ตอนที่381ผู้ช่วยคุณหนีไปแล้ว

ตอนที่381ผู้ช่วยคุณหนีไปแล้ว และสุนัขของเพื่อนบ้านมักจะเห่าสามีของเธอเสมอ “วันนี้ตำรวจมาอีกแล้วเหรอ?ช่วงนี้คุณอย่าเพิ่งไปที่ร้านเลยมันไม่ปลอดภัย” จิดาภาพยักหน้าอย่างงงๆขณะที่เข้าไปใกล้ชิดเพื่อจะดูแลสามีจู่ๆร่างกายของสามีก็โปร่งแสงและจิดาภาที่แสดงเป็นนางเอกก็ตื่นขึ้นมาจากฝัน จิดาภาต้องแสดงท่าทางการตื่นขึ้นมาด้วยความหวาดกลัวโดยต้องแสดงออกมาให้เห็นทางสีหน้าเธอนั่งอยู่บนเตียงขนาดคิงไซส์บนหน้าผากมีเหงื่อซึมออกมาความหวาดกลัวบนใบหน้าค่อยๆจางหายไป ทีมงานที่อยู่บริเวณรอบๆเมื่อเห็นฉากนี้ต่างก็ตะลึงในทักษะการแสดงของเธอเธอแสดงได้เหมือนจริงมากราวกับว่าเธอกำลังฝันร้ายจริงๆทุกคนในกองล้วนถูกเธอสะกดสายตาไว้ รวมไปถึงสมภพด้วยที่รู้สึกว่าจิดาภานั้นเก่งจริงๆ เมื่อจิดาภาเข้าฉากกับสมภพเจนจิราและโรศนีจึงนั่งดูอยู่บริเวณด้านข้าง “พี่จิดาภาเป็นคนดีเธอต้องอยู่เคียงข้างและดูแลคุณเขาดีๆนะ” “ค่ะ”โรศนีมีใบหน้าที่งดงามจมูกโด่งรั้นของเธอทำให้เธอดูเป็นคนร่าเริงเมื่อเปิดปากพูดน้ำเสียงก็น่าฟัง “เมื่อคุณเขาได้ทำงานก็มักจะลืมดูแลตัวเองอยู่เสมอเธอต้องคอยเตือนให้คุณเขากินข้าวและพักผ่อนให้ตรงเวลา” โรสนีหันไปมองเจนจิราแล้วจู่ๆก็หัวเราะขึ้นมา“คุณจิดาภาเก่งก็จริงแต่สำหรับฉันฉันคิดว่าเธออยู่กับคุณสมภพน่าอิจฉามากกว่า” “ทำไมล่ะ?”ในหัวของเจนจิราปรากฎภาพใบหน้าอันเย็นชาแค่คิดถึงเขาเจนจิราก็ตัวสั่นแล้ว“ฉันอยากให้พี่จิดาภาเลือกฉันกลับไปจะตายเธอยังจะอิจฉาฉันเหรอ?” “เธอเป็นผู้ช่วยที่คุณสมภพเอ่ยปากเลือกเองเขาต้องการแค่เธอและตั้งแต่เขาเริ่มเข้าวงการจนถึงตอนนี้เธอเป็นผู้ช่วยเพียงคนเดียวที่ได้อยู่เคียงข้างเขา” “เหรอ?ทำไมเธอรู้ละเอียดขนาดนี้ล่ะ?” “ห้าปีก่อนฉันเคยไปสมัครเป็นผู้ช่วยของคุณสมภพตอนนั้นเขายังไม่ได้มีชื่อเสียงขนาดนี้บริษัทต้องการจ้างผู้ช่วยมาคอยดูแลเขาแต่เขาปฏิเสธแล้วบอกว่าเขาไม่ต้องการผู้ช่วยแต่ว่าตอนนี้เขาเลือกเธอ”โรศนียิ้มและอธิบายอย่างใจเย็น “ตอนนี้ตำแหน่งผู้ช่วยของคุณจิดาภานั้นว่างเพราะว่าคุณสมภพขอตัวเธอไปยังไงล่ะ” “อะไรนะ?”เจนจิราชะงักไปเธอไม่คิดว่าเรื่องราวจะเป็นแบบนี้จึงตั้งตัวไม่ทัน โรศนีสังเกตสีหน้าของเธอเธอบอกเรื่องนี้ให้กับเจนจิราทราบเพราะต้องการแก้แค้นที่สมภพไม่เห็นหัวเธอในตอนแรกเธอชักจะสงสัยว่าเรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไป? หลังจากการถ่ายทำจบลงร่างกายของสมภพก็เปียกปอนไปหมดถึงแม้ว่าอากาศจะอบอุ่นขึ้นมาบ้างแล้วแต่ในกองถ่ายก็ยังถือว่าเย็นพอสมควรเขากวาดสายตามองหาผู้ช่วยของตัวเองผู้ช่วยของเขาอยู่ไหนกัน? โรศนีเดินถือเสื้อคลุมไปคลุมลงบนไหล่ของจิดาภาก็เห็นว่าสมภพกำลังมองหาเจนจิราอยู่จึงเอ่ยขึ้น“เมื่อครู่ดิฉันเห็นเจนจิราบอกกับทีมงานว่าขอลาออก” “ลาออกเหรอ?เกิดอะไรขึ้น?” “เธอรู้เรื่องที่คุณหลอกให้เธอเซ็นสัญญา”โรศนีเอ่ยขึ้นอย่างไม่ปิดบัง จิดาภายกยิ้มอยู่ด้านข้างพร้อมกับยกแก้วน้ำอุ่นขึ้นมาจิบแล้วมองสมภพที่วิ่งออกจากกองถ่ายอย่างรีบร้อนทั้งที่ยังไม่ได้เปลี่ยนชุดเขาตรงกลับไปยังโรงแรมได้ทันพอดีกับที่เจนจิรากำลังลากกระเป่าเดินทางจะไป “คุณทำอะไร!” “ประโยคนี้ฉันควรจะถามคุณมากกว่า?ฉันจะกลับบ้านคุณช่วยหลีกทางด้วย” “คุณเซ็นสัญญากับผมแล้วผมไม่อนุญาตให้คุณไป”สมภพไม่ปล่อยโอกาสให้เธอได้หนีเขาแย่งกระเป๋าเดินทางของเธอมาถือไว้แล้วหันกลับไปมองเธอด้วยความโมโห“ถ้าคุณยังดึงดันที่จะไปผมจะแบกคุณกลับขึ้นห้องเองให้เวลาคุณสามวินาทีในการตัดสินใจ” “คุณ……คุณขี้โกง!”เจนจิราโมโหจนตัวสั่นเธอไม่สามารถแย่งกระเป่ากลับมาได้จึงทำได้แค่กัดปากอยู่ที่เดิม “ผมขี้โกงได้มากกว่านี้อีกคุณอยากเห็นไหมล่ะ?”สมภพพูดไปด้วยก็ก้าวไปข้างหน้าด้านหลังของเจนจิราเป็นกำแพงเพื่อหลบหนีสมภพหลังของเธอจึงแนบติดไปกับกำแพงร่างกายบอบบางของเธอจึงถูกร่างกายของสมภพบังมิด “พี่สมภพมีอะไรหรือเปล่า?” “ไม่เคยเห็นคนทะเลาะกันหรือไง?”สมภพตะคอกอย่างไม่เกรงใจแล้วก้มหน้ามองเจนจิรา“คุณจะชวนทะเลาะให้คนทั้งกองถ่ายรู้เลยหรือไง?” “คุณทำเกินไปแล้วนะ!อายุตั้งสามสิบแล้วยังทำตัวเป็นเด็กไปได้!” “แล้วที่เธอลากกระเป๋าจะไปนั่นไม่เด็กหรือไง?”สมภพถือกระเป่าเดินทางไว้แน่นถ้าไม่มีกระเป่าใบนี้เจนจิราก็ไปไหนไม่ได้ “ก็ได้ฉันไม่ทะเลาะกับคุณแล้วฉันจะพูดกับคุณอย่างมีเหตุผลทำไมคุณต้องเจาะจงให้ฉันเป็นผู้ช่วยของคุณ?” “เพื่อให้คุณเชื่อว่าผมไม่ใช่โรคจิตหรือฆาตกรฆ่าคนแบบที่คุณคิด” “……”เจนจิรามองเขาอย่างไร้คำพูดในใจก็คิดว่าทำไมผู้ชายแบบนี้ถึงมีแฟนคลับมากมายแฟนคลับของเขาจะรู้ไหมว่าเขาเป็นคนแบบนี้? “ผมไม่อยากได้คนที่ชอบปั่นหัวผมหรือแกล้งผมมาเป็นผู้ช่วย!” “ถ้างั้น……ฉันเป็นผู้ช่วยคุณก็ได้” เจนจิราขมวดคิ้วแล้วส่งเสียงสบถออกมาอย่างไม่เกรงใจ“ถ้าคุณแกล้งฉันอีกฉันจะเอาเรื่องนี้ไปบอกนักข่าวให้แฉการกระทำอันป่าเถื่อนของคุณ!” แต่ว่าคำขู่ของเธอไม่มีผลอะไรกับสมภพเลยสักนิด “ขอแค่คุณยังเป็นผู้ช่วยผมต่อไปคุณจะบอกอะไรนักข่าวก็แล้วแต่คุณคุณรีบๆตัดสินใจถ้าถ่ายฉากนี้เสร็จก็จะเลิกกองแล้วไม่กี่นาทีหลังจากนั้นห้องโถงแห่งนี้ก็จะเต็มไปด้วยผู้ชม” “……ก็ได้ฉันจะเป็นผู้ช่วยคุณต่อไป!พอใจหรือยัง!” เจนจิราจ้องกระเป่าเดินทางที่อยู่ในมือเขา“คุณคืนกระเป๋าฉันมาก่อน” “ไม่ได้เอาเก็บไว้ที่ห้องผมชั่วคราว” “ฉันไม่ได้ขี้โกงเหมือนคุณฉันไม่โกหกใครฉันไม่หนีด้วย” ถ้าไม่ใช่เพราะคำพูดของสมภพเธอคงไม่เข้าใจพี่จิดาภาของเธอผิด “ผมต้องกลับไปที่กองอีกรอบคุณขึ้นห้องไปหยิบเสื้อคลุมสีเทามาให้ผมหน่อย”สมภพพูดจบก็เดินถูจมูกออกไป เจนจิราเห็นว่าเสื้อผ้าเขายังมีน้ำหยดอยู่ก็เบะปากแล้วเดินเข้าไปในลิฟต์ ไม่กี่นาทีผ่านไปเธอก็หอบเสื้อคลุมของสมภพและผ้าขนหนูอีกผืนกลับไปยังกองถ่ายในใจก็ด่าผู้ชายขี้โกงคนนี้ไปอีกพันรอบทำไมคนแบบนี้ถึงได้เป็นเจ้าพ่อการแสดงกันนะ?ช่างไม่มีความยุติธรรมเอาเสียเลย…… เขาแสดงเป็นพระเอกโรคจิตในเรื่อง《ไร่สาลี》ช่างเป็นบทบาทที่เหมือนตัวเขายิ่งนัก ตอนแรกเธอคิดว่าเขาเป็นผู้ชายเย็นชาผู้สูงศักดิ์เธอมองเขาผิดไปจริงๆ เนื่องจากว่าวันนี้เลิกกองเร็วผู้กำกับจึงตัดสินใจถ่ายเพิ่มอีกฉากอย่างกะทันหันแต่ก็ยังเป็นฉากเข้าคู่ของจิดาภาและสมภพอยู่