ตอนที่10 ชีวิตอีกชีวิต

เอย แกไปอยู่กับฉันก่อนไหม แกจะอยู่คนเดียวได้ยังไง “ มณีกาญเห็นอาการซึมของเพื่อนแล้วก็อดเป็นห่วงไม่ได้ “ แกกลับไปพักเถอะ ฉันอยู่ได้ ฉันโอเคแล้วแหละ “ เธอตอบไปเพื่อให้เพื่อนสนิทของเธอนั้นสบายใจ “ ถ้าแกมีปัญหาอะไร แกโทรหาฉันนะ ฉันจะรีบมาหาแก “ มณีกาญจับมือเพื่อนก่อนจะเดินจากไป เช้าวันต่อมาเธอนำกระดูกของยายมาไว้ที่วัด ก่อนที่จะนั่งมองรูปยายด้วยน้ำตา ทำไมเธอจึงอ่อนแอเช่นนี้ถ้าช่วงเวลาแบบนี้มีศิวัตมาอยู่ข้างเธอคงดีสินะ แม้จะมีมณีกาญ แต่หล่อนก็ไม่รู้จะสู้ จะมีชีวิตอยู่ไปเพื่อใคร....... “ ยัยเอย ฮือออ แกเป็นอะไร ฮึก “ มณีกาญนั่งร้องไห้คร่ำครวญอีกครั้ง เมื่อมีคนโทรเข้ามาหาเธอว่าเพื่อนของเธอเป็นลมล้มอยู่ป้ายรถเมล์ มณีกาญรีบพุ่งมาที่โรงพยาบาลทันที “ นี่ๆ มินแกร้องไห้ทำไม แล้วทำไมฉันมาอยู่ที่นี่ “ อรัญญาที่เพิ่งฟื้นก็ต้องมึน งง ว่าหล่อนมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร “ ก็มีคนเห็นแกเป็นลมอยู่ที่ป้ายรถเมล์ ฮือออ แกเป็นอะไรอะ “ “ ฉันไม่เป็นอะรแล้ว เลิกร้องไห้เป็นเด็กได้แล้ว ยัยมิน “ “ คุณอรัญญา แก้วกลอน คุณหมอขอพบค่ะ “ พยาบาลที่เดินเข้ามาที่ห้องฉุกเฉินกล่าว “ อาการของคนไข้ ไม่ได้หน้าเป็นห่วงครับเพียงคุณทานอาหารน้อย พักผ่อนน้อย แต่ หมอขอแสดงความยินดีกับคุณแม่ด้วยนะครับคุณท้องได้ 3 เดือนแล้วครับ “ อรัญญานิ่งอึ้งราวกับคนถูกสาบ “ ถ้าหากคนไข้ตัดสินใจฝากครรภ์ ก็ให้สามีคุณพามาที่นี่ได้เลยนะครับ เชิญคุณรับยาแล้วกลับบ้านได้เลยครับ “ “มิน.....ฉันท้อง “ อรัญญาตัดสินใจบอกเพื่อนเธอไปโดยตรง หล่อนไม่อยากโกหกมณีกาญอีก “ เอย แกไม่ต้องร้องไห้นะ ฮืออ แกไม่ต้องร้องนะ “ มณีกาญเห็นดังนั้นก็ปล่อยโฮมาอีกระรอก “ ฉันยังไม่ได้ร้องเลย แกนั่นแหละ ร้องไห้ทำไมไม่เหนื่อยหรอ” อรัญญานึกขันในใจทำไมมณีกาญเจ้าน้ำตาถึงเพียงนี้ “ ฉันจะไปบอกโซ่ ว่าแกท้องลูกของมัน “ มณีกาญพูดหนักแน่น “ แกรู้!!!!......” อรัญญาตะโกนตกใจที่เพื่อนของหล่อนนั้นรู้ได้อย่างไร “ เอ่อ เออ ฉันเป็นห่วงฉันเลยตามแกไป แล้วก็เลยรู้ว่าอีตาเสี่ยนั่น เป็นนายโซ่ “ “ แกไม่ต้องไปบอกโซ่หรอกนะ ฉันขายตัวให้เขาเองหนิ อีกอย่างฉันไม่อยากตัดอนาคตของใคร หรือผูกมัดชีวิตของใคร “ อรัญญาเอ่ยตัดพ้อต่อโชคชะตาตัวเอง “ ได้ไง แล้วพ่อเด็กละอีตาโซ่นั่น รวยล้นฟ้าจะไม่รับผิดชอบเลยหรือไง “ มณีกาญเอ่ยแย้งอีกครั้ง “ ก็บอกแล้วไง เขาก็ให้ฉันมากมายแล้ว เงินค่ารักษายาย ฉันก็เอามาจากเขา ถ้าฉันเอาเด็กไปผูกมัดเขาอีก เขาคงจะไล่ให้ฉันไปเอาเด็กออกแน่ๆ “ เพราะคนอย่างศิวัตน่ะ ....เขาก็ไม่ได้ใจดีเห็นอกเห็นเธอสักเท่าไหร่หรอก ได้สิ่งที่เขาต้องการให้เงินแล้วก็จากไป ก็เท่านั้น “ ฮือออ ฉันเลี้ยงหลานได้ ฉันจะช่วยแกเลี้ยงหลานเอง “ มณีกาญพูดพร้อมกอดเพื่อนของเธอแน่น