ตอนที่380 เซ็นสัญญาไปเสียแล้ว

ตอนที่380 เซ็นสัญญาไปเสียแล้ว “ผู้จัดการจิรภาสซ่อนจิดาภาของพวกเราไว้ที่ไหนกัน” “หรือว่ากำลังวางแผนจะทำอะไรอยู่ใช่ไหม...” เมื่อเห็นโพสต์เหล่านั้น จิดาภาก็ยิ่งแย้มยิ้ม ถ่ายรูปตัวเองภายในบ้าน ก่อนจะเคลื่อนไหวในหน้าบัญชีของจิรภาส “เธอสบายดี” ..... หลังจากที่ได้เข้าร่วมกองถ่าย เจนจิราถึงได้รู้ว่าเค.เอฟได้มอบผู้ช่วยคนใหม่ให้กับจิดาภาแล้ว แต่เดิมเธอคิดไปว่าตัวเองมาเพื่อดูแลสมภพไม่กี่วันเท่านั้น พอเข้าร่วมกองถ่ายแล้ว เธอก็จะได้กลับไปอยู่ข้างกายจิดาภา เป็นผู้ช่วยเช่นเดิม เพียงแต่ตอนนี้ตำแหน่งนั้นได้มีคนอื่นเสียแล้ว ความจริงเธอก็มาแทนที่เพียงชั่วคราวเท่านั้น ผลลัพธ์ในตอนนี้ก็ไม่ได้ต่างจากที่คิดไว้ แต่เธอกลับรู้สึกสูญเสียอย่างพูดไม่ออกบอกไม่ถูก... “กำลังคิดอะไรอยู่” สมภพ ที่อยู่ข้างๆ ตะโกนเรียกเธอ “ฉันเพิ่งทราบเรื่องที่พี่จิดาภามีผู้ช่วยคนใหม่ค่ะ ภายหลังที่นี่ก็ไม่ต้องการฉันแล้ว ฉันควรไปได้แล้ว” เจนจิราก้มหน้าหลบ พร้อมกล่าวอย่างใจหาย “ถ้าคุณไป แล้วผมล่ะ” สมภพยืนขวางเบื้องหน้าของเธอ “เธอมีผู้ช่วย ส่วนผมไม่มี เช่นนั้นคุณอยู่เป็นผู้ช่วยของผมดีหรือไม่ ให้เธอได้เห็นว่าคุณนั้นฉลาด และมีความสามารถขนาดไหน และทำให้เธอรู้สึกเสียใจที่ไม่เลือกคุณ” เจนจิรานิ่งงัน... เธอไม่ได้ใส่ใจกับตำแหน่งผู้ช่วยนี้แม้แต่น้อย แต่เธอดีใจที่ได้อยู่ร่วมกับศิลปินที่เธอชื่นชมในทุกๆ วัน แต่เรื่องเปลี่ยนตัวผู้ช่วย จิดาภากลับไม่บอกเธอแม้แต่คำ หรือว่าในใจของจิดาภา เธอก็แค่คนๆหนึ่งที่จะมีหรือไม่มีก็ได้กัน... ความรู้สึกของการถูกเมินเฉยนั้นน่าเศร้ามากจริงๆ “ช่างมัน คุณคงจะพูดว่าไม่ได้ ผมเองก็ไม่อยากบังคับคุณ” กล่าวจบ สมภพ ก็เตรียมจะจากไปอีกทาง “มือของคุณ...” “คุณไม่ต้องกังวลหรอก คุณเองก็ไม่ใช่ผู้ช่วยของผม” สมภพตอบกลับส่งๆ เจนจิราคิ้วขมวด ใคร่ครวญก่อนจะพูด “ก็ได้ ฉันจะเป็นผู้ช่วยของคุณ” “ดีเลย อย่างนั้นเซ็นสัญญากัน” “.....” “แน่นอนว่าจะต้องมีการเซ็นสัญญาก่อน ซึ่งผมเตรียมไว้พร้อมแล้ว” เจนจิราไม่คิดว่าจะได้เห็นท่าทีที่กระตือรือร้นเช่นนี้จากเขา แต่อย่างไรก็ตามนี่หมายความว่าเขาคิดจะให้เธอเป็นผู้ช่วยของตัวเองแต่แรกแล้วใช่หรือไม่ มิฉะนั้นเอาเวลาไหนไปเตรียมสัญญาฉบับนี้กัน “ฉันขอดู...” “เซ็นไปเถอะครับ การเป็นผู้ช่วยของผมยังต้องคิดอีกหรือ” สมภพเปิดไปยังหน้าสุดท้ายของสัญญาและยื่นปากกาให้กับเจนจิรา เจนจิราคิดไปคิดมาก็รู้สึกว่าจริง ดาราใหญ่เช่นเขาย่อมมีผู้ช่วยหลายคน รอจนเขาหาคนที่เหมาะสมกว่าเธอได้ วันนั้นก็คงถอดเธอไปเอง หากในเวลานั้นเจนจิรากวาดตามองมากอีกสักนิด จะพบว่าระยะเวลาในสัญญานี้ไม่ได้เหมือนกับของทั่วไปเลยสักนิด... สมภพที่อยู่ด้านข้าง เมื่อเห็นว่าเธอเซ็นชื่อเสร็จแล้ว ก็คว้าสัญญาจากไปทันที หลังจากนั้น เขาก็อารมณ์ดีไปทั้งวัน หลังจากนั้นชั่วครู่ จิดาภาก็พาผู้ช่วยคนใหม่เข้ามา เพื่อให้ความร่วมมือกับการแสดงของสมภพ “เจนจิรา... ไม่รู้ว่าเธอจะกลับมาเมื่อไหร่ ดังนั้นทางบริษัทจึงจัดผู้ช่วยคนใหม่มาให้ฉัน ชื่อโกโก๋” “ค่ะ...” “ผมเซ็นสัญญากับเธอแล้ว ต่อจากนี้เธอคือผู้ช่วยของผม” กล่าวจบสมภพก็ลากเจนจิราออกไปทันที มองตามแผ่นหลังของพวกเขา จิดาภาอดรู้สึกตื่นเต้นไม่ได้ สมภพเป็นราชาภาพยนตร์อย่างแท้จริง แสดงได้สมจริงมาก... “เมื่อครู่คุณใจร้ายมาก เรื่องนี้มันไม่ใช่ความผิดของพี่จิดาภา...” “เธอถอดคุณไปแล้ว คุณยังจะแก้ตัวแทนอีกหรือ” “ไม่ใช่พี่จะถอดตัวฉัน หากไม่ใช่พี่จิดาภา ฉันก็ไม่มีทางได้เป็นผู้ช่วยของพี่เขา ฉันซาบซึ้งกับทุกสิ่งทุกอย่างที่พี่จิดาภาสอนฉัน” เจนจิราจ้องเขาและกล่าวอย่างจริงจัง “คุณไม่จำเป็นต้องตีตัวออกหากจากพี่จิดาภาเพราะฉัน” “ขอเวลาให้ผมใคร่ครวญสักหน่อย...” เจนจิราไม่ได้คิดว่าตัวเองจะถูกหลอกเลยแม้แต่น้อย สมภพเป็นลูกพี่ลูกน้องของจิรภาส พวกเขานั้นเจ้าเล่ห์ไม่ต่างกัน สิ่งที่แตกต่างมีเพียงจุดเดียวเท่านั้น จิรภาสได้รับการขัดเกลาจากวงการธุรกิจมาหลายปี จึงจะกระทำการอย่างลับๆ แต่สมภพเป็นคนโต้กลับตรงๆ เพราะขี้เกียจเกินกว่าจะวางแผน... และเขาไม่คิดว่านอกจากเขาแล้ว บนโลกใบนี้ยังจะมีใครที่เหมาะสมกับเจนจิราอยู่อีก ..... ภายใต้การเตรียมการอย่างรอบคอบของเค.เอฟ กองถ่ายทำของไร่สาลีก็ได้ทำการเปิดกองที่ฐานถ่ายทำที่สามอย่างลับๆ ในฐานะที่จิรภาสเป็นหัวหน้าผู้ผลิตหลัก จึงได้มาปรากฏตัวที่พิธีเปิดกองด้วย เขาคาดหวังกับภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่ได้น้อยไปกว่าเรื่องส่วนความทรงจำเลย หนึ่งเพราะพล็อตของภาพยนตร์เรื่องนี้นั้นสดใหม่ หากเค.เอฟได้รับรางวัลระดับนานาชาติเพราะภาพยนตร์เรื่องนี้ ก็จะกลายเป็นผลประโยชน์ในการพัฒนาบริษัทอย่างไม่ตั้งใจในทันที และก็เพราะเขาหวังให้จิดาภาจะมีผลงานตัวแทนที่มากขึ้น เพื่อก้าวไปสู่เวทีที่ยิ่งใหญ่มากขึ้น “ท่านประธานจิรภาส ผมอยากจะขอบคุณมากจริงๆ” ภพธรเอ่ยปากอย่างจริงจัง “ผมเองก็เคยคุยกับนักลงทุนท่านอื่นเกี่ยวกับภาพยนตร์นี้ แต่ว่า...” “ผมเชื่อในสายตาของผม” จิรภาสตอบกลับไปตามตรง “ผมจะตั้งใจถ่ายทำภาพยนตร์เรื่องนี้ และจะดูแลจิดาภาให้ดีครับ” ภพธรรู้ ที่จิรภาสลงทุนกับภาพยนตร์เรื่องนี้ เหตุผลหลักก็อยู่ที่จิดาภา เพราะการถ่ายทำครั้งที่แล้วเกิดอุบัติเหตุที่ไม่คาดคิดขึ้น ครั้งนี้ที่เขาได้ขึ้นแท่นผู้กำกับ เขาจะต้องระวังอันตรายทุกทางที่อาจจะเกิดขึ้นได้ “นอกจากนี้ ฝากดูสมภพด้วย ถึงแม้นิสัยของเขาจะแปลกๆ แต่เขาก็เคารพนักแสดงท่านอื่นเช่นกัน” “ครับ ผมจะจัดการให้” “ส่วนเรื่องการประชาสัมพันธ์ ผมจะส่งต่อให้Rickรับผิดชอบ” ภพธรพยักหน้า ความจริงเขาไม่กังวลเรื่องการประชาสัมพันธ์แม้แต่น้อย ยิ่งเป็นทีมงานจากเค.เอฟแล้วด้วย จะต้องเปล่งประกายอย่างแน่นอน “หากการถ่ายทำเป็นไปได้ด้วยดี ไร่สาลีก็สามารถเข้าฉายก่อนเดือนพฤศจิกายนได้ จิดาภามีโอกาสได้รับรางวัลสาขาภาพยนตร์จากงานรับรางวัลปลายปีอย่างแน่นอน” ความจริง หากจิรภาสใช้หนทางลับ จิดาภาย่อมมีโอกาสได้รับรางวัลอย่างแน่นอน เพียงแต่เขาไม่อยากทำเช่นนั้น “ผมหวังว่าเธอจะใช้ความสามารถของตัวเองเพื่อรับรางวัลได้ ถึงแม้จะเป็นภรรยาของผมแต่ก็ต้องเคารพกฎของวงการเช่นกัน” ใช้ความสามารถทั้งหมด ภพธรไม่ได้พูดอะไรอีก ตอนที่อยู่ต่างประเทศเขาก็คอยใส่ใจการเคลื่อนไหวของจิดาภาเช่นกัน ที่เธอมีวันนี้ได้ ก็ใช้ความพยายามไปมากจริงๆ เธอไม่ใส่ใจรางวัลที่ได้มาเพราะหนทางที่ไม่สะอาด ไม่เช่นนั้นสถานะของเธอคงหยุดอยู่แค่ที่ตรงนั้น “ฉากแรกกำลังจะเริ่มถ่ายทำแล้ว คุณจะไปดูหรือไม่ครับ” “ไม่ล่ะ ผมคิดว่าหากไม่มีผมอยู่ นักแสดงคงจะแสดงกันได้อย่างเต็มที่ ค่อยมาตื่นตาตื่นใจกับตอนที่จบลงอย่างสมบูรณ์แบบแล้วดีกว่าครับ” กล่าวจบ จิรภาสก็หันไปคุยกับจิดาภาอีกไม่กี่ประโยค และขับรถออกไป เพียงแค่ใจของจิดาภานั้นตามกลับไปกับเขาด้วย แต่เมื่ออยู่ในระหว่างถ่ายทำ เธอก็ยังสามารถใส่สมาธิได้อย่างเต็มที่ ฉากแรกคือฉากใหญ่ นางเอกที่ทำงานอยู่ในร้านขนมปังพบว่าเพื่อนบ้านของเธอก่อนที่จะเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ มักจะมาพบกับสามีของเธอก่อน แต่เป็นการพบกันในที่ลับ ในตอนที่คิดจะถามออกไป สามีของเธอก็เปลี่ยนไปมีท่าทีที่น่าสงสัย ทุกวันหลังจากที่มืดค่ำ สามีของเธอนั้นจะหลบทำงานอยู่ในห้องของตัวเองเป็นเวลาสองชั่วโมง ในเวลานั้นเองที่นางเอกที่แสดงโดยจิดาภาจะเริ่มมีอาการมึนหัว และรู้สึกถึงภาพหลอน จนถึงขั้นได้ยินเสียงดนตรีที่ฟังดูสับสนมึนงงจนอธิบายไม่ได้ ราวกับเสียงเคาะจังหวะของกลอง...