื่นมันจะเจอจุดจบยังไง\" ขณะที่เรียวกำลังจะตั้งท่าเข้าไปกระชากหัวหญิงสาวตรงหน้า ก็มีผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่ เปลือยท่อนบน เดินออกมาจากห้องน้ำ...สามคน... เริ่มรู้สึกไม่ปลอดภัยแล้วนะ \"มีอะไร ก็ค่อยๆ คุยกันดีกว่านะ ฉันไม่ชอบใช้กำลังกับผู้ชาย\" \"กลัวอะไร แค่สวิงสามคนเอง\" คำพูดของหญิงสาวตรงหน้าทำให้เรียวถลึงตาโตด้วยความโกรธ \"สวย!! มันจะมากเกินไปแล้วนะ\" \"จับตัวมันไว้!! \" เรียวรีบวิ่งไปมุมห้องอย่างรวดเร็ว หันไปหยิบแจกันที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดขึ้นมา ผู้ชายร่างสูงใหญ่สามคน มีสีหน้าบึ้งตึง ในมือของชายคนหนึ่งถืออะไรบางอย่างเอาไว้และเขากําลังเดินเข้ามาหาเธออย่างคุกคาม \"อย่า...อย่าเข้ามานะ\" เรียวยกแจกันขึ้นมาเหนือหัวพยายามต่อต้านสุดกำลัง \"จับมันมัดไว้เดี๋ยวนี้!! \" แต่เสียงสวยทำให้ทุกอย่างชุลมุนอย่างรวดเร็ว ผู้ชายพวกนั้นพยายามเข้ามาจับแขนเธอไม่ให้ดิ้น แต่เพราะสัญชาตญาณทำให้เธอต้องออกแรงให้มากที่สุดรวมถึงเท้าที่เตะไปมาเพื่อป้องกันตัวเองจากความน่ากลัวที่กำลังจะเกิด เธอมีขนาดตัวเล็กนิดเดียว จะไปมีกำลังต่อสู้กับกำลังผู้ชายสามคนได้ยังไง เธอวิ่งหนีไปทางไหนไม่ได้เพราะถูกกันไว้ ก็เลยเขวี้ยงแจกันใส่ผู้ชายคนหนึ่งจนแตกก่อนจะกัดไปที่กล้ามเนื้อแขนที่แข็งอย่างกับหิน \"โอ๊ย!! \" ชายคนที่หนึ่งต่อยท้องของเธออย่างแรงจนจุก ทำให้ทรุดลงไปนั่งกับพื้น ขยับไปไหนไม่ได้ จากนั้นก็ถูกผู้ชายสองคนจับแขนไว้คนละข้างก่อนจะใช้เชือกมัดแขนเธอไว้ข้างหลัง \"หนีทำไม แค่ล้อเล่นเอง ใครจะกล้าให้เธอมีความสุขกับผู้ชายสามคน\" \"เธอ!! อีบ้า!! บ้าไปแล้วหรือไง!! \" \"โกรธยัง โกรธแต่ทำอะไรไม่ได้ ฮ่าๆ รู้ไหม ฉันเกลียดแกมานานแล้ว เกลียดมากยิ่งกว่าอะไรทั้งสิ้น เกลียดที่นิวเลือกแกก่อนฉัน เกลียดที่แกทำให้ฉันกลายเป็นผู้หญิงแย่งของคนอื่นทั้งที่แกนั่นแหละเป็นคนมาแย่งเขาไป\" \"แกก็ได้เขาไปแล้วไม่ใช่เหรอ แล้วยังต้องการอะไรอีก\" \"ได้แต่ตัว...เพราะเขาไม่เคยลืมแกเลย รูปทุกใบที่มีแก เขายังเก็บไว้เสมอไม่เคยทิ้ง แค่หยิบออกมาก็โดนด่าแล้ว แค่นี้พอที่จะให้ฉันเกลียดแกได้หรือยัง\" \"นิวไม่เคยรักใคร นอกจากตัวเอง\" \"อย่ามาทำเป็นรู้จักเขา เพราะฉันรู้จักเขามากกว่าแก อีกอย่าง แกยังไปแย่งแฟนเพื่อนของฉันอีก มันยิ่งทำให้ฉันเกลียดแกเข้าไปใหญ่ ฉันอยากจะรู้ว่าถ้าผู้ชายคนนั้นรู้ว่าแกไม่ได้เป็นสาวบริสุทธิ์อย่างที่เขาหวัง เขาจะทำยังไง\" สวยจับคางเธอให้เงยหน้าขึ้นมามอง เรียวกลืนน้ำลาย แววตาฉายความกลัวอย่างเห็นได้ชัด \"กลัว? อย่างแกกลัวด้วยเหรอ\" \"สวย...เรามาคุยกันดีกว่านะ ทำแบบนี้มันไม่ดีหรอก\" เรียวใช้น้ำเสียงอ่อน \"ดีสิ ดีกับทั้งฉันและเพื่อนฉันด้วย อุ๊ย ลืมเลย แป๊บนะ\" สวยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดถ่ายวิดีโอหันมาหาเธอ \"มาดูกันดีกว่า ว่าเจ้าของโรงแรมชื่อดังอย่างอิงกาญจน์เล่นยาไอซ์มันจะเป็นยังไง\" อะ...อะไรนะ ยาไอซ์! \"เดี๋ยว!! สวย แกเล่นยาด้วยเหรอ\" \"เล่นไม่เล่นแล้วยังไง\" เรียวไม่รู้ว่าสวยได้พูดอะไรต่อจากนี้ เพราะสมาธิจดจ่ออยู่กับเข็มที่ใกล้จะเข้ามาถึงตัว เธอพยายามดิ้นอย่างสุดกำลัง แต่ทำยังไงก็ไม่สามารถหลุดออกไปได้ ครืด ครืด ครืด \"หยุดก่อน...\" สวยกดรับสายใครบางคน \"ฮัลโหล ที่รัก ตอนนี้ฉันอยู่กับเรียว อยากเจอเธอหน่อยไหม บางทีหลังจากนี้อาจจะได้เจอกันบ่อยขึ้นก็ได้นะ แค่นี้แหละ\" สวยกดวางสายแล้วก็กลับมาถ่ายวิดีโอเหมือนเดิม \"ยิ้มหน่อยเร็ว เพราะหลังจากที่เธอสัมผัสมันแล้ว อาจจะรู้สึกดีจนต้องกลับมาวิงวอนขอมันกับฉันอีกก็ได้\" \"สวย!! ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!! \" \"ทำหน้าแบบนี้ไม่สวยเลยนะ เอ๊ะ ส่งให้คุณพอลสันดูด้วยเลยดีไหมนะ\" \"ทำแบบนี้เพื่ออะไร!! \" \"เพื่อความสะใจ!! จะสะใจกว่านี้อีก ถ้าเอาคลิปที่แกฉีดยาไอซ์ไปให้นักข่าว ครอบครัวแกคงได้เสียชื่อเสียง อีกอย่าง คิดว่าคุณพอลสันจะยังรักแกอีกไหม ถ้าผู้หญิงของเขาติดยา\" \"มันจะมากไปแล้วนะ!! \" \"เจ็บนิดเดียวเอง\" ไม่ไม่ไม่ เธอจะมาแพ้แบบนี้ไม่ได้ ถ้าถูกฉีดเข้าไป ชีวิตเธอได้จบจริงๆ แน่ สมองกับสายตาพยายามสอดส่องไปรอบห้องเพื่อหาอะไรสักอย่างที่จะช่วยถ่วงเวลาได้บ้างแต่... ไม่มีเลย ไม่มีอะไรเลย... ---EBOOK นิยายเรื่อง พอลสัน : รักให้จำ ทั้ง 2 เล่ม เสร็จสมบูรณ์แล้วนะคะ จะลงให้อ่านเล่ม 1 เล่ม 1 จำนวน 737 หน้า ราคา 279 บาท เล่ม 2 จำนวน 878 หน้า ราคา 395 บาท #เนื้อหาใน EBOOK จะแตกต่างจากในเว็บเยอะพอสมควร เพราะเพิ่มบทหลายบทเข้ามาให้เนื้อเรื่องมันมีละเอียดมากขึ้น มีตอนพิเศษที่จะทำให้คุณพบกับความน่ารักของพระเอกและนางเอก