ตอนที่3 ไม่มีทางเลือก

เช้าวันต่อมาอรัญญาตัดสินใจไปโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งที่มีชื่อเสียงทางด้านการรักษาโรคมะเร็ง หล่อนอยากจะถามเรื่องค่ารักษาโรคมะเร็ง เพื่อจะทราบว่าควรจะวางแผนรักษายายอย่างไร “ เอ่อ คุณพยาบาลคะ คือดิฉันอยากจะทราบเรื่องค่าใช้จ่ายในการรักษาโรคมะเร็งค่ะ “ หญิงสาวเอ่ยกับพยาบาลหน้าเคาน์เตอร์ “งั้นเชิญคุณชั้นสองเลยค่ะ ห้องทางด้านขวาริมสุด ป้ายเขียนว่าห้องคุณหมอเกรียงชัยค่ะ ดิฉันจะโทรบอกท่านให้ค่ะ “ “ ขอบคุณค่ะ “ เมื่อสอบถามรายละเอียดเสร็จ อรัญญาจึงเดินเพื่อไปพบหมอตามที่พยาบาลบอก ....แบบนี้สินะ....ค่ารักษาคงแพงน่าดู ทุกอย่างในที่นี้ดูหรูหราไปหมด คงจะมีแต่คนมีเงินเขารักษากันสินะ........ “ สวัสดีค่ะหมอ ดิฉันอยากทราบรายละเอียดการรักษาโรคมะเร็งปอดระยะที่สอง และเรื่องค่าใช้จ่ายในการรักษาค่ะ” เมื่ออรัญญาเดินเข้ามานั่งทักทายพร้อมบอกจุดประสงค์ของหล่อน “ ทางที่ดีหมออยากจะให้ผู้ป่วยมาด้วยนะครับหมอต้องตรวจร่างกายผู้ป่วยถึงจะรู้การรักษาครับ ว่าทางผู้ป่วยควรต้องใช้การรักษาแบบใดจึงจะเหมาะกับสภาพร่างกายของผู้ป่วย “ แพทย์ชายที่ดูชราแต่ประสบการณ์การรักษาดีเยี่ยมเอ่ยขึ้น “ แล้วถ้าดิฉันจะนำผู้ป่วยมารักษา ต้องทำยังไงบ้างคะ” “ ในการรักษาถ้าคุณตัดสินใจพาผู้ป่วยมารักษา ก็ให้ผู้ป่วยมาตรวจร่างกายเลยครับ แล้วหมอจะแนะนำวิธีการรักษา แต่บางรายอาจจะต้องนอนที่โรงพยาบาลครับเพื่อเฝ้าดูอาการ ส่วนห้องผู้ป่วยจะเป็นแบบห้องเดี่ยวครับเพราะทางโรงพยาบาลไม่มีห้องรวม” “ แล้วเรื่องค่าใช้จ่ายต่างๆละคะคุณหมอ” “เฉพาะค่าผ่าตัดอยู่ที่ 400, 000 บาทครับ ทำคีโมค่าใช้จ่ายรวมแล้วเกือบ ๆ 200,000 บาท ส่วนค่าห้องพักเป็นคืนครับแล้วแต่ห้อง แต่หมอก็ต้องแล้วแต่ผู้ป่วยแต่ละราย ว่าการรักษาอาการของแต่ละคนจะตอบสนองหรือไม่ หรือจะนานเพียงใดครับ หากนานค่าใช้จ่ายก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ “ “ ขอบคุณค่ะ คุณหมอ งั้นหนูขอตัวกลับเลยนะคะ “ หญิงสาวเอ่ยลาหมอแล้วเดินออกจากห้องมาด้วยจิตใจที่เลื่อนลอยไม่อยู่กับเนื่องกับตัว หลอนจะไปหาเงินจำนวนมากมายเท่านี้มาจากไหนกัน ไม่ถึงล้านแต่ถ้ารักษาเรื่อยๆก็ต้องถึงล้านแน่ๆ ความมืดแปดด้านจึงทำให้หล่อนนึกถึงคนๆหนึ่งที่หล่อนรู้จักเธอคนนั้นทำงานที่ผับแห่งหนึ่ง .....อย่างน้อยทำงานกลางคืนเป็นเด็กเสริฟก็ยังดี “พี่รัตน์คะ หนูมีเรื่องมารบกวนพี่สักครู่ได้ไหมคะ “ หญิงสาวตัดสินใจไปหาคนรู้จักที่ทำงานในผับแห่งหนึ่ง เพื่อที่หล่อนจะหาแหล่งรายได้มารักษายาย “เอ้า ยัยเอยมายังไงเนี่ย..... มีอะไรละ” รัตน์เอ่ยถาม “ คือที่นี่เขารับเด็กเสริฟหรือเปล่าคะ เอยอยากหางานทำค่ะ” อรัญญาสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ แล้วพูดออกไปเพราะหล่อนไม่แม้จะอยากเข้ามาทำงานในสถานที่แบบนี้หนัก....หากไม่จำเป็นหล่อนจะไม่เดินเข้ามาเด็ดขาด “ ค่ารักษายายแก้วหรือเอย!!! “ รัตน์กล่าวขึ้น รัตน์เองหล่อนก็อยู่หมู่บ้านระแวกเดียวกันกับเอยข่าวคราวว่ายายแก้วเป็นโรคมะเร็งแค่นี้ ทำไมหล่อนจะไม่รู้ละ..... “ พี่รัตน์รู้.....เอ่อ งั้นพี่พอจะช่วยให้หนูเข้าทำงานที่นี่ได้ไหมคะ“ หญิงสาวไม่มีเวลาคิดอีกแล้วละ ในเมื่อไม่มีทางเลือกซะขนาดนี้ “ ถ้าแกอยากได้เงินเยอะ จริงๆแกเป็นเด็กเสริฟชาติหน้ายายแก้วก็ไม่มีทางได้รักษาหรอก” “ เอยไม่มีทางเลือกค่ะพี่รัตน์ เอยไม่มีทางเลือกจริงๆ” เธอเอ่ยอย่างตัดพ้อกับตัวเอง “ ใครว่ากันละ ฉันมีวิธีนะมันอยู่ที่แกแล้วแหละ ว่าจะทำหรือเปล่า “ รัตน์เอ่ยยิ้มๆอย่างมีนัย “ ยังไงคะ ว่ามาเลยเอยยอมทำทุกอย่าง “ นาทีนี้อรัญญายอมเพื่อยายทุกอย่าง “ก็แค่... เป็นอิหนู ให้พวกรวยๆมันเลี้ยงดูยังไงละ ฉันไม่ได้บังคับเธอนะแต่ฉันแนะนำเธอ คนไม่มีทางเลือกแบบเรานี่แหละคือทางออกที่ดีที่สุดแล้ว ถ้าจะทำตามที่บอกก็โทรมาแล้วกัน” รัตน์เอ่ยจบก่อนจะหันกลับไป “ เดี๋ยวค่ะพี่รัตน์..... เอยจะทำค่ะ..... “ แม้ภายในใจเธออยากจะร้องไห้สักเพียงใด แต่หล่อนต้องทำ ทำเพื่อคน ที่หล่อนรัก ถึงอย่างไรเพียงแค่ใช้กายแรกเงินหล่อนจะเสี่ยง หล่อนเคยได้ยินมาว่า สาวๆในมหาลัยเขานิยมทำกันมากมาย ไม่เคยจะคิดเลยว่าหล่อนเองก็จะทำเหมือนบุคคลเหล่านั้น “ เริ่มเลยไหมละ เริ่มวันนี้ก็ได้เงินไว “ “ แล้วเอยต้องทำอะไรบ้างคะ “ อรัญญาฝืนใจเอ่ยขึ้นอีกครั้ง ......เป็นไงเป็นกัน ขอแค่ได้รักษายายให้เร็วที่สุด......