ตอนที่2 บ้านอัครวัชรโยธิน

ที่โต๊ะอาหาร คุณหญิงเมธาวดี และคุณนพพล นั่งรอลูกชายทั้งสองที่โต๊ะอาหาร แม่นมยิ้มพยักหน้าให้สาวใช้ที่ยืนอยู่ข้างๆเป็นการส่งสัญญาณให้เธอไปตามคุณหนูลงมาโดยด่วนก่อนจะระเบิดลงกลางโต๊ะอาหาร “ มาได้แล้วรึพ่อตัวดี กี่ปีๆก็เหมือนเดิม แกโตแล้วนะตามิล แกจะมาทำตัวอยู่ไปวันๆไม่ได้ คุณพ่อรอทานข้าวเสียมารยาท” “ เอาน่าๆ คุณหญิง อย่าบ่นเลยทานข้าวเถอะ” “ นมครับขอข้าวหน่อยครับ “ รามิลไม่สนใจในคำต่อว่าของผู้เป็นแม่ เขาส่งสายตาเว้าวอนให้กับแม่นมผู้ใจดีของเขา สาวรับใช้รับส่งโถข้าวจากแม่นม แล้วเดินตักข้าวใส่จานให้กับทุกๆคน “ พี่เชนทร์ ไปไหนละครับ ไม่เห็นมาทานข้าว “ “ คนนั้นไม่ต้องห่วงเขาหรอก เด็กดี ไม่ทำตัวเหลวไหล เชนทร์โทรมาบอกแม่แล้วว่าจะกลับช้า ไปทานข้าวที่บ้านหนูลูกแพร” “ ติดแฟนว่างั้นเถอะ” “ นี่ตามิล แกอย่ามายอกย้อนแม่นะ “ “ โอ้ย! คุณหญิงวันนี้จะได้กินไหมข้าว แล้วแกด้วยมิล หุบปากสักที พ่อจะกินข้าว.....หิว “ นพพล เอ็ดภรรยาและลูกชายทีคอยแต่เถียงกันไม่หยุด เมื่อศึกสงบ นพพลจึงเอ่ยเรื่อง งานที่จะประชุมพรุ่งนี้ที่บริษัท “ มิล พรุ่งนี้หลังจากประชุมบอดเสร็จ ไปบริษัท คุณอาอิศระกับพี่เชนทร์ รายละเอียดงานพ่อคุยกับคุณอาหมดละ ก็เหลือ แค่เลือกนางแบบ และก็โรงแรมที่เราเลือกจะจัดงาน “ “ เรื่องนางแบบพ่อไว้ใจผมได้เลยครับ” “ เออ! เอากับมันสิ ...... คุณนพพล พ่อให้ไปคุยเรื่องงานและแกไม่ต้องสรรหา สะใภ้มาให้แม่ละ แม่ดารา นางแบบ ที่ไหนแม่ไม่ชอบ” “ แม่ครับไฮโซ อย่างเราก็ต้องคู่กับดาราสิครับ “ “ มิล แม่แกนะเขามีสะใภ้ในดวงใจแล้ว “ คุณนพพลเอ่ยขึ้นอย่างรู้ใจภรรยา “ ใครอะ! ใครอะแม่” “ วันหนึ่งแม่จะพามาให้แกรู้จัก แต่ตอนนี้กินข้าว “ “ อ้าว ! แม่ ! ทำไมคุณหญิงทำแบบนี้ละครับมาเล่าให้อยากแล้วจากไป” คุณหญิงเมธาวดี ทำหน้าตาเรียบเฉยไม่แสดงท่าทีแม้ลูกชายจะอ้อนวอนด้วยสายตาเพียงไร หลังรับประทานอาหารเรียบร้อย คุณนพพลขอตัวขึ้นไปพักด้านบน คุณหญิงดูละครกับนมยิ้มที่ห้องรับแขก ส่วนรามิล หนุ่มโสดอย่างเขามีหรือจะนอนเหงาเดียวดาย เขากำลังคุยโทรศัพท์กับนางแบบตัวท๊อปของวงการแฟชั่นในตอนนี้ “ คุณมิลขา! เมื่อไหร่คุณมิลจะเปิดตัว ริชชี่สักที.......ริชชี่อยากเจอคุณ ทานข้าว ดูหนัง จะได้ไม่ต้องแอบๆซ่อนๆ ริชชี่ไม่.....” “ ริชชี่ ! .......ผมว่าเราคุยกันเข้าใจแล้วนะ ว่าความสัมพันธ์ของเราสองคนขอบเขตมันแค่ไหน เราตกลงกันแล้วนี่” รามิลทำเสียงเข้มทันทีที่อีกฝ่ายพยายามเรียกร้องมากกว่าข้อตกลงที่เคยตกลงกันไว้ รามิลไม่เคยจริงจังกับผู้หญิงคนไหน ทุกคนต่างยินยอมพร้อมใจและกายมาเสนอเขา ด้วยผิวขาวหุ่นสูง 175 และใบหน้าที่หล่อเหมือนพระเอกเกาหลี ซึ่งเป็นสเปคของสาวไทย จึงไม่แปลกที่จะมีผู้หญิงเข้าหาจนหัวกระไดไม่แห้ง “ ค่ะ มิล ริชชี่เข้าใจ ริชชี่ก็แค่ น้อยใจที่สามเดือนแล้วนะที่รามิลไม่มาเจอริชชี่เลย “ “ ผมไม่ว่าง ผมทำงาน “ ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูหน้าห้องดัง รามิลเดินไปเปิดประตู หนุ่มหล่อหน้าคมแบบชายไทย มองเผินๆก็คล้ายดาราผิวขาวสูง179 เขาก้าวเท้าเข้ามาในห้อง ชายหนุ่มท่าทางภูมิฐานคนนี้คือ ราเชนทร์ พี่ชายของรามิล เขานั้งฟังน้องชายตัวดีที่กำลังตัดสัมพันธสวาทกับหญิงปลายสายอย่างไม่แยแสต่อความรู้สึกของเธอ “ ไง! กลับมาถึงเมืองไทย ก็รีบเคลียตัวเองเลยนะ” “ ไม่ได้สิพี่ อยู่ที่นี่ก็ต้องเช็คเรทติ้งหน่อย ของเก่าที่เดิมก็ต้องทิ้งไป ว่าแต่พี่มีธุระอะไรรึป่าว” “ ก็จะมานัดแก เรื่องพรุ่งนี้ ยังไงแกไปรถคันเดียวกับพี่ละกัน และก็พรุ่งนี้จะแนะนำใครให้รู้จัก” “ โธ่ ! พี่เชนทร์ แฟนพี่ ก็พี่ลูกแพร ผมรู้จักพี่แพรมาห้าปีแล้วนะ ยังจะแนะนำอีก” “ ไม่ใช่ ! รับรองว่าแกจำเขาไม่ได้ และแกก็นึกไม่ถึงด้วย “ “ ใครอ่ะพี่” “ เออ ! พรุ่งนี้ก็รู้ แต่มีอีกเรื่องที่แกยังไม่รู้ “ “ เรื่องอะไรละ “ “ พี่กับแพรจะแต่งงานกัน ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายคุยกันเรียบร้อย จะแต่งเดือนสองเดือนนี้ “ “ เห้ย! เซอร์ไพรสมาก !! คุณหญิงไม่เห็นพูดถึงเลย นี่ใจกะจะให้ผมรู้คนสุดท้ายใช่ม่ะ” “ เออรู้ก่อนรู้หลังไม่เป็นไรหรอก ยังไงนายก็ได้ร่วมงาน” “ หงอวว!! เอาจริงละปะพี่ นี่คือคุกชัดๆนะ “ “ ไอ้มิล แกยังไม่เข้าใจความรัก รักแท้ ที่ทำทุกอย่างเพื่อเขาได้ รักแบบไม่มีเหตุผล รักแบบ..” “ พอๆๆๆๆ ยังไงผม ก็ยังไม่พร้อมอะพี่” “ เห้ย! แกสามสิบแล้วไม่ใช่เด็กๆป่ะว่ะ” “ พี่เชนทร์ สามสิบแบบเราคือ วัยสร้างตัวไม่ใช่พวกผู้หญิงพอจะอายุสามสิบต้องรีบหาแฟน ทำเป็นรถด่วนขบวนสุดท้ายอะพี่” “ไปนอนละขี้เกียจเถียงกับแกว่ะ” “ ฮ่าๆๆครับผม …เออพี่ครับ แล้วเรื่องนั้น…พี่เคลียร์แล้วเหรอ “ “ พี่…พี่…เออเรื่องของผู้ใหญ่ แกอย่ายุ่งเลยฉันจัดการเองได้” เมื่อราเชนทร์ เดินออกจากห้องไป รามิลเตรียมตัวนอนเขากระโดดขึ้นเตียงนุ่มกว้างขนาดคิงไซส์ เขาเอามือก่ายหน้าผาก นอนคิดถึงใบหน้าหวานของใครบางคนที่เขาเจอที่สนามบิน หญิงสาวหุ่นสูงโปร่ง แต่ไม่ผอมจนเกินไป ผมยาวสวย ผิวขาวละเอียดคนนั้นรูปร่างหน้าตาของเธอมันชั่งขัดกับฝีปากอันร้ายกาจของเธอโดยเฉพาะท่าทียียวนกวนโมโห ที่ไม่มีผู้หญิงคนไหนเคยทำกิริยาแบบนี้ใส่เขา “ พลอยพรรณ เกียรติบวรสกุล เป็นใครต้องรู้ให้ได้ กล้าดียังไงมาทำตัวไม่สนใจ หนุ่มหล่อไฮโซอย่างเราแต่นามสกุลคุ้นๆเหมือนเคยได้ยินที่ไหนว่ะ “ รามิลยังคงครุ่นคิดอยู่นาน เขาพลิกไปพลิกมาอยู่บนที่นอนด้วยยังไม่คุ้นชินกับเวลาที่ประเทศไทย กว่าสี่ปีที่ไปเรียนต่อ ด้วยสภาพอากาศและ เวลา ทำให้เขาต้องปรับตัว รามิลข่มตาให้หลับ พรุ่งนี้มีประชุมใหญ่ และรามิลไม่อยากตื่นสาย ด้วยกลัวคุณนพพลตำหนิ และดูไม่น่าเชื่อถือต่อ หน้ากรรมการและหุ้นส่วน ผู้บริหาร ชีวิตอีกยาวไกล ในวงการธุรกิจนี้ทำให้รามิลต้องตื่นตัวพร้อมรับกับสถานการณ์ อยู่ตลอดเวลา