ตอนที่372 คนที่ควรขอโทษไม่ใช่เธอ

ตอนที่372 คนที่ควรขอโทษไม่ใช่เธอ “เป็นลูกที่ทำให้เรื่องมันยุ่งยาก เธอแต่งเข้ามาในตระกูลวีรภัทรเมธีตั้งหลายปีดีดัก ลูกยังไม่ยอมรับเธออีกหรือ ตอนนี้เธอคงเหลือทนแล้ว...” ใบหน้าของวรพลขาวซีด พร้อมคำรามลั่น “หากเธอไปพูดอะไรไปกับนักข่าว ต้องไม่มีใครรับผลลัพธ์ของมันได้แน่” “คุณพ่อกำลังพูดอะไรกัน เธอมีไม้ตายที่จะจัดการครอบครัวของเราได้อยู่อย่างนั้นหรือ” “รีบไปห้ามเธอเสีย ไม่อย่างนั้นครอบครัวของเราจบสิ้นแน่” วรพลรีบวิ่งออกไปทันที เพียงแต่เขาไม่รู้ว่าจะไปตามหารุจาภาที่ไหน ในเวลานี้ รุจาภาก็ใกล้จะพบปะกับบรรดานักข่าวแล้ว ญาณิดาที่เห็นวรพลร้อนรน ก็คิ้วขมวดเล็กน้อย “สุดท้ายมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่” ผู้ช่วยที่อยู่อีกข้างก็ได้แต่ปิดปากเงียบ “เธอจะพบกับนักข่าวก็ให้พบไปสิ ฉันไม่เชื่อว่าเธอจะคายความลับให้กับพวกนักข่าวเด็ดขาด หลายปีที่ผ่านมา มีหรือที่ตระกูลวีรภัทรเมธีของพวกเราจะควบคุมเธอไว้ไม่ได้” เธอไม่คิดจะไปห้ามรุจาภา... ก็แค่เมียน้อยคนหนึ่งจะสร้างเรื่องให้ใหญ่ได้ขนาดไหนกัน ข่าวคราวที่รุจาภาจะพบปะกับนักข่าวถูกกระจายไปอย่างรวดเร็ว จิรภาสคิดว่าคนของตระกูลวีรภัทรเมธีจะรีบมายังสถานที่นี้เพื่อขัดขวาง แต่พวกเขากลับไม่ได้ทำเช่นนั้น หรือต่อให้พวกเขามาห้าม จิรภาสก็จะให้รุจาภาได้พูดในสิ่งที่อยากพูดออกไปทั้งหมด วันนี้ไม่มีใครขวางเธอได้อีกแล้ว ในสายตาของจิรภาส มีเพียงการออกตัวของรุจาภาเท่านั้น ที่จะทำให้ความสัมพันธ์แม่ลูกของเธอกับจิดาภาทุเลาลง เพื่อจิดาภา เขายอมทำทุกอย่าง วรพลรีบตรงมายังโรงแรมด้วยความบ้าคลั่ง แต่ก็ไม่ทันเวลาเสียแล้ว บ่ายสามโมงวันนี้ รุจาภาและจิลลาผู้เป็นเพื่อนสนิท ได้มาพบปะกับนักข่าวด้วยกันที่ห้องประชุมเล็กของโรงแรม และจิดาภาได้มาถึงโรงแรมพร้อมกับจิรภาส แต่เพราะไม่ต้องการให้นักข่าวจำได้ พวกเขาจึงเปิดห้องที่อยู่ใกล้ๆ กับห้องประชุมเล็ก รุจาภาที่เห็นนักข่าวมากันอย่างมากมาย ก็เริ่มตื่นเต้น จิลลาลูบมือของเธอ “เป็นเพื่อนร่วมงานที่ฉันคุ้นเคยทั้งนั้น เธอทำใจให้สบายและพูดออกไปอย่างกล้าหาญได้เลย พวกเขาจะเขียนข่าวตามความเป็นจริง เพื่อเป็นพยานให้กับเธอ” นักข่าวที่มากันที่นี่ ต่างมาเพราะฐานะคุณนายของตระกูลวีรภัทรเมธี และมาเพราะจิดาภา ช่วงนี้ข่าวคราวเรื่องที่จิดาภาเลี้ยงปีศาจได้หายไปแล้ว แต่เพราะตัวเธอนั้นยังคงยังคงติดยอดการค้นหา ไม่ว่าใครก็ไม่อยากพลาดโอกาสที่จะทำข่าวใหม่เช่นนี้ไปได้ รุจาภาสูดลมหายใจลึกๆ ก่อนจะลุกขึ้นยืนและกล่าวกับนักข่าว “ขอขอบคุณทุกคนที่มากันนะคะ” นักข่าวทุกคนต่างยกกล้องกันขึ้นมา และเล็งไปยังใบหน้าของรุจาภา “ฉันชื่อรุจาภา เป็นลูกสะใภ้ของท่านประธานบริษัทLGD ลูกสาวของฉันคือจิดาภา นักแสดงที่มีชื่อเสียงในสายตาของพวกคุณ วันนี้ที่ฉันได้เชิญพวกคุณมา เพื่อกล่าวถึงเรื่องที่ไม่พูดไม่ได้เพียงไม่กี่ประโยค” นักข่าวที่มีประสบการณ์กับเรื่องใหญ่โต เมื่อได้เห็นท่าทางของรุจาภาในตอนที่พูด ก็รับรู้ถึงสถานการณ์ที่ผิดแปลกไปทันที “ดูเหมือนตระกูลวีรภัทรเมธีจะเกิดเรื่องจริงๆ แล้ว” “เธอมาตัวคนเดียว และข้างกายก็ไม่มีคนของตระกูลวีรภัทรเมธีแม้แต่คน หรือจะเป็นเรื่องเมียน้อยที่เพิ่งผ่านไปไม่นานกัน” “ฉันจำได้ว่าตระกูลวีรภัทรเมธีเคยออกมายอมรับเรื่องนี้แล้ว...” นักข่าวเริ่มถกเถียงกัน การพบปะในวันนี้เต็มไปด้วยความน่าสนใจ โดยเฉพาะ เรื่องที่เกี่ยวกับจิดาภา ตั้งแต่ที่กลับเข้าวงการมา ทุกการกระทำของจิดาภาก็เป็นที่จับตามอง และยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลยว่าการที่แม่ผู้ให้กำเนิดเธอออกมาพบปะกับผู้สื่อข่าวในวันนี้จะเป็นอย่างไร “ฉันรู้ว่าเมื่อไม่นานมานี้ ตระกูลวีรภัทรเมธีได้ออกมายอมรับข่าวเรื่องที่ฉันเป็นเมียน้อย ฉันแต่งเข้าตระกูลวีรภัทรเมธีมาจวนจะยี่สิบปีแล้ว ดังนั้นทุกคนจึงต่างคิดว่าฉันคือเมียน้อย แม้แต่ตัวฉันเองก็ถูกบังคับอย่างไร้เหตุผล และทำได้แต่จำนนต่อมันทั้งหมด แต่เดิมฉันอยากจะเก็บเรื่องไว้จนถึงวันตาย แต่เรื่องเหล่านี้มันสร้างบาดแผลที่ไม่มีวันรักษาได้ให้กับลูกสาวของฉัน ฉันถึงได้รู้ว่าฉันจะเงียบต่อไปไม่ได้อีกแล้ว” “เพื่อฉันแล้ว เธอยอมแยกจากตระกูลวีรภัทรเมธี ออกมาใช้ชีวิตในสังคมเพียงลำพัง ระหกระเหินมาไม่น้อยนักกว่าที่จะมีวันนี้ได้ และฉันที่เป็นแม่ของเธอ ฉันละอายแก่ใจนักที่ไม่เคยทำหน้าที่นั้นเลย ฉันจึงไม่อยากเป็นภาระให้กับลูกสาวของฉันอีก” สองตาของรุจาภาเริ่มเอ่อคลออีกครั้ง น้ำเสียงฟังดูสั่นเทา “แล้ววันนี้คุณจะมาพูดอะไร ขอโทษกับทุกคนหรือ” มีเสียงนักข่าวคนหนึ่งตะโกนขึ้นมา รุจาภากำไมโครโฟนในมือไว้แน่น ก่อนจะกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง “ไม่ค่ะ ฉันไม่ได้มาเพื่อขอโทษ” “ฉันมาเพื่อแถลงไข และไม่ให้ลูกสาวของฉันโดนคนอื่นทำร้ายอีก” “คุณกำลังหมายถึงเรื่องก่อนหน้านี้ที่คุณจิดาภาประสบอุบัติเหตุในกองถ่ายหรือคะ” ทันใดนั้นนักข่าวทุกคนก็นึกถึงข่าวเรื่องกองถ่ายของคนป่าเถื่อนตอนคืน... “ความจริง ภรรยาคนแรกของสามีของฉันไม่ใช่ปวีราลูกสาวของบริษัทออลล่า คอนซัลติ้งอย่างที่ทุกคนรับรู้กัน” ในตอนนี้เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดในถูกเผยแพร่บนโทรทัศน์แล้ว และท่านจิรชยาที่อยู่ในออฟฟิศก็ได้เห็นมันทั้งหมด “ท่านประธานครับ ให้ไปขวางหรือไม่ครับ” ผู้ช่วยเอ่ยถาม เพียงแค่โทรศัพท์ ช่องโทรทัศน์ที่ต้องเห็นแก่หน้าของตระกูลวีรภัทรเมธีก็จะหยุดถ่ายทำในทันที ท่านจิรชยาหลับตาลง พร้อมกับไอเล็กน้อย "ไม่ต้องหรอก อย่างไรมันก็ต้องเกิด ปิดอย่างไรก็ปิดไม่ได้ ฉันเองก็อยากฟังว่าเธอต้องการพูดอะไร ชะตากรรมของพวกเด็กๆ ก็อยู่ในกำมือของพวกเขาเอง หากเกิดเรื่องขึ้นในภายหลัง ฉันเองก็คงตามควบคุมไม่ได้" รุจาภากล่าวประโยคนั้นจบ บรรยากาศในงานก็หนักอึ้งไปทันที นักข่าวทุกต่างจับจ้องกล้องไว้ที่เธอ และกำลังรอว่าเธอกำลังจะพูดอะไรต่อ ทุกคนต่างตื่นเต้น ใคร่รู้ว่ารุจาภาจะพูดความลับที่น่าตื่นตะลึงเช่นไร และนึกใคร่รู้ว่าเธอจะแถลงไขเรื่องลูกเมียน้อยของจิดาภาอย่างไร รุจาภาหยิบหลักฐานทั้งหมดที่ได้เตรียมไว้นานแล้วออกมาโชว์ ทะเบียนสมรสของเธอกับพ่อของจิดาภา รูปครอบครัวสามคน และหลักฐานอื่นๆ ... “ฉันแต่งงานกับเขา ก่อนที่เขาจะไปไล่ตามลูกสาวของบริษัทออลล่า คอนซัลติ้งคนนั้น ตอนที่ฉันตั้งท้องลูกของเขา เขายังไม่รู้จักปวีราด้วยซ้ำ” “จิดาภาไม่ใช่ลูกคนแรกของพวกเรา ก่อนหน้าที่เธอจะเกิด พวกเราได้มีลูกสาวอีกหนึ่งคน เพียงแต่เธอได้จากไปตั้งแต่เล็กเพราะโรคร้าย” “การสูญเสียเด็กคนหนึ่งไปมันสร้างผลกระทบต่อฉันเป็นอย่างมาก ฉันที่หดหู่จึงไม่ทันได้สังเกตความเปลี่ยนไปของสามีของตัวเอง ด้วยความสัมพันธ์ทางตระกูล เขาจึงได้รู้จักลูกสาวของบริษัทออลล่า คอนซัลติ้ง เพื่อยังคงยึดสิทธิ์ในการสืบทอดตระกูล เขาแอบไปพบกับปวีราลับหลังฉัน และลูกทั้งสองคนอีกด้วย” “ทั้งๆ ที่เขารู้ดีว่าฉันกำลังตั้งท้องจิดาภา แต่เขาก็ยังยืนยันที่จะหย่ากับฉัน ฉันไม่ต้องการเห็นผู้ชายที่ฉันเคยรักมากเป็นไอ้โง่ ดังนั้นฉันจึงเซ็นหย่าในที่สุด” “ไม่มีผู้หญิงคนไหนทนรับได้ที่สามีนอกใจหรอกค่ะ...” “ฉันเกลียดความใจร้ายของเขา และเกลียดความอ่อนแอของตัวเอง ในตอนที่จิดาภาได้ห้าขวบ เขาก็กลับมาหาฉันอีกครั้ง บอกอยากมอบครอบครัวที่สมบูรณ์แบบให้กับลูก และฉันก็เชื่อในคำพูดของเขา” “ในตอนที่เขาแอบมีลูกสองคนกับปวีรา ผู้ใหญ่ในบ้านของพวกเขาทั้งสองไม่ได้รับรู้ด้วยซ้ำ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงไม่ยอมให้ฉันบอกเหตุผลของเรื่องนี้ออกไป เขากลัวว่ามันจะทำร้ายลูกทั้งสามของเขา”