บทที่ 10

บทที่10 ยากที่จะเชื่อ ติ้ง! \"อ้าวถึง-\" \"คนนี้ใช้ไม่ได้!\" \"ตะ แต่คนนี้เป็นคนสุดท้ายที่พวกเราจะหาได้แล้วนะคะ\" \"คนนี้ยังใช้ไม่ได้! โถเว้ย!\" นี่มันอะไรกัน...คนตรงหน้าผมตอนนี้คือคุณลูก้าจริงๆหรอ พอลิฟท์มาถึงชั้นที่ชายข้างๆผมได้กดหมายเลขชั้นนี้ปุ้ป ทุกอย่างที่ผมเห็นตั้งแต่ประตูลิฟท์เปิดคือเสียงตวาดแข็งกร้าวของคุณลูก้าที่ผมไม่เคยได้ยินมาก่อน \"เฮ้อ...คุณลูก้าเนี่ยพออารมณ์เสียทีไรก็เป็นอย่างงี้ทุกทีแหละนายอย่าตกใจไปเลย\" \"ครับ ผมเข้าใจครับ\" ผมมองภาพตรงหน้าอย่างเข้าใจสถานการณ์และไม่ตื่นตระหนกกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า หลังจากนั้นผู้ชายที่อยู่ข้างๆผมก็เดินนำหน้าผมไปหาคุณลูก้าที่นั่งอยู่ตรงโซฟากับผู้หญิงคนนึงที่สวยเอามากๆ  \"คุณลูก้าครับมีคนจะเสนอจะเป็นนายแบบให้กับคอนเซ็บต์ของชุดในครั้งนี้ของคุณครับ \"ไหน\" เสียงเรียบนิ่งของคุณลูก้านั้นทำเอาผมไม่กล้าโผล่หน้าไปหาเขาเลยให้ตายสิ... พรึ่บ! \"!!!\" \"หลินนายมาทำไม!?\" จู่ๆ ผู้ชายข้างๆผมก็ก้าวขาขวาออกแล้วมันจึงทำให้ทั้งคุณลูก้าและผู้หญิงคนหน้าผมตกใจเล็กน้อย แต่ผมคือตกใจมากใจยังไม่พร้อมที่จะเจอคุณลูก้าโหมดโหดเลย \"คะ คือแบบว่า\" ผมลนลานเสียงสั่นเล็กน้อย นั่นทำเอาผู้หญิงตรงหน้าผมเลิกคิ้วสงสัยก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มเจ้าเลห์ \"เฮ้ ลูก้าหนุ่มน้อยคนนี้ใครหรอ\" \"ก็...อย่าจุ้นน่าบาริสเธอน่ะเงียบไปเลย\" \"แหมๆๆ แสดงว่าเป็นคนสำคัญสินะ แล้วเธอมาทำอะไรที่นี่หรอ?\" \"เอ่อ...คืออย่างที่ผู้ชายคนเมื่อกี้บอกแหละครับ ผมมาที่นี่เพื่อจะเป็นนายแบบให้กับคุณลูก้าครับ\" \"รู้ไหมว่าพูดอะไรออกมา\" \"รู้ครับ ถ้าไม่รู้คงไม่มายืนตรงนี้หรอก\" \"กลับไปรอที่รถ\" เสียงเย็นๆของเขาทำเอาผมใจสั่นเลย เขาน่ากลัวมากแต่...อย่าลืมสิก่อนหน้านี้ตัวตนขอบผมคือใคร \"ไม่ครับ\" \"หลิน\" เขายังคงทำเสียงแข็งกร้าวและเย็นใส่ผมไม่หยุดหย่อน \"นายก็ใจเย็นๆก่อนสิลูก้า เธอน่ะชื่ออะไร\" \"เบอร์ลินครับ แต่คุณลูก้าเรียกผมสั้นๆว่าหลินน่ะครับ\" \"แหม...ชื่อสั้นๆสำหรับคนพิเศษก็มานะคะ\" \"...\" \"โอเคๆ ไม่เล่นแล้วก็ได้ หลินเธอรู้ไหมว่าสิ่งที่เธอกำลังพูดอยู่นั้นมันใหญ่ไปสำหรับเด็กอย่างเธอนะ\" \"สำหรับผมผมว่ามันไม่เกี่ยวกับคำว่า ’เด็ก’ หรอกครับ มันขึ้นอยู่กับทักษะและการเข้าถึงอารมณ์ของคอนเซ็ปต์นั้นๆครับ\" \"ลูก้าคำตอบแบบนี้มัน...\" \"อืม ฉันรู้น่ะ เฮ้อ...ก็ได้\" \"ผมจะแสดงให้ดูเองครับว่าอายุไม่เกี่ยวกับอาชีพถ่ายแบบ\" ผมยิ้มบางๆออกมา ผมรู้ดีว่าทำไมอยู่ดีๆคุณลูก้าถึงได้ยอมพูดออกมาแบบนั้น ก็นะ...คำถามที่แอบดูถูกกับความสามารถของอายุนี่น่ะ บางคนอาจจะหัวเสียบ้าง แต่สำหรับคำตอบของผมที่ตอบไปนั้นมันคือคำตอบของคนที่ทำอาชีพนายแบบจริงๆ  สำหรับการถ่ายแบบน่ะ อายุมันไม่เกี่ยวหรอกมันคืออยู่กับทักษะต่างๆและการสื่ออารมณ์ของคอนเซ็ปต์ \"ไหวแน่นะ\" คุณลูก้าจากแรกๆที่ทำเสียงเย็นใส่นั่งมองผมจากโซฟาตรงหน้า ตอนนี้คือมายืนอยู่ข้างๆผมแล้วมากระซิบเสียงอ่อนตรงข้างๆหูผม ฟังแล้วมันจักจี้หูชะมัด \"ไหวสิ\" \"ไม่ไหวบอกนะอย่าฝืนทำ\" \"ครับๆๆ ผมบอกไหวก็ไหวสิ\" ผมที่เริ่มรำคาญการพูดซ้ำไปซ้ำมาขอบคนข้างๆก็เอามือไปผลักใบหน้าเขาออกเบาๆ  \"อะแฮ่ม! อย่าพึ่งมาหวานกันตรงนี้สิจ๊ะอย่าลืมสิงานชิ้นใหญ่รอเราพวกเราไปจัดการอยู่นะ\" ผมกับคุณลูก้าหันหน้าไปมองผู้หญิงที่ตรงหน้าซึ่งก็คนที่คุณลูก้าเรียกชื่อเธอว่า ’บาริส’ แหละ แต่...ผมพึ่งสังเกตว่าทุกคนที่อยู่ในห้องนี้กำลังจับจ้องมาที่ผมและคุณลูก้าอยู่ \"รู้แล้วน่ะให้ฉันมีความสุขสักแป้ปก็ไม่ได้เนอะ อ้าว! มองอะไรอยู่ไปเตรียมสถานที่ได้ไป!\" \"ครับ!/ค่ะ!\" น้ำเสียงเปลี่ยนไวมาก...จากน้ำเสียงที่พูดกัยผมเมื่อกี้คือเสียงอ่อนละมุน แต่พอเจอคำสั่งเด็ดขาดที่พูดกับพี่ๆพนักงานไปปุ้ป...แข็งกร้าวเสียงดังฟังชัดมาก และหลังจากน้ำเสียงเด็ดขาดของลูก้าจบไป ทุกคนที่เป็นพนักงานก็ต่างกระจัดกระจายหายไปกันไวมากๆ เลยทำให้ในห้องนี้เหลือแค่ผม คุณลูก้า แล้วก็... \"คุณชื่อบาริสหรอครับ?\" \"อ๊ะ! จริงสิฉันยังไม่ได้แนะนำตัวเลยนิ ฉันชื่อบาริสต้า ปาสคาร์ว ส่วนเธอชื่อเบอร์ลิน แล้วนามสกุลละ\" \"ผม...ไม่รู้ครับ \"ห๊ะ ห-\" \"อย่าถามเยอะ รู้แค่ว่าฉันรับหลินมาดูแลแค่นั้นก็พอ\" \"เออย่ะ! ฉันถามหลินแท้ๆนายมีสิทธิ์ไรมาขัดยะ!\" \"ฉันมีสิทธิ์ทุกอย่างแหละ\" \"...เออย่ะ พูดไรไม่มองหน้าหลินเลยนะนายเนี่ย\" ผมมองการพูดคุยของทั้ง 2 คนด้วยสายตาว่างเปล่าโดยเฉพาะคุณลูก้าเนี่ยแหละ แต่จะว่าไป...บาริสต้า ปาสคาร์ว งั้นหรอ... บาริสต้าๆ เหมือนเคยอ่านชื่อนี้จากที่ไหนสักแห่งเลย \"เออจริงด้วย บาริสเธอเอาหนังสือของฉันไปไว้ไหนน่ะ\" หนังสือ.. \"อ่อ ทำหายไปนานละช่างมันเถอะน่าตอนนี้ไปทำงานก่อนเถอะ\" หนังสือ... หรือว่า... \"คุณบาริสต้า ปาสคาร์ว คุณใช่เจ้าของแบรนด์ไดมอนด์แบรนด์ดังระดับโลกไหมครับ\" \"อื้มใช่จ่ะตัวจริงเสียงจริงเลย แล้วก็ไม่ต้องเรียกฉันอย่างงั้นก็ได้นะเรียกฉันว่าพี่บาริสก็ได้จ่ะ ส่วนฉันเองก็จะเรียกเธอว่าน้องหลินนะได้รึเปล่า?\" \"ได้สิครับ ผมเองก็อยากเรียกคุณว่าพี่เหมือนกันไม่รู้ทำไม\" รู้สึกเหมือนผูกพันกับพี่บาริสมากไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แต่พี่เขานี่สวยจริงๆมองมุมไหนก็สวยแถมเฟรนลี่ด้วย แต่ก็นะ...เธอคือนางเอกในนิยายที่ผมพึ่งซื้อมาก่อนจะมาอยู่ที่นี่ มัน...เกินกว่าที่ผมจะเชื่อได้จริงๆ แต่มันเป็นไปแล้ว แต่ถ้าจำไม่ผิดชื่อของคุณลูก้าเราเองก็คุ้นๆเหมือนเคยเห็นชื่อนี้จากที่ไหนมาก่อน \"คุณลูก้านามสกุลอะไรนะครับ\" \"เทเลอร์ ลูก้า เทเลอร์ ถามทำไม?\" \"อ่อๆ ปะ เปล่าครับ เราไปที่ห้องถ่ายแบบเถอะครับเดี๋ยวคนอื่นจะรอไปมากกว่านี้\" \"อ่าๆๆ\" แล้วหลังจากนั้นพวกผมก็เดินออกจากห้องนี้แล้วเดินตรงไปห้องถ่ายแบบนะครับโดยที่คุณลูก้าและพี่บาริสเดินนำนั่นเอง ลูก้า เทเลอร์ ในนิยายบทบาทของเขาคือเพื่อนสนิทของบาริสต้า ปาสคาร์ว ผม...ควรทำยังไงกับสถานการณ์ที่ยากจะเชื่อแบบนี้ดี ทำไมผมไม่เอะใจนะ ลูก้า เทเลอร์ ชื่อกับนามสกุลที่ตรงกับนิยายขนาดนี้...โอ๊ย! ผมละไม่รู้จะพูดอะไรกับตัวเองเลย