ตอนที่5 โซ่

“ เอยแกจะกลับเลยไหมอะ พาฉันไปซื้อของหน่อยสิ “ มณีกาญเอ่ยทักถามเพื่อนสนิทหลังจากเลิกเรียนหล่อนคิดว่าจะชวนอรัญญาไปเลือกซื้อของ “เอ่อออ...คือ วันนี้เราไม่ว่างอะมิน แกไปคนเดียวได้ไหม? “ อรัญญาจำต้องพูดปลดเพื่อนสนิทของหล่อนออกไป “ งั้นไม่เป็นไรแก ฉันไปนะ...... กลับดีๆละ” มณีกาญพูดก่อนจะโบกมือลาอรัญญา ที่เธอปฏิเสธเพื่อนไม่ใช่อะไรหรอก เพียงแต่ว่าเธอต้องรอใครบางคน.......... “เห้ยแก อีเอยมันรอใครวะ” เมย์และกลุ่มเพื่อนๆของหล่อนพูดขณะที่จะเดินผ่านมาเจอ “หรือว่ามันรอ อีตาเสี่ยคนนั้นวะ” เพื่อนอีกคนพูดขึ้น “ มึงรอดูเลย กูว่าใช่!!! ถ่ายรูปไปเลย รอเวลา......แล้วเอาไปให้อีมินดู .........ดูสิว่ามันยังจะอยากคบกันอยู่ไหม “ เมย์พูดอย่างคนถือชัยชนะ หล่อนจะรอดูวันที่พวกเธอทั้งสองแตกคอกัน ********************* อรัญญายืนรอรถใครคนหนึ่งอยู่ไม่นานก็ รถสปอร์ตสุดหรูก็ขับมารับเธอตรงที่เขานั้นนัดหมายกับเธอไว้ก่อนที่หญิงสาวจะมองซ้ายมองขวาก่อนจะรีบวิ่งก้าวเท้าขึ้นอย่างรวดเร็ว “แค่เนี่ยทำเป็นอาย ตอนขายให้ฉันละไม่คิด”เสียงชายคนนั้นดังขึ้นเยือกเย็น เขาคือ ...โซ่ ศิวัต วีรวรรณโรจนา ..... ใช่!! เสี่ยที่ให้เงินและเลี้ยงหล่อนอยู่ คือ “โซ่” เพื่อนในห้องเรียนของเธอ นาทีแรกที่หล่อนตัดสินใจขายบริการให้เขาหล่อเองแทบอยากจะแทรกแผ่นดินหนี เขาเป็นคนแบบนี้หรือ ..... แต่แล้วหล่อนกับเขาก็ได้ตกลงกันว่าหล่อนจะเป็นนกน้อยในกรงให้เขาเลี้ยงดูแต่เขาก็ต้องให้เงินจำนวนที่หล่อนขอ หล่อนไม่ต้องการของแบรนด์เนม หรือรถคอนโดใดๆทั้งนั้น.....หล่อนต้องการแค่เงิน!!!! เงินเท่านั้น....... “โซ่ก็รู้ว่าเมย์สงสัยเอยอยู่ ถ้าเมย์รู้เมย์เอาไปบอกมิน มินจะโกรธเอย” สายตาอรัญญาก็มองออกไปตามท้องถนน แต่ก็ไม่วายพูดคุยกับศิวัต “ ฮึ แล้วก่อนจะทำ ทำไมไม่คิดละ อยากได้เงินไปทำอะไรตั้งเยอะ ตั้งแต่วันนั้นเธอขอฉันไปเกือบล้านแล้วนะ “ ศิวัตอดสงสัยเจ้าหล่อนไม่ได้ ก็แม่เจ้าประคุณมาบริการเขาทีไร มักจะขอเงินจำนวนหลักแสนสะทุกครั้ง เขาไม่ได้มีปัญหาอะไรถ้าขอมากกว่านี้เขาก็ให้หล่อนได้ ขอทั้งชีวิตเขาก็ให้ได้ “ โซ่ไม่ต้องรู้หรอก รู้แค่เอยมีภาระที่ต้องใช้จ่าย เอยเป็นเด็กของโซ่เอยทำตามความต้องการของโซ่ โซ่ก็แค่ให้เงินเอยแค่นั้นก็พอ “ อรัญญาเอ่ยอย่างตัดพ้อ หล่อนคงไม่มีศักดิ์ศรีให้หน้าเชิดชูแล้วกระมัง “ เออๆ รู้แล้วน่า “ ศิวัตเอ่ยยังไม่ใส่ใจ “ แล้ว เราจะไปไหนกันหรอ “ อรัญญาขึ้นรถมาโดยไม่รู้จุดหมายหรือนี่ “ คืนนี้ไปนอนกับฉันสิ มีปัญหาไร? “ แม่จะขับรถก็ไม่วายแบนสายตามามองคนร่างเล็ก “เอ่อ งั้นเอยขอไปทำธุระก่อนได้ไหม แปปเดียว นะ นะ” อรัญญาร้องขอศิวัต “ฉันจะพาไป ไปไหนละ” “เอ่อ โซ่จริงๆเอยไปเองดีกว่านะ โซ่กลับไปก่อนเลย เอยไม่หนีหรือเบี้ยวหรอก” หล่อนกลัวเขารู้ “ อย่าดื้อ คำไหนคำนั้น!!!” ศิวัตพูดเหวี่ยงๆ ใส่หล่อนอีกครั้ง “ อะ เออ โรงบาล xxx “ “ไปทำไม “ ศิวัตเอ่ยด้วยความสงสัย หล่อนจะไปทำไมที่นั้น...... “ ธุระส่วนตัว “ ใช่หล่อนพูดถูก เพราะความสัมพันธ์ของหล่อนกับเขาก็เป็นเพียงแค่ อีหนูกับเสี่ยทำนองนี้ หล่อนบริการเขา เขาให้ทุกอย่างที่หล่อนขอ ‘ก็แค่นั้น’......