已经是第一章了
บทที่11 จำใจ
น้ำได้แต่นั่งนิ่งมองตามหลังร่างหนาด้วยความสมเพชตัวเอง ตอนนี้เธอมีสภาพอะไรไม่ต่างกับผู้หญิงขายตัวเลย เอาร่างกายเข้าแลกกับความลับที่ไม่อยากให้ใครรู้ เธอหวังว่าภูมิจะเก็บความลับระหว่างเธอกับเขานี้ไว้เป็นอย่างดี ถึงมันจะเป็นความลับที่ทำให้ภูมิได้เปรียบเธอไปเสียทุกอย่างก็เถอะ เธอจะทำจนกว่าภูมิจะพอใจแล้วปล่อยเธอเป็นอิสระในเร็ววัน น้ำมุ่งหวังอยู่ในใจ
คล้อยหลังร่างหนาออกจากห้องไปน้ำก็ตรงเข้าในห้องน้ำเพื่อชำระล้างคราบคาวจนหมดพร้อมกับแต่งตัวจนเสร็จเรียบร้อย เธอกำลังจะเอาเสื้อผ้าลงเครื่องซักผ้าอยู่ๆโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น เธอจึงรีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาพอเห็นว่าใครโทรมาก็รีบรับสายทันที
\"ฮัลโหลค่ะ พี่ภพ\"
\"น้ำเป็นยังไงบ้าง หายดีแล้วใช่ไหม\"
\"ค่ะ น้ำหายดีแล้ว พี่ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ\"
\"น้ำจะบอกพี่ได้หรือยัง ว่าคืนนั้นน้ำออกไปจากผับกับใครกันแน่\"
\"ก็อย่างที่น้ำบอกพี่ไปนั้นแหละค่ะ ว่าน้ำไปกับเพื่อน ขอโทษอีกครั้งนะคะ ที่ทำให้เป็นห่วง\"
\"เพื่อนสำคัญมาก ขนาดที่น้ำไม่ยอมรับสายหรือบอกกล่าวพี่สักคำเลยเหรอ\"
\"เปล่านะคะ พอดีตอนนั้นน้ำยุ่งจริงๆค่ะ เลยไม่ทันได้รับสาย\"
\"เอาล่ะ พี่จะไม่ถามให้ลำบากใจอีกก็แล้วกันนะ ว่าแต่น้ำจะไปร่วมทริปถ่ายรูปที่ต่างจังหวัดกับพี่อยู่ใช่ไหม\"
\"น้ำไปไม่ได้แล้วล่ะค่ะ พอดีมีงานด่วน\"
\"อ้าว! เสียดายจัง อุตส่าห์ตกลงกันซะดิบดี\"
\"ไว้โอกาสหน้านะคะ รับรองน้ำจะไปกับพี่แน่นอนค่ะ\"
\"ครับ ไว้เจอกัน พี่ไปทำงานก่อนนะ\"
\"ค่ะ\"
หลังวางสายจากรุ่นพี่ไปน้ำก็นึกถึงตอนที่เธอเกิดอาการแปลกๆ ที่ผับนั้นไม่ได้เพราะทันทีที่เธอดื่มเหล้าผสมแก้วนั้นเสร็จก็มีอาการผิดปกติขึ้นมาทันใด ต้องมีคนตั้งใจวางยาเธอแน่ๆ แต่จะเป็นใครนั้นเธอยังนึกไม่ออกเลยจริงๆ น้ำคิดไม่ตกสลัดความคิดทิ้งแล้วโทรหาดวงใจแม่ของเธอเพื่อบอกกล่าวเรื่องที่เธอจะไปทำงานเป็นเลขาให้ภูมิซึ่งเหตุผลนั้นเธอก็ตอบไปแค่ว่าว่างงานไม่มีอะไรทำ
ด้านภูมิกำลังเดินอย่างอารณ์ดีไปตรงลานจอดรถใต้คอนโด แพทก็เดินเข้ามาหาชายหนุ่มทันที หลังจากที่มาดักรอมานานพอสมควรเธออยากจะรู้นักว่าภูมิกับน้ำมีอะไรกันหรือยัง ถ้ามีเธอจะได้กำจัดมารหัวใจของเธอไปให้พ้นทางอย่างเด็ดขาดสักทีหลังจากที่พลาดไป
\"ภูมิค่ะ\" เอ่ยเรียกชายหนุ่ม
\"คุณมาทำอะไรที่นี่\"
\"แพทคิดถึงคุณค่ะ\" เดินเข้าไปเกาะแขนแกร่งชายหนุ่ม
\"ปล่อยผมจะไปทำธุระ\" สลัดแขนออกจากการจับกุม
\"เมื่อวันสองวันก่อนแพทเห็นคุณพายัยช่างภาพนั้นออกมาจากผับ แล้วไปไหนกันต่อเหรอคะ\"
\"มันเรื่องของผมไม่เกี่ยวกับคุณ\"
\"คุณกับยัยนั้นมีอะไรกันแล้วใช่ไหมคะ\"
\"ผมขอตัวนะ \" พูดพลางเปิดประตูรถแล้วขึ้นไปนั่งทันที
\"เดี๋ยวก่อนสิคะภูมิ เรายังคุยกันไม่รู้เรื่องเลย\"
แพทได้แต่มองรถคันหรูแล่นออกไปจนลับตาด้วยความโกรธที่ชายหนุ่มไม่สนใจเธอเลยแม้แต่น้อย ซึ่งต่างจากตอนที่เคยคบหาดูใจกันอย่างมาก เธอรู้ว่าภูมิคงยังจะไม่ลืมจินนี่อดีตคนรักที่ทิ้งเขาไป เขาจึงควงผู้หญิงขึ้นเตียงไม่ซ้ำหน้าเว้นเสียแต่เธอที่ภูมิไม่เคยจะสนใจอะไรเลย แต่กับยัยช่างภาพทำไมภูมิถึงได้เปลี่ยนไปขนาดนี้ ถึงยังไงเธอก็จะไม่ลดละความพยายามที่จะเอาชนะ ใจชายหนุ่มให้ได้ในสักวัน
ภูมิกลับไปที่บ้านเพื่อที่จะได้พูดคุยกับบรรพตเรื่องที่ได้เขาได้เลขาคนใหม่แล้ว และคุยเรื่องงานอื่นๆ ไปด้วย หลังจากที่เขาไม่ได้กลับมาที่บ้านเลยจะได้เจอกับพ่อตนเองก็ที่บริษัทเท่านั้น เพราะส่วนมากเขาจะอยู่แต่คอนโดเท่านั้น ร่างหนาเดินเข้าในห้องรับแขกพร้อมกับนั่งลงตรงข้ามกับบรรพต
\"ว่าไงลมอะไรหอบแกมาถึงที่นี่ได้\" บรรพตเอ่ยขึ้น
\"ผมมีเรื่องสำคัญจะบอกพ่อครับ\"
\"เรื่องอะไร\"
\"ผมได้เลขาคนใหม่แล้วครับ\"
\"อืม ดีเลย ว่าแต่เป็นใครล่ะ\"
\"น้ำ ครับ\"
\"นี่ฉันไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม หนูน้ำเขาดูจะไม่ชอบหน้าแกเท่าไหร่เลยนะ\"
\"ผมพูดจริงๆ ครับ ให้เริ่มงานวันพรุ่งนี้เลย\"
\"แล้วแกไปทำท่าไหนเขาถึงได้ยอมมาทำงานกับแกได้\"
\"ก็หลายท่าอยู่นะครับ ไม่ใช่สิผมพูดผิดพอดีเธอไม่มีงานทำครับ ก็เลยขอมาทำงานกับผมเอง\"
\"แล้วไป จะพูดอะไรก็ให้เกียรติหนูน้ำเขาด้วย\"
\"ครับพ่อ\"
ด้านคริสกำลังนั่งทำงานอยู่ในห้องทำงานในบ้านตนเอง อยู่ๆ สายจากลูซี่ก็โทรเข้ามา เขานั่งชั่งใจอยู่นานว่าจะรับดีไหม แต่สุดท้ายเขาก็กดรับสายด้วยความจำใจพร้อมกับถอนหายใจแรงๆ
\"ฮัลโหล\"
\"ฮัลโหลค่ะคริส ลูซี่คิดถึงคุณจังเลย\"
\"มีอะไร\"
\"เราไม่ได้เจอกันนานแล้ว ลูซี่ว่าเรานัดเจอกันหน่อยดีไหมคะ\"
\"อย่าเลยผมไม่ว่าง\"
\"ไม่ว่างหรือว่าติดผู้หญิงอยู่กันแน่ค่ะ\"
\"มันเรื่องของผม\"
\"ลูซี่ว่าจะบินไปหาคุณที่ไทยเลยดีไหมคะ\"
\"อย่านะ! \"
\"อะไรกันคะ ทำไมถึงต้องตกใจขนาดนั้นด้วย\"
\"เปล่า\"
\"จริงๆ แล้ว ลูซี่ก็ไม่อยากจะไปหาคุณเท่าไหร่หรอกค่ะ ถ้าคุณพ่อไม่บังคับ\"
\"เอาเป็นว่าถ้าผมพร้อมเมื่อไหร่ ผมจะโทรบอกคุณอีกทีก็แล้วกันนะ\"
\"โอเคค่ะ\"
\"กาแฟมาแล้วค่ะ\" เข็มเปิดประตูห้องเข้ามาพร้อมกับถ้วยกาแฟร้อนๆ
\"เสียงใครเหรอคะ คริส\" ลูซี่เอ่ยถามขึ้น
\"แค่นี้ก่อนนะ\" คริสกดวางสายทันที
\"ทำไมจะเข้ามาถึงไม่เคาะประตูก่อน\" คริสหันไปทางเข็ม
\"ขอโทษค่ะ เข็มไม่รู้ว่าคุณกำลังคุยธุระอยู่ พอดีเข็มชงกาแฟมาให้\"
\"คราวหน้าคราวหลังก็เคาะประตูก่อนก็แล้วกัน\" พูดพลางไปนั่งลงทำงานต่อ
\"ค่ะ\" รับคำแล้วรีบเดินออกไปจากห้องทันที
เข็มเดินไปหยุดตรงสวนหน้าบ้านด้วยความน้อยใจเธออดคิดไม่ได้จริงๆ ว่าคริสกำลังปิดบังเรื่องอะไรบางอย่างกับเธออยู่ เพราะทุกครั้งที่ชายหนุ่มคุยโทรศัพท์เสร็จจะชอบหงุดหงิดอารมณ์เสียทุกครั้งไป เธอได้แต่หวังว่าคริสจะบอกเล่าเรื่องที่เขาไม่สบายใจให้เธอรับฟังบ้างเพื่อปลดทุกข์ที่อยู่ในใจของเขาออกมา
\"มายืนทำอะไรตรงนี้ หืม\" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นพร้อมกับเข้าไปสวมกอดร่างบางทางด้านหลัง
\"อุ๊ย เปล่าค่ะ\" เข็มสะดุ้งตกใจ
\"มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า\"
\"ไม่มีค่ะ ว่าแต่คุณทำงานเสร็จแล้วเหรอคะ\"
\"เสร็จแล้ว ผมกลัวคุณจะงอนก็เลยรีบเคลียร์ให้เสร็จแล้วตามลงมาเลย\"
\"เข็มไม่ได้งอนค่ะ เข็มเข้าใจ\" พูดพลางหันไปหาชายหนุ่มตรงๆ
\"งั้นเราเข้าบ้านกันเถอะ ผมมีอะไรจะให้คุณด้วย\"
\"อะไรคะ\"
\"อยากรู้ก็ตามมาสิ\"
\"พูดแบบนี้เข็มชักจะอยากรู้แล้วสิ\"
คริสโอบเอวร่างบางตรงเข้าไปในบ้านตรงไปยังห้องนอน พอประตูห้องปิดลงคริสก็เดินไปหยิบกล่องอะไรบางอย่างในลิ้นชักออกมาแล้วไปหยุดยืนอยู่ตรงหน้าหญิงสาวพร้อมกับเปิดกล่องออกจึงปรากฏแหวนเพชรน้ำงามวงใหญ่อยู่ในกล่อง เข็มเงยหน้าขึ้นมองหน้าชายหนุ่มเป็นคำถามด้วยความแปลกใจ
\"ชอบไหม\" เสียงทุ้มถามขึ้น
\"ค่ะ สวยมากเลย\"
\"ผมสวมให้นะ\"
\"คุณให้ฉันเหรอคะ\"
\"ใช่ผมให้คุณ แหวนแทนใจของผมไง มาผมสวมให้\"
เข็มยื่นมือไปให้คริสสวมแหวนให้ทันทีด้วยความดีใจยิ้มกว้าง เธอไม่คิดเลยว่าคริสจะจริงจังกับเธอถึงขนาดซื้อแหวนให้ถึงไม่ใช่แหวนหมั้นหรือแหวนแต่งงานเธอก็ดีใจที่ชายหนุ่มแสดงความจริงใจต่อเธอถึงขนาดนี้
\"ไม่ว่าวันข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น คุณอย่าทิ้งแหวนวงนี้นะ ถือว่ามันตัวแทนของผมก็แล้วกัน\"
\"ค่ะ ฉันรับปาก\"
\"ผมดีใจนะ ที่ผมได้มีโอกาสอยู่ใกล้ๆคุณ\"
\"ฉันก็เหมือนกันค่ะ\"
\"ผมอยากให้คุณรู้เอาไว้นะ ว่าที่ผ่านมาผมจริงจังและจริงใจกับคุณทุกอย่าง มันคือความจริงทุกอย่าง\"
\"คะ ฉันรู้ คุณเป็นอะไรหรือเปล่าคะทำไมถึงได้พูดจาแปลกๆแบบนี้\"
\"เปล่า ผมรักคุณนะเข็ม \"
\"ค่ะ ฉันก็รักคุณเหมือนกัน\" สวมกอดร่างหนาไว้แน่น
คริสช้อนอุ้มเข็มไปวางลงบนเตียงนอนนุ่มจากนั้นก็ประกบจูบริมฝีปากบางอย่างดูดดื่มพร้อมกับซอกซอนลิ้นหนาเข้าในโพรงปากลิ้นทั้งสองต่างก็เกี่ยวตวัดพันกันไปมาอย่างเร้าร้อนร้อนแรงด้วยความปราถนาในตัวของกันและกัน ไม่นานทั้งสองคนก็หลอมรวมกันเป็นหนึ่งจนไปถึงจุดหมายปลายทางแห่งความสุขไปพร้อมเพรียงกันอย่างสุขสม
วันต่อมา
น้ำกำลังแต่งตัวด้วยเสื้อเซิ้ตสีขาวกับกางเกงยีนส์เหมือนเช่นทุกวัน เพื่อเตรียมตัวไปทำงานตำแหน่งเลขาของภูมิตามที่ชายหนุ่มต้องการทันที หลังจากที่ภูมิออกไปจากห้องเธอเพราะเขานอนค้างที่ห้องกับเธอทั้งคืน สักพักเสียงกริ่งหน้าห้องเธอดังขึ้นน้ำจึงรีบไปเปิดประตูเพราะถ้าเดาไม่ผิดจะต้องเป็นชายหนุ่มอย่างแน่นอน
\"จะไปกันได้หรือยัง\" พูดพลางสำรวจการแต่งตัวของหญิงสาวตรงหน้าไปด้วย
\"ค่ะ ฉันขอไปหยิบกระเป๋าก่อน\"เดินกลับเข้าไปข้างในทันที
ระหว่างทางเดินเข้าลิฟต์ภูมิก็แอบรู้สึกขัดตากับการแต่งตัวของน้ำ เป็นเลขาของเขาแต่กลับแต่งตัวไม่รู้จักกาลเทศะอะไรเลย ถ้าเปลี่ยนจากกางเกงยีส์ตัวซีดเป็นกระโปรงสั้นรัดรูปมันคงจะดูดีกว่านี้
\"คุณมีอะไรหรือเปล่า ทำไมถึงได้มองฉันแบบนั้น\"
\"ฉันว่าเธอควรจะปรับปรุงการแต่งตัวเสียใหม่นะ เป็นเลขาฉันแต่กลับแต่งตัวไร้รสนิยมสิ้นดี\"
\"ฉันจะใส่แบบนี้ คุณจะทำไม ไม่แก้ผ้าให้ก็บุญแล้วมั้ง\" น้ำเชิดหน้าใส่ภูมิด้วยความลืมตัว
\"งั้นก็แก้มันเสียในลิฟต์นี้เลยดีไหม\" ร่างหนาผลักร่างบางไปตรึงกับผนังลิฟต์ด้วยความรวดเร็ว
\"คุณจะทำอะไร ปล่อยฉันนะ!\"
\"ฉันก็จะแก้ผ้าเธอในลิฟต์นี่ไงล่ะ \" ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ ใบหน้าเนียน
\"อย่านะ ! คุณจะบ้าหรือไง\"
\"จำไว้อย่าขัดคำสั่งหรือทำอะไรให้ฉันไม่พอใจอีก ไม่อย่างนั้นเธอจะโดนลงโทษเข้าใจไหม\"
\"ค่ะ ฉันจะทำตามที่คุณต้องการทุกอย่าง\"
\"ดี ว่าง่ายอย่างนี้ให้ตลอดก็แล้วกัน ถ้าไม่อย่างนั้นความลับถูกเปิดเผยแน่\"
\"ค่ะ\"
ไม่นานทั้งคู่ก็มาถึงที่บริษัทในห้องรองประธานบริษัท น้ำนั่งลงตรงข้ามกับภูมิเพื่อรับฟังหน้าที่ของเธอว่ามีอะไรบ้างจากชายหนุ่มด้วยความจำใจ หน้าที่หลักๆ ของเธอก็คือจัดตารางการนัดหมาย และทำเอกสารต่างๆ และที่สำคัญต้องตามชายหนุ่มไปด้วยทุกที่ไม่มีเกี่ยง
\"เข้าใจแล้วใช่ไหม\" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น
\"ค่ะ งั้นฉันขอตัวไปเริ่มทำงานก่อนเลยก็แล้วกัน\" ลุกยืนขึ้นทันที
\"งั้นฉันขอกาแฟร้อนๆ สักแก้วนะ เร็วๆด้วย\"
\"ค่ะ\" รีบเดินออกไปทำตามที่สั่งทันที
ไม่นานน้ำก็กลับมาพร้อมกับแก้วกาแฟร้อนๆ ที่ชงไปตามสัดส่วนที่เธอคิดว่าน่าจะถูกปากของชายหนุ่ม เพราะเธอลืมถามภูมิว่าต้องชงสัดส่วนกาแฟน้ำตาลเท่าไหร่ พอวางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะตรงหน้าชายหนุ่มภูมิก็ยกขึ้นจิบชิมรสชาติทันที
\"ใช้ได้นี่ แต่ถ้าจะให้ดีเติมกาแฟอีกช้อนหนึ่งนะ พอดีฉันติดขม\"
\"ค่ะ\"
\"เดี๋ยวคุณรสเขาจะมาสอนงานเธอ รีบออกไปรอเลยก็ได้นะ\" ภูมิพูดพลางจิบกาแฟไปด้วย
\"ค่ะ\" น้ำรับคำ
น้ำเดินออกไปประจำอยู่ที่โต๊ะเลขาหน้าห้องรองประธานหนุ่ม สักพักรสหญิงสาววัยกลางคนที่ผ่านงานมานานหลายปีก็เดินเข้ามาเอ่ยทักทายเธอเพื่อทำความรู้จัก จากนั้นรสก็เริ่มสอนงานเธอไปทีละขั้นตอนทันที ระหว่างนั้นบรรพตประธานบริษัทก็เดินมาที่เธอพอดีพร้อมกับส่งยิ้มให้
\"ว่าไงหนูน้ำทำได้ไหม\"
\"สวัสดีค่ะ คุณลุง\" น้ำรีบพนมไหว้
\"ไหว้พระเถอะลูก เป็นไงพอทำได้ไหม\"
\"ก็พอจะได้อยู่ค่ะ\"
\"ค่อยๆ เรียนรู้กับคุณรสเขาไปนะ เดี๋ยวก็เก่งเอง หนูมาทำงานกับพี่เขาก็ดีเหมือนกันนะ จะได้ทำความคุ้นเคยรู้จักกันมากขึ้น\"
\"ค่ะ\"
\"ถ้าพี่เขาใช้งานหนูหนักบอกลุงได้นะไม่ต้องเกรงใจ ลุงขอตัวไปคุยงานกับพี่เขาก่อนนะ ไว้จะมาคุยด้วยใหม่\"
\"ค่ะ คุณลุง\" น้ำส่งยิ้มให้บรรพต
ช่วงกลางวันภูมินัดลูกค้ารายหนึ่งไปทานมื้อเที่ยงพร้อมกับคุยงานไปด้วยที่ร้านแห่งหนึ่งในห้างชื่อดัง โดยมีน้ำติดตามตัวไปด้วยเพราะเป็นหน้าที่ของเธออยู่แล้วที่จะต้องจดรายละเอียดเรื่องงานที่คุยกันทั้งหมด พอคุยเสร็จลูกค้าก็กลับภูมิจึงพาน้ำไปเลือกซื้อชุดทำงานในร้านร้านหนึ่ง
\"คุณพาฉันมาที่ร้านนี้ทำไมคะ\"
\"เข้าไปเลือกสิ จะได้ใส่เวลาทำงาน\"
\"ไว้วันหลังก็ได้คุณ เดี๋ยวฉันมาเลือกซื้อเองก็ได้\"
\"เธอกล้าขัดคำสั่งฉันเหรอ\" ภูมิเอ่ยเสียงดุ
\"_____\" น้ำไม่ตอบโต้ใดๆ รีบเดินเข้าในร้านทันที
น้ำตัดสินใจเลือกชุดทำงานตามที่พนักงานแนะนำทั้งแบบชุดกระโปรงและกางเกงอย่างละสองชุด แต่ภูมิกลับไม่พอใจจึงสั่งให้พนักงานในร้านเลือกมาเพิ่มให้อีกสี่ห้าชุดจากนั้นชายหนุ่มก็ทำหน้าที่จ่ายเงินทั้งหมดแล้วเดินออกไปจากร้านหน้าตาเฉย โดยมีน้ำถือของตามหลังไปติดๆ
\"นี่คุณรอฉันด้วยสิจะรีบไปไหน\" น้ำตะโกนตามหลังชายหนุ่ม
\"ก็รีบเดินตามมาสิ น่ารำคาญชะมัด\" ภูมิหันไปต่อว่าน้ำทันควัน
\"ฉันทำอะไรผิดไม่ทราบ\"
\"ใครใช้ให้เธอทำตัวชักช้าล่ะ กว่าจะเลือกเสื้อผ้าได้แต่ชุดเธอจะถามพนักงานอะไรนักหนาเสียเวลา\"
\"ก็ฉันไม่เคยซื้อนี่ มันก็ไม่เห็นจะแปลกตรงไหนเลย ที่ฉันจะถามพนักงาน\"
\"รอกลับถึงคอนโดเถอะ เธอเจอดีแน่ที่กล้าเถียงฉัน\" ภูมิคาดโทษเอาไว้
\"ตัวเองเป็นคนเสนอให้เธอเข้าไปเลือกซื้อแท้ๆ ยังจะมาโมโหใส่เธออีก\" น้ำคิดอยู่ในใจ
\"จะยืนอีกนานไหมจะได้เข้าผับกันสักที\"
\"คุณไปคนเดียวเถอะ ฉันกลับก่อนล่ะ\" เดินนำหน้าภูมิออกไป
\"เธอยังกลับไม่ได้ ถ้าฉันไม่อนุญาต\" เดินตามหลังร่างบางไปติดๆ
\"ฉันทำงานเสร็จแล้ว ฉันจะกลับคุณไม่มีสิทธิ์มาห้ามฉัน\"
\"เธอพูดแบบนี้ คงอยากจะให้ทุกคนรู้เรื่องของเราสินะ\"
\"เปล่า ถ้ามันไม่จำเป็นจริงๆ ฉันไม่มาทำงานกับคุณหรอก และที่สำคัญฉันไม่อยากจะแต่งงานกับคุณตามที่ผู้ใหญ่ต้องการด้วย\"
\"แล้วเธอคิดเหรอ ว่าฉันอยากจะแต่งงานกับเธอ \"
\"ดี งั้นเราต่างคนต่างอยู่ไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกันอีก แฟร์ๆกันทั้งสองฝ่ายตกลงตามนี้นะ\"
\"ไม่! เธอต้องเป็นคู่นอนให้ฉันจนกว่าฉันจะพอใจ ถ้าไม่อย่างนั้นทุกคนรู้เรื่องแน่\"
\"คุณนี่มัน\"
\"หยุด! ถ้าไม่อย่างนั้นฉันจะจูบเธอโชว์ต่อหน้าทุกคนนี่แหละ\"
\"ไอ้บ้า!\" พูดจบน้ำก็รีบเดินไปยังลานจอดรถทันที
พอถึงผับน้ำก็นั่งรอภูมิอยู่ที่โต๊ะมุมหนึ่งของผับที่เงียบสงบเพราะเป็นช่วงกลางวันยังไม่เปิดให้บริการ ส่วนภูมิก็เดินไปตรวจดูความเรียบร้อยตรงจุดต่างๆจนทั่วทุกมุมของผับ และที่สำคัญเขาไม่ลืมที่จะให้กำลังใจพนักงานทุกคนในผับด้วยเพื่อเป็นแรงในการให้บริการที่ดีกับลูกค้าทุกคน
ภูมิเดินกลับไปที่โต๊ะก็เห็นน้ำกำลังนั่งหลับคอพับพิงกับเก้าอี้อยู่ก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ แต่สุดท้ายก็สลัดความคิดทิ้งเมื่อนึกถึงจินนี่ผู้หญิงที่เคยทรยศหักหลังเขาจนตั้งท้องกับผู้ชายคนอื่น ผู้หญิงทุกคนมันก็เหมือนกันหมดนั้นแหละ เขาจะไม่จริงจังกับผู้หญิงคนไหนอีกต่อไปแม้แต่ผู้หญิงที่หลับอยู่ตรงหน้าเป็นได้อย่างมากก็แค่คู่นอนเท่านั้น
ภูมิตัดสินใจปลุกน้ำให้ตื่นจากนั้นก็พาเธอไปส่งที่คอนโด แล้วพารถเองกลับมาที่ผับอีกครั้ง ภูมิอยู่ที่ผับนั่งดื่มไปเพลินๆ จนถึงเวลาเที่ยงคืน จากนั้นเขาจึงหิ้วสาวสวยคนหนึ่งที่มาเที่ยวที่ผับกลับคอนโดไปด้วย ภายในห้องบนเตียงนอนกว้างปกคลุมไปด้วยเพลิงพิษศวาสอันร้อนแรงระหว่างชายหนุ่มหญิงสาวที่พึ่งพบเจอกันครั้งแรก ส่วนห้องข้างๆ ที่อยู่ติดกันน้ำกำลังนอนหลับสนิทสบายอยู่บนเตียงเพราะคืนนี้ไม่มีชายหนุ่มมากวนใจเธอ
เช้าวันใหม่น้ำกำลังจะออกไปทำงานแต่ไม่เห็นภูมิมาเรียกเธอที่ห้องเหมือนเมื่อวานเธอจึงเดินไปกดกริ่งตรงหน้าห้องของชายหนุ่ม รอสักพักประตูก็เปิดออกพร้อมกับหญิงสาวผมเผ้ายุ่งเหยิงสวมเสื้อคลุมอาบน้ำมายืนอยู่ตรงหน้าเธอ น้ำแอบตกใจเล็กน้อยแค่นี้เธอก็รู้แล้วว่าทำไมชายหนุ่มถึงไม่ไปหาเธอที่ห้องเมื่อคืน
\"เธอเป็นใคร ทำไมถึงมาแต่เช้าคนจะนอนมากวนอยู่ได้\" หญิงสาวเอ่ยขึ้นด้วยความหงุดหงิด
\"คือฉันเป็นเลขาคุณภูมิ เขาหลับอยู่เหรอ\" น้ำเอ่ยขึ้น
\"ใช่ พอดีเมื่อคืนหนักไปหน่อย มีอะไรจะฝากไว้หรือเปล่า\"
\"งั้นเธอก็ช่วยบอกเขาแค่ว่าฉันเข้าบริษัทไปก่อนแล้ว แค่นี้แหละที่ฉันจะฝาก\"
\"โอเค\" พูดจบหญิงสาวแปลกหน้าก็ปิดประตูลง
น้ำเดินออกมาด้วยความรู้สึกขยะแขยงตัวเองที่ก็เป็นหนึ่งในผู้หญิงของเขา เธอไม่คิดเลยว่าจะต้องมาตกอยู่ในสภาพแบบนี้ เธอไม่เข้าใจว่าภูมิทำได้ยังไงกันที่นอนกับผู้หญิงไม่เลือกหน้า คนอย่างเขาคงจะไม่สามารถหยุดที่ผู้หญิงคนใดคนหนึ่งได้อย่างแน่นอนเธอเชื่ออย่างนั้นและมันคงจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลงความคิดของเธอไปได้
已经是最新一章了
加载中
