ตอนที่ 26

ไป่เซที่เผลอหลับไปเธอตื่นขึ้นมาค่อยๆลืมตาขึ้น สมองของเธอก็ดึงคำพูดของไป๋เจิ้นหลงที่พูดกับเธอก่อนหน้านี้ เธอจึงรีบลุกขึ้นนั่งหยิบโทรศัพท์แล้วกดไปที่เบอร์น้องสาวทันที ไม่นานวาวาก็รับสาย \" ฮัลโหล \" เมื่อได้ยินเสียงวาวาเธก็เอ่ยถามขึ้นมาอย่างไม่รอช้า \" วาวา ตอนนี้เธอว่างมั้ยเรียนอยู่รึเปล่า \" วาวารู้สึกได้ว่าน้ำเสียงพี่สาวของเขาฟังดูแปลกๆ พี่เป็นไรของเค้าน่ะปกติน้ำเสียงจะเย็นชาเรียบเฉยหนิ ทำไมวันนี้ถึงดูร้อนรนยังกับมีเรื่องร้อนใจแหน่ \" อื้ม ว่างเพิ่งหมดคาบเรียนน่ะ ทำไมเหรอ พี่มีไรหรือเปล่า \" ไป่เซไม่รอช้า ถามออกไปตรงๆทันที \" ช่วงนี้เธอได้รับเงินจากใครมั้ย ได้คุยกับพ่อแม่บ้างหรือเปล่า \" \" ทำไมพี่ถามแปลกๆล่ะ \" เธอยังคงไม่รีบตอบพี่สาวที่กำลังกังวลใจอยู่ ทันใดนั้นไป่เซรู้สึกได้ถึงความอยากเล่นสนุกของน้องสาวที่ได้โอกาสแกล้งเธอ เธอเริ่มหงุดหงิดจึงพูดเสียงน้ำเสียงเย็นชาและชัดคำ ความเย็นชา \" วาวา เธออย่าคิดนะว่าฉันไม่รู้ทันเธอ รีบๆพูดมา \" ทางด้านวาวาเมื่อเห็นว่าพี่สาวกำลังโกรธก็รีบพูดออกมาทันที \" อื้ม ! ได้รับเงินเดือนจากพี่เขยไง พี่เขยบอกว่า....\" ไป่เซเมื่อได้ยินดังนั้นก็พูดตัดขึ้นว่า \" วาวาหยุด! อย่าเรียกใครว่าพี่เขยไปเรื่อยนะ เขาไม่ใช่พี่เขยเธอ เธอกลายเป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ใครใช้ให้เธอเรียกพี่เขยเธอก็จะเรียกงั้นเหรอ \" วาวางงมาก ทำไมจู่ๆพี่ไป่ถึงอารมณ์เสียรุนแรงและพูดมากเช่นนี้น่ะ แล้วทำไมต้องมาตำหนิเธอด้วยเธอไม่เข้าใจร้อยวันพันปีพี่สาวเธอไม่เคยตำหนิเธอเช่นนี้ เธอยิ่งอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น \" พี่ พี่เป็นอะไรน่ะ ทำไมถึงดูคุมอารมณ์ไม่ได้เลย ปกติพี่ไม่ใช่แบบนี้นะ \" เมื่อได้ยินเสียงน้องสาวไป่เซก็คุมสติกลับมาได้แล้วเอ่ยว่า \" ไม่มีอะไร พ่อแม่ล่ะได้ติดต่อกันบ้างมั้ย \" \" อื้ม ติดต่อกันทุกวัน ที่บ้านบนดอยพ่อกับแม่ติดตั้งเสาโทรศัพท์ด้วยนะ พี่สามารถโทรหาพ่อกับแม่ได้เลยแต่กลางวันเขาไม่ว่างต้องโทรตอนกลางคืนหลังจากกลับมาจากไร่น่ะ \" วาวาพูดบรรยายไปแต่คนฟังกลับนิ่งเงียบดวงตาแฝงความไม่พอใจและความเป็นหาวงพร้อมๆกัน เธอไม่อยากขายตัวเองเธออยากเป็นอิสระไม่ใช่อยู่ในการควบคุมของปีศาจร้ายอย่างไป๋เจิ้นหลง \" วาวาเธออย่างใช้เงินของไป๋เจิ้นหลงอีกนะบอกพ่อกับแม่ด้วยส่วนที่ใช้ไปพี่จะใช้คืนเขาเอง \" วาวาได้ยินแบบนั้นถึงกับพูดไม่ออกไม่รู้จะถามอะไรพี่สาวต่อแต่เธอนึกถึงคำพูดของแม่ตอนเธอยังเด็กอยู่ช่วงที่พี่สาวถูกอุปการะใหม่ๆจากนั้นก็เอ่ยขึ้น \" อื้อ พี่สบายใจได้ \" เธอแค่พูดไปแบบนั้นแหละเพื่อให้พี่สาวสบายใจ \" พี่ไม่ใช่ว่าพี่หมั้นกับคุณชายไป๋คนจีนคนนั้นหรอกเหรอ ตอนเด็กๆวาวาได้ยินคุณปู่ไป๋คุยกับพ่อกับแม่ว่าในหนังสือสัญญาข้อตกลงระหว่างพี่กับตระกูลไป๋ มีข้อหนึ่งที่ระบุประมาณว่า ในอนาคตถ้าพี่และหลานชายคนเดียวของตระกูลไป๋ชอบพอกันสามารถหมั้นหมายกันได้และทรัพย์สมบัติของตระกูลไป๋จะตกเป็นของพี่กับหลานชายคุณปู่ไป๋ทันที แต่ถ้าพี่ไม่ยินยอมหมั้นหมายก็คุณปู่ไป๋จะยกทรัพย์สินครึ่งหนึ่งให้พี่เช่นกัน แล้ววาวาก็เห็นพ่อกับแม่ปั้มลายมือลง ยินยอมเห็นด้วยค่ะ \" ไป่เซได้ยินก็ถึงกับอึ้งไปสักพัก สมองเธอนึกย้อนไปตอนเธออ่านสัญญาข้อตกลงก่อนจะเซ็นต์เหมือนมันจะเคยเห็นข้อนี้ผ่านๆตา แต่เธอคาดไม่ถึงว่ามันจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น : หรือว่าที่ไป๋เจิ้นหลงอยากหมั้นกับเราเพราะเรื่องทรัพย์สิน ถ้าเกิดไม่หมั้นหมายกันทรัพย์สินครึ่งหนึ่งจะเป็นของเราซึ่งเป็นคนนอกเป็นใครก็คงจะยอมไม่ได้ ต้องไปเคลียร์กับเขา : หลังจากเงียบไปสักพักพอเธอคิดอะไรได้ก็เอ่ยต่อ \" วาวา พี่ฝากด้วยนะเรื่องเงินเดือนที่ได้จากไป๋เจิ้นหลง บอกพ่อกับแม่ด้วย แค่นี้ล่ะพี่ไปทำธุระก่อน \" \" ค่ะ พี่ไม่ต้องห่วงจะบอกพ่อกับแม่ให้ \" ไป่เซกำลังจะวางสายก็นึกอะไรขึ้นมาได้ \" เดี๋ยว! พ่อกับแม่เป็นไงบ้างสุขภาพแข็งแรงดีมั้ย \" \" โห พี่จะวางสายอยู่แล้วเพิ่งนึกได้เหรอ พ่อกับแม่สบายดีค่ะไม่ต้องห่วงพี่ไปทำธุระเหอะ \" ไป่เซส่งเสียงเพียงแค่ \" อืม ฝากด้วย \" จากนั้นก็วางสายไป แล้วพิมพ์ข้อความส่งไปให้ไป๋เจิ้นหลง \" นายออกไปคุยกับฉันข้างนอกหน่อย \" ไป๋เจิ้นหลที่กำลังนั่งทำงานอยู่ในห้องบุคลิกดูราวกับเทพเจ้าสง่าผ่าเผยนิ่งสงบจดจ่อกับงานตรงหน้า พอมีข้อความเด้งขึ้นในโทรศัพท์ก็เปิดอ่านทันที ยิ้มขึ้นที่มุมปากเล็กน้อยแล้วพิมพ์ตอบไปว่า \" ได้ คุณอยากไปคุยที่ไหนล่ะโรงแรมมั้ยหรือว่าต้องเปิดห้องผมจะได้จองไว้ \" พอไป่เซเห็นข้อความที่ไป๋เจิ้นหลงส่งมาก็หน้าแดงขึ้นมาพร้อมกับความโกรธเคืองในใจทำให้นึกถึงภาพเมื่อคืน : ควรจะจบเรื่องนี้ได้แล้ว : จากนั้นก็พิมพ์ไปอย่างคนไม่สนใจอะไร \" บ้ากาม! ที่ไหนก็ได้ ที่เงียบสงบเราจำเป็นต้องจบเรื่องที่เกิดขึ้น \" \" ตึ้ง \" เสียงข้อความเด้งไป่เจิ้นหลงรีบเปิดอ่านพอเห็นคำว่า \" จบ \" ก็ขมวดคิ้วติดกัน เกิดโทสะขึ้นมาสีหน้าแววเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว ดวงตาคู่ที่ดุดันนั้นแทบจะสามารถแผดเผาข้อความนั้นได้เลย จากนั้นก็เดินไปเปิดประตูห้องไปเซทันทีเดินเข้าไปหาเธออย่างรวดเร็วไป่เซเห็นแบบนั้นก็เบิกตากว้าง รู้ว่าท่าทางแบบนี้คุยกันไม่รู้เรื่องแน่ \" ไป๋เจิ้นหลง นายเป็นบ่าอะไรอีกน่ะ ใจเย็นๆนะเราค่อยๆคุยกันโอเคมั้ย \"