ตอนที่385เซอร์ไพรส์วันเกิด

ตอนที่385เซอร์ไพรส์วันเกิด ช่วงกลางคืนเจนจิราเฝ้าสมภพอยู่ข้างเตียงตลอดเพราะกลัวว่าไข้เขาจะขึ้นสูงอีก สมภพนอนหลับสนิทแต่จู่ๆก็ผุดลุกขึ้นนั่งทำเอาเจนจิราตกอกตกใจพอเธอเงยหน้าขึ้นมองก็ถูกกระชากตัวเข้าไปในอ้อมกอดเขา “ผมฝันร้าย……” เจนจิราขมวดคิ้วเข้าหากันแน่นแล้วผลักเขาออก“คนเลว!ใครจะเชื่อกัน……” สมภพหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออกพลางเอ่ยขึ้น“คุณรู้ได้ยังไงว่าผมแกล้ง?” “ถึงคุณจะเป็นเจ้าพ่อการแสดงมีทักษะการแสดงอันล้ำเลิศแต่คุณก็ไม่ควรเอามันมาใช้แบบนี้!” “ก็ได้……ครั้งต่อไปผมจะระวัง”สมภพนั่งหันข้างให้เธอพลางเอ่ยขึ้น“แต่ว่าผมไม่ได้โกหกคุณจริงๆนะ” เมื่อคืนเขาฝันเห็นเรื่องที่ไม่คาดคิดจริงๆ “แล้วเมื่อก่อนตอนที่คุณป่วยใครเป็นคนดูแลคุณ?” จู่ๆแววตาของสมภพก็นิ่งไปเขาพลิกตัวหนีไปอีกด้านพลางเอ่ยขึ้น“ผมหิวแล้วคุณช่วยเตรียมอาหารให้ผมหน่อย” “……เจนจิรามองแผ่นหลังเขาจู่ๆก็รู้สึกถึงความโดดเดี่ยวอ้างว้างแต่เธอก็ไม่ได้เอ่ยปากถามทุกคนย่อมมีความลับที่ไม่อยากพูดถึง” เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วก็ถึงคืนของวันหยุดสุดสัปดาห์จิรภาสมารอที่กองถ่ายตั้งนานแล้ว หลังจากฉากสุดท้ายที่จิดาภาต้องถ่ายเพิ่งจบลงจิรภาสก็รีบเดินเข้าไปหาเธอทันทีในแววตาเย็นชาของเขามีความอ่อนโยนที่คนนอกไม่อาจมองเห็นอยู่“สุขสันต์วันเกิดครับภรรยาของผม”จากนั้นก็จูบลงบนแก้มของจิดาภา “ผมจะเอาตัวเองเป็นของขวัญให้คุณคุณจะรับไหม?” “ฉันนึกว่าจะเป็นพวกแหวนเพชรเครื่องประดับเสียอีก……” “สามีที่เพียบพร้อมแบบผมไม่ดีหรือไง?” หลังพูดจบทั้งสองคนก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาพร้อมกัน ท่าทางหวานชื่นของทั้งสองคนเรียกสายตาจากคนรอบข้างได้เป็นอย่างดีรวมถึงสมภพด้วย หลังจากละสายตาจากคู่ตรงหน้าแววตาเขาก็เย็นชาลงทันที “สุขสันต์วันเกิดค่ะพี่จิดาภา!” “สุขสันต์วันเกิดค่ะ!ขอให้สวยยิ่งๆขึ้นไปนะคะ” คนในกองต่างก็เปลี่ยนกันส่งเสียงอวยพรวันเกิดให้กับเธอภพธรเองก็เดินเข้ามาแล้วเอ่ยขึ้น“ผมเป็นตัวแทนของทุกคนในกองถ่ายมาอวยพรวันเกิดคุณนอกจากนั้นก็มีวันหยุดเพิ่มให้อีกสองวันซาบซึ้งมากเลยใช่ไหมล่ะ?” จิดาภาหันกลับมามองจิรภาสพลางผละออกจากอ้อมกอดเขาแล้วเอ่ยกับทุกคน“ขอบคุณทุกคนมากนะคะ!เอ่อ……พวกเราขอตัวกลับก่อนเลยนะคะ” “รีบไปเถอะ!ไม่อย่างนั้นท่านประธานจิรภาสจะยุบกองพวกเราแล้ว” “ตอนที่จิดาภาเข้าไปที่กองถ่ายทุกคนก็เอาของขวัญไปวางไว้ในห้องเธอก่อนแล้วพอเธอกลับมาคงจะได้เห็นเซอร์ไพรส์เล็กๆนั่น” รวมถึงสมภพด้วยที่ถูกเจนจิราบังคับให้เตรียมของขวัญเล็กๆไปรวมกับของทุกคน อีกทั้งบ่ายวันจันทร์ยังมีการขึ้นเวทีครั้งแรกของพรยศเป็นของขวัญวันเกิดพิเศษให้กับจิดาภาเพียงแต่ทุกอย่างนั้นดำเนินไปอย่างเงียบๆ พอเปิดประตูบ้านปุ๊บจิดาภาก็เห็นห้องที่ถูกตกแต่งโดยจิรภาสกลิ่นดอกกุหลาบโอบล้อมตัวเธอเอาไว้จิดาภาตื้นตันจนหันกลับไปกอดเขาไว้ “สุขสันต์วันเกิด……” “ฉันคิดถึงคุณถึงแม้ว่าเราจะเจอกันเกือบทุกวันแต่ห้องที่โรงแรมไม่มีคุณเตียงก็นอนไม่สบาย……” จิรภาสจึงอุ้มเธอขึ้นแล้วเดินเข้าห้องนอนทันที “ผมก็เหมือนกัน……”น้ำเสียงของเขาแหบพร่า นี่เป็นครั้งแรกที่ทั้งสองดุเดือดเลือดพล่านขนาดนี้…… หลังจากเสร็จกิจกรรมเข้าจังหวะทั้งสองคนก็ยังคงกกกอดกันไว้ “หันหลังไปหน่อย” “หืม?”จิดาภาได้แต่หันหลังอย่างงงงวยแล้วสร้อยเพชรเย็นๆเส้นหนึ่งก็ปรากฏอยู่บนลำคอของเธอ จิรภาสสวมสร้อยให้เธอพลางอธิบายไปด้วย“สร้อยเส้นนี้ผมได้มาจากการประมูลครั้งหนึ่งและเป็นผลงานที่ภาคภูมิใจของLUVISดีไซเนอร์ระดับโลกมีเพียงเส้นเดียวในโลกไม่ว่าจะเป็นการออกแบบหรือฝีมือล้วนเข้ากับคุณ” สร้อยเส้นนี้ยังมีชื่อพิเศษอันไพเราะชื่อว่า‘รักบริสุทธิ์เพียงหนึ่งเดียว’ จิดาภามองสร้อยที่ถูกจัดทำอย่างประณีตแต่ไม่ซับซ้อนเส้นนี้แล้วเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม“ฉันชอบมากค่ะ” สิ่งที่สำคัญที่สุดไม่ใช่ราคาของสร้อยเส้นนี้แต่เป็นจิตใจของคนให้ต่างหากเธอรู้ว่าจิรภาสรู้จักตัวเธอดีของบางอย่างไม่ใช่ยิ่งแพงยิ่งดีแต่เป็นยิ่งเหมาะสมยิ่งดีต่างหาก จิดาภาหันกลับมาแล้วซุกตัวเข้าไปในอ้อมกอดเขา “ปลายปีกลับบ้านผมไปเยี่ยมคุณปู่กัน” “ปลายปีนี้เหรอ?ทำไมไม่ไปตอนนี้เลยล่ะ?” “คุณวางแผนจะมีลูกแล้วไม่ใช่เหรอ?งั้นก็รอให้งานของคุณลงตัวก่อนแล้วเราค่อยกลับบ้านพร้อมกับข่าวดีคุณปู่คงจะดีใจมากกว่า” “โรศนีบอกคุณเหรอ?”จิดาภาหัวเราะออกมา“ฉันก็ยังไม่แน่ใจเหมือนกัน!” “ผมไม่ได้เร่งคุณบางเรื่องก็ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติดีกว่าผมให้สัญญากับคุณแล้วผมก็จะจับมือคุณไปตลอด” จิดาภาพยักหน้ารับรู้เธอรู้ดีว่าบางทีอาชีพของเธออาจจะไม่ได้รับการยอมรับจากตระกูลปรีดาอัครกุลถ้าไปพบหน้ากันจริงๆแล้วพวกเขาไม่ชอบเธอเธอควรจะทำอย่างไร? จิรภาสลูบผมยาวสลวยของเธอ“ผมไม่มีทางให้คุณทิ้งความฝันของตัวเองเพื่อผมหรอก” เขาไม่ได้รู้สึกว่าความฝันของจิดาภากับครอบครัวของเขาจะมีข้อขัดแย้งกันตรงไหนและเขาก็จะพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อพาเธอไปสู้จุดที่สูงกว่านี้ “คุณสามีตามใจฉันมากเหลือเกิน” “คุณภรรยาชอบผมก็จะพยายามมากขึ้นนะครับ” ผู้ชายคนนี้ปรากฏตัวขึ้นตอนที่ชีวิตเธอตกต่ำที่สุดเขาคอยช่วยเหลือเธอสนับสนุนเธออยู่เงียบๆความจริงใจของเขาทำให้จิดาภาซาบซึ้งใจเป็นอย่างมาก ในชีวิตนี้เธอจะดีกับเขาตลอดไปไม่มีวันผันเปลี่ยน …… วันรุ่งขึ้นจิดาภาก็ได้รับคำอวยพรจากบรรดาเพื่อนๆทั้งจากพี่นัฏจาริณีและRick……ถึงแม้ทุกคนจะไม่สามารถมอบของขวัญให้เธอกับมือได้แต่ทุกคนต่างก็ใช้วิธีอื่นๆในการแสดงน้ำใจช่วงเช้าของวันนี้รุจาภาก็นำขนมที่ทำเองกับมือมาให้ที่วิลล่ากรีนเฮ้าส์จากนั้นก็ลงมือทำอาหารให้เธอกินจนเต็มโต๊ะ “นี่เป็นฝีมือของฉันกับลูกเขยฉันแกรีบชิมดูวันนี้เป็นวันเกิดแกเพราะฉะนั้นกินอาหารพวกนี้เสร็จแล้วแกต้องกินบะหมี่อายุยืนอีกชาม” จิดาภายิ้มออกมาอย่างตื่นเต้น“ได้เลย!” “แกผอมมากแล้วอย่าอดอาหารเพื่อถ่ายหนังอีกร่างกายต้องแข็งแรงถึงจะดี!” จิรภาสที่อยู่ด้านข้างก็ยื่นตะเกียบมาให้“คุณไม่ต้องควบคุมน้ำหนักแล้วอยากกินอะไรก็กินให้เต็มที่” คนภายนอกอาจมองว่าจิดาภาเป็นหญิงแกร่งแต่ต่อหน้าคนที่เธอรักที่สุดทั้งสองคนเธอมักจะเป็นเด็กหญิงตัวน้อยๆอยู่เสมอ “อีกหน่อยแม่จะมาฉลองวันเกิดกับแกทุกปีเลย” ในตอนนั้นเองจิรภาสก็หยิบกล่องกำมะหยี่ที่เตรียมไว้ล่วงหน้าออกมา“อันนี้ให้แม่ครับ” “ของแม่ก็มีเหรอ?”รุจาภาอึ้งไปสักพักแล้วก็รับของไปด้วยรอยยิ้ม “เพราะคุณแม่ทำให้จิดาภาเกิดมาบนโลกใบนี้วันนี้เป็นวันเกิดของเธอก็ถือเป็นวันที่ระลึกถึงแม่ด้วยขอบคุณคุณแม่ครับที่มอบจิดาภาที่ดีขนาดนี้ให้กับผม” หลังจากรุจาภาเปิดกล่องกำมะหยี่ก็พบว่าด้านในเป็นกำไลหยกงดงามมากเลยทีเดียว “ขอบคุณสำหรับของขวัญหลายปีมานี้แม่คิดมาตลอดว่าอยากให้มีวันนี้ในที่สุดก็เป็นจริงเสียทีทั้งสองคนอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขถือเป็นสิ่งที่แม่ต้องการที่สุดขอแค่พวกแกมีความสุขให้แม่ทำอะไรยอม!” “เอาล่ะไม่พูดเรื่องพวกนี้แล้วรีบกินเถอะวันนี้เป็นวันเกิดของจิดาภาพวกแกมีความสุขให้เต็มที่ฉันต้องไปประชุมที่บริษัทLGDก่อนแล้วจะโทรหาอีกทีแล้วกัน”