ตอนที่361 โชคดีที่เป็นคุณ

ตอนที่361 โชคดีที่เป็นคุณ เมื่อได้ยินเสียง จิดาภาก็พยักหน้า เพื่อบอกกับจิรภาสว่าตัวเองไม่เป็นอะไร เธอกังวลว่าจิรภาสจะสาดความโกรธไปยังผู้บริสุทธิ์ด้วย แต่คนที่อยู่เบื้องหลังจะต้องถูกจับให้ได้เป็นแน่ ผู้กำกับละทีมงานหลายคนต่างเดินเข้าในห้องผู้ป่วยพร้อมกัน เมื่อเห็นสีหน้าโกรธจัดของจิรภาส ก็ต่างก้มหน้าหลบด้วยความตื่นตระหนก “จิดาภา คุณดีขึ้นแล้วหรือยังครับ” จิดาภาพยักหน้า “ค่ะ...” “เช่นนั้นก็ดีแล้วครับ... ตอนนี้ได้มีคนลงไปตรวจสอบเรื่องราวแล้วครับ เดี๋ยวก็คงรู้ผลโดยเร็ว” ผู้กำกับกล่าวเสียงสั่น ไม่กล้าสบตากับจิรภาสแม้แต่น้อย “ส่วนเรื่องการถ่ายทำ...” “ฉันพักไม่กี่วันก็กลับไปที่กองถ่ายได้แล้วค่ะ” จิดาภากล่าวอย่างหนักแน่น เมื่อเทียบกับสมภพแล้ว บาดแผลของเธอไม่ได้ถือว่าร้ายแรงเลย และทางทีมงานในตอนนี้คงกำลังกังวลเป็นอย่างมาก หากจะเปลี่ยนคน ก็ต้องได้รับการยินยอมจากจิรภาสเสียก่อน เมื่อผู้กำกับได้ยินเช่นนั้น ก็กล่าวเสียงสั่นด้วยความตื่นตระหนก “ไม่เป็นไรครับ คุณพักผ่อนเถอะ ผมสามารถถ่ายฉากของคนอื่นก่อนได้ เพราะสมภพก็ต้องใช้เวลาพักผ่อนเช่นกัน และเมื่อดูตามกำกับการถ่ายทำแล้ว พวกคุณในตอนนี้ได้ถ่ายเกินกว่ากำหนดการแล้ว พักผ่อนได้อย่างสบายใจเลยครับ” ผู้กำกับถูมือไปมา ก่อนจะเสริมขึ้นมาอีกประโยค “ตอนนี้เรื่องได้หลุดออกไปแล้ว ข้างนอกคงกำลังโกลาหลหันมาก คงจะต้องขอให้ท่านประธานจิรภาสออกหน้าชี้แจงให้ด้วยครับ” เมื่อวิเคราะห์ข่าวแล้วก็จะเห็นได้อย่างชัดเจน เป้าหมายของผู้ที่ลงมืออยู่เบื้องหลังคือจิดาภา ประจวบเหมาะกับคนที่ถ่ายคู่กับเธอในฉากนั้นคือสมภพ ดังนั้นจึงไม่เกิดเหตุการณ์ที่ร้ายแรงขึ้น ไม่เช่นนั้นแล้ว... “ก้อนหินที่เป็นคนรับผิดชอบอุปกรณ์ประกอบฉากในวันนั้นหายไป ตอนนี้ผมให้คนพยายามติดต่อเขาให้ได้อยู่ครับ” “ฉันอยากเห็นข่าวล่าสุดค่ะ” จิดาภานั่งอยู่บนเตียงผู้ป่วย และมองทุกคนด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง “พวกคุณกลับไปก่อนเถอะ เธอต้องการการพักผ่อน” จิรภาสไม่ต้องการให้จิดาภาเห็นโพสต์ไร้สาระพวกนั้น จึงลุกขึ้นและทำการส่งแขก ผู้กำกับพยักหน้า “ครับ หากมีอะไรที่ต้องการก็ติดต่อมาทางพวกเราได้ครับ” ทางกลุ่มผู้กำกับเมื่อเห็นจิดาภาไม่ได้เป็นอะไรมากก็เบาใจ ไม่อย่างนั้นคงกลายเป็นการยั่วโทสะจิรภาส และพวกเขาก็ไม่จำเป็นจะต้องถ่ายทำต่ออีกต่อไป เมื่อรอจนพวกเขาไปจนหมด จิดาภาก็เอ่ยถามจิรภาสเสียงแผ่ว “ข่าวที่หลุดไปข้างนอกมันกลายเป็นอย่างไรคะ” เธอมองออกว่าผู้กำกับนั้นมีท่าทีเป็นกังวล... “ผมจัดการได้ คุณแค่พักผ่อนอย่างวางใจพอครับ...” จิรภาสกอบกุมมือของจิดาภาไว้ จิดาภาเงียบไปอึดใจ ก็เงยหน้าขึ้นมาถามอย่างจริงจัง “เรื่องมันตึงมือมากเลยใช่หรือไม่คะ” “ผมทนไม่ได้ที่มีคนลงมือกับคุณ ตอนที่เห็นพวกคุณล้มลงไปด้วยกัน ผมอยากจะรับมันไว้แทนคุณทั้งหมด” น้ำเสียงของจิรภาสแค่นเสียงต่ำ เขาไม่รู้ว่าจะอธิบายความเจ็บและความโกรธในใจนี้อย่างไร “หากเกิดเรื่องอะไรกับคุณขึ้นมาจริงๆ ผมคงบังคับตัวเองไว้ไม่ได้จริงๆ ...” จิดาภาไม่ได้พูดอะไร เพียงยื่นสองแขนออกไปโอบกอดเขาไว้เท่านั้น “ต่อจากนี้ฉันจะดูแลตัวเองให้ดี ปกป้องตัวเองให้ดี จะไม่ทำให้คุณต้องกังวลใจอีกแล้ว” ความห่วงใยที่พวกเขามีให้ต่อกันมันเกินกว่าที่พวกเขามีให้ต่อตัวเองแล้ว หากพวกเขาคนใดคนหนึ่งไม่สบาย อีกคนหนึ่งย่อมเป็นกังวลอย่างมาก ครั้งนี้จิดาภาได้รับอันตรายจนเกือบถึงแก่กรรม และตอนนั้นจิรภาสก็อยู่ ณ ที่นั้นด้วย... เธอเคยสัญญาไว้ว่าจะดูแลตัวเองให้ดีก่อนที่จะเข้าร่วมกองถ่าย แต่กลับกลายเป็นเช่นนี้ไปได้ “จิรภาสคะ ฉันอยากจะทานอะไรสักหน่อย” “ครับ ผมจะไปเตรียมให้” จิรภาสลูบมือของเธอไปมา เมื่อกล่าวจบก็หันหลังออกจากห้องพักผู้ป่วยไป จิดาภาหลุบตาลง ก่อนจะหยิบมือถือที่อยู่ข้างตัวขึ้นมา มีหลายสายที่ไม่ได้รับ เป็นสายจากพี่นัฎและจาริณีทั้งสิ้น ดูเหมือนว่าเรื่องราวกำลังร้ายแรงเป็นอย่างมาก จิดาภาคิดใคร่ครวญ ก่อนจะโทรกลับไปหาจาริณี “เธอเป็นอย่างไรบ้าง แล้วมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่” “ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน ท่านประธานจิรภาสได้อยู่กับเธอไหม” “แล้วกับสมภพมันคือเรื่องอะไรกัน” “เธอรัวถามมาเสียมากมายในครั้งเดียว แล้วแบบนั้นฉันควรตอบอันไหนก่อนดี ฉันไม่เป็นอะไร สบายใจได้ ส่วนสมภพได้รับบาดเจ็บ แต่ไม่ได้อันตรายถึงชีวิต” จาริณีที่ได้ยินจิดาภาพูดเช่นนี้ ก็เริ่มเบาใจ “ตอนที่ฉันเห็นข่าวฉันมึนไปหมดเลย ทำไมถึงมีคนเลวได้ถึงขนาดนั้นกัน นักข่าวที่โดนซื้อตัวก็ออกข่าวว่าเธอเป็นนักแสดงหายนะ แม้แต่พวกหมอดูก็ยังกระโดดมาร่วมด้วย เธอมีคนที่กำลังสงสัยอยู่ในใจหรือไม่” “ตอนนี้ยังคิดไม่ออก...” จิดาภาส่ายหน้า ต่อให้ตามหาคนที่รับผิดชอบอุปกรณ์ประกอบฉากในวันนั้นได้ ก็คงจะสาวความอะไรไม่ได้เช่นกัน คนที่อยู่เบื้องหลังนี้จะเป็นใครกัน “อยู่ในวงการนี้มานานหลายปี นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นคนลงมือเช่นนี้...” ยังไม่ทันจะกล่าวจบ ทันใดนั้นในหัวของจิดาภาก็นึกชื่อหนึ่งขึ้นมาได้ เป็นไปได้หรือไม่ จนกระทั่งจิรภาสกลับมาหาเธอพร้อมโจ๊ก จิดาภาทานไปนิดหน่อยอย่างว่าง่ายเพื่อเพิ่มพลัง หลังจากนั้นก็เอ่ยปากคุยกับจิรภาส “ตอนนี้ฉันก็เริ่มฟื้นตัวขึ้นมาบ้างแล้ว ฉันอยากไปดูอาการสมภพจังค่ะ อย่างไรเขาก็ช่วยชีวิตฉันไว้” “เขาอยู่ที่ห้องพักข้างๆ ครับ แต่... ก็มีคนคอยดูแลเขาอยู่” จิรภาสประคองจิดาภาลุกขึ้นนั่ง และให้เธอดื่มน้ำร้อนตามหนึ่งแก้ว ถึงจะวางใจ “ใครคะ คนในกองถ่ายหรือ” เมื่อได้ยินคำถามของจิดาภา จิรภาสก็ส่ายหน้า “เป็นเจนจิราครับ เพราะสมภพทำเพื่อช่วยคุณจนได้รับบาดเจ็บ ให้ผู้ช่วยชั่วคราวของคุณไปดูแลก็สมเหตุสมผลแล้ว” “สมภพ... กับเจนจิราหรือคะ” “เขาออกปากบอกเองครับ” จิรภาสเอ่ยอธิบาย “เขาไม่ชอบใกล้ชิดกับผู้หญิงก็จริง แต่หากไม่ได้ชอบจริงๆ ก็คงไม่ขยับเข้าใกล้เช่นนี้ ผมเข้าใจความเป็นเขานะครับ ไม่รังแกเจนจิราหรอกครับ... ความจริงผมกับเขาเป็นญาติกันครับ” “ญาติหรือครับ” จิดาภาพลันเข้าใจในทันที ว่าเหตุใดคนที่ค่อนข้างละเอียดอ่อนกับนักแสดงสมทบอย่างสมภพ ถึงไม่คัดค้านการเข้าร่วมกองถ่ายของเธอ “ไม่ใช่เหตุผลนี้เสียทีเดียว หากไม่ใช่คนที่เขายอมรับ ใครก็ไม่สามารถไปเปลี่ยนความคิดของเขาได้ทั้งนั้นครับ” จิดาภาพยักหน้า กุมแก้วน้ำร้อนในมือก่อนจะหัวเราะ “ไม่แปลกใจแล้วค่ะ เพราะฉันมักจะรู้สึกว่าพวกคุณสองคนนั้นมีบางส่วนที่คล้ายคลึงกัน” “ครับ นี่ก็ดึกมากแล้ว ควรพักผ่อนนะครับ คืนนี้ผมจะอยู่ดูแล้วคุณ ตะโกนเรียกผมได้ตลอดนะครับ” จิรภาสตัดสินจะให้หมอเข้าตรวจจิดาภาอีกครั้งในวันรุ่งขึ้น เขาต้องการมั่นใจว่าเธอจะไม่เป็นอะไรจริงๆ จิดาภาที่ได้ยินเช่นนั้นก็พยักหน้า นอนราบไปกับเตียงก่อนจะหลับตาลง “จิรภาสคะ ความจริงฉันนึกถึงคนที่นาสงสัยได้หนึ่งคน...” “ผมจะไปตรวจสอบครับ” เมื่อได้ยินคำตอบของเขา ริมฝีปากของจิดาภาก็แย้มยิ้มน้อยๆ เธอชื่นชอบความใจสื่อถึงกันมากจริงๆ หลายๆ คำ เธอเองก็ไม่จำเป็นต้องพูด ไม่จำเป็นต้องอธิบาย จิรภาสก็เข้าใจทั้งหมดในทันที “คุณเข้าใจฉันมากจริงๆ ค่ะ” “นั่นเพราะผมใช้ทั้งใจกับคุณ” จิรภาสช่วยคลุมผ้าห่มให้กับเธออย่างหนาแน่น “หากฉันไม่ใช่ภรรยาของคุณ ในตอนนี้คุณก็คงไม่ต้องมาอยู่ข้างเตียงในห้องพักผู้ป่วยเล็กๆ นี้หรอกค่ะ...” อย่างไรเขานั้นก็เป็นถึงประธานบริษัทเค.เอฟ “โชคดีที่คุณเป็นภรรยาของผม เช่นนั้นผมก็ไม่รู้จริงๆ ว่าจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่อย่างไร”