已经是第一章了
บทที่12 หลบเลี่ยง
พอหญิงสาวปิดประตูลงก็ตรงขึ้นไปบน เตียงพร้อมกับล้มตัวลงนอนสวมกอดร่างหนาที่นอนหลับอยู่อย่างสนิทสนม สักพักร่างหนาก็ขยับลืมตาตื่นขึ้นด้วยอาการปวดหัว กำลังจะลุกขึ้นนั่งแต่เขากลับถูกหญิงสาวข้างกายถมตัวเข้าใส่ไม่ให้เขาลุกขึ้นจากเตียง
\"จะรีบไปไหนคะ\"
\"ฉันจะไปอาบน้ำ เธอกลับไปได้แล้วไป\"
\"ไม่เอาค่ะ ฉันว่าเรามาต่อกันอีกสักยกนะคะ\" หญิงสาวพยายามออดอ้อนออเซาะชายหนุ่ม
\"ไม่ ผมต้องไปทำงาน\" ผลักร่างบางออกจากตัวแล้วลุกลงจากเตียงทันทีด้วยความหงุดหงิด
\"ก็ได้ค่ะ \"
\"เอานี่ค่าตัวของเธอ\" ภูมิหยิบเงินสดก้อนหนึ่งยื่นให้หญิงสาว
\"ขอบคุณค่ะ\" ยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มสากด้วยความดีใจ
\"ถ้าเธอพอใจแล้ว ก็รีบออกไปได้แล้ว\" ภูมิเดินตรงไปทางห้องน้ำ
\"เดี๋ยวก่อนค่ะ\"
\"มีอะไร\"
\"เมื่อกี้เลขาของคุณมาค่ะ เธอฝากบอกว่าจะเข้าบริษัทไปก่อนค่ะ\"
\"จริงเหรอ\" ภูมิขมวดคิ้วเข้าหากัน
\"ค่ะ เธอพึ่งจะออกไปเมื่อกี้นี่เอง\"
\"อืม ขอบใจ\" พูดพลางเดินหายเข้าไปในห้องน้ำทันที
ด้านน้ำพอถึงบริษัทเธอก็จัดการเตรียมเอกสารต่างๆที่ภูมิจะต้องเซนต์ในวันนี้ไว้อย่างเป็นระเบียบ พร้อมกับทำเอกสารการประชุมในวันนี้ไปด้วย จากนั้นก็เช็คตารางการนัดหมายของชายหนุ่มว่ามีอะไรบ้างสำหรับวันนี้
ตั้งแต่ที่เธอเดินเข้ามาในบริษัทก็มีแต่คนมองเพราะเธอแต่งตัวแปลกไปจากเมื่อวาน โดยวันนี้เธอใส่เสื้อเซิ้ตสีขาวเก็บชายไว้ในกระโปรงสั้นรัดรูปเหนือเข่าสีดำพร้อมกับรองเท้าสั้นสูงพอประมาณส่งให้เธอดูสง่ามากขึ้น ยิ่งใบหน้าเนียนที่แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางเล็กน้อยพองาม เธอก็ยิ่งน่ามองมากขึ้นในสายตาของหนุ่มๆ
ระหว่างที่น้ำกำลังก้มหน้าทำงานอยู่ภูมิก็มาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานของเธอเงียบๆ พร้อมกับจ้องแก้มเนียนอมชมพูไม่วางตา และไม่ลืมที่จะสำรวจการแต่งตัวที่แปลกตาไปจากเมื่อวานมากอยู่พอสมควร
\"อะแฮ่ม! \"
\"คุณ\" น้ำเงยหน้าขึ้นมองหน้าชายหนุ่ม
\"ชงกาแฟไปให้ฉันในห้องด้วย\"
\"ค่ะ\"
คล้อยหลังภูมิเข้าไปข้างในห้องน้ำก็รีบลุกไปชงกาแฟทันที จากนั้นก็ตรงเอาเข้าไปให้ภูมิข้างในห้องทำงาน พอเธอวางถ้วยกาแฟลงบนโต๊ะภูมิก็ยกขึ้นมาดื่มแล้ววางลง พร้อมกับจ้องมองใบหน้าเนียนไม่ยอมวางตา จนเจ้าตัวประหม่าทำตัวไม่ถูก
\"วันนี้เธอแต่งตัวใช้ได้นี่\" พูดพลางตาจ้องสะโพกผายลงไปจนถึงเรียวขาเนียนทั้งสองขา
\"ค่ะ เดี๋ยวฉันเอาเอกสารมาให้คุณเซ็นต์นะคะ\" หมุนตัวจะเดินออกไป
\"เดี๋ยวก่อน\"
\"มีอะไรหรือเปล่าคะ\"
\"เมื่อเช้าเธอไปหาฉันที่ห้องเหรอ\"
\"ค่ะ\"
\"โทษทีนะ พอดีเมื่อคืนฉันดื่มหนักไปหน่อยก็เลยตื่นสาย\"
\"ค่ะ\" รับคำแล้วเดินออกไป
น้ำกลับเข้ามาในห้องอีกครั้งพร้อมกับเอกสารวางลงบนโต๊ะตรงหน้าชายหนุ่ม และไม่ลืมแจ้งตารางการประชุมและนัดหมายพบลูกค้าของภูมิในวันนี้ไปด้วย ระหว่างที่น้ำกำลังยืนรอรับเอกสารคืน แพทก็เดินเข้าไปข้างในห้องโดยที่ยังไม่ได้รับอนุญาตใดๆ จากคนข้างในแต่อย่างใดเลย
\"นี่มันอะไรกันคะภูมิ ทำไมยัยช่างภาพถึงมาอยู่ที่นี้ได้\" แพทมองน้ำตั้งแต่หัวจรดเท้า
\"แล้วคุณเข้ามาทำไม ผมว่าออกไปจะดีกว่านะ\"
\"ไม่ค่ะ! จนกว่าคุณจะบอกว่ายัยนี่มาทำอะไรที่นี่\"
\"เขาเป็นเลขาของผมพอใจหรือยัง ออกไปได้แล้ว\"
\"ไม่จริง คุณกำลังโกหกแพทอยู่ใช่ไหม\"
\"แล้วแต่จะคิดก็แล้วกัน ผมจะทำงาน\" ก้มหน้าลงเซ็นต์เอกสารต่อจนเสร็จแล้วยื่นกลับไปให้น้ำ
\"ฉันขอตัวก่อนนะคะ\" น้ำรีบเดินออกไปทันที
\"เดี๋ยวก่อน! แกยังไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น\" แพทไล่ตามหลังน้ำ
\"หยุดนะแพท! คุณไม่มีสิทธิ์มาสั่งคนของผม\" ภูมิเอ่ยเสียงเข้ม
\"ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ มันมีเหตุผลอะไรที่คุณต้องรับมันมาเป็นเลขาด้วย\"
\"มันเรื่องของผม ถ้าขืนคุณยังไม่ยอมออกไป ผมจะไม่ไว้หน้าคุณแล้วนะ\"
\"คุณจะใจร้ายกับแพทไปถึงไหน แพททำอะไรผิด\"
\"ฟังให้ดีนะแพท คุณไม่ได้ทำอะไรผิด แต่คุณเลิกมาตามผมสักที คุณควรไปเจอผู้ชายที่ดีและรักคุณคนเดียวนะ ไม่ใช่ผู้ชายอย่างผมเข้าใจไหม และที่สำคัญผมไม่มีทางกลับไปรักคุณได้อีก เราเป็นเพื่อนกันนั้นแหละดีแล้ว\"
\"หึ แล้วคุณเจอคนที่คุณรักหรือยังคะ ถึงคุณเจอแล้วคุณคิดเหรอว่าผู้หญิงคนนั้นจะรักคุณตอบกลับ ในเมื่อคุณยังทำตัวส่ำส่อนเอาไม่เลือกแบบนี้ อย่าทำเป็นมาเตือนสติแพทหน่อยเลยคะ เอาตัวคุณให้รอดก่อนเถอะ\" แพทยกยิ้มมุมปากแล้วเดินออกไป
ภูมิได้ยินอย่างนั้นก็นิ่งชะงักไปชั่วครู่ มันก็ถูกอย่างที่แพทพูดนั้นแหละ แต่สำหรับเขาแล้วถึงจะทำตัวดีหรือไม่ดีก็ไม่เคยจะสมหวังกับผู้หญิงคนที่เขารักเลยสักคน รักแท้อย่างนั้นเหรอคงจะมีแต่ในฝันเท่านั้นแหละ เขาไม่มีทางเชื่อในความรักพวกนั้นอีกแล้ว ภูมิส่ายหน้าเบาๆ
พอแพทออกจากห้องก็ตรงไปหาน้ำที่โต๊ะทำงานพร้อมกับยืนจ้องหน้าเธอเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อด้วยสายตาเกลียดแค้นชิงชัง
\"บอกมาทำไมเธอถึงมาทำงานที่นี่ได้\"
\"ฉันว่ามันไม่เกี่ยวกับคุณ ฉันขอไม่ตอบนะคะ\" น้ำพูดพลางจ้องหน้าจอคอมฯไปด้วย
\"เธออย่ามากวนประสาทฉันนะ เห็นภูมิเขาปกป้องเธอสินะถึงได้อวดดีอย่างนี้\"
\"ฉันว่าคุณกลับไปเถอะ ฉันจะทำงานไม่มีเวลามาเถียงกับคุณหรอก\" น้ำลุกขึ้นยืนพร้อมเอกสารจะเดินออกไป
\"เธอมีอะไรกับภูมิแล้วใช่ไหม! \"
\"คุณเอาอะไรมาพูด ฉันไม่เคยมีอะไรกับเขาแม้แต่ครั้งเดียว\" น้ำรีบตอบออกไปทันควันเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
\"ขอให้มันจริงเถอะ ฉันจะบอกอะไรให้นะ ถึงเธอจะมีอะไรกับภูมิแล้ว เธอก็เป็นได้แค่คู่นอนหรือไม่ก็ที่ระบายความใคร่ของเขาเท่านั้นแหละ เพราะภูมิไม่คิดที่จะจริงจังกับผู้หญิงคนไหนอีกแล้ว\"
\"แล้วคุณมาบอกฉันทำไม\"
\"ฉันแค่จะเตือนไว้ว่าอย่าเอาหัวใจลงไปเล่นด้วยเด็ดขาด เดี๋ยวน้ำตาจะเช็ดหัวเข่าเอา\"
\"ฉันว่าคุณเตือนตัวเองเถอะ เพราะเท่าที่ฉันเห็นคุณก็กำลังวิ่งตามเขาอยู่ไม่ใช่เหรอ ถึงได้มาถึงที่นี่\"
\"ใช่ฉันยอมรับ แต่มันคงจะไม่เป็นอย่างนั้นตลอดไปหรอก\"
\"แค่นี้ใช่ไหมที่คุณจะพูด ฉันขอตัว\"
\"เดี๋ยวก่อนสิ ฉันยังพูดไม่จบ\"
\"อะไรอีก\"
\"พ่อแม่เธอกับคุณลุงบรรพตรู้จักกันใช่ไหม\" แพทถามในสิ่งที่ค้างคาใจเพราะเคยได้ยินมาอย่างนั้น
\"ใช่ มีอะไรหรือเปล่า\"
\"เปล่า เพราะอย่างนี้สินะ เธอถึงได้มาทำงานกับภูมิได้\"
\"แล้วแต่คุณจะคิดก็แล้วกัน\"
\"คุณลุงกับพ่อแม่เธอ คงคิดที่จะจับคู่เธอกับภูมิสินะ แต่คงไม่สำเร็จหรอกเพราะภูมิคงไม่คว้าเธอมาเป็นเมียแต่งออกหน้าออกตาหรอก\"
\"แล้วคิดเหรอว่าฉันอยากจะได้ผู้ชายแบบนั้นมาเป็นสามี เท่าที่เห็นก็มีแต่คุณนะฉันขอตัว\" น้ำยิ้มมุมปากแล้วเดินออกไปทันทีโดยไม่สนใจแพทอีก
\"แกว่าฉันเหรอ!\" แพทกำมือแน่นด้วยความโกรธเคือง
ช่วงเที่ยงวันน้ำกำลังนั่งคุยโทรศัพท์กับภพอยู่ที่โต๊ะทำงาน ภูมิก็เดินออกมาเห็นเข้าพอดี ก็เกิดอาการไม่พอใจขึ้นมา ที่หญิงสาวพูดคุยกับปลายสายด้วยความสนิทสนมพร้อมกับหัวเราะร่าใส่ปลายสายด้วยความสนุกสนาน
\"อะแฮ่ม! เธอคุยกับใคร\"
\"แค่นี่ก่อนนะคะ พี่ภพ\" เสียงหวานเอ่ยบอกปลายสาย แล้วกดวางสายทันที
\"ฉันถามว่าเธอคุยกับใคร !\"
\"เพื่อนค่ะ คุณมีอะไรหรือเปล่า\"
\"ฉันไม่เชื่อ\"
\"มันเรื่องของคุณค่ะ ฉันขอตัว\" ร่างบางลุกขึ้นยืนจะเดินออกไปเพื่อทานมื้อเที่ยง
\"เธอยังไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น\" พูดพลางกระชากร่างบางเข้ามากอดไว้
\"อย่ามาแตะต้องตัวฉันนะ! ปล่อย! \" น้ำดิ้นขัดขืน
\"เธอเป็นอะไร! อย่ามาทำสะดีดสะดิ้งหน่อยเลยน่า ทำอย่างกับไม่เคยเอากับฉัน\"
\"ถ้าฉันไม่โดนวางยาอย่าหวังว่าฉันจะยอมนอนกับผู้ชายสกปรกอย่างคุณ\"
\"หึ มันเกิดขึ้นแล้วเธอจะแก้ไขอะไรได้ บอกมาว่าเธอคุยกับใคร\"
\"ฉันว่าคุณอย่ามาหาเรื่องฉันเลย เอาเวลาไปหาตัวการที่ลอบวางยาฉันในผับของคุณให้เจอตัวจะดีกว่า\"
\"เธอไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง บอกมาเธอคุยกับใคร\"
\"ฉันจะคุยกับใครแล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณด้วย คุณไม่ใช่เจ้าชีวิตฉันนะที่จะต้องรู้เรื่องของฉันไปเสียทุกอย่าง \"
\"เธอคุยกับผู้ชายใช่ไหม คงจะเป็นไอ้หน้าจืดที่เธอพาไปนั่งดื่มที่ผับของฉันสินะ\"
\"ใช่แล้วคุณจะทำไม ฉันจะคุยกับผู้ชายคนไหนก็ได้มันเป็นสิทธิ์ของฉัน\"
\"ไม่ได้! \" ภูมิขบกรามแน่น
\"คุณอย่าเห็นแกตัวสิคะ เราเป็นแค่คู่นอนกันเอง ไม่ใช่คนรักหรือแฟน คุณไม่มีสิทธิ์มาห้ามฉัน\"
\"ทำไมฉันจะห้ามไม่ได้ เธออย่าลืมนะว่าถ้าเธอขัดใจฉัน เรื่องที่เธอมีอะไรกับฉันถึงหูผู้ใหญ่แน่\"
\"แล้วคุณจะมาห้ามฉันทำไมไม่ทราบ\"
\"เพราะฉันไม่อยากทับรอยใครยังไงล่ะ\"
\"พูดมาได้ ว่าไม่อยากทับรอยใครแล้วเมื่อคืนที่คุณหิ้วผู้หญิงขึ้นเตียงจนถึงเช้า คุณคงไม่คิดหรอกนะว่าคุณเป็นคนแรกของเธอ\"
\"ได้ ปากดีนักใช่ไหม\" พูดจบภูมิก็ประกบจูบบดขยี้ริมฝีปากบางด้วยความรวดเร็วโดยที่เจ้าตัวไม่ทันได้ตั้งตัว
\"อื้อ\" ร่างบางพยายามดิ้นขัดขืนพร้อมกับใช้มือผลักร่างหนาออกห่างจากตัวแต่ไม่เป็นผลเพราะภูมิใช้มือโอบกอดตัวเธอไว้แน่น พอชายหนุ่มพอใจแล้วก็ปล่อยเธอเป็นอิสระ
\"สกปรก! ทุเรศ! รู้ไหมว่าคุณมันน่ารังเกียจที่สุดเลย!\" น้ำต่อว่าภูมิด้วยความโกรธเกลียด
\"ถ้าเธอยังไม่ยอมหุบปากต่อว่าฉัน ฉันลากเธอไปปล้ำในห้องเดี๋ยวนี้แหละ เอาไหม\"
\"ฉันเกลียดคุณ!\" เดินผ่านหน้าภูมิตรงไปที่ลิฟต์ทันที
ภูมิเดินตามหลังน้ำจนไปถึงร้านอาหารพร้อมกับนั่งลงสั่งอาหารมาทานร่วมโต๊ะกับเธอหน้าตาเฉย น้ำนั่งทานไปเงียบๆ ด้วยความหงุดหงิดในใจ ยิ่งเห็นหน้าชายหนุ่มตรงหน้าก็ยิ่งทานไม่ลง เธอจะไม่ยอมตกเป็นของชายหนุ่มอีก สภาพของผู้หญิงที่ภูมิมีความสัมพันธ์ด้วยเมื่อตอนเช้ายังคงติดตาของเธออยู่
\"จริงๆเรื่องที่เธอถูกวางยา ฉันถามพนักงานทุกคนในผับแล้วนะ ไม่มีใครรู้เรื่องเลยสักคน\"เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น
\"แล้วในภาพในกล้องวงจรปิดล่ะ\" น้ำถามกลับ
\"เท่าที่ฉันดูก็ไม่มีอะไรผิดปกติ จะมีก็แต่ผู้ชายที่พาเธอออกมาจากผับก็แค่นั้นแหละ\"
\"อืม ช่างเถอะ\" น้ำก้มหน้าทานข้าวต่อ
\"คืนนี้ฉันจะไปค้างที่ห้องเธอนะ\"
\"______\" น้ำนั่งนิ่งเงียบไม่ตอบกลับใดๆ
หลังทานมื้อเที่ยงเสร็จน้ำก็กลับขึ้นไปยังชั้นผู้บริหาร โดยมีภูมิตามติดไม่ยอมห่าง จนถึงเวลาประชุมทั้งคู่ก็เข้าร่วมประชุมพร้อมกัน จากนั้นทั้งสองคนก็ไปพบลูกค้าในร้านอาหารแห่งหนึ่งที่ได้นัดหมายกันเพื่อคุยงานกัน ทั้งคู่นั่งรอลูกค้าสักพักลูกค้าสาวสวยก็เดินเข้ามา
\"สวัสดีค่ะคุณภูมิ ขอโทษนะคะ ที่ทำให้รอพอดีรถติดไปหน่อยค่ะ\" ปรางลูกค้าสาวสวยพูดพลางนั่งลงบนเก้าอี้
\"ไม่เป็นไรครับ ผมรอได้\" ภูมิส่งยิ้มให้ลูกค้าสาว
\"งั้นเราเริ่มคุยงานกันเลยดีไหมคะ\"
\"ครับ\"
ระหว่างที่คุยงานการตกแต่งภายในบ้านไป ภูมิก็ส่งสายตาแพรวพราวไปให้ปรางลูกค้าสาวอยู่ตลอดเวลาอย่างเปิดเผย ทั้งคู่ต่างก็มองสบตากันเหมือนอ่านใจกันและกันออก น้ำที่กำลังนั่งจดรายละเอียดต่างๆเกี่ยวกับงานก็ได้แต่นั่งเงียบๆ ไป ไม่นานทั้งคู่ก็คุยกันเสร็จ ภูมิจึงอาสาไปส่งปรางถึงที่รถ ส่วนน้ำก็ยืนรออยู่ที่รถของภูมิเพื่อกลับไปที่บริษัท
พอภูมิกลับมาที่รถทั้งสองคนก็ตรงไปยังบริษัท ระหว่างทางกลับภูมิก็ดูจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษอย่างที่น้ำไม่เคยมาเห็น ถ้าเดาไม่ผิดชายหนุ่มคงจะถูกตาต้องใจกับลูกค้าสาวอย่างแน่นอน ก็ดีเหมือนถ้าเกิดว่าภูมิชอบปรางขึ้นมาเธอจะได้หลุดพ้นจากชายหนุ่มสักที
\"เธอว่าปรางเขาเป็นไงบ้าง\"
\"ก็สวยดีค่ะ\"
\"เธอรู้ไหมว่าปรางเขาเหมือนจินนี่แฟนเก่าฉันเลยทั้งสวยทั้งเก่ง\" ภูมิพูดไปตามความรู้สึก
\"ค่ะ ดูเธอก็เหมาะกับคุณดีนะคะ\"
\"ฉันไม่รู้หรอกนะ ว่าเหมาะหรือไม่เหมาะ แต่ฉันรู้สึกดียังไงก็ไม่รู้มันบอกไม่ถูก มันเหมือนรักแรกพบเลย\"
\"คุณน่าจะลองจีบเธอดูนะ เธออาจจะเป็นเนื้อคู่ของคุณก็ได้\"
\"อืม ความคิดดีนี่ ฉันจะลองดูก็แล้วกัน\"
\"ค่ะ\" รับคำแล้วหันหน้าออกไปทางหน้าต่างมองข้างทาง เธออยากจะรู้เหมือนกันว่าชายหนุ่มจะจริงจังได้สักแค่ไหนกัน
พอไปถึงบริษัทน้ำก็นั่งเคลียร์งานไปจนเสร็จ จากนั้นเธอจึงรีบเก็บของใส่กระเป๋าเพราะมีนัดทานมื้อเย็นกับเข็มและภพต่อ กำลังจะลุกเดินออกไปภูมิก็เดินออกมาจากห้องทำงานพอดี
\"เธอจะกลับแล้วใช่ไหม\"
\"ค่ะ ฉันมีนัดกับเข็ม\"
\"ฉันก็ลืมไปว่าเธอเอารถมาเอง งั้นต่างคนต่างกลับก็แล้วกัน เจอกันคืนนี้นะ\" พูดจบภูมิก็เดินผ่านหน้าน้ำไป
น้ำเห็นอย่างนั้นก็รีบเดินตามหลังชายหนุ่มตรงไปเข้าลิฟต์ ระหว่างอยู่ในลิฟต์ภูมิก็แอบเหลือบมองเรียวขาเนียนที่โผล่พ้นมาจากกระโปรงสั้นรัดรูปของหญิงสาว เขาอยากจะสัมผัสมันเหลือเกิน ตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วแต่ยังไม่มีโอกาสเพราะติดงานจนหัวหมุนเกือบทั้งวัน แต่คืนนี้เขาไม่พลาดแน่เพราะจะได้สัมผัสมันทั้งคืน
\"มานี่!\" มือหนาคว้าแขนเรียวตรงไปที่รถหรูของตัวเองอย่างรวดเร็ว
\"อะไรของคุณเนี่ยฉันเจ็บนะ\"
\"เข้าไป\" พูดพลางเปิดประตูด้านหลังคนขับอ้ากว้าง
\"ไม่ ฉันมีนัดกับเข็ม\" น้ำพยายามสะบัดแขนออกจากการจับกุม
\"ถ้าเธอไม่ยอมเข้าไปดีๆ ฉันจะแก้ผ้าเธอกลางลานจอดรถนี่แหละ\"
น้ำได้ยินอย่างก็รีบเข้าไปนั่งในรถตามที่ภูมิต้องการด้วยความจำใจ ส่วนภูมิก็ตามเข้าไปติดๆแล้วปิดประตูลง พร้อมกับหันไปมองร่างบางที่นั่งอยู่ข้างๆ
\"คุณจะทำอะไร\"
\"ตอนแรกฉันว่าจะรอคืนนี้ แต่ฉันอดใจไม่ไหว\" ขยับเข้าไปประชิดร่างบาง
\"ไม่นี่มันในรถนะ ฉันไม่ยอมเด็ดขาด อีกอย่างฉันว่าถ้าคุณมีความต้องการขนาดนั้น คุณทำไมไม่โทรให้ผู้หญิงคนอื่นๆ มาหาล่ะ\" พูดพลางพยายามเปิดผลักประตูรถ
\"เธออยู่ตรงหน้าฉันแล้ว ฉันจะตามคนอื่นมาอีกทำไมเสียเวลา มานี่\" กระชากร่างบางเข้าโอบกอดไว้ พร้อมกับล้วงเข้าไปในหน้าอกเต่งตึงทั้งสองข้างบีบเคล้นไปมา
\"คุณเห็นฉันไร้ค่ามากถึงขนาดนี้เลยเหรอ ไม่นึกถึงจิตใจฉันบ้างเลย ฉันก็มีศักดิ์ศรีนะ ไม่ใช่ผู้หญิงขายตัวที่คุณอยากจะทำอะไรที่ไหนตรงไหนก็ได้ ฉันอายคุณได้ยินไหม\" น้ำพูดตัดพ้อน้ำตาคลอเบ้า
ภูมิได้ยินอย่างนั้นก็ชะงักนิ่งไปใช่เธอไม่เคยเรียกร้องอะไรจากเขาเลย แต่กลับผู้หญิงพวกนั้นเขาต้องเอาเงินเข้าแลกถึงจะได้ความสุขมา ส่วนผู้หญิงในอ้อมกอดตอนนี้เธอขอแค่เพียงเก็บเรื่องระหว่างเธอและเขาไว้เป็นความลับก็พอ ถ้าเขาจะเอาแต่ใจหาความสุขกับเธอในรถมันคงจะดูแย่เกินไป
\"รีบลงไปสิ เจอกันคืนนี้ก็แล้วกัน\" ยอมคลายอ้อมแขนออกจากร่างบางแต่โดยดี
\"_____\" น้ำเปิดประตูลงจากรถไปเงียบๆ ไม่ตอบกลับใดๆ พร้อมกับน้ำตาไหลอาบทั้งสองแก้ม มือบางยกมือขึ้นปาดทิ้งทันทีไม่ให้ชายหนุ่มเห็น เธอพยายามจะไม่รู้สึกอะไรแต่มันทำไม่ได้จริงๆ ความเสียใจน้อยใจเข้ามาโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัวเลย
น้ำรีบขับรถของตนเองแล่นออกไปทันที โดยมีสายตาคมกริบมองตามรถคันเก่าจนหายลับตาไป เขารู้ว่าน้ำไม่เหมือนกับผู้หญิงคนอื่น จนเขาเดาความรู้สึกของเธอไม่ได้เลย เพราะเธอตั้งป้อมรังเกียจเขาอยู่ตลอดเวลา ขนาดเขาชวนเธอคุยเรื่องผู้หญิงคนอื่นเธอยังยิ้มหน้าระรื่นเห็นด้วยกับเขาทุกอย่างเหมือนไม่ได้มีความรู้สึกอะไรกับเขาเลย แต่มันก็สมควรแล้วล่ะเพราะเขาทำตัวเองทั้งนั้น
พอน้ำไปถึงที่ร้านก็ตรงเข้าไปข้างในร้านก็เจอเข็มกับภพนั่งรออยู่ก่อนแล้ว การแต่งตัวของน้ำที่แปลกไปทำให้เข็มกับภพแอบที่จะแปลกใจหันไปมองหน้ากันไม่ได้เพราะไม่เคยเห็นน้ำแต่งตัวในชุดทำงานแบบนี้เลย แถมยังเป็นกระโปรงสั้นรัดรูปอีกต่างหาก
\"ขอโทษนะ ที่ฉันมาช้า\" น้ำพูดพลางนั่งลง
\"ไม่เป็นไรฉันกับพี่ภพเราพึ่งมาก่อนแค่ไม่กี่นาทีเอง\" เข็มเอ่ยขึ้น
\"งั้นเราก็สั่งอาหารกันเลยสิ\" น้ำหยิบเมนูขึ้นมาเปิดดู
\"น้ำทำไมเธอถึงแต่งตัวเป็นสาวสวยอย่างนี้ล่ะ\" เข็มอดที่จะถามขึ้นมาไม่ได้
\"พอดีมันเป็นชุดทำงานน่ะ\"
\"งานอะไรเหรอ\" เข็มอยากรู้
\"งานเอกสารอะไรพวกนี้แหละ เธอไม่ต้องรู้หรอก\"
\"อะไรกันอยากรู้ก็ไม่ได้\" เข็มทำหน้างอ
\"จะคุยกันแค่สองคนใช่ไหม พี่จะได้กลับ\" ภพเอ่ยขึ้น
\"โทษทีค่ะ สบายดีนะคะพี่ภพ\" น้ำหันไปทางชายหนุ่ม
\"พี่สบายดี พี่ว่าน้ำแต่งตัวเป็นสาวออฟฟิศอย่างนี้ก็สวยไปอีกแบบนะ\"
\"อย่าทำเป็นมาชมหน่อยเลยค่ะ เดี๋ยวน้ำก็ลอยหรอก\" น้ำส่งยิ้มให้ชายหนุ่ม
\"พี่พูดจริงๆ \"
\"รีบสั่งอาหารกันเถอะค่ะ เข็มเริ่มจะหิวแล้ว\"
ระหว่างที่ทั้งสามคนทานอาหารไปก็พูดคุยกันไปตามประสาคนสนิทกันอย่างสนุกสนาน คุยกันไปเรื่อยเปื่อยจนวนมาที่เรื่องของน้ำ
\"ว่าแต่น้ำไม่รับงานถ่ายภาพและโฆษณาพวกนี้แล้วเหรอ \" ภพถามขึ้น
\"ช่วงนี้ยังค่ะ ถึงรับก็มีน้อยมาก กว่าจะมีคนติดต่อมาก็หลายอาทิตย์อยู่กว่าจะมีโผล่มาแต่ละราย\"
\"มีอะไรให้พี่ช่วยก็บอกได้เลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ\"
\"ขอบคุณค่ะ\" น้ำยิ้มรับ
\"แหม เป็นแฟนกันเลยไหมคะ\" เข็มเอ่ยแซว
\"เข็มเธอพูดอะไร\" น้ำหันไปมองหน้าเพื่อน
\"ฉันพูดจริงๆ ต่างคนต่างโสดก็คบกันเลยจะได้แฮปปี้\"
\"พี่ว่าก็ดีเหมือนกันนะ\"
\"พี่ภพ \" น้ำหันไปทางชายหนุ่มแล้วส่ายหน้าเบาๆ
\"พี่ล้อเล่น\" ภพหัวเราะเสียงดัง
\"อย่าล้อเล่นแบบนี้อีกนะคะ เป็นพี่น้องกันก็ดีอยู่แล้วค่ะ\"
\"โอเคครับ\" ภพยิ้มรับ
หลังทานอาหารเสร็จน้ำกับเข็มก็ไปส่งภพที่รถ จากนั้นทั้งสองคนก็ยืนคุยกันต่อ เรื่องที่คุยกันก็หนีไม่พ้นเรื่องส่วนตัวของทั้งสองคน ที่กำลังรบกวนจิตใจของคนทั้งสองอยู่ตลอดเวลา
\"ว่าไงตกลงเธอทำงานที่ไหนกับใครกันแน่\" เข็มถามขึ้น
\"เธอไม่ต้องรู้หรอกน่า\"
\"ก็ได้ งั้นเธอก็ไม่ต้องมาอยากรู้เรื่องของฉันนะ\" เข็มเมินหน้าหนี
\"ได้ไง เธอกับคุณคริสเป็นไงบ้าง\"
\"ไม่บอก ฉันกลับล่ะ\"เข็มเดินหนีน้ำไปอีกทาง
\"เดี๋ยวก่อนสิเข็ม ฉันบอกก็ได้\"
\"เล่ามา\" เข็มหยุดเดินทันที
\"คือฉันทำงานเป็นเลขาคุณภูมิ เธอไม่ต้องถามนะว่าเพราะอะไร ฉันยังไม่อยากจะตอบอะไรตอนนี้\"
\"อืม ก็ได้ถ้าเธอไม่สบายใจฉันก็จะไม่เซ้าซี้ถามอีก\"
\"แล้วเธอกับคุณคริสล่ะ\"
\"ก็คบกันไปเรื่อยๆ นั้นแหละ \"
\"ดีแล้วล่ะ ฉันเห็นเธอมีความสุขฉันก็ดีใจด้วย\"น้ำส่งยิ้มให้เข็ม
\"ขอบใจจ้ะ\" เข็มยิ้มรับ
\"ฉันว่าเราแยกย้ายกันกลับดีกว่า ฉันเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว\" น้ำทำหน้างอ
\"คุณภูมิคงจะใช่งานเธอหนักล่ะสิท่า\" เข็มเอ่ยแซวเพื่อน
\"อย่าพูดถึงเขาได้ไหม ฉันไม่อยากจะได้ยิน\"
\"จ้ะ ฉันกลับก่อนนะ คุณคริสเขารออยู่\"เข็มเดินไปเปิดประตูรถ
\"ไปเถอะกลับดีๆ นะ\" น้ำโบกมือให้เพื่อน
พอเข็มแล่นรถออกไปน้ำก็ขึ้นไปนั่งบนรถด้านคนขับ นั่งชั่งใจอยู่นานว่าเธอจะกลับไปที่คอนโดหรือว่าที่บ้านสุดท้ายเธอก็ได้ข้อสรุปอยู่ในใจ น้ำตัดสินใจขับรถตรงไปยังบ้านของตนเอง เพราะไม่อยากจะเห็นหน้าภูมิในตอนนี้และที่สำคัญเธอรู้ว่าถ้ากลับไปที่คอนโดภูมิก็จะมาหาความสุขตักตวงจากตัวเธออีกอย่างแน่นอน ซึ่งเธอยังไม่พร้อมในตอนนี้
น้ำเข้าไปเอ่ยทักทายพ่อกับแม่ในห้องนั่งเล่นและพูดคุยด้วยสักพัก ก็ตรงขึ้นไปยังห้องของตนเองเพื่ออาบน้ำพักผ่อนอย่างที่ตั้งใจเอาไว้ตั้งแต่แรก
ช่วงดึกทางด้านภูมิหลังจากที่กลับมาจากผับก็ตรงไปยังห้องน้ำทันทีพร้อมกับกดกริ่งหน้าห้องเพื่อเรียกคนข้างในให้เปิดประตูให้แต่กลับไม่มีใครมาเปิดประตูให้แถมยังเงียบเหมือนไม่มีคนอยู่ ภูมิพยายามเรียกชื่อน้ำแต่ไม่มีการตอบกลับใดๆเลย เขาจึงหยิบมือถือขึ้นมาโทรออกหาเธอ พอน้ำเห็นสายเข้าเป็นเบอร์ของภูมิเธอก็รีบปิดเครื่องหนีทันที เพราะไม่อยากจะคุยกับชายหนุ่มตอนนี้
\"บ้าจริง! น้ำเธอกล้าปิดเครื่องหนีฉันเลยเหรอ ยัยตัวแสบ\" ภูมิขบกรามแน่นด้วยความโกรธ
ก่อนที่ภูมิจะกลับไปที่ห้องของตัวเองก็กดกริ่งตรงหน้าห้องน้ำรัวๆ อีกครั้งด้วยความโมโหที่เธอไม่อยู่ในห้อง ภูมิทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาทันทีที่ถึงห้องตนเอง พร้อมกับกดโทรหาน้ำอีกครั้งและก็เหมือนเช่นเคยเธอยังคงปิดเครื่องอยู่เหมือนเดิม ถ้าจะให้เดาเธอคงจะกลับไปที่บ้านอย่างแน่นอน กลับมาก่อนเถอะเขาจะลงโทษเธอให้สาสมโทษฐานที่ทำให้เขาหัวเสียคิดว่าจะได้เชยชมเธอในคืนนี้แต่กลับต้องมานั่งกินแห้วเสียนี่ ภูมินึกคิดอยู่ในใจ
已经是最新一章了
加载中
