ตอนที่48 ผมรักคุณ

C h a p t e r 48 13.00 น. \"คุณไลม์ครับ มีคนมาหาครับ\" \"ใคร\" ปึง! เสียงประตูถูกเปิดเข้ามาอย่างแรง ทำให้ผู้ชายที่นั่งอยู่ในห้องสะดุ้งตกใจจนแก้วน้ำหล่นตกพื้น \"ว้าว ใครกันเนี่ย\" ชายหนุ่มร่างใหญ่เดินเข้ามานั่งที่โซฟาโดยไม่สนใจว่าเจ้าของห้องจะเชิญหรือไม่ได้เชิญ เขานั่งไขว่ห้าง แบมือให้ลูกน้องข้างกายยื่นบุหรี่มาวางบนมือแล้วเริ่มจุดบุหรี่ \"ไหนบอกว่าอยากเจอฉันไง\" \"ลูกน้องไปบอกงั้นสิ\" \"...\" \"เชนบอกว่าเป็นลูกน้องคุณอิงกาญจน์ไม่ใช่เหรอ แต่ก็ยังรับคำสั่งของนายอยู่ดี...ที่มาวันนี้จะมาทำอะไร\" \"นายอยากให้ฉันคุกเข่าให้ เพื่อกล้องวงจรปิดใช่ไหม...\" \"ใช่ ถ้าทำได้ฉันจะให้\" พอลสันพ่นควันบุหรี่ออกมาก่อนจะยกยิ้มแล้วหันไปมองไลม์ที่กำลังมองเขาอยู่เหมือนกัน \"มั่นใจว่าฉันจะทำตามที่นายของั้นเหรอ\" \"ก็ถ้าเธอสำคัญ นายก็คงจะทำตามได้ใช่ไหมล่ะ\" ไลม์ถามลองเชิงดูเท่านั้น ไม่รู้ว่าทำไมมีความรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่เมื่อสบสายตาของพอลสันที่มองมาอย่างรู้ทัน \"เธอสำคัญ...แต่ถ้าฉันทำแล้วนายจะได้อะไร\" \"ก็ไม่ได้อะไร นอกจากภูมิใจที่ครั้งหนึ่งคุณพอลสันเคยมาคุกเข่าต่อหน้าเพื่อผู้หญิงคนสำคัญเท่านั้นเอง...แล้วจะทำไหม\" “…” พอลสันหรี่ตามองชายตรงหน้าพยายามดูว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ \"เรื่องของคุณอิงกาญจน์ เธอจะยังไม่พ้นข้อกล่าวหาจากสังคม ถ้ายังไม่เจอว่าใครเป็นฆาตกร แล้วนายคิดว่าเธอจะรับมือกับเรื่องพวกนี้ได้ยังไง คลิปที่ฉันมีมันสามารถทำให้เธอพ้นผิดได้และยังหาตัวฆาตกรได้อีกด้วย มันช่วยอะไรได้ตั้งหลายอย่างเชียวนะ\" พอลสันมีสีหน้าเรียบเฉยพลางคิดถึงเรียว หญิงสาวที่ดูเข้มแข็งแต่ความจริงเธอก็เครียดกับเรื่องนี้อยู่มาก ตอนกลางคืนที่เขาไปนอนด้วยก็สัมผัสได้ว่าเธอไม่เคยปิดตานอนหลับสนิทได้เลยสักครั้ง มีอาการละเมอ ตื่นกลัว เกือบทุกคืน เขาถึงได้ติดต่อกับคนใหญ่โตในวงการตำรวจ ให้เต็มที่กับการหาหลักฐานเพื่อจับตัวคนที่พยายามใส่ร้ายผู้หญิงของเขา แต่สิ่งที่ได้มามันก็ยังไม่เพียงพออยู่ดี กล้องวงจรปิดหน้ารถของเชนก็ช่วยอะไรไม่ได้มาก จนเมื่อเช้าเชนได้บอกถึงเรื่องไลม์ เขาถึงมาที่นี่เพื่อหวังจะมาคุย... แต่คงไม่ต้องคุยอะไรอีกแล้ว \"แกออกไปรอข้างนอก\" พอลสันใช้หางตามองลูกน้องที่ชื่อครูสเพื่อสื่อความหมายให้ออกไปรอข้างนอกก่อนจะหันมาบี้บุหรี่ลงที่เขี่ยบุหรี่ \"ถ้าฉันไม่ได้เรียกไม่ต้องเข้ามา\" ไลม์สั่งเลขาตัวเองด้วยเหมือนกัน ตอนนี้ในห้องจึงเหลือแค่ผู้ชายสองคนที่นั่งคุมเชิงกันอยู่... 14.21 น. ณ.คาเฟ่แห่งหนึ่ง เรียวกับนิวนั่งอยู่ข้างในโซนวีไอพีของร้าน ทำให้ไม่ต้องพบเจอกับใครข้างนอกที่อาจจะจำได้ว่าเธอและเขาเป็นใคร ตอนนี้ นิวหยิบแก้วกาแฟขึ้นมาจิบอย่างใจเย็น ส่วนเธอก็คอยเหลือบสายตาขึ้นไปมองพฤติกรรมของเขาอย่างไม่คลาดเคลื่อน \"นัดมาเพราะมีเรื่องจะคุยไม่ใช่เหรอ\" นิวเปิดปากถาม \"อืม...\" \"มีอะไรก็พูดมาเลย พอดีเรามีธุระต้องไปทำต่อ\" เรียวมีเรื่องที่อยากจะพูดเยอะมาก ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเก่าหรือเรื่องใหม่แต่สิ่งที่คาใจอยู่ตอนนี้คือ... \"นิว...นายติดยามานานแค่ไหนแล้ว\" คำถามของเรียวทำให้นิวขมวดคิ้วแน่นก่อนจะเหลือบสายตาขึ้นมามองเธอ \"ฉันได้ยินที่นายคุยกับสวยในคืนนั้น ฉันไม่ได้สลบ\" \"...\" \"นายไม่ชอบพวกคนติดยา ไม่ชอบยุ่งกับสิ่งเหล่านั้นไม่ใช่เหรอ\" \"เวลาเปลี่ยน คนก็เปลี่ยน\" \"มันไม่เหมือนนายเลย\" \"ฉันก็เป็นแบบนี้แหละ แค่คนเห็นแก่ตัวคนหนึ่ง\" สีหน้าของผู้ชายตรงหน้าดูเย็นชาเหมือนไม่สนใจกับสิ่งที่เธอกำลังพูดอยู่ \"ต้องการจะพูดอะไรกันแน่\" เรียวมาที่นี่หวังจะคุยกับนิวให้เขายอมรับผิด แต่ดูเหมือนมันจะไม่ง่ายแบบนั้น \"ฉันรู้ว่าเรื่องในคืนนั้น...นายไม่ได้ตั้งใจ\" \"เธอพูด...พูดอะไรเรียว\" \"คืนนั้น...สวยตั้งใจจะทำร้ายนายก่อน นายถึงได้ป้องกันตัวเองแต่ก็พลาดไปโดนคอจนเธอตาย...\" เรียวจำได้ว่าคำพูดสุดท้ายในวันนั้นไม่ใช่คำว่า ’มึงทำตัวมึงเองนะ โทษกูไม่ได้’ แต่ประโยคสุดท้ายจริงๆ คือ ’ขอโทษนะสวย ขอโทษ’ เธอได้ยินคำนั้นก่อนจะสลบไป... เสียงที่ได้ยินมากกว่าที่บอกตำรวจไปคือเสียงร้องไห้ของผู้ชาย นั่นก็คือเขา \"...\" \"นายไม่ได้ตั้งใจ แต่ทำไมถึงต้องเอาคลิปกล้องวงจรปิดข้างนอกไปตัดต่อแล้วโพสต์ให้คนเข้าใจผิดว่ามีแค่ฉันคนเดียวที่เข้าไปในห้อง ทั้งที่นายก็อยู่ด้วย เพื่อจะให้ฉันเป็นแพะงั้นเหรอ\" \"เปล่า...\" นิวโพร่งออกมาเหมือนต้องการแก้ตัว \"ฉัน...แค่อยากจะให้คนเลิกพูดถึงฉันเท่านั้น\" \"แต่สุดท้ายก็มีคนพูดถึงอยู่ดี\" \"นั่นเป็นเพราะผู้ชายของเธอต่างหาก เขากำลังจะทำให้ครอบครัวของฉันล่มจม จะทำให้พ่อของฉันหมดตัว เขาคิดว่าตัวเองมีอำนาจมากพอที่จะทำได้ทุกอย่างงั้นสิ เหอะ\" \"ถึงไม่เป็นเพราะเขา ตำรวจก็จะสืบจนเจอ\" \"เถียงแทนกันแบบนี้ คงได้กันแล้วสินะ\" \"....\" \"จริงด้วย...ฮ่าๆ แปลกดี ตอนเราคบกัน ฉันเคยขอเธอกี่ครั้งไม่เคยได้ แต่กับเขา ผู้ชายที่ขึ้นชื่อเรื่องผู้หญิงมาตลอดกลับได้เธอไปง่ายๆ แบบนี้นะเหรอ\" \"ฉันจะไม่คุย...\" \"แต่ฉันจะคุย!! ...เธอคิดว่าเขาจะรักเธอจริงงั้นสิ ผู้ชายอย่างเขามีผู้หญิงมาเสนอตัวให้กี่สิบคนเธอรู้หรือเปล่า วันๆ เขาทำอะไรตอนกลางคืนบ้างเธอรู้ไหม เขาอาจไปนอนกกกับใครสักคน ตอนเช้าก็มาหลอกเธอจนได้ใจ จากนั้นก็คง...\" สาด! เรียวลุกขึ้นแล้วหยิบแก้วน้ำข้างมือขึ้นมาสาดหน้าของนิวจนเปียกด้วยความโมโห เธอโกรธที่เขามาดูถูกคุณพอลสัน ดูถูกความรู้สึกของเธอแบบนี้ ถ้าทำได้มากกว่านี้คงทำไปแล้ว \"ฉันตั้งใจจะมาคุยเรื่องคลิป หวังว่านายจะไปสารภาพผิดกับตำรวจแล้วฉันจะเป็นพยานให้ว่าตอนนั้นนายไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายเธอ แต่ตอนนี้ฉันเปลี่ยนใจแล้ว คนแบบนายควรไปใช้ชีวิตอยู่ในคุกให้อกแตกตายไปเลย ไอ้คนสารเลว!! \" เธอพูดจบก็เดินจากห้อง แต่มือยังไม่ทันไปแตะถูกประตู ก็มีใครคนหนึ่งกระชากแขนเธอเสียก่อน \"เรียว!! \" \"ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่านายเป็นคนแบบนี้ พูดจาดูถูกคนอื่นได้หน้าด้านไม่มองดูตัวเอง เห็นแก่ตัว\" \"มันก็ไม่ต่างอะไรกับเขาหรอก\" \"อย่ามาพูดลามปามไปหาคนอื่น!! \" \"เป็นห่วงกันเหลือเกินนะ\" \"ใช่!! ฉันเป็นห่วงเขามาก เพราะงั้นเลิกพูดถึงเขาได้แล้ว\" \"เธอ...เธอลืมฉันได้แล้วจริงๆ นะเหรอ\" ถามอะไรบ้าบอคอแตก เลิกกันมานมนานไม่ให้ลืมจะให้จำไปจนตายเลยหรือไง \"มีอะไรที่น่าจดจำบ้าง\" \"เรียว...\" \"แค่เรื่องสวยเรื่องนี้ก็ไม่น่าจดจำแล้ว...ฉันขอบอกเลยนะ ฉันจะไม่ยอมเป็นแพะให้ใคร คอยดูต่อไปแล้วกันว่าฉันจะหาหลักฐานมาเอาผิดกับนายยังไง\" เรียวสะบัดแขนออกจากมือของเขาก่อนจะเปิดประตูเดินออกไปจากห้อง 17.31 น. ’คดีคุณไพลินตอนนี้เราได้บทสรุปแล้วนะคะ ผลการชันสูตรศพได้ออกมาแล้ว คุณไพลินตายเพราะเส้นเลือดใหญ่ฉีกขาดจากของมีคม พบยาไอซ์ชนิดผงติดอยู่ที่มือและแขน และล่าสุดทางตำรวจได้พบหลักฐานอีกหนึ่งชิ้น ซึ่งเพียงพอที่จะเอาผิดคุณนิว ลูกชายของส.ส.นิรชัยได้ แต่ไม่ขอเปิดเผยค่ะ...’ ’ทางตำรวจได้บุกตรวจบ้านของส.ส.นิรชัย พร้อมกับคุมตัวคุณนิวไปที่โรงพัก...’ ’คุณอิงกาญจน์พ้นผิดจากการถูกกล่าวหาว่าเป็นฆาตกรฆ่าเพื่อนตัวเองเพราะความหึงหวง...’ เรียวนั่งอยู่ในห้องของพอลสัน ดูข่าวจากโทรทัศน์ไปด้วยมองดูนาฬิกาไปด้วยคล้ายกำลังรอคอยใครอยู่ \"คุณอิงกาญจน์ลองโทรหานายดูสิครับ\" \"ฉันโทรแล้วแต่เขาปิดเครื่อง\" \"บางทีนายอาจติดธุระอยู่ที่อื่นก็ได้ครับ\" \"คุณเชน...\" \"ครับ\" \"เรื่องหลักฐานใหม่...ใช่อย่างที่ฉันคิดหรือเปล่าคะ...คุณบอกเรื่องคุณไลม์กับคุณพอลสันใช่ไหม\" \"...\" \"คุณพูด? \" \"ผม...ขอโทษครับ\" \"งั้นแสดงว่าเขาต้องไปหาคุณไลม์แน่นอน แล้วคง...\" ปัง!! เรียวกับเชนหันไปดูที่ประตู เห็นชายชุดดำสามสี่คนเดินเข้ามาพร้อมกับพอลสัน เขาส่งรอยยิ้มอ่อนโยนให้เธอเหมือนทุกครั้ง แต่ครั้งนี้มันต่างจากปกติ ตรงที่เขาเดินขากะเผลก มุมปากมีรอยบวมแดง หางคิ้วแตกจนเลือดออก เหมือนไปกัดกับหมาที่ไหนมา \"พวกแกออกไปก่อน\" พอลสันออกคำสั่งไล่ลูกน้องที่ยืนอยู่ในห้องออกไป ก่อนจะเดินไปหาหญิงสาวที่กำลังลุกขึ้นยืน \"คุณไปทำอะ...อื้อ\" เธอพูดไม่ทันจบ ริบฝีปากก็ถูกประกบลงมาอย่างดุดัน เอวถูกรั้งให้เข้าไปแนบชิดกับร่างกายหนาจนแทบไม่เหลือช่องว่าง เธอพยายามดันหน้าอกแกร่งออกเพราะได้กลิ่นเลือดจากปากเขา \"คุณ!! ไปทำ...ไปทำอะไร...มา\" เสียงถูกดูดกลืนพร้อมกับลมหายใจ \"คุณจะตอบแทนผมยังไง หื้ม\" พอลสันพูดทั้งที่ปากยังคงดูดดึงลิ้นของเธอไม่ห่าง \"อะไร...อะไรของคุณ ปล่อยก่อน\" เธอพยายามดันหน้าอกเขาออกสุดแรงจนในที่สุดเขาก็ยอมปล่อยออก \"เรื่องคดี คุณจะตอบแทนผมยังไง\" \"คุณไปหาคุณไลม์มางั้นเหรอ...\" \"ใช่\" \"คลิปที่เป็นหลักฐานใหม่คือคลิปที่คุณไลม์ให้คุณ? \" \"อืม\" \"แล้วเขาให้คุณทำอะไร...คุกเข่า? \" \"เปล่า...\" เรียวขมวดคิ้ว พลางมองตั้งแต่หัวคิ้วที่มีรอยแผล ไปถึงลำคอที่เป็นรอยแดงจากการถูกตี จนถึงเสื้อเชิ้ตสีขาวที่ตอนนี้กลายเป็นสีน้ำตาลไปแล้ว \"ทำไมคุณถึงมีภาพแบบนี้ ไปกัดกับใครมา\" พอลสันยกยิ้มให้เธอแล้วโน้มหน้าผากลงมาแนบชิดติดกับหน้าผากเธอ \"ที่รัก...เรามีเรื่องต้องเคลียร์กัน จำได้ไหม\" สายตาเร่าร้อนที่มองมาทำให้เรียวต้องหลุบสายตาลง \"คุณจะตอบแทนผมยังไงครับ\" เรียวหัวใจเต้นแรงจนแทบจะทรงตัวไม่อยู่ น้ำเสียงแหบพร่า อ่อนโยนคือจุดอ่อนที่ทำให้เธอใกล้จะละลาย ใครจะมองไม่ออกว่าสิ่งที่เขาพูดหมายถึงอะไร... \"คุณ...บอกฉันก่อน ว่าไปทำอะไรมา\" \"ก็แค่…ใช้กำลังนิดหน่อย\" \"คุณไปต่อยกับเขามาเหรอ\" \"จะว่างั้นก็ได้\" \"คุณพอลสันคะ อายุก็ไม่ใช่น้อยๆ แล้วนะ ยังจะทำตัวเป็นวัยรุ่นใช้กำลังอีกเหรอ\" \"เพื่อคุณ...ผมทำได้ทุกอย่าง\" \"ว้าย!! \" พอลสันอุ้มเรียวขึ้นมาในท่าเจ้าสาวจนเธอตกใจ รีบยกมือโอบรอบลำคอเขาไว้ทันที \"จะทำอะไร\" \"ยังต้องให้บอกอีกเหรอ\" พอลสันพาเธอเข้าไปในห้องนอน ใช้เท้าปิดประตูก่อนจะกดล็อกเรียบร้อย และวางเธอลงบนเตียงอย่างแผ่วเบา ชายหนุ่มปลดกระดุมออกเผยให้เห็นรอยแผลที่เกิดจากการต่อสู้ มีทั้งรอบถลอกและรอยช้ำที่อยู่บริเวณหน้าท้องซิกแพค \"คุณ...ไปทำแผลก่อนดีกว่า\" พอลสันถอดเสื้อเสร็จก็ถอดกางเกงออกเหลือแค่อันเดอร์แวร์ตัวเดียวก่อนจะคลานขึ้นเตียงไปอย่างเชื่องช้า ราวกับราชสีห์ที่กำลังโหยหาอาหารและพร้อมจะขย้ำเหยื่อตรงหน้า \"คุณคิดว่าผมจะยอมเหรอ\" ไม่รอช้าก็ทาบทับริมฝีปากเข้าหาเธอทันที ปลายลิ้นล่วงล้ำเข้ามาอย่างหื่นกระหาย ลมหายใจหนักหน่วงเริ่มปลุกปั่นความต้องการของเขาให้เพิ่มมากขึ้นกว่าเก่า กล้ามเนื้อเริ่มตึงเครียด ใบหน้าของหญิงสาวใต้ร่างแดงก่ำเพราะฝ่ามือหนาลูบไล้เรียวแขนไปถึงเรียวขายาวอย่างอ่อนโยน... เรียวไม่สามารถต่อต้านความปรารถนาของตัวเขาและตัวเธอเองได้เช่นกัน จึงยอมรับทุกการกระทำอย่างว่าง่าย ชายหนุ่มเริ่มเลื่อนใบหน้าไปขบเม้มกระดูกไหปลาร้าของเธอเบาๆ ก่อนจะใช้มือฉีกเสื้อที่กั้นกลางระหว่างกันออกทำให้เหลือแค่บราเซียร์สีขาว \"เสื้อฉัน!! \" เสื้อตัวโปรดที่เธอใส่เป็นประจำ กลายเป็นเศษผ้าไปแล้ว! พอลสันรับรู้ได้ถึงสายตาไม่พอใจของเธอ ก็เลื่อนใบหน้าไปขบเม้มใบหูที่ไวต่อการสัมผัสก่อนจะกระซิบอย่างนุ่มนวล \"ผมจะซื้อให้คุณทั้งร้านเลย\" แล้วก็ปลดตะขอเสื้อในออกอย่างเบามือจนแทบไม่รู้สึกอะไร \"ที่รัก...\" ริมฝีปากลากไล้ไปที่เนินอกที่ไร้สิ่งใดปกปิดพร้อมกับบีบคลึงอย่างรุนแรงจนเธอครางออกมา \"อ๊ะ...\" \"นั่นแหละ เสียงนั้น...ผมคิดถึง\" ก่อนจะใช้ปลายนิ้วเขี่ยยอดปทุมถันสีชมพู ทำให้ร่างบางเต้นเร้าด้วยความเสียวแล้วใช้ปลายลิ้นดูดดึงยอดปทุมอีกข้างอย่างอดใจไม่ไหว \"คุณ...คุณพอลสัน...ฉัน...\" \"ไม่ไหวแล้วใช่ไหม\" พอลสันยกยิ้มแล้วเลื่อนใบหน้าลงไปขบเม้มที่หน้าท้องของร่างบางแผ่วเบา แต่ด้วยความเสียวทำให้ร่างบางอดเกร็งไม่ได้ ฝ่ามือหนาเลื่อนลงไปที่ต้นขาเรียบเนียน ลูบไล้ขึ้นลงด้วยความหลงใหลก่อนจะสอดเข้าไปจุดซ่อนเร้นที่อ่อนไหวที่สุด \"แฉะหมดแล้ว\" \"อย่า...อื้อ\" เขาดึงกางเกงชั้นในเธอออกแล้วใช้นิ้วลูบขึ้นลงในจุดกึ่งกลางของร่างกาย หญิงสาวได้แต่ใช้มือปิดหน้าตัวเองไว้แน่นเพราะความเขินอายโดยไม่สนใจชายหนุ่มที่กำลังมองน้องสาวของเธออยู่ \"ที่รัก...ผมไม่เคยทำอะไรแบบนี้กับใครเลยนะ ผมทำกับคุณแค่คนเดียว\" จากนั้นก็ใช้ลิ้นแทนฝ่ามือ ดูดดึงไล้เลียหาความหวานฉ่ำที่เธอปลดปล่อยออกมา ร่างกายบิดเร้าขยับเข้าหาเพราะความเสียวซ่านที่ถูกส่งมาให้ \"อ๊ะ...ฉัน...ฉันจะเสร็จ...แล้ว\" \"รอก่อน...\" \"อื้อ...\" พูดจบก็ใช้นิ้วอุ่นๆ สอดใส่เข้าไปในโพรงรักช้าๆ เพราะต้องการให้หญิงสาวปล่อยน้ำออกมาให้มากกว่านี้ ไม่ไหวแล้ว!! เขาต้องการเธอแทบคลั่งแล้ว!! จากนั้นก็จัดการถอดอันเดอร์แวร์ของตัวเอง แล้วก็จับเรียวขาบางแยกออกจากกันก่อนจะส่งมังกรน้อยเขาไปสำรวจถ้ำ...อย่างเชื่องช้า \"ฉัน...เจ็บ\" \"ไม่นาน...แป๊บเดียว\" พอลสันขบเม้มไปที่ต้นคอของเธอเพื่อปลอบโยนและดันมังกรน้อยของตัวเองเข้าไปให้ลึกที่สุด \"อ่า...\" เขาแช่ไว้สักพักก็เงยหน้าขึ้นมามองหญิงสาวใต้ร่าง ที่เปลือกตาสั่นระริก ใบหน้าเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ แก้มแดงระเรื่อเพราะอารมณ์ร่วมระหว่างกัน ริมฝีปากถูกกัดจนมีรอยแผล...สภาพเธอตอนนี้มันทำให้เขาอยากจะกลืนกินเธอครั้งแล้วครั้งเล่าโดยไม่รู้สึกเบื่อ \"ที่รัก...\" \"...\" \"ถ้าคุณไปเจอไลม์อีกโดยไม่มีผม...ผมจะลงโทษคุณ\" จากนั้นก็เริ่มขยับตัวออกอย่างช้าๆ แล้วเข้ามาอีกครั้ง \"แบบนี้...\" เขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำปนเซ็กซี่ และครอบครองเธออย่างรุนแรงอีกครั้ง \"ตอบสิ...ว่า...คุณ...จะฟัง...ผม\" เสียงขาดหายเป็นช่วงพร้อมกับลมหายใจถี่กระชั้นเพราะความตอดของโพลงรัก เรียวเม้มริมฝีปากแน่น มือเกาะต้นแขนเขาไว้ มองดูชายหนุ่มอย่างลึกซึ้ง สมองไม่รับรู้อะไรอีกแล้ว... \"อื้อ...อย่าเร็ว\" \"ตอบผมสิ ที่รัก\" \"อื้อ...\" \"หื้ม...ว่ายังไง...นะ\" \"ค่ะ...รู้...แล้ว\" \"ดีมาก...\" ริมฝีปากถูกครอบครองอีกครั้ง การเคลื่อนไหวเริ่มเพิ่มจังหวะและรุนแรงมากขึ้นจนเธอได้แต่ส่งเสียงครวญคราง เรียวขาเกี่ยวเอวเขาไว้แน่นโดยอัตโนมัติก่อนจะถูกอุ้มขึ้นมาอย่างงงๆ \"คุณ...จะไปไหนคะ\" เรียวโอบรอบคอเขาไว้เพราะกลัวตก เมื่อเห็นเขากำลังเดินไปในห้องน้ำ \"เดี๋ยว!! \" \"ที่รัก...เรามาลองทำในห้องน้ำบ้างดีไหม\" \"คุณ...\" \"ผมอยากอาบน้ำกับคุณ...\" เรียวไม่ทันได้ทักท้วงอะไรก็ถูกพาตัวเข้าไปในห้องน้ำอย่างจำยอม... เพลงรักถูกบรรเลงไปจนถึงเวลาเที่ยงคืน พอลสันถึงได้ปล่อยหญิงสาวให้นอนพัก หายใจรวยรินอยู่ที่หน้าอกแกร่งของเขา ท่อนแขนหนากระชับเธอเข้ามาแนบชิดมากขึ้นก่อนจะจุมพิตที่หน้าผากเธอ \"เรียว...\" \"หื้ม...\" เธอส่งเสียงตอบรับในลำคอ เปลือกตาปิดลงเพราะความอ่อนล้า \"ผมรักคุณ\" เรียวที่กำลังง่วงงุนจากการเสียพลังงานไปมากเบิกตากว้างขึ้นมาอีกครั้ง เธอไม่รู้ว่าเมื่อกี้เป็นแค่เสียงที่อยู่ในจิตใต้สำนึกที่อยากได้ยินหรือเป็นเสียงที่ในความเป็นจริง เขากำลังพูดออกมา \"คุณพูดว่าอะไรนะคะ\" เธอผงกหัวขึ้น เงยหน้าไปมองเขา ก็เห็นสายตาอบอุ่นที่มองเธออยู่พอดี ปลายนิ้วหนาเกลี่ยแก้มเธออย่างอ่อนโยน \"ผมบอกว่า...ผมรักคุณ\" ----EBOOK นิยายเรื่อง พอลสัน : รักให้จำ เล่ม 1 ใกล้จบแล้วค่ะ อย่าลืมติดตามหาซื้อเล่ม 2 ได้ที่ Meb ในราคา 395 ตั้งแต่ตอนที่ 54-110+ตอนพิเศษ #เนื้อหาใน EBOOK จะแตกต่างจากในเว็บเยอะพอสมควร เพราะเพิ่มบทหลายบทเข้ามาให้เนื้อเรื่องมันมีละเอียดมากขึ้น มีตอนพิเศษที่จะทำให้คุณพบกับความน่ารักของพระเอกและนางเอก