已经是第一章了
ตอนที่ 46 มาพูดตอนนี้มันสายไปแล้วมั้ง
เมื่อเห็นท่าทางของไป่เซเป็นแบบนั้นไป๋เจิ้นหลงโกรธหนักกว่าเดิมคิ้วขวมดเป็นปมดวงตามืดลงในทันทีแล้วเหยียบคันเร่งแล้วขับออกไปอย่างเร็วท่ามกลางความมืดในยามราตรี
บรรยากาศในรถอึมครึมเงียบสงัดมีเพียงเสียงลมหายใจของสองคน
ทางด้านมู่มู่ ฉู่เฉียว คุณชายหนึ่งและลี่เหม่ยเอิงพอได้สติก็มองหน้ากันไปมา
แววตาแข็งกร้าวและมู่มู่แดงก่ำนิ้วมือกำแน่นจนซีดขาวโกรธจนไม่รู้จะโกรธยังไงแล้ว
คุณชายมู่แม้จะเสียใจเล็กน้อยแต่ก็ยังพอทนได้และเก็บอารมณ์ได้ดี เขาเลิกคิ้วขึ้นแบบเฟลๆเซ็งๆแล้วว่า
\" แยกย้าย \"
พูดจบมือทั้งสองข้างก็เก็บเข้าไปในกระเป๋ากางเกงแล้วก้าวเท้าเดินผ่านตัวมู่มู่และฉู่เฉียวไปอย่างไม่แยแสและใบหน้าเผยความเย็นชา
ลี่เหม่ยเอิงมองแผ่นหลังของคุณชายหนึ่งที่จากไปไกลและมองมู่มู่ที่สีหน้าแววตาดูเจ็บปวดปนโกรธแค้นก็อดห่วงไม่ได้
เธออยากจะอยู่เคียงข้างมู่มู่ในเวลานี้เวลาที่เขาเจ็บปวดที่สุดจึงพูดขึ้นว่า
\" พี่มู่ พี่ กลับไปพักผ่อนก่อนดีมั้ยคะเรื่องมันอาจจะไม่เป็นอย่างที่....\"
มู่มู่ไม่แม้แต่จะมองเขาเลยเมื่อได้ยินเสียงของลี่เหม่ยเอิงก็ยิ่งอารมณ์ไม่ดีมากขึ้นไปอีกด้วยความหงุดหงิดเลยตะคอกออกไปเสียงดังว่า
\" หุบปาก! \"
แววตาแดงก่ำจ้องมองใบหน้าที่ขาวใสบริสุทธิ์ของลี่เหม่ยเอิง
ลี่เหม่ยเอิงกลัวจนตัวสั่นน้ำตาซึมเอ่อล้นออกมาเป็นสาย
เมื่อมู่มู่เห็นท่าทางที่เขาคิดว่าเป็นการเสแสร้งแกล้งทำของลี่เหม่ยเอิง ก็พูดด้วยเสียงทุ่มต่ำแฝงด้วยความเย้ยหยันน้ำคำเย็นยะเยือกจนน่าขนลุก
\" ลี่เหม่ยเอิงทำไมคุณยังอยู่ที่นี่ คุณนี่ตอแยไม่เลิกจริงๆ ทำไมตอนนี้คุณเล่นละครน้ำเน่าบีบน้ำตาให้ใครสงสาร ให้ผมดูหรือให้คุณฉู่ดูกันล่ะ \"
ลี่เหม่ยเอิงที่น้ำตาไหลอาบแก้มเมื่อได้ยินคำพูดที่แสนใจดำของมู่มู่เธอเจ็บปวดราวกับโดนเข็มทิ่มแทงเป็นพันเล่ม เธอได้แต่ส่ายหัวปฏิเสธอย่างน่าสงสาร
มู่มู่ก้าวเข้ามาใกล้เธออย่างช้าๆฉู่เฉียวที่ยืนอยู่ข้างๆดูท่าไม่ดีจึงหยุดมู่มู่โดยการจับไปที่แขนของเขาแต่สิ่งที่เธอคาดไม่ถึงคือมู่มู่สะบัดแขนของเธอออกอย่างแรง
\" ทำไมคุณคิดว่าบีบน้ำตาแล้วผมจะสงสารเหรอคุณอยากได้ผมถึงขนาดตอแยไม่เลิกซ้ำยังมาทำตัวน่าสงสารต่อหน้าอีก ทำไมอยากได้ผมมากนักใช่มั้ยได้ผมจะช่วยให้คุณสมใจอยากลี่เหม่ยเอิง! \"
มู่มู่พูดจบจับเข้าที่ข้อมือของลี่เหม่ยเอิงแล้วลากเธอออกไปโดยไม่สนใจใยดีฉู่เฉียวที่มากับเขาตอนนี้มู่มู่ขาดสติราวกับคนบ้า
เขาต้องการเพียงที่รองรับอารมณ์เขาอยากจะระบายอารมณ์เท่านั้น
ฉู่เฉียวอยากจะห้ามแต่ไม่รู้จะพูดยังไงเธอเองไม่ใช่หญิงสาวประเภทอ่อนหวานเธอได้แต่มองแผ่นหลังเขาที่จากไปพร้อมกับลากหญิงสาว ได้แต่ตะโกนเรียกชื่อเขาเท่านั้น
\" คุณมู่! คุณมู่! คุณควบคุมสติหน่อยสิ \"
มู่มู่เวลานี้มีเหรอจะฟังคนอื่นก้าวเท้าเร็วกว่าเดิม
เขาลากลี่เหม่ยเอิงแล้วโยนเข้าไปในรถจากนั้นเขาก็เข้าไปนั่งฝั่งคนขับแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว
ลี่เหม่ยเอิงที่อยู่ข้างๆเธอกลัวมากเธอกลัวมู่มู่จนทำอะไรไม่ถูกในสายตาเธอมู่มู่ในตอนนี้ไม่ใช่มู่มู่ที่เธอเคยชอบ
คนที่เธอเคยชอบคือมู่มู่ที่ดูอบอุ่นอ่อนโยนลุคที่เป็นที่หมายปองของสาวๆ
เมื่อขับไปถึงโรงแรมในละแวกใกล้เคียงแถวๆนั้นก็ลากลี่เหม่ยเอิงลงจากรถอย่างเอาแต่ใจ
ลี่เหม่ยเอิงสั่นด้วยความกลัวเธอส่ายหัวแล้วรวบรวมแรงเพื่องเปล่งเสียงออกมา
\" พี่มู่ ฉัน ฉันไม่ไปต่อ พี่ปล่อยฉันไปเถอะนะ ต่อไปฉันจะไม่ตามตอแยพี่อีกแล้ว พี่มู่ได้โปรดฉันกลัวแล้วฮือๆๆๆ \"
เธอร้องให้ด้วยความกลัวแววตามู่มู่เผยความอ่อนโยนแว่บหนึ่งแค่แว่บเดียวก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม
มู่มู่ยกมุมปากยิ้มเย้นหยันออกไปแต่ยังคงใบหน้าหล่อเหล่านั้นไว้มองใบหน้าที่เปื้อนคราบน้ำตา
\" หึ! ลี่เหม่ยเอิง มาพูดตอนนี้มันสายไปแล้วมั้ง ไป! \"
พูดจบก็ลากเธอเข้าโรงแรมลี่เหม่ยเอิงต่อต้านด้วยความกล้วกัดเข้าที่ข้อมือของมู่มู่สุดแรงจนได้กลิ่นคาวเลือดในปาก
มู่มู่บีบคอเธอคิ้วขมวดด้วยความเจ็บแววตาเขาแดงก่ำลุกเป็นไฟราวกับจะแผดเผาเธอทั้งเป็นเธอเจ็บจนหายใจแทบไม่ออกจึงเลิกกัดเขา
: ผู้หญิงสมควรตายกล้ากัดฉันเหรอ :
\" ลี่เหม่ยเอิงไม่ใช่ว่าฉันจะช่วยทำให้เธอสมปรารถนาเหรอไง คุณต้องการผมจนกลายเป็นหมาจรจัดกัดคนเพื่อสร้างความป่าเถื่อนสินะ \"
ลี่เหม่ยเอิงได้ยินแบบนั้นก็รีบส่ายหัวปฏิเสธทันที
\" ไม่ใช่ ไม่ใช่คุณปล่อยฉันเถิดฉันกลัวแล้วต่อไปคุณจะไม่เจอหน้าฉันอีก \"
: คุณ!, จะไม่เจอหน้าอีก! : สองคำนี้ดังใจหูของมู่มู่ความโกรธยิ่งทวีความรุนแรงมากกว่าเดิม
\" ฮ่าๆๆๆลี่เหม่ยเอิงทำไมถึงไม่เรียกผมว่าพี่แล้วล่ะ จะไม่เจอหน้าผมอีกอย่างงั้นเหรอ ได้รอให้ผ่านคืนนี้ไปก่อนแล้วผมจะเป็นคนตัดสินใจเองคุณไม่มีสิทธิ์รู้เอาไว้ด้วย \"
\" อีกอย่างอย่าคิดหนีอย่าคิดทำอะไรสิ้นคิดสร้างปัญหาให้ผมเด็ดขาดหุบปากเงียบแล้วเดินดีๆ \"
พูดจบก็จับแขนลี่เหม่ยเอิงแล้วเดินเข้าไปในโรงแรม
มู่มู่ติดต่อจองห้องที่เคาน์เตอร์จากนั้นก็ลากเธอขึ้นลิฟต์ไปยังห้องสวีทพอเปิดประตูเข้าไปลี่เหม่ยเอิงยกมือไหวแววตาแสดงออกว่ากลัวมากเธอร้องให้ขอร้องเขาอย่าน่าสงสาร
\" พี่มู่ได้โปรดฉันกลัวแล้วจริงๆพี่อย่าทำอะไรฉันเลยนะคะฉันไม่ได้ต้องการพี่ที่เป็นแบบนี้และจะไม่ต้องการพี่แล้วพี่อย่าทำอะไรฉันเลยนะคะ \"
มู่มู่ไม่ตอบอะไรบีบคางเธอเชยขึ้นแล้วจูบลงอย่างรุนแรงจากนั้นก็ผลักเธอลงบนเตียงขึ้นทับบนตัวเธอทันที
\" ต่อให้คุณอ้อนวอนอย่างไรฉันก็ไม่สงสารคุณหรอก ถ้าไม่ใช่เพราะคุณครอบครัวผมคงไม่เกือบจะล้มละลาย ถ้าไม่ใช่เพราะคุณความสัมพันธ์ของผมกับไป่ก็คงจะไม่กลายเป็นแบบนี้คุณควรได้รับกรรมที่ตัวเองก่อไว้ \"
ในแววตาลี่เหม่ยเอิงชื้นไปด้วยน้ำตาตัวสั่นระริกด้วยความกลัวเธอไม่อยากจะจินตนาการเรื่องราวต่อจากนี้ไป
เธอพูดโต้เถียงไม่ออกเพราะสิ่งที่มู่มู่พูดก็คือความจริงเธอทำได้แค่ร้องให้และโมโหตัวเองที่เคยหลงรักผู้ชายคนหนึ่งจนสิ้นคิด
มู่มู่ไม่แม้แต่จะใจอ่อนกลับปฏิบัติขืนใจเธออย่างรุนแรง
\" อย่า! ไม่! ได้โปรด ปล่อยฉัน \"
ลี่เหม่ยเอิงดิ้นต่อต้านสุดชีวิตด้วยความกลัวสุดท้ายเธอก็สู้แรงผู้ชายไม่ไหวแล้วก็ตกอยู่ใต้ร่างของผู้ชายตรงหน้าอย่างจำใจพร้อมคราบน้ำตาอาบแก้ม
ทางด่านไป๋เจิ้นหลงเมื่อขับรถกลับมาถึงบ้านก็เป็นเวลาไปตีสองแล้ว
ตลอดทางไป่เซขดตัวหนาวสั่นกอดตัวเองเสื้อผ้าท่อนบนขาดหลุดรุ่ยหลังของเธอเอนพิงเบาะรถและเผลอหลับไป
ไป๋เจิ้นหลงลงไปเปิดประตูแล้วเอาเสื้อโค้ทห่อบนตัวเธอจากนั้นก็อุ้มเธอขึ้นบ้านไปแล้วเดินไปที่ห้องของตัวเองวางไป่เซลงบนเตียงเบาๆ
ระหว่างที่อุ้มเธอขึ้นมาเขารู้สึกว่าตัวเธอนั้นร้อนผิดปกติเมื่อวางเธอลงบนเตียงก็ลองเอาหลังมือแตะไปที่หน้าผากเธอเบาๆ
\" คุณไม่สบายเหรอ? \"
ไป๋เจิ้นหลงพึมพำแล้วก็ลงไปในห้องเก็บยาหยิบเอาปรอทวัดไข้ และยาลดไข้พร้อมน้ำดื่มยกขึ้นมาบนห้องเอง
จากนั้นก็วัดไข้ให้ไป่เซวัดได้ 38.9 เขายกหัวเธอขึ้นมาละลายยาลดไข้ในน้ำแล้วป้อนเธอทันที
เพราะกลัวยาลดไข้ติดคอจึงละลายในน้ำก่อนค่อยป้อนจากนั้นเขาก็จัดการถอดเสื้อผ้าเธอเช็ดตัวให้เธอ
พอเช็ดตัวจนอุณภูมิความร้อนบนร่างกายเธอลดลงเขาเดินไปหยินชุดนอนบางๆมาสวมใส่ให้เธอห่มผ้าให้เธอแล้วจูบลงบนหน้าผากหนึ่งทีจูบไปที่ริมฝีปากหนึ่งที ฝ่ามือใหญ่ของเขาใช้อุ้มมือรองใบหน้าสวยขาวซีดแล้วใช้นิ้วโป้งขยับลูบไล้แก้มเธอเบาๆสายตาที่มองนั้นอ่อนโยนราวกับไม่ใช่ตัวตนของไป๋เจิ้นหลงพร้อมกับพึมพำเบาๆ
\" ที่รัก ผมรักคุณ \" พูดจบก็จูบไปบนหน้าผากเบาๆ
จากนั้นไป๋เจิ้นหลงก็หมุนตัวเข้าไปอาบน้ำเสียงน้ำจากฟักบัวไหลซ่าดังในห้องอาบน้ำสักพักก็เงียบลงไป๋เจิ้นหงเดินออกมานุ่งเพียงผ้าขนหนูสีขาวไปหยิบชุดนอนมาสวมใส่
แล้วมานอนลงข้างๆไปเซก่อนจะนอนจูบไปที่หน้าผากและปากแล้วนอนตะแคงหันหน้ามาทางไปเซมือข้างหนึ่งโอบกอดเธอเอาไว้
ทางด้านมู่มู่กิจกรรมบนเตียงยังคงดำเนินไปเรื่อยๆ ลี่เหม่ยเอิงกัดฟันร้องให้ครั้งแรกของเธอถูกมู่มู่พรากไปอย่างรุนแรงและป่าเถื่อนตลอดทั้งคืน
ในตอนเช้าลี่เหม่ยเอิงรู้สึกเหมือนเพิ่งได้หลับท้องฟ้าก็สว่างแล้วแสงอาทิตย์ผ่านกระจกแยงตาเธอ
เธอค่อยๆลืมตาด้วยความเจ็บปวดใจร่างกายบอบช้ำถูกกระทำอย่างโหดร้ายทั้งคืนเธอเหนื่อยล้าอ่อนเพลียและรู้สึกเจ็บปวดไปทั้งตัวจนลุกไม่ขึ้น
เมื่อเธอนึกถึงภาพเมื่อคืนที่น่ากลัวเธอก็สั่นขึ้นมาอีกครั้งเธอแบกร่างอันเจ็บปวดทรมาณคลานลงจากเตียงแล้วเก็บชุดของตนเองขึ้นมาสวมใส่
ค่อยๆยันร่างให้ลุกขึ้นพยุงตัวเองเดินไปล้างหน้าเพื่อให้รู้สึกสดชื่นหน่อยจะได้รีบออกไปจากที่นี่
แต่พอเธอเดินงอตัวออกมาจากห้องน้ำก็เห็นมู่มู่นั่งบนเตียงด้วยเรือนร่างเปลือยเปล่ามองมาที่เธอด้วยแววตาเย็นชา
เธอไม่สนใจมู่มู่อีกต่อไปเธอรู้สึกว่าการมอบความรักให้ใครสักคนได้ผลตอบแทนที่โหดร้ายเธอกลัวจนไม่อยากจะเห็นหน้ามู่มู่แล้ว
มู่มู่ที่เธอรู้จักที่แสนดีอ่อนโยนคนนั้นไม่มีอีกแล้วเธอแบกร่างเดินผ่านมู่มู่ไปอย่างเย็นชามือเธอกำลังจะเปิดประตูก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลังในน้ำเสียงนั้นเย็นชาและไร้ความรู้สึก
\" คุณจะไปไหน ผมอนุญาตให้คุณไปแล้วเหรอ \"
ลี่เหม่ยเอิงไม่สนใจเธอเปิดประตูเตรียมก้าวขาออกไปแต่กลับถูกมู่มู่จับเอาไว้แล้วอุ้มเธอขึ้นมาโยงลงบนตัวเธอรู้สึกเจ็บจนคิ้วขมวดเข้าหากัน
มู่มู่ขึ้นคร่อมบนตัวเธอและพูดออกมาอย่างหยาบคายเลือดเย็นไร้หัวใจ
\" คุณหนู่ลี่คุณจะรีบไปไหน เมื่อคืนผมยังไม่พอ ตอนเช้าๆแบบนี้ผมยังอยากทำต่อ \"
พูดจบก็ก้มลงจูบเธออีกครั้งตามใบหูตามซอกคอลี่เหม่ยเอิงโกรธแค้นจึงตบหน้าเขาและร้องตะคอกออกมาด้วยความโมโห
\" เพี๊ยะ! คุณชายมู่คุณมันเลวหน้าไม่อายเมื่อคืนคุณย่ำยีฉันเหยียดย่ำศักดิ์ศรีของฉันยังไม่พออีกเหรอไงห๊ะ! คนเลว \"
มู่มู่ตกตะลึงเล็กน้อยลี่เหม่ยเอิงเผยแววตาแข็งกร้าวเย็นชาบวกกับน้ำเสียงแล้วแม้จะมีน้ำตาไหลอาบแก้มลงมาแต่หาความอ่อนโยนไม่เจอเลย
เขารู้สึกราวกับว่าลี่เพียงแค่ค่ำคืนเดียวก็สามารถเปลี่ยนลี่เหม่ยเอิงให้ดูโตขึ้นราวกับเป็นคนใหม่
พอได้สติมู่มู่ก็เอ่ยออกมาอย่างเลือดเย็นว่า
\" ผมติดใจรสสวาทของคุณเข้าแล้วถ้าผมต้องการคุณต้องมาทันที \"
พูดจบมู่มู่เอื้มมือไปหยิบกล้องวีดีโอบนเตียงเปิดให้ลี่เหม่ยเอิงฟัง
ลี่เหม่ยเอิงเบิกตากว้างด้วยความตะลึงอึ้งคาดไม่ถึงว่ามู่มู่จะร้ายกาจแบบนี้
พรากครั้งแรกของเธออย่างป่าเถื่อนแล้วยังโรคจิตแอบตั้งกล้องวีดีโอไว้ขู่เธออีก
น้ำตาของเธอเหือดแห้งในทันทีในแววตามีแต่ความโกรธเกลียดแค้นจนพูดไม่ออกปากสั่นระริกสมองว่างเปล่าไปหมดร่างกายอ่อนระทวยใจสั่นไม่หยุดเพราะความดันกำลังขึ้นสูงสุดขีด
\" มู่มู่คุณมันเลวระยำ! คุณมันโรคจิตไร้สำนึก! ถ้าคุณไป่รู้ว่าคุณเลวระยำแบบนี้อยากจะรู้นักว่าเขายังจะมีใจให้คุณอยู่หรือเปล่า ที่ผ่านมาคุณเสแสร้งมาตลอดใช่มั้ย! \"
ลี่เหม่ยเอิงพูดด้วยน้ำเสียงที่รังเกียจและเกลียดชัง
มู่มู่ยิ้มอย่างชั่วร้ายแต่ชัาวร้ายยังไงใบหน้าก็ยังคงความหล่อเหมือนเดิมแต่ความหล่อนี้ไม่ใช่ในสายตาลี่เหม่ยเอิงแล้ว
\" คุณหนูลี่ดูเหมือนคุณจะยังไม่รู้ว่าคนเรามีสองด้านเสมออยู่ที่ว่าใครควรจะได้เจอด้านไหน \"
มู่มู่พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบยิ้มร้ายที่มุมปากแววตาดุร้ายเจ้าเล่ห์มองไปที่ลี่เหม่ยเอิง
ลี่เหม่ยเอิงตกใจรวบรวมความกล้าพูดย่างแน่วแน่ไม่ยอมแพ้
\" คุณจำไว้และระวังไว้ให้ดีต้องมีสักวันฉันจะกระฉากหน้ากากคุณออกมาต่อหน้าคุณไป่ให้ได้ต่อให้คุณแฉฉันอย่างมากฉันก็แค่ฆ่าตัวตาย \"
มู่มู่ตกใจกับคำพูดที่แน่วแน่และเด็ดเดี่ยวไม่กลัวตายของเธอคนนี้
แต่เขาก็ไม่แสดงความตกใจออกมาบนใบหน้าแต่อย่างใดแล้วพูดพลางยิ้มร้ายที่มุมปากว่า
\" ตามใจเลย ถ้าคุณอยากดังไปทั้งตระกูลต่อให้คุณตายก็คุ้มแล้วสำหรับผม \"
\" คุณ! คุณมันสัตว์เดรัจฉาน \" ลี่เหม่ยเอิงตะโกนด่า
มู่มู่ยิ้มแล้วเข้าไปอาบน้ำพูดทิ้งทายว่า
\" ห้ามออกไปจากห้องก่อนผมอาบน้ำเสร็จผมไม่อยากทำเลวเกินไป ผมเอาคุณเสร็จทุกครั้งผมจะไปส่งคุณ \"
คำพูที่หยาบคายหลุดออกจากปากของมู่มู่อย่างเลือดเย็นลี่เหม่ยเอิงเจ็บปวดราวกับถูกตบหน้าอย่างแรงราวกับมีมีดมากรีดลงตรงกลางหัวใจเธอกำมือแน่นมองแผ่นหลังที่ไกลออกไปราวกับจะฆ่าให้ตาย
已经是最新一章了
加载中
