已经是第一章了
ตอนที่4 การปรากฏตัวของคนชุดดำ
บ้านเรือนไม้บนยอดเขาเป็นบ้านยกสูงทรงสวย เด่นสง่าสะอาดตาเรียงติดกันสามหลัง ถ้ายืนลานระเบียงบ้านจะมองเห็นทิวทัศน์อันสวยงาม มีลมพัดเย็นสบายทั้งวันกลางคืนจะให้ความรู้สึกหนาวเย็น
รอบบ้านจัดแปลงดอกไม้สวยงาม ต้นไม้ใหญ่บนยอดเขาให้ความร่มรื่นมีสวนผักปลอดสารพิษจัดแปลงเป็นระเบียบเรียบร้อยสวยงามฤดูร้อนนี่นี่ก็เย็นสบายลมพัดผ่านตลอดทั้งปี
ในสวนดอกไม้หลังบ้านบ้านมีน้ำตกที่สร้างขึ้นจากก้อนหินเล็กใหญ่ติดกับปูนขรุขระราบเรียบเป็นชั้นๆน้ำถูกปล่อยลงมาไหลลงสู่สระน้ำส่วนตัว ตกแต่งด้วยดอกไม้ที่มีกลิ่นหอมสวยงามนานาพันธ์
รอบๆมีพืชพันธ์ผลไม้หลากหลายตามฤดูกาลมีให้กินตลอดปี ต้นไม้ใหญ่บังสวนนี้ไว้มองจากที่ไกลจะมองเห็นเพียงป่าไม้เท่านั้น
ความอุดมสมบูรณ์บนยอดเขาสูงโด่งลูกนี้ เป็นที่ดึงดูดนักท่องเที่ยวได้ดีมีคนมาเที่ยวชมตลอดทั้งปี
จุดเด่นคือ นานาพันธ์ดอกไม้ ผลไม้สดตามฤดู อากาศดี วิวทิวทัศน์สวยงาม
หลังจากวาวาลงจากเขาไป ไป่เซก็เดินไปยังสวนหลังบ้าน อาบน้ำแช่ตัวอยู่ในสระอย่างผ่อนคลายสบายใจ
เผยให้เห็นผิวพรรณที่ขาวใสเรียบเนียน ใบหน้าขาวนวลริมฝีปากอิ่มกระจับอมชมพู ดวงตาประกายอ่อนโยนขนตาดำเรียวยาว รูปคิ้วสวยงาม ใบหน้าเรียวเล็ก ผมยาวปล่อยสยายลงบนผืนน้ำ รูปงามดุจเทพธิดานางฟ้า กำลังแวกว่ายน้ำไปมา
ไป๋เจิ้นหลงกลับมาถึงที่พักอารมณ์หงุดหงิดโมโห สักพักเจียผิงเหอก็มาถึงเช่นกัน
ไป๋เจิ้นหลงรู้สึกว่าเขาอดทนไม่ไหวแล้วที่จะไปบ้านเรือนไม้บนเขาลูกนั้นเป้าหมายของเขาจริงๆคือผักผ่อนที่บ้านเรือนไม้นั่นต่างหาก เขาไม่อยากเสียเวลามาทำกิจกรรมอะไรนั่นแล้ว
\" คืนนี้นายเราแอบไปที่นั่นกัน \"
ไป๋เจิ้นหลงพูด
\" เจิ้นหลงนายแน่ใจเหรอทำแบบนั้น มันไม่เป็นการรุกรานพื้นที่เขาไปหน่อยเหรอ เป็นการไม่ให้เกียรติเขาหรือเปล่า \"
\" นายจะไปไม่ไป \"
\" ฉันปฏิเสธได้ด้วยเหรอหลงลงเรือลำเดียวกันแล้วน่ะ \"
พอค่ำทั้งสี่คนสวมชุดดำปิดหน้าไปทางบ้านรือนไม้จนถึงตีนเขา ค่อยๆขึ้นเขาไปอย่างเงียบๆจนถึงประตูรั้ว
พวกเขาต่างตะลึงในความสวยงามของสถานที่แห่งนี้ให้ความรู้สึกเหมือนหลุดมายังโลกอีกโลกหนึ่งเลย
\" โหว...สวยจริงๆบรรยากาศก็ดี สวยกว่าในโปสเตอร์ 100เท่าเลย ไม่คิดว่าจะมีที่แบบนี้แบบนี้กลางป่ากลางเขา \"
เจียผิงเหอพูดอย่างตื่นตะลึง
ทั้งสี่คนกวาดสายตามองทิวทัศน์รอบๆ จู่ๆจินฟากับจินซาท่าทางปิดปกติเตรียมป้องกันทันที
\" ระวังปกป้องคุณชาย \" จินฟาพูด
จินฟาเป็นผู้ผ่านการฝึกยุทธประสาทสัมผัสพิเศษของหูจะดีกว่าคนปกติสามารถได้ยินเสียงสิ่งที่เคลื่อนไหวไกลๆได้แม้เงียบสุดก็รับรู้ได้ว่องไว
\" ยอดไม้มีการเคลื่อนไหวตรงมาทางพวกเรา \" จินซาพูดขึ้นรีบไปยืนข้างข้างไป๋เจิ้นหลง ทั้งสีเข้ามาชิดกัน
จินซา มีการมองเห็นที่พิเศษในระยะไกลจับความเคลื่อนไหวได้รวดเร็ว
ไป๋เจิ้นหลงก็สัมผัสได้ถึงบางสิ่งบางอย่างแต่เขาไม่รู้ว่าคืออะไร
\" เกิดอะไรขึ้น \" เจียผิงเหอถามอย่างตื่นตระหนก
\" ในความสวยงามมักมีสิ่งอันตรายซ่อนอยู่ \" ไป๋เจิ้นหลงกล่าว
\" นายหมายถึงอะไรเจิ้นหลงอย่าบอกนะว่ามีสัตว์ป่า \" เจียผิงเหอหวาดกลัวน้ำเสียงสั่นติดๆขาดๆ
จู่ๆเงาสีดำพุ่งมาตรงหน้าทั้งสี่คนพลังลมปรานในตัวคนๆนั้นแข็งแกร่งแม้รูปร่างเล็กแต่พลังกำลังภายในที่แผ่ออกมานั้นเหนือกว่าจินฟาจินซา ดวงตาดำคมโตเฉียบแหลมดังมีดที่พร้อมจะกรีดคน จ้องมาทางพวกเขา
แสงจันทร์สาดส่องลอดผ่านต้นไม้ใบไม้กลิ่นหอมดอกไม้โชยมายังคำคืนทำให้ไป๋เจิ้นหลงจ้องสำรวจร่างเล็กที่ทรงพลังด้านหน้าอย่างละเอียดแต่ก็ไม่สามารถรู้ได้ว่าชายหรือหญิงสิ่งเดียวที่เขารู้คือ รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
\" พวกแกเป็นใคร มีจุดประสงค์อะไร \"
คนชุดดำถามขึ้นน้ำเสียงดุดันและเด็ดขาดมีการดัดเสียงจึงจับน้ำเสียงไม่ได้ว่าหญิงหรือชาย
ไป๋เจิ้นหลงอยากจะรู้ว่าคนตรงหน้านั้นเก่งขนาดไหนจะสู้จินฟากับจินซาได้หรือเปล่าจึงตอบอย่างยั่วโมโหไปว่า
\" เป็นใครไม่สำคัญ มีจุดประสงค์อะไรเข้าไปข้างในก็รู้เอง \"
ไป๋เจิ้นหลงพูดพร้อมหันตัวไปทางประตูรั้ว
มีดเล็กบางเฉียบพุ่งออกจากมือคนชุดดำรวดเร็วเฉียดคอไป๋เจิ้นหลงมีบาดแบลเล็กน้อยเลือดซึมออกมานิดหน่อยดีที่ไป๋เจิ้นหลงหลบอย่างรวดเร็ว ตัวชายชุดดำรีบพุ่งไปทางไป๋เจิ้นหลง
จินฟา จินซา พุ่งเข้าหาคนชุดดำทั้งสามต่อสู้กันอย่างดุเดือด จินฟาซัดฝ่ามือปล่อยพลังคนชุดดำหลบได้ลอยตัวหายแล้วแว่บพุ่งลงมาใช้ปลายนิ้วฟาดลงบนไหล่จินซาใช้พลังภายในดันออกไปไกล
จินฟาหมุนตัวพุ่งมาอย่างรวดเร็วคนชุดดำถอยเท้าหลบอาศัยจังหวะประชิดฝ่ายตรงข้ามไม่ทันตั้งตัวก็โจมตีด้วยหมัดใช้เท้าถีบพุ่งไปไกลทั้งสองกระอักเลือดออกมาเห็นได้ชัดว่าบาดเจ็บหนัก
พวกเขาคิดไม่ถึงว่าบนโลกนี้ยังมีคนเป็นวรยุทธมีพลังภายในแข็งแกร่งอาศัยอยู่ในที่แบบนี้เกิดความอยากรู้ตัวตนของคนๆนี้
เจียผิงเหออึ้งกับการต่อสู้ของทั้งสามคน สายตาจ้องไปที่คนชุดดำอย่างตกตะลึง สองรุมหนึ่งร่างที่เล็กกว่ายังแพ้ ในใจเจียผิงเหอก็แอบชื่นชมเขาหน่อยๆ
จินฟา จินซายืนตรงหน้าไป๋เจินหลงมองกันแว่บหนึ่ง จินซาพูดขึ้นว่า
\" คุณชาย เรากลับกันก่อนเถอะ คนผู้นี้ฝีมือเก่งกาจมากเกรงว่าจะรับมือไม่ไหวไม่ปลอดภัยครับ \"
ไป๋เจิ้นหลงโมโหอย่างมากเลือดภายในกายปะทุเดือดกำมือแน่น สายตามองไปทางคนชุดดำเจียผิงเหอเห็นไป๋เจิ้นหลงยังคงยืนนิ่งจึงพูดขึ้นว่า
\" ใช่เห็นด้วยเจิ้งหลงเรารีบกลับก่อนเหอะ ฉันไม่อยากเอาชีวิตมาทิ้งตรงนี้ \" เจียผิงเหอไม่ใช่คนขี้ขลาดเพียงแต่การต่อสู้แปลกประหลาดแบบนี้เขาเพิ่งจะเคยเห็น
ไป๋เจิ้นหลงโกรธมากเริ่มเคร่งขรึมคิ้วขมวดมุมปากยกขึ้นส่งเสียง
\" หึ! \"
อย่างไม่พอใจก้าวไปทางคนชุดดำ
คนชุดดำตะลึงถึงความกล้าบ้าบิ่นไม่กลัวตายของไป๋เจิ้นหลง เห็นได้ชัดว่าไม่มีใครสู้ได้ก็ยังจะมาอีก เธอเลยคิดว่าลองออมมือให้สักหน่อยเสร็จแล้วค่อยไล่ออกไปเพราะเธอไม่อยากฆ่าคนมันผิดกฏหมาย แค่อยากสั่งสอนคนรุกรานพื้นที่ส่วนตัวของเธอโดยไม่ได้รับอนุญาต
ยิ่งใกล้ไป๋เจิ้นหลงยิ่งรู้สึกแปลกๆรู้สึกดีตื่นเต้นหัวใจเต้นแรงผิดปกติ ความรู้สึกแบบนี้ไม่เคยมีมาก่อนมันเกิดอะไรขึ้นไป๋เจิ้นหลงถามตัวเองในใจเกิดความมึนงง
ไป๋เจิ้นหลงเข้าโจมตีคนชุดดำก็หลบได้อย่างรวดเร็วต่อสู้กันสักพักไม่รู้ผลแพ้ชนะเพราะตู้สู้โดยปราศจากกำลังภายใน ความเร็วในการเคลื่อนไหว ออกหมัด กระบวนท่าที่ใช้ ไม่สามารถหาคนแพ้คนชนะได้จะยิ่งเสียเวลา คนชุดดำเริ่มโมโหที่ตนเองประเมินผู้ชายตรงหน้าต่ำไปจึงรวบรวมพลังลมปรานพุ่งซัดออกไปทางไป๋เจิ้นหลงอย่างรวดเร็ว
ไปเจิ้นหลงเองก็โกรธจนเส้นเลือดปูดที่ไม่สามารถชนะคนที่ตัวเล็กกว่าได้และคนนี้ทำให้บอดี้การ์ดเขาได้รับบาดเจ็บแถมยังขัดขวางทางเขาอีกต่างหากยิ่งคิดยิ่งโกรธร่างกายแผ่รังศีอำมหิตมีกลิ่นไอสังหารอย่างเลือดเย็น
ขณะที่คนชุดดำพุงเข้ามาทางไป๋เจิ้นหลงฝ่ามือที่เต็มไปด้วยพลังลมปรานนั้นกำลังจะซัดเข้าไปอย่างแรงที่ตัวไป๋เจิ้นหลงแล้ว
เจียผิงเหอตกใจอ้าปากค้างอย่างไม่มีสติ
จินฟากับจินซารีบพุ่งเข้ามาขัดขวางทันทีแต่ช้าไปสามวิ
\" บึ้ม! \" เสียงดังกังวานไปทั่วภูเขา
กำลังภายในของไป๋เจิ้นหลงและกำลังภายในของคนชุดดำตีกันเกิดแสงวับวับบนยอดเขา
คนชุดดำถูกกำลังภายในสะท้อนกลับร่างลอยออกไปไกล กระอักเลือดออกมา แล้วค่อยๆยันตัวเองลุกขึ้นมือจับหน้าอกมองไปทางไป๋เจิ่นหลงอย่างโกรธแค้น ร่างกายที่อ่อนแอเหมือนมีภาพอะไรบางอย่างแว่บเข้ามาในความทรงจำ แต่แค่แว่บเดียวก็หายไป
ไป๋เจิ้นหลงเองก็ถูกกำลังภายในของตนเองสะท้อนกลับเช่นกันได้รับบาดเจ็บสาหัส สายตาพร่ามัวมองเห็นภาพเบลอจากไกลๆแล้วค่อยๆชัดขึ้น เขาเห็นผู้หญิงใส่ชุดจีนโบราณสีชมพูหน้าตาสะสวยดวงตางามคิ้วได้รูปปากอวบอิ่มกระจับใบหน้าเรียวเล็กผิวขาวดุจหิมะยื่นมือส่งยิ้มมาให้เขา เขารู้สึกมีความสุขมากจอจะยื่นมือไปจับมือหญิงสาว หญิงสาวคนนั้นก็ค่อยๆถอยห่างออกไปใบหน้ายิ้มแย้มค่อยๆเปลี่ยนเป็นเศร้าและเปลี่ยนเป็นสายตาโกรธแค้นหนีหายวับไป
เจียผิงเหอรีบไปพยุงร่างของไป๋เจิ้นหลงที่บาดเจ็บ จินฟาจับไปที่แขนของไป๋เจิ้นหลงประคองก้าวออกไปเท้าแตะพื้นลอยหายวับไป
เจียผิงเหอไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อนนิ่งแข็งทื่อกับที่ จินซาจับแขนของเขาวิ่งเท้าแตะพื้นลอยเหนือพื้นอย่างรวดเร็วเจียผิงเหอที่ยังไม่ได้สติรู้สึกเหมือนตัวเองลอยอยู่ในอากาศ รู้สึกตัวอีกทีก็ถึงที่พักแล้ว
\" โอ้ว! มันสุดยอดมาก พวกนายทำได้ไง \"
เจียผิงเหอพูดอย่างตื่นเต้นจนลืมไปว่ามีคนบาดเจ็บอยู่ ไป๋เจิ้นหลงที่อยู่ในอาการบาดเจ็บรู้สึกรำคาญเจียผิงเหอจึงพูดออกไปอย่างหงุดหงิด
\" นายจะตื่นเต้นอีกนานมั้ย! \"
\" อ่อ ขอโทษๆฉันจะไปเตรียมน้ำอุ่นให้พวกน้ำมาทำความสะอาดร่างกาย \" เจียผิงเหอพูดแล้วหันหลังไป
\" หยุดก่อน \"
จินฟาหน้าซีดเซียวหยิบสมุนไพรแห้งที่แพ็คใส่ถุงอย่างดีสองถุงยื่นให้เจียผิงเหอ
\" เอาถุงเล็กไปต้มก่อน เป็นสมุนไพรบำรุงรักษากำลังภายใน ฟื้นฟูร่างกายช่วยให้เลือดลมไหลเวียนดีขึ้น ปกปิดรอยฟกช้ำได้ดี \"
\" คุณนี่เตรียมครบะร้อมทุกอย่างจริงๆสมกับเป็นคนของตระกูลไป๋ \" เจียผิงเหอพูด
เจียผิงเหอรีบไปต้มสมุนไพรสักพักก็ยกออกมา รินไป๋เจิ้นหลง ไป๋เจิ้นหลงรีบหยิบมาดื่มทันที
จากนั้นก็รินให้จินฟากับจินซาคนละถ้วย
ดื่มยาเสร็จจินฟายื่นสมุนไพรถุงใหญ่ให้เจียผิงเหออีกถุง
\" รบกวนคุณอีกแล้ว นี้เป็นสมุนไพรใช้อาบ ต้มเสร็จแบ่งเป็นสามส่วนนะครับ \"
\" ไม่รบกวนเลยครับ (เจียผิงเหอบ่นในใจถ้าให้ตั้งแต่เมื่อกี้ตอนนี้คงเลือดแล้วละมั้ง) ผมจะรีบไปต้มให้พวกคุณเดี่ยวนี้เลย \"
ทั้งสามอาบน้ำสมุนไพรเสร็จจินฟาและจินซาใช้กำลังภายในรักษาไป๋เจิ้นหลงจากนั้นให้ทานยาก็เข้านอน
已经是最新一章了
加载中
