ตอนที่46 ปัญหา

C h a p t e r 46 วันต่อมา 07.11. น. เชนนั่งคุกเข่าอยู่บนพรม สีหน้าเศร้าหมองเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด สายตาจับจ้องไปที่รองเท้าหนังของชายหนุ่มในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่บนโซฟาข้างหน้า บรรยากาศเงียบสงบมานานเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว ไม่มีเสียงใดนอกจากเสียงพลิกกระดาษ... เชนอ้าปากอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่สุดท้ายก็กลืนคำพูดลงท้องไป กลายเป็นความเงียบที่ยิ่งทำให้อึดอัด ยิ่งทำให้กดดัน \"นายครับ...\" \"...\" พอลสันยังคงนั่งนิ่งไม่สนใจชายหนุ่มที่คุกเข่าอยู่ \"ผม...ผมรู้ว่าเธอสำคัญกับนายมาก แต่เพราะกลัวงานที่ฮ่องกงจะล่ม ผมเลยคิดว่าจะทำทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อนนายจะกลับ...แต่\" แต่ใครจะคิดว่านายจะกลับมาเร็วขนาดนี้ \"ขอโทษครับนาย\" ประโยคหลังเริ่มเสียงอ่อนลง พรึ่บ! เสียงหนังสือพิมพ์ถูกวางบนโต๊ะ พอลสันเอนหลังกับพนักเก้าอี้ เขาใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มก่อนจะแสยะยิ้ม สายตาคมกริบจ้องมองลูกน้องอย่างดุดัน \"นาย...\" \"คำสั่งฉันมันไม่มีความหมายอะไรเลยใช่ไหม\" \"ไม่ใช่ครับ\" ถึงเชนจะอยู่กับพอลสันมานาน แต่ก็ยังไม่เคยชินกับนิสัยและอารมณ์ของเจ้านายอยู่ดี \"ไม่ใช่แบบนั้นครับ\" \"ไม่ใช่อะไร ฉันถามแกกี่ครั้งก็ไม่เห็นบอก ถ้าไม่ได้หนึ่ง ฉันก็คงยังไม่รู้เรื่องอีกนาน\" \"....\" หนึ่งคือลูกน้องคนสนิทของเชน เรื่องกล้องวงจรปิดก็ได้หนึ่งเป็นคนจัดการหามา อีกเรื่องที่เขาลืมไปคือ นายต้องโทรหาหนึ่งเพื่อสอบถามเรื่องที่เกิดขึ้นแน่ \"จัดการเตรียมตัวไว้ให้ดี พรุ่งนี้...\" \"นายครับ นายจะลงโทษยังไงก็ได้แต่อย่าส่งผมไปบรูไนเลยนะครับ\" พอลสันหรี่ตามองลูกน้องอีกครั้ง เขารู้ว่าทำไมเชนถึงไม่อยากไปบรูไน ถ้าไม่ขู่แบบนี้เชนก็คงไม่เห็นคำพูดเจ้านายอย่างเขาสำคัญ \"แล้วจะให้ทำอะไร\" \"ผม...ผมจะจัดการเรื่องของคุณอิงกาญจน์แทนนายเองครับ\" \"แล้วทำไมแกต้องทำแทนเธอด้วย\" \"เธอ...เธอเป็นผู้หญิงของนาย...\" \"เป็นผู้หญิงของฉัน ฉันก็ควรจะจัดการเองไม่ใช่เหรอ\" \"นายครับ...ผมผิดไปแล้ว\" \"ถ้าเรื่องมันหนักมากกว่านี้จะทำยังไง แกพอมีอำนาจที่จะช่วยเธอได้ไหม\" แน่นอนว่าไม่ สุดท้ายก็ยังต้องพึ่งอำนาจเจ้านายอยู่ดี \"ขอโทษครับนาย มันจะไม่เกิดขึ้นอีก\" \"ทั้งที่แกควรเป็นคนที่ฉันควรเชื่อใจที่สุด แต่ก็ทำให้ผิดหวังได้ทุกที\" \"ผม...ผมแค่อยากจะแบ่งเบาภาระนายบ้างก็เท่านั้น อีกอย่างคุณอิงกาญจน์ก็ไม่อยากให้ผมบอกนายด้วย\" \"เธอสั่ง แกก็ต้องทำตามงั้นสิ\" \"ไม่ใช่ครับ...\" \"งั้นแสดงว่าฉันไม่ใช่เจ้านายแกแล้วใช่ไหม\" \"คือ....\" \"งั้นตั้งแต่นี้ต่อไป แกไปทำหน้าที่ให้อิงกาญจน์ก็แล้วกัน\" \"??!! \" \"ในเมื่อแกเป็นคนของเธอ งั้นคงจัดการเรื่องนี้ได้ใช่ไหม รู้ใช่ไหมว่าควรจัดการยังไง\" \"นะ...นายครับ\" \"เรียกตัวครูสกลับมา ฉันจะให้ครูส มาทำหน้าที่แทน\" \"....\" \"ไม่พอใจอะไร? หรือคำสั่งของฉันแกจะไม่ฟังอีก\" \"เปล่าครับ...ในเมื่อนายสั่ง ผมก็ต้องทำตาม\" \"ดี...งั้นตั้งแต่นี้ต่อไป เจ้านายของแกคืออิงกาญจน์\" คำสั่งของเจ้านายไม่เคยเป็นคำสั่งที่ไร้เหตุผล ครั้งนี้นายคงต้องการให้เขาช่วยเธออย่างเต็มที่ถึงได้มอบหน้าที่นี้ให้ \"ครับ ผมจะทำหน้าที่นี้ให้เต็มที่และดีที่สุด\" \"คำสั่งสุดท้าย ในฐานะเจ้านายแกต้องดูแลเธอให้ดีที่สุดให้มากกว่าที่ดูแลฉัน\" เชนเงยหน้าสบตาเจ้านายที่ทำงานด้วยมานานหลายปี แต่ก่อนตอนเขาไม่เหลือใครเป็นแค่เด็กกำพร้า มีเรื่องกับคนอื่นไปทั่ว ไม่มีใครคอยสั่งสอนการใช้ชีวิตที่ดี จนกลายเป็นคนสํามะเลเทเมา ขี้ขโมย จนต้องขึ้นโรงพักแทบทุกวัน แต่แล้ววันหนึ่งนายก็เข้ามาพูดเพียงประโยคเดียวคือ ’ถ้าอยากมีชีวิตที่ดีกว่านี้ ก็ตามมา’ ไม่รู้ว่าทำไมถึงตัดสินใจตามไป แต่การที่เลือกในวันนั้นคือจุดเปลี่ยนทุกอย่างของชีวิต เจ้านายส่งเขาไปเรียนหนังสือและเรียนศิลปะป้องกันตัวเพื่อให้ใช้กำลังแบบถูกที่ถูกทาง ตอนนั้นเควินคือผู้ช่วยคนสนิทของนายก่อนแล้ว เขาถึงได้เป็นหัวหน้าบอดี้การ์ดก่อนจะได้เป็นคนสนิทอีกคนและถูกส่งไปดูแลธุรกิจที่ต่างจังหวัดแทน นี่เป็นครั้งแรกที่เจ้านายกำลังจะสั่งให้เขาไปเป็นลูกน้องคนอื่น ก็รู้สึกโหวงในใจอย่างบอกไม่ถูก แต่ยังไงก็ตาม ในเมื่อนายสั่ง เขาก็จะทำให้เต็มที่และจะดูแลคุณอิงกาญจน์ให้ดีที่สุด 09.04 น. ’มีคลิปจากกล้องวงจรปิดจากบุคคลนิรนามส่งมาที่เพจดัง เป็นคลิปผู้ชายคนหนึ่งอุ้มหญิงสาวออกมาจากร้านเหล้าที่เกิดเหตุฆาตกรรม...\" ’ใครหลายคนคงจำได้เกี่ยวกับคู่รักที่โด่งดังในโซเชี่ยวที่หนุ่มหล่อสาวสวยนั่งกินอาหารข้างทางทั้งที่ใส่ชุดราตรีกับชุดสูท บางคนไปตามหาประวัติของทั้งคู่ก็ได้รู้ว่าคือคุณอิงกาญจน์ ภัทรนิธิโภคิน ลูกสาวเจ้าของโรงแรมห้าดาวชื่อดังกับคาร์เตอร์ ไลม์ นักธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ที่โด่งดังมากในต่างประเทศ พึ่งรู้ว่าพวกเขาคบหากันอยู่ เหมาะสมกันมากเลยค่ะ แต่ที่น่าตกใจยิ่งกว่าคือทั้งคู่เป็นผู้ต้องสงสัยในคดีของนางสาวไพลิน...’ ’คู่รักต่างวัย เป็นผู้ต้องสงสัยในคดีฆาตกรรม...คาดว่าเป็นเรื่องชู้สาว’ ข่าวเกี่ยวกับเรียวและไลม์ขึ้นสื่อต่างๆ กลายเป็นประเด็นหลักที่มีคนให้ความสนใจกันมาก เรียวถูกเรียกตัวให้มาที่สถานีตำรวจอีกครั้งโดยมีทนายนพ ทนายความของบริษัท Red Blood ที่เก่งที่สุดมาด้วย เพื่อสอบปากคำเพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องลายนิ้วมือบนอาวุธสังหาร ตำรวจจึงจำเป็นต้องคุมตัวเธอไว้ให้อยู่ในห้องสอบสวน \"คุณอิงกาญจน์ไม่ต้องกังวลนะครับ ตอบคำถามตามความจริง เรื่องนี้จะไม่ทำให้คุณมีความผิด\" เรียวไม่อยากจะกังวลแต่เธอห้ามความรู้สึกไม่ได้จริงๆ \"อีกอย่างคลิปที่ถูกปล่อยออกมา ผมกำลังให้คนไปตรวจสอบว่าถูกตัดต่อมาหรือเปล่า\" \"พอจะตรวจสอบได้ไหมคะ ว่าใครเป็นคนเอาคลิปไป\" \"ผมกำลังให้คนไปตรวจสอบครับ\" \"ขอบคุณคุณนพมากนะคะ\" \"เรื่องนี้ ขอบคุณคุณพอลสันเถอะครับ\" เธอต้องขอบคุณเขาอยู่แล้ว ก็เขาดันเป็นเดือดเป็นร้อนแทนเธออย่างกับอะไรดี แถมเมื่อเช้าเชนยังบอกว่าเขาจะมาเป็นลูกน้องของเธอ มันน่าตลกไหมล่ะ เธอเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งต้องมีลูกน้องไปทำไม \"สวัสดีครับ คุณอิงกาญจน์\" ตำรวจชายคนหนึ่งเปิดประตูเข้ามานั่งตรงข้ามเธอ \"สวัสดีค่ะ\" เธอไหว้นายตำรวจที่อายุมากกว่า \"ผมจะมาสอบปากคำเพิ่มเติมนะครับ\" \"เชิญค่ะ\" \"คุณพอจะจำสิ่งนี้ได้ไหมครับ\" ตำรวจชายหยิบถุงซิปล็อกออกมาวางบนโต๊ะและเลื่อนมาไว้ตรงหน้าเธอ เรียวจ้องมองมันสักพักก็พยายามนึกถึงช่วงเวลาในตอนนั้น ซึ่งจำได้ว่ามีผู้ชายตัวใหญ่สามคนเข้ามาใกล้เธอถึงหยิบแจกันขึ้นมาเพื่อป้องกันตัว มันแตกตอนที่เธอปาออกไป... \"ฉันจำลายได้ค่ะ มันเป็นแจกันที่ฉันหยิบขึ้นมาป้องกันตัว แล้วปาใส่ผู้ชายสามคนมันเลยแตก\" \"มั่นใจว่าเป็นลายนี้นะครับ\" \"ค่ะ\" \"ตอนนั้นผู้ตายได้เข้ามาแตะต้องหรือเปล่า\" \"เปล่าค่ะ ตอนนั้นมีแค่ฉันที่จับมัน\" \"ผลการชันสูตรออกมาแล้ว เศษแจกันชิ้นนี้เป็นอาวุธสังหารที่มีลายนิ้วมือของคุณกับผู้ตายด้วย\" \"ลายนิ้วมือสวยเหรอคะ...\" \"ครับ มีอีกอย่างที่ผมต้องถามคุณ\" \"เชิญค่ะ\" “คุณมีความสัมพันธ์อะไรกับคุณคาร์เตอร์ ไลม์ครับ\" \"คุณไลม์กับฉัน เราทำธุรกิจร่วมกันค่ะ\" \"แล้วคุณสนิทกันมากแค่ไหน หมายถึงสนิทกันในเชิงชู้สาวหรือเปล่า\" \"คุณ...\" ทนายความที่นั่งข้างกายกำลังจะพูดแทรก แต่เรียวจับแขนเขาไว้ให้อยู่เฉยๆ ก่อนจะหันมาตอบคำถามตำรวจชาย \"ฉันกับคุณไลม์ไม่ได้สนิทกันถึงขั้นนั้นค่ะ\" \"แล้ววันนั้นคุณกับเขานัดเจอกันหรือเปล่า\" \"เปล่าค่ะ ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาไปที่นั่นด้วย มารู้อีกทีก็ตอนที่ฉันฟื้นขึ้นมาเห็นเขา\" \"ทำไมเขาถึงอุ้มคุณออกมาจากที่นั่น\" \"ฉัน...ฉันเองก็ไม่ทราบค่ะ\" \"โอเคครับ...ผมจะถามคุณถึงเรื่องแฟนผู้ตายนะครับ พวกคุณสองคนเคยคบกันมาก่อนใช่ไหม\" \"ค่ะ\" \"....\" 6 ชั่วโมงผ่านไป การสอบสวนใช้เวลาไปเกือบครึ่งวัน เรียวไม่ได้ออกมาจากห้องเพราะต้องการให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่ ส่วนพอลสันนั่งรออยู่ด้านนอกห้องสอบสวน ใช้เวลาไม่นานไลม์ที่ต้องมาให้ปากคำก็ได้รับการปล่อยตัวให้กลับ ในขณะที่ไลม์กำลังเดินออกมาจากสถานีตำรวจ พอลสันก็เดินตามออกมาด้วย \"มีอะไรครับ คุณพอลสันถึงได้ตามผมออกมา\" ไลม์หยุดเดินก่อนจะหันมาเผชิญหน้ากับเขา \"ฉันต้องการกล้องวงจรปิด\" \"นายกำลังพูดถึงอะไร\" \"อย่ามาเล่นลิ้น\" \"นายกำลังจะบอกว่าฉันเป็นคนเอากล้องวงจรปิดหน้าห้องไปสินะ\" \"ใช่\" \"ว้าว อะไรทำให้นายคิดแบบนั้น\" \"ฉันรู้ก็แล้วกัน\" \"หูตายังกว้างไกลเหมือนเดิมเลยนะ แต่บางเรื่องอาจจะรู้ไม่จริงก็ได้\" พอลสันกับไลม์ต่างคนต่างมองคุมเชิงไม่มีใครยอมใคร การที่เขาต้องเสียศักดิ์ศรีเดินมาขอกล้องวงจรปิดจากไลม์เท่ากับยอมถอยให้หนึ่งก้าวแล้ว แต่ดูเหมือนเขาจะคิดผิดไป หมอนี่ไม่มีทางยอมเสียอะไรง่ายๆ แน่นอน \"ต้องการอะไร\" พอลสันเริ่มพูดเข้าเรื่องเพื่อไม่ให้เสียเวลา แต่ไลม์กลับยกยิ้มแล้วเดินเข้ามายืนตรงหน้าเขา \"จะบอกอะไรให้...ถ้าฉันมีคลิปจากกล้องจริงๆ ทำไมถึงไม่เอามาให้ตำรวจเพื่อให้ตัวเองพ้นจากผู้ต้องสงสัยด้วยล่ะ\" “…” พอลสันคิดตามคำพูดชายหนุ่มตรงหน้า...มันก็จริง มีเหตุผลอะไรถึงให้ตัวเองถูกกล่าวหา \"นายควรมีความสามารถมากกว่านี้นะ อยากจะช่วยผู้หญิงของตัวเองก็ต้องลงแรงหน่อยสิ...หรือว่าคุณอิงกาญจน์ไม่สำคัญพอให้นายเสียเวลา\" พอลสันหรี่ตามองไลม์ครั้งสุดท้ายก่อนจะหันหลังและเดินกลับเข้าไปในสถานีตำรวจ ไลม์มองตามแผ่นหลังของพอลสัน รอยยิ้มที่มีจากตอนแรกเริ่มจางหายไป สีหน้าเคร่งเครียดกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง ไม่นานก็เดินขึ้นรถ... เรียวออกมาจากห้องก็เห็นพอลสันกำลังเดินเข้ามาในสถานีตำรวจพอดี เธอส่งยิ้มให้ก่อนจะเดินเข้าไปหาเขา \"คุณมานานหรือยังคะ\" \"ไม่นานหรอก เป็นยังไงบ้าง\" \"ไม่มีอะไรแล้วค่ะ ตำรวจบอกว่าหลักฐานที่มีมันไม่ได้บ่งบอกว่าฉันเป็นผู้ต้องสงสัย แต่ต้องการสอบถามเพิ่มเติมเท่านั้น\" \"หิวหรือยัง ไปหาอะไรกินกัน\" \"อื้อ\" \"คุณพอลสัน...\" เสียงหวานเรียกชื่อเขาจนเรียวต้องขยับตัวเพื่อมองหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างหลังคุณพอลสัน เขาเองก็หันไปมองเช่นกันทำให้เห็นว่าเป็นใคร \"ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ\" \"...\" \"คุณ...มาทำอะไรที่นี่เหรอคะ...\" เรียวถามออกไป มานึกขึ้นได้ทีหลังว่า ’จีน’ คือเพื่อนของสวยอีกคน \"คุณจีนเป็นเพื่อนสวย? \" \"ใช่ค่ะ ฉันเป็นเพื่อนสวย คุณคงมาให้ปากคำเพิ่มใช่ไหมคะ\" \"เชิญคุณจีนเข้าห้องเลยครับ\" ตำรวจเดินออกมาเชิญจีนเข้าห้อง เธอมองคุณพอลสันด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหลงใหล \"จีนยังไม่มีโอกาสได้ขอโทษคุณพอลสันเรื่องวันก่อน ขอโทษนะคะ\" \"ไปกันเถอะ\" พอลสันเสสายตาหันมามองเรียวก่อนจะโอบเอวเธอแล้วเดินผ่านหน้าจีนไปอย่างไม่สนใจใยดี เรียวมีความรู้สึกไม่ชอบผู้หญิงคนนี้ยังไงก็ไม่รู้ หล่อนไปเป่าหูสวยยังไง ถึงทำให้หล่อนคิดแค้นได้ขนาดนั้น อีกอย่าง เธอบอกว่าเป็นผู้หญิงของเขา แต่ทำไมการกระทำของเขามันตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง \"ไม่ต้องไปสนใจ ผมมีคุณแค่คนเดียว\" อยู่ๆ ก็มีเสียงชายหนุ่มข้างกายพูดขึ้น สายตาจ้องมองเธออย่างอ่อนโยน คล้ายต้องการบอกว่า สิ่งที่เขาพูดคือความจริง \"ฉันยังไม่ได้คิดอะไรเลย\" \"ผมแค่อยากบอกให้รู้ ว่าผมมีคุณแค่คนเดียว\" ’คุณอิงกาญจน์คะ เราขอสัมภาษณ์หน่อยค่ะ’ ’คุณรู้สึกยังไงที่ตกเป็นคู่รักฆาตกรครับ’ ’คุณกับคุณไลม์ นักธุรกิจอสังหาริมทรัพย์มีความสัมพันธ์กันยังไงครับ’ ’คุณเกี่ยวข้องยังไงกับคุณพอลสันครับ’ ’คุณรู้สึกยังไงกับเรื่องคุณไพลินคะ’ ’คุณไลม์กับคุณคบกันมานานหรือยังครับ’ ตอนเดินออกมา ไม่ทันได้สังเกตว่ามีนักข่าวกับสื่อต่างๆ หลบมุมกันอยู่ที่รถตู้ ทำให้เรียวกับพอลสันโดนรุมกันอยู่หน้าสถานีตำรวจโดยไม่ทันได้ตั้งตัว บอดี้การ์ดต่างก็เข้ามาทำหน้าที่กันอย่างทุลักทุเล พอลสันโดนคำถามที่แทบจะกระอักเลือดหลายข้อ อย่างเช่น ’เธอคบกับไลม์มานานหรือยัง’ ’เธอกับไลม์มีความสัมพันธ์ยังไงกันแน่’ ’พวกคุณแต่งงานกันหรือยัง’ มันเป็นคำถามที่เขาอยากจะปล่อยระเบิดใส่นักข่าวพวกนี้ให้วอดวาย เธอจะเป็นของคนอื่นได้ยังไง!! เธอเป็นของเขาคนเดียวเท่านั้นแหละ!! ’วันนี้คุณอิงกาญจน์มากับคุณไลม์หรือเปล่าครับ’ พอลสันยืนนิ่งจนเรียวมีความรู้สึกไม่ค่อยดีเพราะกลัวเขาจะปล่อยของกลางวงนักข่าว จึงรีบจับมือเขาแล้วพยายามดึงให้เดินตามแต่...เขากลับดึงเธอเข้ามาโอบไว้ แล้วหยิบไมค์ออกมาจากมือนักข่าวคนหนึ่ง \"เธอไม่ได้เป็นฆาตกร เธอไม่มีความสัมพันธ์กับผู้ชายคนนั้น...เธอมากับผมและเราสองคนเป็นแฟนกัน\" ’อะ...อะไรนะคะ คะ...คุณพอลสันบอกว่า...คุณอิงกาญจน์คือแฟน...’ \"ไม่มีอะไรแล้วพวกเราขอตัวก่อน\" เขาโอบเอวเธอไว้ กันนักข่าวให้ออกห่างก่อนจะเดินไปขึ้นรถที่ขับมารับพอดี เรียวไม่มีสติกับคำพูดที่เขาเพิ่งตอบคำถามนักข่าวไป มันน่าตกใจและคิดไม่ถึงว่าเขาจะกล้าพูดออกไปตรงๆ แบบนั้น พรุ่งนี้คงมีข่าวของเธอกับเขาเพิ่มมาอีกแน่ \"คะ...คุณ...\" เรียวพยายามเรียกแล้วแต่หาเสียงไม่เจอ \"ผมต้องการเปิดเผยความสัมพันธ์ของเรา จะได้ไม่ต้องได้ยินข่าวเรื่องคุณกับผู้ชายคนอื่นอีก\" \"คุณ...ก็...ก็ควรบอกฉันก่อน\" \"บอกไปคุณก็คงห้ามอยู่ดี\" \"ข่าว...ข่าวเรื่องคดียังไม่หาย ก็มีข่าวใหม่ขึ้นมาอีกแล้ว\" \"ก็ดีเหมือนกัน จะได้มีคนรู้ว่าคุณเป็นคนของผมและจะได้ไม่มีใครกล้าทำอะไรคุณด้วย\" \"ขอบคุณนะคะ สำหรับทุกเรื่องที่พยายามจะช่วย\" พอลสันบีบมือเรียวแน่นเหมือนต้องการให้เธอมั่นใจในตัวเขาว่าจะทำทุกอย่างเพื่อให้เรื่องนี้จบโดยเร็วที่สุด \"ฉันอยากถามคุณ\" \"ว่า...\" \"ทำไมคุณถึงให้คุณเชนมาหาฉัน แล้วสิ่งที่เขาพูดหมายความว่ายังไง\" \"เขาเป็นลูกน้องคุณ อยากทำอะไรอยากสั่งอะไรก็บอกเขา\" \"แต่คุณเชน...\" \"ตอนนี้เขารับคำสั่งจากคุณคนเดียวเท่านั้น ผมเป็นแค่พี่ชายที่เขานับถือไม่ใช่เจ้านายอีกแล้ว\" \"ทำไมคะ...คุณตั้งใจส่งเขามาเพราะอะไร\" \"เพราะเขาจะดูแลคุณเวลาที่ผมไม่อยู่ได้\" น้ำเสียงและสายตาของเขามันสื่อออกมาว่าเขาห่วงเธอมากแค่ไหน ถึงต้องส่งคนสนิทของตัวเองมาให้ดูแลเธอแบบนี้ \"นายครับ\" เสียงคนขับรถพูดขึ้น \"อืม\" \"มีรถมาสด้าสีขาวขับตามเรามาครับ\" พอลสันหันหลังไปมองก็เห็นรถเบนซ์สีดำของบอดี้การ์ดและถัดจากนั้นเป็นรถมาสด้าสีขาว \"ผมเห็นรถคันนี้จอดอยู่ตั้งแต่เช้าแล้วครับ\" พอลสันหันหน้ากลับมามองเรียว ยกมือขึ้นไล้กรอบหน้าเธอแผ่วเบา แววตาความตื่นกลัวของเธอทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะจุมพิตหน้าผากเพื่อพยายามปลอบ \"รถใครเหรอคะ\" \"คงเป็นพวกนักธุรกิจ ที่อยากได้เงินทุนน่ะ\" ไม่ใช่นักธุรกิจ แต่เป็นคนที่ถูกส่งให้ตามมาต่างหาก \"พวกเขาตามคุณมาเหรอ\" ไม่...มันไม่ได้ตามเขาแต่ตามเธอมา... 21.56 น. เรียวกลับมาที่บ้านก็เจอพ่อนั่งอยู่ที่ห้องโถงใหญ่ และจัสมินที่กำลังเดินลงบันไดมาข้างล่าง \"เพราะเธอคนเดียว ทำให้ฉันโดนเขม่นไปด้วย ว่าเป็นน้องสาวฆาตกร\" \"ฉันไม่ได้ฆ่าใคร\" \"ใครจะไปรู้ล่ะ\" \"เรียว เข้ามาหาพ่อหน่อย\" เรียวเดินผ่านจัสมินเข้าไปในห้องที่แง้มประตูอยู่ เรียวนั่งลงโซฟาข้างๆ พ่อเพื่อรอฟังคำพูดต่อไป \"หนูกับคุณพอลสันคบกันจริงๆ ใช่ไหม\" ไม่คิดว่าข่าวจะไวขนาดนี้ จะให้โกหกก็ไม่ได้ นอกจากต้องยอมรับ \"ค่ะ เรากำลังคบกันอยู่\" \"หนูมั่นใจกับความรักครั้งนี้หรือเปล่า\" เป็นประโยคคำถามที่เธอมักโดนถามเสมอจนกลายเป็นความเคยชินไปแล้ว จากที่ไม่เคยมั่นใจตอนนี้เธอรู้สึกว่ามีความมั่นใจในตัวเขาเพิ่มมากขึ้นกว่าเดิมมาก \"มั่นใจค่ะ\" \"พ่อจะไม่พูดอะไรอีก ถ้าหนูตัดสินใจไปแล้ว แต่เมื่อไหร่ที่หนูกับเขาต้องเลิกกัน พ่อจะไม่มีวันยอมรับเขาอีกเด็ดขาด โอกาสมีแค่ครั้งเดียวเท่านั้น\" \"คุณพอลสันเขาไม่เหมือนแต่ก่อน...\" \"หนูรู้เหรอว่าแต่ก่อนเขาเป็นคนยังไง\" \"ไม่ค่ะ\" \"พ่อทำงานในวงการธุรกิจมานาน รู้ว่าเขาเป็นคนยังไง แต่ถึงยังไงพ่อก็ยังไม่ไว้ใจเขาอยู่ดี\" \"พ่อคะ...\" \"แต่เรื่องคดี พ่อเองก็ต้องขอบคุณที่เขาคอยเป็นธุระให้เหมือนกัน แต่ไม่ใช่เหตุผลที่พ่อจะรู้สึกดีกับเขา เข้าใจใช่ไหม\" “…” เรียวเม้มปากแน่นก่อนจะพยักหน้า \"เรื่องคดีมันจะไม่มีอะไร อีกไม่นานคงจะคลี่คลาย\" \"ค่ะ\" \"พ่อรักหนูมากนะ ความรู้สึกของหนูสำคัญกับพ่อมาก ถ้าเขาดีจริงพ่อก็คงจะยอมรับเขาเองนั่นแหละ\" เรียวลุกขึ้นเดินไปนั่งข้างกายพ่อก่อนจะโผเข้ากอดแน่น \"เรียวรู้ค่ะ พ่อเชื่อเรียวนะคะ ว่าเขาเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ \" \"แล้วเมื่อเช้า เชนมาหาหนูทำไม\" \"เขาบอกว่า เขาจะมาทำงานให้เรียวตั้งแต่วันนี้ค่ะ\" \"หมายความว่าคุณพอลสันยกเขาให้หนู? \" \"ค่ะ\" 22.24 น. \"คุณไลม์ครับ คุณเชนมาขอพบครับ\" \"เชิญ\" ไลม์ตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยก่อนจะหยิบแก้วกาแฟขึ้นมาจิบเล็กน้อย เชนเดินตามเลขาของไลม์เข้ามา ก็เห็นผู้ชายที่ต้องการเจอนั่งอยู่ที่โซฟา \"คุณคงทราบว่าผมต้องการมาพบเพื่ออะไร\" เชนเปิดประเด็นพูดขึ้น \"คุณไม่พูดแล้วผมจะรู้ได้ยังไงครับ\" \"ผมต้องการกล้องวงจรปิดที่คุณเอาไป\" \"เจ้านายลูกน้องเหมือนกันเลยนะ\" \"ผมมาที่นี่ไม่ได้มาแทนคุณพอลสันครับ ตอนนี้เจ้านายผมคือคุณอิงกาญจน์ ผมมาแทนเธอ\" \"เอ๊ะ คุณเปลี่ยนเจ้านายแล้วเหรอ ทั้งที่ผมก็ต้องการคุณเหมือนกัน เสนอเงินให้ตั้งหลายเท่าแต่กลับสู้คุณอิงกาญจน์ไม่ได้ น่าน้อยใจจริงๆ \" \"ผมต้องการคลิปกล้องวงจรปิด\" \"หื้ม...ผมเอาไปด้วยเหรอ ไม่เห็นรู้ตัว\" ไลม์เบ้ปากเหมือนคนไม่รู้เห็นอะไรทั้งนั้น \"ผมรู้ว่าคุณเป็นคนเอาไป วันนั้นคุณให้ลูกน้องไปขอคลิปจากกล้องวงจรปิดนอกห้องกับในห้องจากเจ้าของร้าน\" มือที่ถือแก้วกาแฟของไลม์ชะงักไปก่อนจะหัวเราะในลำคอ \"สืบเก่งนะครับ\" \"ผมต้องการคลิปจากกล้องวงจรปิด\" ไลม์วางแก้วกาแฟลงและเอียงคอมองเชน พลางกำลังคิดอะไรบางอย่าง เชนไม่สามารถเดาความคิดของชายหนุ่มตรงหน้าได้เลย นอกจากรอฟังคำตอบรับจากเขาอย่างใจเย็น \"มีอะไรมาแลก\" \"คุณต้องการอะไร\" \"ผม? ผมต้องการอะไรเหรอ\" \"คุณบอกความต้องการของคุณมาได้เลยครับ\" \"อืม...\" ไลม์ทำท่าทางครุ่นคิด คิ้วย่นเข้าหากัน \"ขออะไรดีนะ\" เชนมีความรู้สึกร่างกายเริ่มร้อน เหงื่อออกตามนิ้วมือและหลัง ทั้งที่ห้องเปิดแอร์จนแทบจะแข็งตายอยู่แล้ว พลางกลืนน้ำลายและภาวนาในใจว่าอย่าได้เป็นคำขอที่มากเกินกว่าจะทำได้เลย เขาพยายามปรับอุณหภูมิของตัวเองเพื่อให้คลายความกังวลและรอคำตอบจากไลม์ \"ถ้าไม่เกินความสามารถ ผมจะทำให้แน่นอน\" \"ทำไมคุณถึงมาขอกล้องวงจรปิดจากผมล่ะ\" \"ผมต้องช่วยคุณอิงกาญจน์ครับ\" \"แล้วเธอเป็นอะไรกับคุณ\" \"เธอเป็นเจ้านายผมครับ\" \"คุณถูกพอลสันไล่ให้ไปหาอิงกาญจน์งั้นเหรอ ทำไมเขาต้องทิ้งมือดีอย่างคุณให้ผู้หญิงคนหนึ่งด้วย\" \"ผมเต็มใจติดตามคุณอิงกาญจน์\" \"แล้วพอลสันจะทำอะไรให้ผู้หญิงของเขาได้บ้างล่ะ ถ้ามีคุณมาทำแทนแบบนี้\" \"ผมเป็นเลขาของเจ้านาย ผมต้องมาจัดการเรื่องนี้\" \"คุณจะบอกว่า ยอมทิ้งศักดิ์ศรีตัวเอง เพื่อมาหาผมแทนเขา? \" \"คุณไลม์ ไม่ว่าคุณต้องการพูดอะไรกันแน่ ขอบอกเลยนะครับว่ามันไม่มีผลกับผมแน่นอน เรื่องของผมกับนายมันมีอะไรมากกว่าที่คุณคิดเยอะมาก คุณพอลสันเปรียบเสมือนคนในครอบครัวของผม ถ้าไม่มีเขาก็จะไม่มีผมในวันนี้ สิ่งที่ผมทำเพื่อเขา เทียบไม่ได้กับที่เขาทำเพื่อผมด้วยซ้ำ\" แปะ แปะ แปะ \"น่าอิจฉาเขาจริงๆ ที่มีลูกน้องแบบคุณ...งั้นขอบอกความต้องการของผมเลยนะครับ\" \"เชิญครับ\" \"ผมต้องการให้เขามาคุกเข่าต่อหน้าผม\" \"??!! \" \"ผมอยากรู้เหมือนกัน ว่าสำหรับพอลสัน คุณอิงกาญจน์มีค่าพอให้เขาลดศักดิ์ศรีของตัวเองหรือเปล่า\" ---EBOOK นิยายเรื่อง พอลสัน : รักให้จำ มี 2 เล่ม เสร็จสมบูรณ์แล้วนะคะ ตอนนี้Ebookกำลังลดราคาอยู่นะคะ สามารถหาซื้อได้ที่ meb ในราคาโปรได้ เล่ม2 ราคา395 บาท ลดเหลือ 277 บาท ตั้งแต่วันนี้ ถึง 13ตุลาคม ค่ะ ตอนนี้ใกล้จบเล่ม1แล้วค่ะ อย่าลืมหาซื้อเล่ม2มาอ่านต่อกันนะคะ #เนื้อหาใน EBOOK จะแตกต่างจากในเว็บเยอะพอสมควร เพราะเพิ่มบทหลายบทเข้ามาให้เนื้อเรื่องมันมีละเอียดมากขึ้น มีตอนพิเศษที่จะทำให้คุณพบกับความน่ารักของพระเอกและนางเอก