已经是第一章了
บทที่8
บทที่8 เกิดเรื่อง
“ไม่มีอะไรแปลกไปเลยนิ…”
“เมื่อกี้นายพูดว่าไรนะหลิน?”
“อ่อๆ เปล่าครับ เมืองนี้สวยดีนะครับ”
“ก็แน่สิ บลาๆๆๆๆ”
เฮ้อ…ในตอนนี้ผมก็นั่งในรถฝั่งข้างๆขับรถโดยที่คุณลูก้าเป็นคนขับรถแล้วพูดนู้นนี่ไปเรื่อยเปื่อยนะครับ…ส่วนผมก็แค่หันหน้าไปฝั่งหน้าต่างพลางพิงหน้าต่างแล้วมองบรรยากาศข้างนอกที่เปลี่ยนทิวทัศน์เรื่อยๆตามความเร็วของคนขับ
ที่นี่เมื่องนี้มันไม่ต่างอะไรจากเมืองที่เจริญแล้วเลย ถ้าจะเปรียบเทียบให้เห็นภาพง่ายๆก็นิวยอร์กที่สหรัฐอเมริกาเลย นี่มันอะไรกันผมไม่ใช่พวกบ้านิยายนะที่จะดีใจที่จู่ๆก็โผล่มาในที่ที่ไม่รู้จัก ทั้งเมือง ทั้งอะไรต่อมิอะไรตั้งแต่ตื่นอีก แถมที่สำคัญ…การมีตัวตนของคุณลูก้านั้นผมไม่รู้จักเลยสักนิด
อย่างที่ผมบอกเลย ผมติดตามข่าวของวงการแฟชั่นตลอดไม่มีทางที่ผมจะพลาดข่าวของบุคคลสำคัญระดับโลกแน่ๆ แล้วนี่มันอะไร?
จู่ๆ ผมก็พบกับคนดังระดับโลกโดยที่ผมไม่รู้ชื่อ ไม่เคยได้ยิน ไม่เคยคุ้นหน้าคุ้นตา
ในตอนนี้ผมทั้งงงและสับสนมากๆ ถ้าเป็นนิยายแนวแฟนตาซีละก็มันก็จะเป็นแนวที่ตัวละครหลักตายละโผล่มาต่างโลกนู้นนี่นู้นนั่น หึ…ฝันแบบเทพนิยายแบบฝันลมๆแล้งๆจริงๆ
“หลินเดี๋ยวฉันแวะไปที่ทำงานแป้ปนะนายรอได้ไหม”
“หะ อะ อ่อได้ครับๆ”
เอี๊ยด!
“โอเค นายก็เป็นเด็กดีรอฉันในรถล่ะห้ามออกไปในเด็ดขาดเข้าใจไหม”
คุณลูก้าจอดรถด้านหน้าตึกที่สูงลิบลิ่วแถมจอดแบบไม่กลัวใครมาด่าว่าขวางทางด้วยนะ…เฮ้อ ผมละเชื่อเขาเลย
“ผมไม่ใช่เด็กแล้วนะครับ”
ผมมองเขานิ่งๆ แต่เขากลับเอามือหนาๆมาลูบท้ายทอยผมแทน
“แต่สำหรับฉันนายคือเด็กตลอดแหละ”
เขายักคิ้วกวนๆใส่ผม ก่อนจะออกจากรถไปแล้วทิ้งให้ผมแสระยิ้มกับคำพูดของเขาก่อนหน้านี้
“หึ เด็กแค่ร่างกายเท่านั้นแหละแต่ความสามารถก็โตพอจะหาเงินเป็นกอบเป็นกำได้ละกัน”
“แต่จะว่าไป…หน้าตาของร่างนี้มันน่าอิจฉาชะมัดเห็นทีไรอดชมไม่ได้เลยให้ตายสิ\"
ผมชะโงกไปดูกระจกตรงกลางรถคันนี้ อืม…แลดูหลงตัวเองในร่างนี้ๆจริงเลยแฮะ
10 นาทีผ่านไป…
20 นาทีผ่านไป……
30 นาทีผ่านไป………..
“…”
เบื่อมาก…
“เฮ้ย! แล้วพวกเราจะทำไงดีเนี่ย!?”
“หื้อ? เกิดอะไรขึ้นน่ะ?”
จู่ๆ ก็มีเสียงของผู้หญิงและผู้ชายกำลังทำหน้าไม่สู้ดีอยู่ด้านหน้าทางเข้าตึกสูงๆที่คุณลูก้าเข้าไปก่อนหน้านี้
“ระ หรือว่าเราควรจะยกเล-”
“ไม่ได้! งานชิ้นนี้คุณลูก้าล๊อควันไว้แล้ว วันไหนที่คุณลูก้าล๊อควันไว้แล้วเราจะเปลี่ยนไม่ได้เด็ดขาด!”
“ตะ แต่ว่า- อึก! ค่ะ งั้นฉันจะลองหานายแบบคนอื่นมาก่อนนะคะ\"
“อืม เเต่ตอนนี้เข้าไปข้างในเร็ว! เรื่องนี้ต้องบอกคุณลูก้ากับบอสให้เร็วที่สุด!”
“ค่ะ!\"
และพวกเขาทั้ง 2 ก็เดิน…ไม่สิวิ่งเข้าตึกนั่นเรียบร้อยนะครับ
“แต่จะว่าไปผู้ชายคนนั้นพูดถึงคุณลูก้าด้วยนิเกิดอะไรขึ้นรึเปล่านะ”
แต่ถ้าเกิดเรื่องขึ้นจริงๆผมก็พอเข้าใจนิดๆละว่าทำไมคุณลูก้าไม่มาสักที แต่จะว่าไปผู้หญิงคนนั้นก็บอกว่าจะลองหานายแบบนี่น่า ถ้าเป็นเราจะพอช่วยอะไรคุณลูก้าได้บ้างรึเปล่านะ
กึก! ปั้ง!
อืม…คำตอบไว้กว่าการกระทำจริงๆ คำตอบยังไม่ทันมาร่างกายก็ขยับไปเองซะอย่างงั้น ผมลงจากรถละแน่นอนว่าต้องดึงกุญแจรถแรมโบมาแล้วนะครับ…ใช่แรมโบซึ่งผมก็ไม่รู้อะไรมากหรอกว่ามันมีชื่อเต็มๆว่าอะไร แต่ที่แน่ๆผมจะไม่ทางซื้อรถแบบนี้เด็ดขาด คือไม่ใช่ไม่มีตังนะแต่ที่ผมจะไม่มีทางซื้อคือผมไม่ชอบเด่น…ถ้าจะซื้อรถจริงๆขอรุ่นอื่นที่มันแบบดูไม่อวดรวยทางอ้อมดีกว่า
已经是最新一章了
加载中
